Goedendag allemaal,
Totale afstand gefietst : 14 800km
Wel, na het vieren van Thanksgiving heb ik Santa Barbara verlaten op zaterdag, 19 november.
De avond ervoor ben ik met Tim nog even een pintje gaan pakken en hebben we even een live optreden gezien in de Irish pub.
Als ik door het centrum fiets, ontmoet ik enkele lokale fietsers en ze nodigen me uit voor een terrasje. Een aanbod dat ik natuurlijk niet afsla en ik heb dus mooie herinneringen aan dit stadje.
Ik volg de kust nog een 60 km. Het is zeer mooi maar ook zeer druk. Op een gegeven moment fiets ik op een fietspad dat langs een HW ligt met 6 rijstroken. (2 x 3) dus rustig fietsen is er niet bij maar het is wel veilig. Door de slechte bewegwijzering heb ik ook moeite om uit de stad te geraken.
Vanaf Ventura ga ik landinwaarts om LA te vermijden en om Joshua Three te bezichtigen. Ikheb hier 3 dagen voor nodig waarin ik eerst door veel fruitteelt fiets en daarna bergop naar de highdesert. Het is fijn om het landschap zo te zien veranderen. Onderweg heb ik mijn 6de lekke band van deze trip. Ben in een groot nietje gereden. Als ik de hoeveelheid glas, steentjes en ander afval op de shoulders zie, mag ik gelukkig zijn dat ik er niet meer heb. Mijn achterband is ook versleten en dit zal zeker niet geholpen hebben.
Het wordt weer kouder snacht zo een 5gr C. Ik zie ook nog een bijna uitgedroogd meer en hier is iets bijzonders mee. Het is een overblijfsel van een prehistorische zee. Er zitten nog altijd garnalen in. Deze hebben de mogelijkheid om slapend (de eitjes toch) de lange droogtes te overleven. Eens het voldoende regent ontwikkelen ze zich. De mensen zien dit als ze opeens zeemeeuwen zien verschijnen hoewel het hier meer dan 100km inland is. (voor de ongelovigen onder jullie : zoek naar Fairy Shrimp bij wikipedia). Ik heb dit artikel ook gekregen toen ik waarschijnlijk een ongelovig gezicht trok. Het meer was niet meer dan wat modder op dat moment.
Het park is genoemd naar een hele specifieke boom : de Joshua Three. Het is een boom waarvan de stam vertakt en de eerste settlers waren Mormonen en de boom herinnerde hen aan de profeets Joshua die het Joodse volk het beloofde land inleidde. (dit was niet Mozes die toen in ongenade was gevallen).
Ondanks dat het hier een woestijn is, zijn er nog vele huizen. De mensen ontvluchten de drukte van de LA dat op slechts 1u rijden ligt. Ik logeer hier bij George die een nieuw huis aan het bouwen is. Ik mag slapen in het nieuwe nog niet afgewerkte huis. Ik vind het normaal al een luxe als ik een aparte slaapkamer krijg maar een heel huis slaat toch wel alles. Dank u wel.
In het park is er geen water en dit heeft als gevold dat ik het in 2 keer bezoek.
Joshua Park is bijzonder omdat dit een grensgebied is tussen 2 woestijnen. De Mojave desert en de Colorado desert die dan weer een deel is van de grote Sonora desert die tot diep in Mexico reikt. Ik zal die nog moeten doorkruisen in Baja California, het schiereiland in Mexico.
De beide woestijnen hebben hun eigen kenmerken en dus dier- en plantensoorten.
De Mojavedesert is hoger gelegen (4000 tot 6000ft) en dus kouder en natter. (gemiddelde neerslag minder dan 10cm per jaar). Wat is het gemiddelde in Belgie : 10cm per maand??
Hier is het ook dat de Joshua Three groeit.
Ik hike hier de Boy Scout trail die ook deze grensovergang kruist en ik kampeer hier in het midden van de woestijn. Er leven hier ook berggeiten die hun eigen paden maken en ik vergis me en volg gedurende enige tijd zo een pad tot het te moeilijk wordt voor me en ik terug moet.
Vrijdag, 5 december, verblijf ik 1 nacht in het dorp Joshua Three en heb hier een leuke gastvrouw. Ook hier blijkt het hoe moeilijk het soms is in de US. Ze werkt als een realestate (immobilienkantoor)agent maar enkel op commissie en niemand koopt nu een huis. Vnl omdat de banken geen leningen geven tenzij je genoeg geld hebt natuurlijk.
Ze is persoonlijk hard getroffen door de crisis maar dat doet niets af aan de westerse gastvrijheid die je hier vindt. Ze naait nu kinderkledij enz en verkoopt die op de lokale rommelmarkten die de laatste tijdwel heel veel georganiseerd worden.
Een ander gevolg is natuurlijk ook dat er slecht weining bouwplannen naar stedebouw gaan. Dus daar is ook weinig werk en die ambtenaren hebben schrik om hun werk te verliezen. Ambtenaren kunnen in tegenstelling tot Belgie ook gemakkelijk ontslagen worden. Deze mensen "creeeren" werk door elk plan minstens 3 of 4 maal af te keuren zodat het opnieuw ingediend moet worden en ze dus "werk" hebben. Dit vertraagt natuurlijk de aanvang van deze werken waardoor de aannemers nog minder werk hebben. Dit was dan het probleem van mijn vorige gastheer. Hij wordt dan niet betaald tot het werk gedaan is en zo zie je hier reacties ontstaan die alles veel erger maken dan het is en een deel is het gevolg van een economie waar alles mag en kan zonder inmenging en bescherming van de overheid. Die discussie is nu natuurlijk ook weer losgebarsten maar de totale freemarket heeft wel veel aanhangers of toch in de streek dat ik ben.
Broer, je moet dus niet klagen als je nog 20 dagen moet wachten op jouw vergunning.
Verder is dit ook de streek van de grote faultlines of de plaats waar de grote aardplaten ( correct nederlands?) elkaar raken en dus aardbevingen veroorzaken. Vrijdag, 5 december, is er een. 4 op schaal van Richter. Ik voel het wel schudden en beven maar het is over voor ik denk aan een aardbeving. Dorothy stelt me gerust. Dat gebeurt hier regelmatig en ook de volgende dag wordt er niet over gepraat.
Zaterdag wandel en fiets ik in het park. Er is veel volk en ik besluit om te kamperen op een picnicplaats. Dit mag eigenlijk niet maar het is hier rustig en mooi. sAvonds word ik echter gevonden door een parkranger. Ik lul me eruit met het excuus dat ik een lekke band had en voordat dit gerepareerd is, was het al donker. Je moet weten dat Amerikanen niet fietsen en zeker niet in afgelegen streken waar de wegen nog smal zijn. Ze beschouwen dit als gevaarlijk en zeker in het donker. Mijn identiteit wordt nagegaan en als dit in orde is, gelooft ze me. Ik moet me wel verplaatsen naar een officiele camping en dit gebeurt onder begeleiding van de agent met de zwaailichten aan.
Vinden jullie nu ook niet dat ik wel een heel geloofwaardig man ben?
Zondag fiets ik verder maar ben nog niet ver als ik ingehaald word door een groep motorrijders. 2 bochten verder slipt er eentje en glijdt 40m verder in de gracht. Op 1 na heeft de groep dit niet gezien en is verder gereden. Ik mag mijn opleiding als verpleger dus nog eens gebruiken. Vermoedelijk zal hij er vanaf komen met wat schaafwonden en schrammen maar uit voorzorg moet hij wel stil blijven liggen om eventuele kwetsuren aan rug of hoofd niet erger te maken. Er is geen GSM bereik hier en men moet 30km naar de volgende parkpost rijden waar iedereen verwittigt wordt. Het duurt 35 min voor de eerste parkranger ter plaatste is en meer dan 1 uur voor de ambulance er is. Dan is er wel overkill. Uiteindelijk zijn er 8 wagens. (3 parkrangers, 2 politie-agenten, een brandweerwagen, een EHBOteam dat geen pat kan vervoeren en de ambulance zelf). Op individueel niveau weten ze allemaal wat te doen maar het geheel lijkt me niet effectief en zeker niet economisch. Men had dit kunnen regelen met de helft van het personeel en ik denk dat in Belgie dat idd het geval zou zijn.
Typisch is dan ook dat men mij geld aanbiedt voor de hulp. Ik weiger dit maar vul wel men EHBO aan met die van de rangers.
Kleine nota : de parkranger van gisteren is er ook bij en nu is ze wel wat vriendelijker.
In de namiddag besluit ik naar een oase te wandelen en daar te overnachten. Dit mag eigenlijk ook niet maar ik kan de verleiding niet weerstaan om onder de palmbomen te kamperen. (mijn eerste keer). Er is toch geen enkele ranger die 3u gaat wandelen om dit te kontroleren dus...
sMorgens wandel ik errond en klim ook over rotsen om vanalles te kunnen genieten. Helaas val ik hier en heb nu zelf enkele kleine schaafwonden die ik niet kan verzorgen omdat ik mijn EHBO in mijn fietstassen heb achtergelaten. Ook mijn broek scheurt thv van mijn kruis en nee, perverten, daar zijn er geen schaafwonden of blauwe plekken of wat voor schade dan ook.
Mijn reisbroek was wel een van de laatste delen van mijn uitrusting dat al mijn reizen heeft meegemaakt. Het zal nu als vod dienen om mijn fiets te reinigen. Een triest einde niet?
De volgende 3 dagen gebruik ik om naar San Diego te fietsen. Ik passeer langs de Salton Sea, een wel heel groot meer dan op -18oft dus onder zeeniveau ligt. Van hieruit moet ik de bergen over dwars door Anza Borego state park:een ander prachtig woestijn park waar ik Warren ontmoet.
Hij is een Amerikaanse fietser die eerst in ZO Azie fietste maar is terug gekomen na de bomaanslagen in Thailand. De sfeer was er daar niet naar en ook de corrupte politie maakte het niet beter. Tja, de Amerikanen zijn nu eenmaal niet geliefd in grote delen van de wereld.
Hij heeft een paar minuten ervoor een Tarantula spin gezien en een filmpje gemaakt dat ik kan zien. Leuk. De spin zelf zie ik echter niet. Ben niet zeker of ik hier rouwig om moet zijn.
Ik passeer de Yaqui pass en uiteindelijk ook de Bannergrade die tot 4220ft of 1200m hoogte gaat. Omdat ik teveel tijd heb gespendeerd in Joshua Three NP ben ik nu te laat en fiets over deze berg in het donker. Het is echt wel fantastisch om in het donker door een woestijn te fietsen waar je dan af en toe ook nog kerstverlichting ziet. Deze streek is ook gekend voor de felle wind maar gelukkig heb ik die veel in de rug.
Het eindigt iets minder leuk voor me. Ik zweet natuurlijk fel als ik omhoog fiets en de wind maakt het me niet gemakkelijk om op de weg te blijven. Als ik dan de top bereik en naar beneden ga, wordt het al snel te koud. Gelukkig kan ik schuilen in een state park maar leuk is anders.
Ik bereik San Diego op tijd en plan hier het volgende deel van mijn reis. Deze zal me voor de volgende 5 a 6 weken (dus ook voor Kerstmis en Nieuwjaar) naar .................HAWAI brengen. Jawel, ik ga een groot deel van de winter in Hawai spenderen.
Hawai is een eilandengroep die 8 grotere eilanden heeft waarvan er 6 bewoond zijn en ik zal er 5 bezichtigen.
Hawai heeft veel vulkanen, actief en slapend, en heeft 11 van de 13 mogelijke klimaatrzones in de wereld door zijn unieke ligging in de Pacific Ocean. Ik zal er niet heel veel kunnen fietsen maar wel wandelen. Er zijn vulkaankraters die men kan bezichten en bij een van de nog actieve vulkanen kan men de lava in de oceaan zien storten en dan afkoelen. Hawai wordt elk jaar dus nog wat groter.
Mijn vlucht is voor morgen (zondag) en ik heb een lastminute deal kunnen vinden.
Eerst waren er problemen omdat Hawaiianairlines geen VISAkaart aanvaard dat geen adres heeft in de USA. Mijn gstheer George heeft dan zijn kaart gebruikt en ik heb hem dan betaald.
Donderdag was shoppingdag. Nieuwe broek, band, remblokjes, kaarten enz en voorbereiding van mijn vlucht. Ik heb in de fietsenwinkel een gratis doos voor de fiets gekregen en nu maar hopen dat mijn fiets en bagage veilig en wel aankomen en niet zoals in Vancouver verdwijnen voor enkele dagen.
De bedoeling nu is :
Zondag : vlucht naar Honolulu op het eiland Oahu en dan tweede vlucht naar Hawai, the big island. Dit is het grootste eiland van de groep en ik zal er ca 10d tot 2 weken spenderen. Misschien zal ik hier Piroska treffen. Ze komt ook naar dit eiland in deze periode. Ik heb haar leren kennen toen we allebei op de Alaska HW aan het fietsen waren in de zomer.
Vandaar een vlucht (nog niet geregeld) naar Maui. Van hier uit kan ik 2 van de kleinere eilanden Molokai (beroemd voor onze Belgishe Priester Damiaan en de leprakolonie) en Lahai met de ferry bezoeken.
Later neem ik een superferry terug naar Honolulu op Oahu om dit eiland te befietsen. Het is ook hier dat Pearl Harbor is dat hoog op mijn lijst staat.
Van hier neem ik een vlucht terug naar San Diego (vermoedelijk midden januari maar alles kan veranderen). Dan is het nog te vroeg (lees te koud) om door Arizona en New Mexico te fietsen en zal dus eerst naar het Mexicaanse schiereiland Baja California gaan. In La Paz neem ik de ferry naar het vasteland en fiets dan terug naar het noorden en de USA om dan door Arizona, New Mexico, Texas naar The Deep South van de USA te gaan. Dit zijn de staten Louisiana, Mississippi, Alabama, Georgia en Florida.
Ik ben dus nog niet snel thuis en ben zeker nog niet aan het aftellen zoals enkele mensen al gemaild hebben.
groeten,
nico
zaterdag 13 december 2008
vrijdag 12 december 2008
Oakhurst-Yosemite NP-San Francisco-Santa Barbara
Hello everyone,
I finished my last message talking about the trouble with my eyes. I had since than no more problems with it. I still ware glasses and not my contacts but everything else is good.
So I left Oakhurst on tuesday, november 4th, and cycled in 1 day to Yosemite NP. After the storm there was stil some snow left. Not so much on the road but beside it. It gave some very beautifull scenery and I enjoyed but it was also very cold. The canyon cycling in to the NP was just magnificent.
I stayed with McCray, a host from CS, and he invited me to a election party. We followed the result on a big screen and to my big surprise most people were very emotional.
In Belgium we have to vote by law so we get 99% of the people voting. Than we hear that in the US only 50% is voting and we think that nobody is interested in politics.
In Belgium we discuss it but it allmost never get personnal. Here it is always personnal.
I saw 1 Afro-American man of 45 years old crying when his father called and told that he remembers the time that Afro-Americans were not allowed to vote.
I hear people saying that they didnot talk to some relatives for months or years because they voted for Bush in 2004. Some people were talking of moving out US if McCain would win.
Another thing is the winnar takes all principle. These are called the electoral votes and here Obama had a big victory but if you count the personnel vote the victory was not so big.
It was also this principle that let Bush win in 2000 even when Gore had more personnal votes.
On wednesday I hiked to Glacier Point and had an amasing view of the valley with the Nevada and Vernall falls. The road to this point was still closed because of the snow and only 5 people were there so I enjoyed it without the mass.
The next day I hiked to those falls and had again a good time. On both of these hikes I met Debra and Bill and they invited me to there home if I was in the neighborhood. Unfortunally I will not be coming close.
That evening we had a barbeque. The americans love the BBQ so mucht that they even do it in the winter in freezing temperatures. I also saw a BBQ in every campsite I was in. There are not so many vegetables as back home but more than enough meat. Here it is not necessary to have a table and chair for everyone. Most people eat standing and with their hands.
On friday november 7th, I left Yosemite. I had hoped to cycle on the Tioga Pass which is 10 000ft or 3000m high but because of the snow they closed it for the season. I did cycle on elevation of 6000ft and saw enough snow to agree that that is a very wice decision.
Very soon I was in the San Joaquin Valley and here it is warm but also crowded. I changed a few my route in an attempt to avoid the traffic but had no succes with it. I saw a lot of orchards and vineyards. Allthough very beautifull I could not really enjoy it.
On saturday I lost some time because I took the wrong road and didnot find a decent camping spot and was forced to camp in a vineyard. Luckily nobody noticed me but I was allready cycling at 6.30 am.
On sunday I took another approach and talked to a lady in a fire station and after a few phonecalls I was allowed to camp on a small airfield.
It happened several times that the HW where I was cycling became a freeway where I am not allowed to cycle. At one time I knew it was just for a few miles and I did not see the sign. What I didnot know was that after the next cornor there was a weighstation for trucks and yes, a police officer was there. I played stupid and rode straight to him and asked the way. I got away with a verbal warning to leave the freeway at the next exit. So I did. I took me almost 2 hours to find a way to the right HW.
On monday I stayed with Bunny, a host from WS in Santa Rosa, and had a good time. She likes history just as me and she even had a book about king Leopold 2 from Belgium and his colony Congo in Africa. Now, you have to know that back home it is not common to have any criticism for the royal family. I was taught in school that we helped out the poor black africans and civilized them.
This book more or less called King Leopold a massmurderer. I intend to read it when I am home.
Bunni showed me also the fault line which causes the earthquakes. (bad english???).
I just had a wonderfull time there.
Bunni, thank you very much for hosting me.
From here I cycled to the coast which is beautifull. With the help of some local people I could camp near the beach and had a long strawl on it.
On wednesday I had 1 of my highligths of my trip when I cycled over the Golden Gate Bridge into San Francisco.
There was some fog so the views were fenomenal.
Because there is so much place here and because of the earthquakes there are only a few highrises and most buildings are not higher than 2 or 3 floors. It gives SF an good vibe and I liked it there. I some of the touristy spots like Chinatown, Fishermanwharf,....
I stayed for 1 night with Derek, a experienced touring cyclist who has been in 22 countries. I met Derek in Capitol Reef NP and he showed me around to twin peaks. Took me to a beer tasting pub and so one. Thank you Derek.
Next I stayed with Brendt and Thom which I met in Kings CanyonNP. They were looking to buy a house and I joined them for an afternoon. The american houses are much bigger than in Belgium. Here 2 bathrooms are normal back home that is rather abnormal and everything else is also bigger. From fridges to cars and so on.
I saw my first pelican here. I did not know that they stayed here for the winter and was very surprised.
The beaches here are also known for the big waves and there were a lot of surfers out there. Even when everybody sais it was cold. Only high 60s or low 70s. (meaning 20degr C). I have had summerdays back home who were colder.
South of SF there is Big Sur state park wich was beautifull. This time I really mean WAS because it was for a big part damaged by a fire in august. I could not hike to the sykes hot springs. Normally you hike 10 miles and camp at the hot springs and take a nice long bath but not for me this year.
Here I had a very nice meeting. I met Olivier again. We met before in Yukonterritory almost 3 months earlier. I knew he was cycling down the coast but I thaught he was further south. We had a pleasant evening talking and cooking.
I hiked for 2 days there and then cycled further south where I saw sealions and also a very big elephant seals colony. The adults were still at sea and only the teenagers were there. If you know that the adults can weigh more than 2200kg or 5000 pounds the "tiny" teenagers are impressing enough.
All of the coast is very beautifull here but some is private and other pieces are to crowded to be fun to cycle. Especially Monterey bay was hard for me.
On saturday, november 22nd, I am lucky to be able to camp on high rock overseeing a small bay. The sunrise and sunset were just amasing.
On tuesday I reach Santa Barbara and this is the day I have my first rain in some weeks. The next day it is the same and I have a lazy day at the home of my host Tim.
On thursday, it is thanksgiving and I can witness this famous american holiday with the family of Tim. I have a great time.
Tim, thank you for taking me to the family party.
In Santa Barbara you can see many influences from the Spanish ruling. There are a lot of plaza and the city is not build like a typical american city. In this region there are several nice missions.
So here I will end my message. I hope to give you on update soon about what happened afterwards.
greetings,
nico
I finished my last message talking about the trouble with my eyes. I had since than no more problems with it. I still ware glasses and not my contacts but everything else is good.
So I left Oakhurst on tuesday, november 4th, and cycled in 1 day to Yosemite NP. After the storm there was stil some snow left. Not so much on the road but beside it. It gave some very beautifull scenery and I enjoyed but it was also very cold. The canyon cycling in to the NP was just magnificent.
I stayed with McCray, a host from CS, and he invited me to a election party. We followed the result on a big screen and to my big surprise most people were very emotional.
In Belgium we have to vote by law so we get 99% of the people voting. Than we hear that in the US only 50% is voting and we think that nobody is interested in politics.
In Belgium we discuss it but it allmost never get personnal. Here it is always personnal.
I saw 1 Afro-American man of 45 years old crying when his father called and told that he remembers the time that Afro-Americans were not allowed to vote.
I hear people saying that they didnot talk to some relatives for months or years because they voted for Bush in 2004. Some people were talking of moving out US if McCain would win.
Another thing is the winnar takes all principle. These are called the electoral votes and here Obama had a big victory but if you count the personnel vote the victory was not so big.
It was also this principle that let Bush win in 2000 even when Gore had more personnal votes.
On wednesday I hiked to Glacier Point and had an amasing view of the valley with the Nevada and Vernall falls. The road to this point was still closed because of the snow and only 5 people were there so I enjoyed it without the mass.
The next day I hiked to those falls and had again a good time. On both of these hikes I met Debra and Bill and they invited me to there home if I was in the neighborhood. Unfortunally I will not be coming close.
That evening we had a barbeque. The americans love the BBQ so mucht that they even do it in the winter in freezing temperatures. I also saw a BBQ in every campsite I was in. There are not so many vegetables as back home but more than enough meat. Here it is not necessary to have a table and chair for everyone. Most people eat standing and with their hands.
On friday november 7th, I left Yosemite. I had hoped to cycle on the Tioga Pass which is 10 000ft or 3000m high but because of the snow they closed it for the season. I did cycle on elevation of 6000ft and saw enough snow to agree that that is a very wice decision.
Very soon I was in the San Joaquin Valley and here it is warm but also crowded. I changed a few my route in an attempt to avoid the traffic but had no succes with it. I saw a lot of orchards and vineyards. Allthough very beautifull I could not really enjoy it.
On saturday I lost some time because I took the wrong road and didnot find a decent camping spot and was forced to camp in a vineyard. Luckily nobody noticed me but I was allready cycling at 6.30 am.
On sunday I took another approach and talked to a lady in a fire station and after a few phonecalls I was allowed to camp on a small airfield.
It happened several times that the HW where I was cycling became a freeway where I am not allowed to cycle. At one time I knew it was just for a few miles and I did not see the sign. What I didnot know was that after the next cornor there was a weighstation for trucks and yes, a police officer was there. I played stupid and rode straight to him and asked the way. I got away with a verbal warning to leave the freeway at the next exit. So I did. I took me almost 2 hours to find a way to the right HW.
On monday I stayed with Bunny, a host from WS in Santa Rosa, and had a good time. She likes history just as me and she even had a book about king Leopold 2 from Belgium and his colony Congo in Africa. Now, you have to know that back home it is not common to have any criticism for the royal family. I was taught in school that we helped out the poor black africans and civilized them.
This book more or less called King Leopold a massmurderer. I intend to read it when I am home.
Bunni showed me also the fault line which causes the earthquakes. (bad english???).
I just had a wonderfull time there.
Bunni, thank you very much for hosting me.
From here I cycled to the coast which is beautifull. With the help of some local people I could camp near the beach and had a long strawl on it.
On wednesday I had 1 of my highligths of my trip when I cycled over the Golden Gate Bridge into San Francisco.
There was some fog so the views were fenomenal.
Because there is so much place here and because of the earthquakes there are only a few highrises and most buildings are not higher than 2 or 3 floors. It gives SF an good vibe and I liked it there. I some of the touristy spots like Chinatown, Fishermanwharf,....
I stayed for 1 night with Derek, a experienced touring cyclist who has been in 22 countries. I met Derek in Capitol Reef NP and he showed me around to twin peaks. Took me to a beer tasting pub and so one. Thank you Derek.
Next I stayed with Brendt and Thom which I met in Kings CanyonNP. They were looking to buy a house and I joined them for an afternoon. The american houses are much bigger than in Belgium. Here 2 bathrooms are normal back home that is rather abnormal and everything else is also bigger. From fridges to cars and so on.
I saw my first pelican here. I did not know that they stayed here for the winter and was very surprised.
The beaches here are also known for the big waves and there were a lot of surfers out there. Even when everybody sais it was cold. Only high 60s or low 70s. (meaning 20degr C). I have had summerdays back home who were colder.
South of SF there is Big Sur state park wich was beautifull. This time I really mean WAS because it was for a big part damaged by a fire in august. I could not hike to the sykes hot springs. Normally you hike 10 miles and camp at the hot springs and take a nice long bath but not for me this year.
Here I had a very nice meeting. I met Olivier again. We met before in Yukonterritory almost 3 months earlier. I knew he was cycling down the coast but I thaught he was further south. We had a pleasant evening talking and cooking.
I hiked for 2 days there and then cycled further south where I saw sealions and also a very big elephant seals colony. The adults were still at sea and only the teenagers were there. If you know that the adults can weigh more than 2200kg or 5000 pounds the "tiny" teenagers are impressing enough.
All of the coast is very beautifull here but some is private and other pieces are to crowded to be fun to cycle. Especially Monterey bay was hard for me.
On saturday, november 22nd, I am lucky to be able to camp on high rock overseeing a small bay. The sunrise and sunset were just amasing.
On tuesday I reach Santa Barbara and this is the day I have my first rain in some weeks. The next day it is the same and I have a lazy day at the home of my host Tim.
On thursday, it is thanksgiving and I can witness this famous american holiday with the family of Tim. I have a great time.
Tim, thank you for taking me to the family party.
In Santa Barbara you can see many influences from the Spanish ruling. There are a lot of plaza and the city is not build like a typical american city. In this region there are several nice missions.
So here I will end my message. I hope to give you on update soon about what happened afterwards.
greetings,
nico
zaterdag 29 november 2008
Oakhurst - Yosemite NP- San Francisco - Sant Barbara
Goedendag allemaal,
Ik heb mijn laatste bericht beeindigd met de problemen met mijn ogen. Wel, ik heb er geen last meer van. Ik neem nog wel wat medicatie en mag mijn bril nog niet dragen maar voor de rest is alles goed.
Nadat ik op maandag, 3 november, naar de specialist ben gegaan en hij toestemming gaf om verder te reizen, ben ik de volgende dag vertrokken.
Ik ben op 1 dag naar Yosemite NP gefietst. Yosemite is een NP dat net als Seqouia en Kings Canyon in de Sierra Nevada ligt en het was dus fel bergop. De storm was nu wel gepasseerd maar hier in de bergen lag nog vrij veel sneeuw. Hij bleef liggen vanaf een hoogte vana 6000 feet (16oom). Het gaf mooie beelden (vooral de kloof waar je door moet om Yosemite te bereiken) maar was ook koud.
Gelukkig kon ik logeren bij een gastheer van couchsurfing. Dit was heel belangrijk voor me omdat het deze dag ook de presidentiele verkiezingen waren.
Vanuit Europa heb je soms de indruk dat de Amerikanen zich niet aan politiek interesseren als je hoort dat maar 50% van de mensen stemt. Ik heb hier echter gemerkt dat dat niet zo is en ook dat politiek persoonlijk is. De discussies zijn nooit kalm en sereen.
McCray, mijn gastheer, had me uitgenodigd voor een feestje waar de uitslagen van de verkiezingen live (via CNN op groot scherm) werden gevolgd. Elke keer als Obama een staat won, was luid gejuich en applaus. Vele mensen waren heel emotioneel toen hij officieel gewonnen had. Er was 1 afro-amerikaanse man van 40 jaar die in tranen uitbarste toen zijn vader hem telefoneerde dat die nog wist dat afro-amerikanen geen recht hadden om te stemmen.
Ik heb ook uitspraken gehoord dat men zou verhuizen als Mccain zou winnen en ik denk dat ze het nog meenden ook. Er zijn mensen die maanden en enkelen zelfs jaren niet met hun familie gesproken hebben omdat die voor Bush hebben gestemd in 2004.
Een ander fenomeen is dat men wel zegt dat Obama heel duidelijk gewonnen heeft maar dit komt door het "winnaar takes all" principe. Als een district een meerderheid voor Obama heeft dan gaan alle stemmen en deze noemt men electoral votes naar hem. Een paar dagen later toen bijna alles geanalyseerd was, was duidelijk dat hij vooral de grote steden heeft gewonnen. Ik moet toegeven dat hij enkele staten die normaal republikeins stemmen ook heeft gewonnen maar als je de persoonlijke stemmen telt heeft hij niet heel veel meer dan Mccain. Dit effect heeft ook gespeeld toen in 2000 Al Gore meer stemmen had dan Bush maar door het systeem nog verloor.
(er zijn toen wekenlang nog gerechtszaken geweest enz).
Het was vooral een verkiezing waar men heel traditioneel gestemd heeft en op het laatste was er nog maar 1 onderwerp en dat was de slechte economische situatie. Als je weet dat je hier heel gemakkelijk ontslagen kunt worden en dan geen werkloosheidsuitkering krijgt, dan begrijp je wel dat de mensen hier veel meer schrik hebben dan in Belgie. Hier zijn heel wat mensen die hun huis hebben verloren door zulke omstandigheden.
Heel traditioneel is ook dat White America gestemd heeft uit schrik. Heel veel mensen zijn hier bang voor terrorisme, Mexicanen en alle andere vreemdelingen, homo's, communisme (ja, echt waar en wat wij socialisme noemen is voor hen al communisme enz).
Tijdens de verkiezingen hebben de mensen ook de mogelijkheid om te stemmen voor staatsaangelegenheden en ook voor zeer lokale onderwerpen.
Een van de onderwerpen hier in de staat California is preposition 8 : mogen homosexuelen trouwen of niet? Enkele jaren geleden heeft California dit al goedgekeurd maar het was alleen geldig in California. Enkele maanden geleden heeft men het dan zo gemaakt dat het geldig was voor heel de USA en dus konden koppels van andere staten hier trouwen. (men zegt dat 1 van de redenen was om zo koppels te lokken om hier te trouwen zodat de staat er geld mee kon verdienen. California is hard getroffen door de crisis).
De diepgelovigen Christenen en vooral de mormonen vinden dit godslastering en hebben veel geld en campagne gevoerd om dit te verhinderen. En de informatie die men geeft, is allesbehalve objectief. Zo zegt men dat de homos al een burgelijk huwelijk hebben (civic union genoemd) dat hen alle rechten geeft maar dit blijkt niet waar te zijn.
Alle nieuwskanalen die men hier heeft, nemen een standpunt in. Foxnews is heel conservatief en volgt de republikeinen. Als je dan naar de nieusuitzendingen van meerdere zenders kijkt, zie je echt het verschil. (er bleven geruchten opduiken dat Obama een Islamiet was, connecties met een terrorist enz). Wat me nog het meest schokte, was dat heel wat Amerikanen dit niet weten en maar naar 1 zender luisteren.
Ook hun kennis is niet te groot. Ik heb met mensen gesproken die niet weten wie Colin Powel of Condaleeca Rice is.
Andere onderwerpen was de vraag om een hogesnelheidstrein tussen San Francisco en LA te bouwen en een gewone trein naar het noorden toe.
Een onderwerp vond ik persoonlijk wel heel leuk : men wou de lokale stortplaats in San Francico the George W. Bush memorial noemen. San Francisco is heel alternatief en men dacht dat het wel zou winnen maar dat is niet gebeurd. Tot spijt van velen.
Wel, dit is het voor de verkiezingen.
De volgende dag ben ik naar Glacier Point gewandeld, een uitkijkpunt over een groot deel van de vallei. Ik zag de Vernall en Nevada watervallen waar ik de volgende dag ook naar toe ben gewandeld. Zoals ik al vertelde, ligt hier nog veel sneeuw en het was leuk om er door te gaan. Een ander gevolg is dat meerdere wegen gesloten zijn en ook de weg naar dit punt. Je moet dus 7km wandelen en voor veel toeristen is dat teveel. Hier is bijna als met auto bereikbaar. Het is meestal ook zo geregeld dat je je post vanuit de auto kunt nemen.
Er waren maar een 5tal mensen op de top en dat is prachtig. Ik heb er echt van kunnen genieten.
Ik ben hier ook een koppel tegen gekomen en na een gesprek hebben ze me uitgenodigd om als ik in de buurt ben naar huis te komen (ten zuiden van LA) maar niemand had een pen bij. Nu wilt het toeval dat ik hen de volgende dag op mijn wandeling opnieuw tegen kom en dan krijg ik hun adres. Dit is zeker geen uitzondering. Ik heb al redelijk wat uitnodigingen gehad maar net als deze kan ik er geen gebruik van maken omdat ze niet op mijn route liggen.
Donderdagavond gaan we met zijn allen naar een barbaque. Ja, hier wordt zelfs in de winter een BBQ gehouden. De Amerikanen zijn er zot van. Op elke kampplaats waar ik geweest ben, heeft elke plaats een BBQ en meestal ook een mogelijkheid om een kampvuur te maken en er wordt heel veel gebruik van gemaakt.
Alles is altijd wegwerp en er zijn wel groenten maar heel weinig. Het is ook niet nodig om stoelen en tafels te hebben. Er wordt hier staand gegeten. Ik ben zelfs in huizen geweest waar men geen eettafel heeft. Men neemt zijn bord en zit in de sofa voor de TV als men eet. Dit is wel voor mensen die geen kinderen hebben.
Vrijdag verlaat ik Yosemite en moet voor nog eenmaal door de sneeuw fietsen (op de weg ligt er niets maar ernaast wel). Ik wou hier ook de beroemde Tioga pass (10 000ft of 3000m) befietsen maar die is door de storm en sneeuw gesloten voor deze winter. Dit betekent tot eind mei. Dit is de enige weg over de Sierra Nevada. Men moet nu een omweg van meer dan 300km maken wil men naar de overkant.
Al spoedig ben ik in de San Joaquin vallei waar er een heel ander klimaat is. Dit is California zoals we dat voorstellen. Warm, droog en aangenaam weer. Er wordt hier veel fruit geteeld en er zijn ook heel veel wijngaarden. Het is prachtig maar ik kan er niet echt van genieten omdat hier enorm veel mensen leven en dus ook enorm veel verkeer is. Ik verander enkele malen van route maar het helpt niet.
Doordat ik een verkeerde afslag neem, beland ik in een stad waar het me moeite kost om er uit te geraken. Het wordt snel donker en ik vind geen open plaats om te kamperen en zie me genoodzaakt om in een wijngaard mijn tentje op te zetten. Ik vraag nog enkele malen info maar er zijn hier al veel Spaanstaligen die geen Engels kunnen. Ik heb geen toestemming om dit te doen maar gelukkig ziet de eigenaar me niet. Ik ben wel al op en aan het fietsen voor 7u. Het wordt hier donker rond 17u en licht rond 6u.
Op zondag, 9 november, pak ik het iets anders aan. Ik ga naar een brandweerkazerne en vraag daar info. Na enkele telefoontjes mag ik op een graspleintje van het lokale vliegveld kamperen. Gelukkig wordt er snacht niet gevlogen en ik heb er een rustige nacht.
Niet altijd is men zo begrijpend en beseft men wat het is om te fietsen. Als ik in een toeristenbureau naar een camping vraagt, wilt men me even 25km in de verkeerde richting sturen. Ik bedank hier voor en zoek mijn eigen weg.
Op een ander moment mag ik niet meer fietsen op de weg die ik volg. Ik weet dat het maar enkele kilometers zijn en "zie" het bordje niet. Even verder is er een weegschaal voor vrachtwagens en er staat een politieagent. Ik fiets gewoon naar hem toe en speel de domme toerist. Ik krijg geen boete maar wel de verwittiging om de freeway bij de volgende afslag te verlaten. Die is niet ver en in het zicht van de agent dus ik ben braaf. Ik begin dan de weg te vragen maar niemand weet hoe je er met de fiets kan geraken. (ook de agent niet want hij woont hier niet). Ik ben nu wel weer een afslag verder en dus uit het zicht. Ik heb het aan meer dan 20 mensen gevraagd en sommigen zeiden : neem gewoon de freeway. Ik ben op het punt gekomen om het te doen als ik een fietspad zie dat gewoon langs de freeway loopt. Het wordt niet onderhouden maar is wel befietsbaar dus en niemand kent het of gebruikt het.
Maandagavond logeer ik bij Bunni, een lid van warmshowers, in Santa Rosa en zij is heel geinteresseerd in Europese geschiedenis. Hier vind ik een boek over de Belgische (jawel onze) koning Leopold 2 en Kongo. Wel, de inhoud is niet zo flatterend voor hem. In het kort : hij wordt bijna afgeschildert als een massamoordenaar. Ik heb uiteraard niet veel kunnen lezen maar heb de intentie om dat te doen als ik terug thuis ben.
Van hier kan ik via de kust naar San Francisco fietsen en dit is prachtig. Het is ook beschermd natuurgebied en er is dus weinig verkeer. Ik geniet en heb hier een leuke ervaring. De Amerikanen vinden dat hun regering hun teveel bemoederd en dit telt ook voor wild kamperen. Er is hier een state beach dus eigendom van de overheid maar je mag er niet kamperen of zelfs je auto parkeren na 18u. Wel, enkele lokale mensen wijzen me een brandpad dat rond de poort en ranger gaat. Iemand gaat zelfs kijken of de ranger weg is en ik kan er rustig kamperen. Wandel er savond rond op het strand terwijl het volle maan is en ja, kan weer volle bak genieten.
Woensdag, 12 november, fiets ik San Francisco over de Golden Gate bridge. Het is een prachtig moment. Ik logeer er niet zo ver vanaf en als ik in late namiddag er rond wandel, komt de mist in. (Dat gebeurt hier vaak.) en de brug verdwijnt half. Pachtig maar ik ben mijjn fototoestel vergeten dus geen fotos.
Californische kust is gekend voor de hoge golven en ik zie hier massa surfers ook al zegt men dat het nu koud is. Dit betekent dat als de zon door de wolken komt het maar 20gr C is. Als dat niet gebeurd is het maar een 10tal graden.
Wat me ook verrast en dit is niet alleen in San Francisco dat er weinig hoge flatgebouwen zijn. Er zijn enkele in het centrum maar meestal zijn de huizen maar 2 of max 3 verdiepingen hoog en in pastelkleuren zoals rond de Middellandse Zee. Het geeft het een dorpsgevoel wat wel aangenaam is.
Ik bezoek de klassieke toeristische plaatsen zoals Fishermanswharf en Chinatown. Hier kom ik in een betoging terecht waar er een betere medische zorg wordt geeist. Het ongewone is dat de Engelstalige toespraak in het Chinees moet worden vertaald omdat veel mensen geen Engels kennen.
Ik logeer ook een nacht bij Derek, een fietser die in meer dan 22 landen heeft getoerd en die ik ontmoet heb in Capitool Reef NP. Hij neemt me mee naar een cafe waar je veel bieren kunt proeven. Helaas hebben ze er geen van Belgie maar wel enkele die op Duitse lijken. Moet ik zeggen dat ik hier van genoten heb?
Hij neemt me ook mee naar Twin Peaks, een uitkijkpunt over de stad.
Eigenlijk woont Derek in Oakland. Dit is gewoon de stad aan de andere kant van de baai.
Terug in San Francisco verblijf ik bij een koppel dat een nieuw huis zoekt. Ik ga even mee om te zien hoe de huizen hier zijn en met een woord grooooooooooooot. Zelfs de normale huizen hebben hier meerdere badkamers. 2 lijkt wel een absoluut minimum.
Het is ook hier dat ik totaal onverwacht een Pelikaan zie. Ik wist niet dat ze hier overwinterden.
Ik verlaat San Francisco op maandag, 17 november en fiets langs de prachtige kust. Ook hier is een natuurgebied dat beschermd is. Helaas is het grotendeels vernietigd door een bosbrand 2 maanden geleden. Ik wou naar een hotspring gaan. Je kunt het alleen bereiken na een wandeling van bijna 20km. Je kampeert er dan en je kunt je dan ontspannen in het hete water maar ja, het mag niet. Ik doe hier enkele kleinere wandelingen en op de camping ontmoet ik Olivier. Ik heb hem al eerder ontmoet toen ik uit Alaska fietste. Ik wist dat hij ook via de kust naar het zuiden ging maar ik dacht dat hij al veel verder was. Het was een leuke ontmoeting en we hadden elkaar veel te vertellen. Helaas moest hij de volgende dag al weer verder.
Door de brand hebben de herten ook geen voedsel meer hoger in de heuvels en je wordt dan ook wakker met een kudde herten rondom die aan het grazen zijn.
Verder langs de kust zie ik nog Sea Lions en ook Elephant Seals dus zeeleeuwen en zee-olifanten in het nederlands. De mannetjes van de laatste kunnen tot 2200kg wegen maar nu waren het vooral de pubers die op het strand waren. In enkele weken komen de mannetjes om hun territorium af te bakenen en dan kan het paarseizoen beginnen. Er wordt dan redelijk wat afgevochten en dus verlaten de pubers tijdelijk de kolonie.
Een klein beetje idioot is ook het feit dat sommige stranden prive zijn. Je ziet dan prachtige stranden met palmbomen en rotsen maar er is niemand en je kunt er niet geraken.
De hele kust is trouwens rotsachtig met tussenin zandstranden. Als het eb is kun je van strand tot strand wandelen maar niet als het vloed is. Dan moet je soms kilometerslang wandelen via paadjes om er te geraken.Ik heb dit gedaan en had dus mijn eigen prive strandje voor een uur of twee. Savonds geraak ik in een gesprek met 2 meisjes en wordt uitgenodigd om de avond door te brengen aan hun kampvuur.
Dit gebied heet het Big Sur State park en is absoluut prachtig en een aanrader om ooit eens te bezoeken.
Ik fiets nog enkele dagen langs de kust. Soms is het zeer moeilijk omdat er teveel verkeer is. Ik heb nog eenmaal wat geluk als ik toestemming krijg om op een uitstekende rots te kamperen waar ik een prachtig zicht heb op een baai. De zonsondergang en -opgang zijn fenomenaal.
Dinsdag (november 25) bereik ik Santa Barbara waar ik enkele dagen verblijf. Donderdag was het Thanksgiving en ik mocht mee naar het familiefeest. Heel leuk en de kalkoen was heel lekker. Het enige minpunt was de afstand. We hebben bijna 5 uur in de auto gezeten.
Met uitzondering van dinsdag en woensdag toen het regende is het weer hier prachtig. Tussen 20 en 25 gr. Het koelt wel snel af als de zon onder is. Santa Barbara is heel bekend om zijn panorama en het is niet zo ver van Hollywood en er wonen hier enkele sterren. Ik heb er gisteren een gezien nl Dennis Franz van de serie NYPD Blue. Er is ook een grote Pelikaan kolonie waar ik van geniet. Ze vliegen laag over het water en als ze een vis zien duiken ze in de oceaan.
Ook worden hier de Spaanse invloeden zichtbaar in de bouwstijl zodat je kleine plazas hebt en veel terrasje. Dit is een stad die me echt wel bevalt maar namiddag zal ik ze verlaten.
Hoewel het laat in het jaar is, ga ik nog eenmaal in de bergen om Joshua Tree NP te bezoeken en vandaar ga ik naar San Diego.
Dit was het.
groeten,
nico
Ik heb mijn laatste bericht beeindigd met de problemen met mijn ogen. Wel, ik heb er geen last meer van. Ik neem nog wel wat medicatie en mag mijn bril nog niet dragen maar voor de rest is alles goed.
Nadat ik op maandag, 3 november, naar de specialist ben gegaan en hij toestemming gaf om verder te reizen, ben ik de volgende dag vertrokken.
Ik ben op 1 dag naar Yosemite NP gefietst. Yosemite is een NP dat net als Seqouia en Kings Canyon in de Sierra Nevada ligt en het was dus fel bergop. De storm was nu wel gepasseerd maar hier in de bergen lag nog vrij veel sneeuw. Hij bleef liggen vanaf een hoogte vana 6000 feet (16oom). Het gaf mooie beelden (vooral de kloof waar je door moet om Yosemite te bereiken) maar was ook koud.
Gelukkig kon ik logeren bij een gastheer van couchsurfing. Dit was heel belangrijk voor me omdat het deze dag ook de presidentiele verkiezingen waren.
Vanuit Europa heb je soms de indruk dat de Amerikanen zich niet aan politiek interesseren als je hoort dat maar 50% van de mensen stemt. Ik heb hier echter gemerkt dat dat niet zo is en ook dat politiek persoonlijk is. De discussies zijn nooit kalm en sereen.
McCray, mijn gastheer, had me uitgenodigd voor een feestje waar de uitslagen van de verkiezingen live (via CNN op groot scherm) werden gevolgd. Elke keer als Obama een staat won, was luid gejuich en applaus. Vele mensen waren heel emotioneel toen hij officieel gewonnen had. Er was 1 afro-amerikaanse man van 40 jaar die in tranen uitbarste toen zijn vader hem telefoneerde dat die nog wist dat afro-amerikanen geen recht hadden om te stemmen.
Ik heb ook uitspraken gehoord dat men zou verhuizen als Mccain zou winnen en ik denk dat ze het nog meenden ook. Er zijn mensen die maanden en enkelen zelfs jaren niet met hun familie gesproken hebben omdat die voor Bush hebben gestemd in 2004.
Een ander fenomeen is dat men wel zegt dat Obama heel duidelijk gewonnen heeft maar dit komt door het "winnaar takes all" principe. Als een district een meerderheid voor Obama heeft dan gaan alle stemmen en deze noemt men electoral votes naar hem. Een paar dagen later toen bijna alles geanalyseerd was, was duidelijk dat hij vooral de grote steden heeft gewonnen. Ik moet toegeven dat hij enkele staten die normaal republikeins stemmen ook heeft gewonnen maar als je de persoonlijke stemmen telt heeft hij niet heel veel meer dan Mccain. Dit effect heeft ook gespeeld toen in 2000 Al Gore meer stemmen had dan Bush maar door het systeem nog verloor.
(er zijn toen wekenlang nog gerechtszaken geweest enz).
Het was vooral een verkiezing waar men heel traditioneel gestemd heeft en op het laatste was er nog maar 1 onderwerp en dat was de slechte economische situatie. Als je weet dat je hier heel gemakkelijk ontslagen kunt worden en dan geen werkloosheidsuitkering krijgt, dan begrijp je wel dat de mensen hier veel meer schrik hebben dan in Belgie. Hier zijn heel wat mensen die hun huis hebben verloren door zulke omstandigheden.
Heel traditioneel is ook dat White America gestemd heeft uit schrik. Heel veel mensen zijn hier bang voor terrorisme, Mexicanen en alle andere vreemdelingen, homo's, communisme (ja, echt waar en wat wij socialisme noemen is voor hen al communisme enz).
Tijdens de verkiezingen hebben de mensen ook de mogelijkheid om te stemmen voor staatsaangelegenheden en ook voor zeer lokale onderwerpen.
Een van de onderwerpen hier in de staat California is preposition 8 : mogen homosexuelen trouwen of niet? Enkele jaren geleden heeft California dit al goedgekeurd maar het was alleen geldig in California. Enkele maanden geleden heeft men het dan zo gemaakt dat het geldig was voor heel de USA en dus konden koppels van andere staten hier trouwen. (men zegt dat 1 van de redenen was om zo koppels te lokken om hier te trouwen zodat de staat er geld mee kon verdienen. California is hard getroffen door de crisis).
De diepgelovigen Christenen en vooral de mormonen vinden dit godslastering en hebben veel geld en campagne gevoerd om dit te verhinderen. En de informatie die men geeft, is allesbehalve objectief. Zo zegt men dat de homos al een burgelijk huwelijk hebben (civic union genoemd) dat hen alle rechten geeft maar dit blijkt niet waar te zijn.
Alle nieuwskanalen die men hier heeft, nemen een standpunt in. Foxnews is heel conservatief en volgt de republikeinen. Als je dan naar de nieusuitzendingen van meerdere zenders kijkt, zie je echt het verschil. (er bleven geruchten opduiken dat Obama een Islamiet was, connecties met een terrorist enz). Wat me nog het meest schokte, was dat heel wat Amerikanen dit niet weten en maar naar 1 zender luisteren.
Ook hun kennis is niet te groot. Ik heb met mensen gesproken die niet weten wie Colin Powel of Condaleeca Rice is.
Andere onderwerpen was de vraag om een hogesnelheidstrein tussen San Francisco en LA te bouwen en een gewone trein naar het noorden toe.
Een onderwerp vond ik persoonlijk wel heel leuk : men wou de lokale stortplaats in San Francico the George W. Bush memorial noemen. San Francisco is heel alternatief en men dacht dat het wel zou winnen maar dat is niet gebeurd. Tot spijt van velen.
Wel, dit is het voor de verkiezingen.
De volgende dag ben ik naar Glacier Point gewandeld, een uitkijkpunt over een groot deel van de vallei. Ik zag de Vernall en Nevada watervallen waar ik de volgende dag ook naar toe ben gewandeld. Zoals ik al vertelde, ligt hier nog veel sneeuw en het was leuk om er door te gaan. Een ander gevolg is dat meerdere wegen gesloten zijn en ook de weg naar dit punt. Je moet dus 7km wandelen en voor veel toeristen is dat teveel. Hier is bijna als met auto bereikbaar. Het is meestal ook zo geregeld dat je je post vanuit de auto kunt nemen.
Er waren maar een 5tal mensen op de top en dat is prachtig. Ik heb er echt van kunnen genieten.
Ik ben hier ook een koppel tegen gekomen en na een gesprek hebben ze me uitgenodigd om als ik in de buurt ben naar huis te komen (ten zuiden van LA) maar niemand had een pen bij. Nu wilt het toeval dat ik hen de volgende dag op mijn wandeling opnieuw tegen kom en dan krijg ik hun adres. Dit is zeker geen uitzondering. Ik heb al redelijk wat uitnodigingen gehad maar net als deze kan ik er geen gebruik van maken omdat ze niet op mijn route liggen.
Donderdagavond gaan we met zijn allen naar een barbaque. Ja, hier wordt zelfs in de winter een BBQ gehouden. De Amerikanen zijn er zot van. Op elke kampplaats waar ik geweest ben, heeft elke plaats een BBQ en meestal ook een mogelijkheid om een kampvuur te maken en er wordt heel veel gebruik van gemaakt.
Alles is altijd wegwerp en er zijn wel groenten maar heel weinig. Het is ook niet nodig om stoelen en tafels te hebben. Er wordt hier staand gegeten. Ik ben zelfs in huizen geweest waar men geen eettafel heeft. Men neemt zijn bord en zit in de sofa voor de TV als men eet. Dit is wel voor mensen die geen kinderen hebben.
Vrijdag verlaat ik Yosemite en moet voor nog eenmaal door de sneeuw fietsen (op de weg ligt er niets maar ernaast wel). Ik wou hier ook de beroemde Tioga pass (10 000ft of 3000m) befietsen maar die is door de storm en sneeuw gesloten voor deze winter. Dit betekent tot eind mei. Dit is de enige weg over de Sierra Nevada. Men moet nu een omweg van meer dan 300km maken wil men naar de overkant.
Al spoedig ben ik in de San Joaquin vallei waar er een heel ander klimaat is. Dit is California zoals we dat voorstellen. Warm, droog en aangenaam weer. Er wordt hier veel fruit geteeld en er zijn ook heel veel wijngaarden. Het is prachtig maar ik kan er niet echt van genieten omdat hier enorm veel mensen leven en dus ook enorm veel verkeer is. Ik verander enkele malen van route maar het helpt niet.
Doordat ik een verkeerde afslag neem, beland ik in een stad waar het me moeite kost om er uit te geraken. Het wordt snel donker en ik vind geen open plaats om te kamperen en zie me genoodzaakt om in een wijngaard mijn tentje op te zetten. Ik vraag nog enkele malen info maar er zijn hier al veel Spaanstaligen die geen Engels kunnen. Ik heb geen toestemming om dit te doen maar gelukkig ziet de eigenaar me niet. Ik ben wel al op en aan het fietsen voor 7u. Het wordt hier donker rond 17u en licht rond 6u.
Op zondag, 9 november, pak ik het iets anders aan. Ik ga naar een brandweerkazerne en vraag daar info. Na enkele telefoontjes mag ik op een graspleintje van het lokale vliegveld kamperen. Gelukkig wordt er snacht niet gevlogen en ik heb er een rustige nacht.
Niet altijd is men zo begrijpend en beseft men wat het is om te fietsen. Als ik in een toeristenbureau naar een camping vraagt, wilt men me even 25km in de verkeerde richting sturen. Ik bedank hier voor en zoek mijn eigen weg.
Op een ander moment mag ik niet meer fietsen op de weg die ik volg. Ik weet dat het maar enkele kilometers zijn en "zie" het bordje niet. Even verder is er een weegschaal voor vrachtwagens en er staat een politieagent. Ik fiets gewoon naar hem toe en speel de domme toerist. Ik krijg geen boete maar wel de verwittiging om de freeway bij de volgende afslag te verlaten. Die is niet ver en in het zicht van de agent dus ik ben braaf. Ik begin dan de weg te vragen maar niemand weet hoe je er met de fiets kan geraken. (ook de agent niet want hij woont hier niet). Ik ben nu wel weer een afslag verder en dus uit het zicht. Ik heb het aan meer dan 20 mensen gevraagd en sommigen zeiden : neem gewoon de freeway. Ik ben op het punt gekomen om het te doen als ik een fietspad zie dat gewoon langs de freeway loopt. Het wordt niet onderhouden maar is wel befietsbaar dus en niemand kent het of gebruikt het.
Maandagavond logeer ik bij Bunni, een lid van warmshowers, in Santa Rosa en zij is heel geinteresseerd in Europese geschiedenis. Hier vind ik een boek over de Belgische (jawel onze) koning Leopold 2 en Kongo. Wel, de inhoud is niet zo flatterend voor hem. In het kort : hij wordt bijna afgeschildert als een massamoordenaar. Ik heb uiteraard niet veel kunnen lezen maar heb de intentie om dat te doen als ik terug thuis ben.
Van hier kan ik via de kust naar San Francisco fietsen en dit is prachtig. Het is ook beschermd natuurgebied en er is dus weinig verkeer. Ik geniet en heb hier een leuke ervaring. De Amerikanen vinden dat hun regering hun teveel bemoederd en dit telt ook voor wild kamperen. Er is hier een state beach dus eigendom van de overheid maar je mag er niet kamperen of zelfs je auto parkeren na 18u. Wel, enkele lokale mensen wijzen me een brandpad dat rond de poort en ranger gaat. Iemand gaat zelfs kijken of de ranger weg is en ik kan er rustig kamperen. Wandel er savond rond op het strand terwijl het volle maan is en ja, kan weer volle bak genieten.
Woensdag, 12 november, fiets ik San Francisco over de Golden Gate bridge. Het is een prachtig moment. Ik logeer er niet zo ver vanaf en als ik in late namiddag er rond wandel, komt de mist in. (Dat gebeurt hier vaak.) en de brug verdwijnt half. Pachtig maar ik ben mijjn fototoestel vergeten dus geen fotos.
Californische kust is gekend voor de hoge golven en ik zie hier massa surfers ook al zegt men dat het nu koud is. Dit betekent dat als de zon door de wolken komt het maar 20gr C is. Als dat niet gebeurd is het maar een 10tal graden.
Wat me ook verrast en dit is niet alleen in San Francisco dat er weinig hoge flatgebouwen zijn. Er zijn enkele in het centrum maar meestal zijn de huizen maar 2 of max 3 verdiepingen hoog en in pastelkleuren zoals rond de Middellandse Zee. Het geeft het een dorpsgevoel wat wel aangenaam is.
Ik bezoek de klassieke toeristische plaatsen zoals Fishermanswharf en Chinatown. Hier kom ik in een betoging terecht waar er een betere medische zorg wordt geeist. Het ongewone is dat de Engelstalige toespraak in het Chinees moet worden vertaald omdat veel mensen geen Engels kennen.
Ik logeer ook een nacht bij Derek, een fietser die in meer dan 22 landen heeft getoerd en die ik ontmoet heb in Capitool Reef NP. Hij neemt me mee naar een cafe waar je veel bieren kunt proeven. Helaas hebben ze er geen van Belgie maar wel enkele die op Duitse lijken. Moet ik zeggen dat ik hier van genoten heb?
Hij neemt me ook mee naar Twin Peaks, een uitkijkpunt over de stad.
Eigenlijk woont Derek in Oakland. Dit is gewoon de stad aan de andere kant van de baai.
Terug in San Francisco verblijf ik bij een koppel dat een nieuw huis zoekt. Ik ga even mee om te zien hoe de huizen hier zijn en met een woord grooooooooooooot. Zelfs de normale huizen hebben hier meerdere badkamers. 2 lijkt wel een absoluut minimum.
Het is ook hier dat ik totaal onverwacht een Pelikaan zie. Ik wist niet dat ze hier overwinterden.
Ik verlaat San Francisco op maandag, 17 november en fiets langs de prachtige kust. Ook hier is een natuurgebied dat beschermd is. Helaas is het grotendeels vernietigd door een bosbrand 2 maanden geleden. Ik wou naar een hotspring gaan. Je kunt het alleen bereiken na een wandeling van bijna 20km. Je kampeert er dan en je kunt je dan ontspannen in het hete water maar ja, het mag niet. Ik doe hier enkele kleinere wandelingen en op de camping ontmoet ik Olivier. Ik heb hem al eerder ontmoet toen ik uit Alaska fietste. Ik wist dat hij ook via de kust naar het zuiden ging maar ik dacht dat hij al veel verder was. Het was een leuke ontmoeting en we hadden elkaar veel te vertellen. Helaas moest hij de volgende dag al weer verder.
Door de brand hebben de herten ook geen voedsel meer hoger in de heuvels en je wordt dan ook wakker met een kudde herten rondom die aan het grazen zijn.
Verder langs de kust zie ik nog Sea Lions en ook Elephant Seals dus zeeleeuwen en zee-olifanten in het nederlands. De mannetjes van de laatste kunnen tot 2200kg wegen maar nu waren het vooral de pubers die op het strand waren. In enkele weken komen de mannetjes om hun territorium af te bakenen en dan kan het paarseizoen beginnen. Er wordt dan redelijk wat afgevochten en dus verlaten de pubers tijdelijk de kolonie.
Een klein beetje idioot is ook het feit dat sommige stranden prive zijn. Je ziet dan prachtige stranden met palmbomen en rotsen maar er is niemand en je kunt er niet geraken.
De hele kust is trouwens rotsachtig met tussenin zandstranden. Als het eb is kun je van strand tot strand wandelen maar niet als het vloed is. Dan moet je soms kilometerslang wandelen via paadjes om er te geraken.Ik heb dit gedaan en had dus mijn eigen prive strandje voor een uur of twee. Savonds geraak ik in een gesprek met 2 meisjes en wordt uitgenodigd om de avond door te brengen aan hun kampvuur.
Dit gebied heet het Big Sur State park en is absoluut prachtig en een aanrader om ooit eens te bezoeken.
Ik fiets nog enkele dagen langs de kust. Soms is het zeer moeilijk omdat er teveel verkeer is. Ik heb nog eenmaal wat geluk als ik toestemming krijg om op een uitstekende rots te kamperen waar ik een prachtig zicht heb op een baai. De zonsondergang en -opgang zijn fenomenaal.
Dinsdag (november 25) bereik ik Santa Barbara waar ik enkele dagen verblijf. Donderdag was het Thanksgiving en ik mocht mee naar het familiefeest. Heel leuk en de kalkoen was heel lekker. Het enige minpunt was de afstand. We hebben bijna 5 uur in de auto gezeten.
Met uitzondering van dinsdag en woensdag toen het regende is het weer hier prachtig. Tussen 20 en 25 gr. Het koelt wel snel af als de zon onder is. Santa Barbara is heel bekend om zijn panorama en het is niet zo ver van Hollywood en er wonen hier enkele sterren. Ik heb er gisteren een gezien nl Dennis Franz van de serie NYPD Blue. Er is ook een grote Pelikaan kolonie waar ik van geniet. Ze vliegen laag over het water en als ze een vis zien duiken ze in de oceaan.
Ook worden hier de Spaanse invloeden zichtbaar in de bouwstijl zodat je kleine plazas hebt en veel terrasje. Dit is een stad die me echt wel bevalt maar namiddag zal ik ze verlaten.
Hoewel het laat in het jaar is, ga ik nog eenmaal in de bergen om Joshua Tree NP te bezoeken en vandaar ga ik naar San Diego.
Dit was het.
groeten,
nico
zaterdag 15 november 2008
Las Vegas-Death Valley-Seqouia and Kings Canyon NP
Hello everybody,
Finally another message from me.
Total cycling distance so far : 12 287km or 7750 miles
On friday, octobor 17th, i leave Las Vegas but i am still in Nevada and i notice it. When i go to a countystore to buy some grooceries there are more gamblingmachines or 1armed bandits as some people call them than there are grooceries. Even in a supermarket i have to pas a small casino to be able to buy grooceries.
On saturday i arrive in Death Valley after cycling over a pass of 1010m (ca 3500ft) high and that while it is still 35degr C (mid 90F). It is also a strecth of 110km (70m) without any village or water supply so i carry 7l or almost 2 gallons.
Death valley is the lowest point of the USA -82m (-282ft) and is located between 2 high mountainridges. That is way the heat of the sun cant escape and so it is also the hottest place in the USA. I guess you know this but there is another consequence. After sunset the heat can escape and this creates a wind. I didnot know this and when i put up my tent there was no wind and i didnot put my lines up and i could not put my picks deep in the ground because it was to rocky. So after dark the winds blows and my tent flies allmost away. I hold it with 1 hand and put rocks on it with my other hand. It was a very unpleasant surprise and through the night i wondered if my poles would be strong enough. Luckely i can say they are. The next night i was on the other side of the valley and here it is much wider so there is not so much wind.
On sunday i see the salt planes and i am on the lowest point. Where there is water you can see a lot of plants and palmtrees. Than it is very nice.
On monday i leave Death Valley but have to cycle over the Torine pass (alt 1511m or 4956ft) and you have to start below sealevel but i can cros it before noon so I miss the hottest point of the day. Now it is only in the 80F or almost 30C
I met here a fellow cyclist called Adam. He is riding this pass on a fastbike and goes than home in his car. He gives me very cold water (which is very much appreciated) and offers me to stay at his place. Unfortunally it is to far to reach in 1 day and the next day i have to go further to be on time with my next host from CS in Porterville. Adam, thank you very much for the water and all the local advice and the pictures you send to me.
Adam is not the only person who offers me water. Several people stop to offer it to me. So as a cyclist you dont have to worry to be thirsty but i do recommand to take a lot of water with you.
That night i camp in a dry river. I dont think the risk of being flooded after a storm is very big in an area that only receive 2 inches of rain every year.
So on wednesday, october 22nd, i cycle into the San Joaquin Valley and this is absolutely no dessert any more. There are many orchards for a lot of fruits. It is a big change to me but a fine one. I never saw orange orchards and so on.
I have another big surprise that day. Hank, my CS host in Porterville, rides to me on his motorcycle just to deliver a very cold beer. I would like to say that a beer never tasted better but it was an american brand and not a belgian one which are the best beers in the world but i most admit it was a close second one. That evening Hank and some friends played poker and i enjoyed watching the game allthough i didnot understand it.
I took a restday there and Hank showed me around to in the surroundings and took me to his school where he is a tutor. I spoke before 2 classes, a spanish and french clas, to show how important knowing languages is. It was a fine experience for me and there was a lot of interest from the studens. I must admit they didnot know much of Belgium not even our capital.
I cycled on and reached Seqouia NP on saturday, october 25th. Sequoias are very big trees who only grow when the circumstances are right. It has to be high altitude, warm, humid and so on. To get there i had to cycle up another pass of 2000m but had some nice vieuws. I did also a 2day hike here on the high sierra trail. Normally there is allready snow this time of year but this year the snow is late I enjoy the beautifull weather allthough at night it freezes.
Seqouias are not the highest or widest tree in the world but their hight and wide combined makes them the trees with the most mass. For this reason they were wanted for the log industry and in the 19th century many were cut down.
I saw some of the biggest seqouias wich are named after the generals from the civil war. General Sherman is 31m if you go around it, 13m just through it. He is estimated to be 2200 year old. The oldest seqouia is almost 3000 year old. That is 1000 year before the birht of jesus.
Here i had a bad moment. While trying to get a picture of these gigantic trees i stepped on the road. When i car came i quickly stepped away but i hit a wrong button on my camera and all of my pictures were erased. Every now and than i saved them on a family website but i didnot do that the last month so i dont have any pictures anymore from Yellowstone, Bryce, Zion, Grand Canyon, Las Vegas and Death Valley. Needles to say i was furious but what can you do?
I cycled on and reached Kings Canyon NP on tuesday, october 28th. It exists out of 2 parts. 1 is formed by a glacier and so it is wider. The second part is formed by a river and pritty narrow. Another great thing is that you cycle from the top at 2008m high to the bottom of it at 934m. I had an amasing ride into the canyon but because the road is a death end road i had to cycle back the next day. That ride was a bit slower.
I wanted to do some hiking here aswell but a stormfront was expected to pass by so i made sure i was out of the mountains by then and had to forget the hike.
On wednesday when i was looking for a place to camp but couldnot find any because everything was fenced of. I know i really dont camp on private ground without permission here. European tourist make jokes about that : if caught on wild camping in Europe they will fine you, in the USA they will shoot you. So at that moment i met Mark. He was cycling there on his road bike and he let me stay at his place.
The next morning his wife Theresia gave me ride for about 10 miles because she and Stan (my host in Oakhurst) thaught i could not reach Oakhurst in time and now the rain was here.
I had hoped by cycling norht i would avoy the storm but that didnot go that way. Stan and his father George were so friendly to let me stay till the storm was over. That took 4 days.
Everyone was happy because i hadnot rained since april and there could be a shortage of water for the farmers. I wasnot that happy.
In the last few months i had several times some irritation in my right eye and now again and it was wurse. I deciced to go to the emergency unit where they washed it out and referred me to an eyespecialist. It turned out that my cornea was a little bit damaged and i cannot were my contacts for a month. So i bought some glasses and had to take some medication. After 24 hours i was much better and on tuesday i continued my trip.
Stan, thank you very much for taking me to the hospital in Fresno and helping me out in general.
So this is it for now. I ll try to make another rapport tomorrow.
gretings,
nico
Finally another message from me.
Total cycling distance so far : 12 287km or 7750 miles
On friday, octobor 17th, i leave Las Vegas but i am still in Nevada and i notice it. When i go to a countystore to buy some grooceries there are more gamblingmachines or 1armed bandits as some people call them than there are grooceries. Even in a supermarket i have to pas a small casino to be able to buy grooceries.
On saturday i arrive in Death Valley after cycling over a pass of 1010m (ca 3500ft) high and that while it is still 35degr C (mid 90F). It is also a strecth of 110km (70m) without any village or water supply so i carry 7l or almost 2 gallons.
Death valley is the lowest point of the USA -82m (-282ft) and is located between 2 high mountainridges. That is way the heat of the sun cant escape and so it is also the hottest place in the USA. I guess you know this but there is another consequence. After sunset the heat can escape and this creates a wind. I didnot know this and when i put up my tent there was no wind and i didnot put my lines up and i could not put my picks deep in the ground because it was to rocky. So after dark the winds blows and my tent flies allmost away. I hold it with 1 hand and put rocks on it with my other hand. It was a very unpleasant surprise and through the night i wondered if my poles would be strong enough. Luckely i can say they are. The next night i was on the other side of the valley and here it is much wider so there is not so much wind.
On sunday i see the salt planes and i am on the lowest point. Where there is water you can see a lot of plants and palmtrees. Than it is very nice.
On monday i leave Death Valley but have to cycle over the Torine pass (alt 1511m or 4956ft) and you have to start below sealevel but i can cros it before noon so I miss the hottest point of the day. Now it is only in the 80F or almost 30C
I met here a fellow cyclist called Adam. He is riding this pass on a fastbike and goes than home in his car. He gives me very cold water (which is very much appreciated) and offers me to stay at his place. Unfortunally it is to far to reach in 1 day and the next day i have to go further to be on time with my next host from CS in Porterville. Adam, thank you very much for the water and all the local advice and the pictures you send to me.
Adam is not the only person who offers me water. Several people stop to offer it to me. So as a cyclist you dont have to worry to be thirsty but i do recommand to take a lot of water with you.
That night i camp in a dry river. I dont think the risk of being flooded after a storm is very big in an area that only receive 2 inches of rain every year.
So on wednesday, october 22nd, i cycle into the San Joaquin Valley and this is absolutely no dessert any more. There are many orchards for a lot of fruits. It is a big change to me but a fine one. I never saw orange orchards and so on.
I have another big surprise that day. Hank, my CS host in Porterville, rides to me on his motorcycle just to deliver a very cold beer. I would like to say that a beer never tasted better but it was an american brand and not a belgian one which are the best beers in the world but i most admit it was a close second one. That evening Hank and some friends played poker and i enjoyed watching the game allthough i didnot understand it.
I took a restday there and Hank showed me around to in the surroundings and took me to his school where he is a tutor. I spoke before 2 classes, a spanish and french clas, to show how important knowing languages is. It was a fine experience for me and there was a lot of interest from the studens. I must admit they didnot know much of Belgium not even our capital.
I cycled on and reached Seqouia NP on saturday, october 25th. Sequoias are very big trees who only grow when the circumstances are right. It has to be high altitude, warm, humid and so on. To get there i had to cycle up another pass of 2000m but had some nice vieuws. I did also a 2day hike here on the high sierra trail. Normally there is allready snow this time of year but this year the snow is late I enjoy the beautifull weather allthough at night it freezes.
Seqouias are not the highest or widest tree in the world but their hight and wide combined makes them the trees with the most mass. For this reason they were wanted for the log industry and in the 19th century many were cut down.
I saw some of the biggest seqouias wich are named after the generals from the civil war. General Sherman is 31m if you go around it, 13m just through it. He is estimated to be 2200 year old. The oldest seqouia is almost 3000 year old. That is 1000 year before the birht of jesus.
Here i had a bad moment. While trying to get a picture of these gigantic trees i stepped on the road. When i car came i quickly stepped away but i hit a wrong button on my camera and all of my pictures were erased. Every now and than i saved them on a family website but i didnot do that the last month so i dont have any pictures anymore from Yellowstone, Bryce, Zion, Grand Canyon, Las Vegas and Death Valley. Needles to say i was furious but what can you do?
I cycled on and reached Kings Canyon NP on tuesday, october 28th. It exists out of 2 parts. 1 is formed by a glacier and so it is wider. The second part is formed by a river and pritty narrow. Another great thing is that you cycle from the top at 2008m high to the bottom of it at 934m. I had an amasing ride into the canyon but because the road is a death end road i had to cycle back the next day. That ride was a bit slower.
I wanted to do some hiking here aswell but a stormfront was expected to pass by so i made sure i was out of the mountains by then and had to forget the hike.
On wednesday when i was looking for a place to camp but couldnot find any because everything was fenced of. I know i really dont camp on private ground without permission here. European tourist make jokes about that : if caught on wild camping in Europe they will fine you, in the USA they will shoot you. So at that moment i met Mark. He was cycling there on his road bike and he let me stay at his place.
The next morning his wife Theresia gave me ride for about 10 miles because she and Stan (my host in Oakhurst) thaught i could not reach Oakhurst in time and now the rain was here.
I had hoped by cycling norht i would avoy the storm but that didnot go that way. Stan and his father George were so friendly to let me stay till the storm was over. That took 4 days.
Everyone was happy because i hadnot rained since april and there could be a shortage of water for the farmers. I wasnot that happy.
In the last few months i had several times some irritation in my right eye and now again and it was wurse. I deciced to go to the emergency unit where they washed it out and referred me to an eyespecialist. It turned out that my cornea was a little bit damaged and i cannot were my contacts for a month. So i bought some glasses and had to take some medication. After 24 hours i was much better and on tuesday i continued my trip.
Stan, thank you very much for taking me to the hospital in Fresno and helping me out in general.
So this is it for now. I ll try to make another rapport tomorrow.
gretings,
nico
maandag 3 november 2008
Las Vegas-Death Valley-Oakhurst
Goedendag allemaal,
Mijn route : Las Vegas- Death Valley - Sequioa NP -Kings Canyon NP -Oakhurst.
Totale afstand gefietst : 12 287km
Vrijdag, 17 oktober, verlaat ik Las Vegas en bereik de volgende dag Death Valley. Als ik in een klein dorp inkopen doe, merk ik dadelijk dat ik nog in Nevada ben. De dorpswinkel (country store genoemd) heeft meer gokautomaten dan voeding en ook de supermarkt heeft eerst een klein casino voor je in de eigenlijke winkel komt.
Om in Death Valley te komen, moet ik eerst een bergpas over van 1010m. In 35gr C is dit geen lachertje maar het lukt wel. Dit is ook een streek waar er 110km lang geen dorp is en dus ook geen vers water. Ik heb bijna 7 liter bij me en zal dit nog vergroten in de volgende dagen.
Death Valley is een vallei die tussen 2 hoge bergketens in de woestijn ligt en het laagste punt in de USA is nl 86m onder zeeniveau. Door deze omstandigheden kan de hitte niet ontsnappen en het is ook het heetste gebied in USA met bijna geen regen. Temperaturen in de zomer lopen snel op tot 45gr en meer. Het is dus een steenwoestijn waar tot mijn grote verbazing toch nog enkele kleine planten groeien.
sNachts is er hier nog een speciaal fenomeen en ik zal het aan de lijve ondervinden. Als de zon ondergaat en het dus snel afkoelt, kan de hete wind in de vallei ontsnappen en dat creeert een hevige wind. Ik wist dit niet en toen ik mijn tentje opzette was er geen wind. Ik span mijn stormkoorden niet aan en door de steenachtige grond kan ik mijn piketten ook niet diep vastzetten. Ik lig buiten op mijn matje wat te suffen als de wind opsteekt en al snel wordt mijn tentje omver geblazen. Ik hou het met 1 hand vast terwijl ik stenen zoek om dit te voorkomen. Even later lukt het en ik wil gaan slapen maar de wind kan nog altijd onder mijn buitententje door en zo in mijn binnententje komen. Ik wist dit maar omdat het zo warm is, voelt dat meer aan als afkoeling dan als hinder. Ik ben echter 1 ding vergeten. De wind is zo sterk dat het zand oppikt en meeblaast dus al snel heb ik heel wat zand in mijn tentje en in al mijn spullen. Ik leg mog meer stenen op mijn tentzeil en uiteindelijk komt er geen zand meer binnen. Ik vraag me soms wel af of mijn tentstokken sterk genoeg zijn om dit te houden en de volgende ochtend kan ik zeggen dat dat zo is.
Het is maar 1 nacht zo problematisch. De volgende nacht ben ik aan de andere kant van de vallei die breder is en daardoor is er veel minder wind. Er is niet veel water maar als er is, zijn er palmbomen en andere mooie planten. In zo een oase kan ik rustig middageten.
Ik zie ook de bekende zoutvlakten hier. Door de hitte en waterproblemen doe ik hier geen lange wandelingen zoals ik had gehoopt maar uiteindelijk zijn er weinig paden omdat zo goed als niemand dat doet.
Op maandag, 20 oktober, fiets ik uit de vallei en moet weer een pas over. Deze maal is het zelfs 1511m hoog en ik begin beneden zeeniveau maar gelukkig kan ik het doen in de voormiddag zodat ik de grootste hitte vermijd.
Ik ontmoet ook Adam. Hij fietst de pas met een koersfiets en woont een 100km verder. Hij geeft me koud water (wat zeer geapprecieerd wordt) en nodigt me uit om bij zijn thuis te overnachten maar de afstand is te ver om er savonds al te zijn en ik moet de volgende dag verder om op tijd bij een andere gastheer te zijn. Zo zie je maar dat je zelfs in 1 jaar vakantie nog tijd te kort hebt.
Adam is trouwens niet de enige die me water geeft. Dit wordt me geregeld aangeboden.
Savonds kampeer ik in een uitgedroogde rivier en hoop dan maar dat het niet regent en dus wateroverlast voor me veroorzaakt. In de woestijn is dat wel een aanvaardbaar riscico denk ik. (gemiddelde neerslag is hier 6 cm per jaar).
Nadat ik nog enkele bergpassen over ben gefietst, ben ik in de San Joaquin Vallei waar ook San Francisco ligt en ben hier uit de woestijn. Ik fiets nu tussen enorme fruitgaarden van sinaasappelen, druiven, meloenen, noten enz.
Dinsdagnacht ben ik nog wel in de bergen en hier vriest het dan weer. Gelukkig niet te hard.
Woensdag is er nog een aangename verrassing voor me. Nadat ik naar mijn volgende gastheer heb getelefoneerd, rijdt hij me 15km tegemoet met zijn motorfiets enkel om me een fris gekoeld biertje te brengen. Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk. In de vallei hier is het 30gr.
Henk is leerlingbegeleider in de lokale middelbare school en hij regelt het voor me dat ik 2 klassen mag toespreken. Een klas die Spaans volgt en eentje die Frans volgt. Er is veel interesse van de leerlingen en veel vragen en het is een leuke ervaring voor me.
Henks echtgenote probeert het nu te maken als actrice in Hollywood.
De eerste avond is er pokeravond bij Henk. Hoewel ik niet meespeel is het leuk om dit te zien en om met hen te spreken. Poker is trouwens een groot tijdverdrijf hier. Er is zelfs een Pokerkanaal op TV.
Ik fiets verder en bereik op zaterdag het Sequoia NP. Sequioas zijn zeer grote bomen die enkel in een warm, vochtig klimaat op grotere hoogte groeien. Ja, ik ben dus weer de bergen nl de Sierra Nevada in gefietst. Ben nu op 2000m hoogte en terug in berengebied. De eerste dag zie ik al dadelijk een zwarte beer op nauwelijks 10m van de weg. Ik ben ondertussen de tel kwijt geraakt van hoeveel ik er gezien heb.
Ik doe hier een tweedaagse wandeling in de bergen nl de high sierra trail.
Ook bezoek ik de grootste bomen van alle sequoias en die zijn genoemd naar de generaals van de amerikaanse burgeroorlog. De General Sherman Tree is 31m in omtrek, 13m in doorsnede en 2200 jaar oud. De seqouias zijn niet de hoogste of de dikste bomen in de wereld maar door de combinatie van hoogte en doorsnede bevatten ze de meeste massa van alle bomen ter wereld.
De oudste sequoia wordt ca 3200j oud geschat. Dat is nog 10 eeuwen voor de geboorte van Jezus.
Deze bomen hebben een schors van 60cm dik en kunnen daardoor zelfs bosbranden overleven. Hun zwak punt is echter hun wortels die niet diep in de grond zitten maar wel wijdvertakt zijn. Hierdoor gebeurt het soms dat ze omvallen. Ze worden ook niet verteerd door schimmels ed en er zijn bomen gekend die al meer dan 150j liggen en nog grotendeels intackt zijn. Men heeft door een van deze bomen zelfs een weg laten lopen. Je rijdt dus door een boom.
Het spreekt van zelfs dat het niet gemakkelijk is om deze giganten op een foto te krijgen en toen ik dit probeerde stond ik op een weg. Toen er een auto aankwam, ben ik uiteraard snel aan de kant gegaan en heb toen een verkeerde knop aangeraakt. Toen ik dit probeerde recht te zetten, zijn al mijn fotos gedeleted dus verdwenen. Alle 900 fotos die ik sinds het begin van mijn trip gemaakt heb.
Af en toe heb ik wel de fotos gesaved op een familiewebsite maar dit was een maand geleden. Al de fotos die ik vanaf midden september genomen heb in Yellowstone, Capitol Reef, Bryce, Zion, Grand Canyon, Las Vegas, de nevada woestijn en Death Valley zijn verloren.
Moet ik vertellen dat ik dit een minder moment van mijn reis vind?
Van hier ben ik naar Kings Canyon NP gefietst. Dit is een canyon die eigenlijk uit 2 delen bestaat. Een deel is gecreeerd door een gletscher en dus heel breed en het ander deel is door een rivier gemaakt dus heel smal. De weg is ook spectaculair omdat je van 2000m hoogte in de kloof fietst en uiteindelijk naast de rivier rijdt. Hier is er ook een bosbrand aan het nasmeulen en men laat dit natuurlijk uitdoven.
Graag had ik ook hier een trektocht gedaan maar er komt een storm aan en dan is het mogelijk dat men tijdelijk de wegen afsluit en de weg in de canyon loopt dood dus je moet over de zelfde weer terug. Normaal heeft men rond deze tijd al sneeuw maar men is wat later dit jaar wat ik zeker apprecieer. Het is overdag tussen 20 en 25 gr C. Ik kan wel enkele mooie watervallen bezichtigen.
Woensdagavond heb ik moeilijkheden om een kampplaats te vinden omdat door de farms alles afgespannen is en je kunt maar beter niet op privegrond kamperen zonder toestemming. Europese reizigers maken hier grapjes over ; als je in Europa wild kampeert dan beboeten ze je, in USA schieten ze je. Gelukkig ontmoet ik Mark die hier even rondfietste met zijn koersfiets en ik mag in zijn huis logeren. De volgende ochtend geeft Theresia, zijn echtgenote, me een lift omdat ze denken dat ik niet op tijd in Oakhurst zal geraken.
In Oakhurst een dorpje vlak voor Yosemite NP logeer ik bij Stan. Ik hoopte hier de storm te ontlopen maar het is een grote storm die heel midden California in zijn greep heeft Ik heb deze dag de eerste regen sinds 3 weken. In de San Joaquin Valley is dit de eerste regen sinds april en het is ook al het tweede jaar op rij dat het te droog is. Iedereen hier is dus blij met de regen. Ik ben ietsjes minder enthousiast. Stan is wel zo vriendelijk om me te laten blijven tot de storm over is.
Door de droogte is er veel stof in de lucht maar er is ook enorm veel luchtvervuiling door San Francisco en andere steden en het uitzicht wordt er fel door gehinderd. Ik zie enkele fotos van hoever je vroeger kon zien. Men heeft al wel enkele maatregelen genomen maar het resultaat is nog niet te best.
Vrijdag is het ook Halloween en als ik naar de supermarkt ga, zijn er enkele kassierstes verkleed. In de namiddag wil ik de trick and treat zien maar door de regen zijn er geen kinderen die rondgaan. Mijn eerste Halloween in de USA is dus een tegenvaller.
Verder heb ik nog wat slecht nieuws. Ik heb al enkele malen last gehad van irritatie aan mijn oog en zaterdag is het zo erg dat ik naar de spoedgevallen ga. Ik word doorverwezen naar een oogspecialist. Stan brengt me naar het ziekenhuis dat op 1u rijden ligt. Hier wordt een lichte beschadiging van mijn cornea vastgesteld. Morgenochtend (maandag) moet ik naar een andere specialist om dit te bevestigen. Waarschijnlijk zal de behandeling bestaan uit oogdruppels en gedurende 1 maand het niet dragen van mijn lenzen zijn. Momenteel heb ik al oogdruppels en heb geen klachten meer. Ik hoop dat ik morgen groen licht krijg om reis verder te zetten en zal misschien een bril moeten kopen.
De storm is nu na 4 dagen eigenlijk voorbij. Er is vandaag nog wel wat regen geweest maar niet te fel. Er ligt sneeuw in de bergen maar niet genoeg om te skien zoals sommigen hier gehoopt hadden en de meeste wegen zullen de komende dagen weer opengaan en nog niet gesloten worden voor de winter.
In Yosemite heb je de vallei die het hele jaar open is maar er is ook hoger gedeelte met een weg over een pas van 3000m (de tioga pas) die in de winter gesloten wordt. Yosemite ligt net als Seqouia en Kings Canyon in de Sierra Nevada en is een van de mooiere bergketens die ik al gezien heb.
groeten,
nico
Mijn route : Las Vegas- Death Valley - Sequioa NP -Kings Canyon NP -Oakhurst.
Totale afstand gefietst : 12 287km
Vrijdag, 17 oktober, verlaat ik Las Vegas en bereik de volgende dag Death Valley. Als ik in een klein dorp inkopen doe, merk ik dadelijk dat ik nog in Nevada ben. De dorpswinkel (country store genoemd) heeft meer gokautomaten dan voeding en ook de supermarkt heeft eerst een klein casino voor je in de eigenlijke winkel komt.
Om in Death Valley te komen, moet ik eerst een bergpas over van 1010m. In 35gr C is dit geen lachertje maar het lukt wel. Dit is ook een streek waar er 110km lang geen dorp is en dus ook geen vers water. Ik heb bijna 7 liter bij me en zal dit nog vergroten in de volgende dagen.
Death Valley is een vallei die tussen 2 hoge bergketens in de woestijn ligt en het laagste punt in de USA is nl 86m onder zeeniveau. Door deze omstandigheden kan de hitte niet ontsnappen en het is ook het heetste gebied in USA met bijna geen regen. Temperaturen in de zomer lopen snel op tot 45gr en meer. Het is dus een steenwoestijn waar tot mijn grote verbazing toch nog enkele kleine planten groeien.
sNachts is er hier nog een speciaal fenomeen en ik zal het aan de lijve ondervinden. Als de zon ondergaat en het dus snel afkoelt, kan de hete wind in de vallei ontsnappen en dat creeert een hevige wind. Ik wist dit niet en toen ik mijn tentje opzette was er geen wind. Ik span mijn stormkoorden niet aan en door de steenachtige grond kan ik mijn piketten ook niet diep vastzetten. Ik lig buiten op mijn matje wat te suffen als de wind opsteekt en al snel wordt mijn tentje omver geblazen. Ik hou het met 1 hand vast terwijl ik stenen zoek om dit te voorkomen. Even later lukt het en ik wil gaan slapen maar de wind kan nog altijd onder mijn buitententje door en zo in mijn binnententje komen. Ik wist dit maar omdat het zo warm is, voelt dat meer aan als afkoeling dan als hinder. Ik ben echter 1 ding vergeten. De wind is zo sterk dat het zand oppikt en meeblaast dus al snel heb ik heel wat zand in mijn tentje en in al mijn spullen. Ik leg mog meer stenen op mijn tentzeil en uiteindelijk komt er geen zand meer binnen. Ik vraag me soms wel af of mijn tentstokken sterk genoeg zijn om dit te houden en de volgende ochtend kan ik zeggen dat dat zo is.
Het is maar 1 nacht zo problematisch. De volgende nacht ben ik aan de andere kant van de vallei die breder is en daardoor is er veel minder wind. Er is niet veel water maar als er is, zijn er palmbomen en andere mooie planten. In zo een oase kan ik rustig middageten.
Ik zie ook de bekende zoutvlakten hier. Door de hitte en waterproblemen doe ik hier geen lange wandelingen zoals ik had gehoopt maar uiteindelijk zijn er weinig paden omdat zo goed als niemand dat doet.
Op maandag, 20 oktober, fiets ik uit de vallei en moet weer een pas over. Deze maal is het zelfs 1511m hoog en ik begin beneden zeeniveau maar gelukkig kan ik het doen in de voormiddag zodat ik de grootste hitte vermijd.
Ik ontmoet ook Adam. Hij fietst de pas met een koersfiets en woont een 100km verder. Hij geeft me koud water (wat zeer geapprecieerd wordt) en nodigt me uit om bij zijn thuis te overnachten maar de afstand is te ver om er savonds al te zijn en ik moet de volgende dag verder om op tijd bij een andere gastheer te zijn. Zo zie je maar dat je zelfs in 1 jaar vakantie nog tijd te kort hebt.
Adam is trouwens niet de enige die me water geeft. Dit wordt me geregeld aangeboden.
Savonds kampeer ik in een uitgedroogde rivier en hoop dan maar dat het niet regent en dus wateroverlast voor me veroorzaakt. In de woestijn is dat wel een aanvaardbaar riscico denk ik. (gemiddelde neerslag is hier 6 cm per jaar).
Nadat ik nog enkele bergpassen over ben gefietst, ben ik in de San Joaquin Vallei waar ook San Francisco ligt en ben hier uit de woestijn. Ik fiets nu tussen enorme fruitgaarden van sinaasappelen, druiven, meloenen, noten enz.
Dinsdagnacht ben ik nog wel in de bergen en hier vriest het dan weer. Gelukkig niet te hard.
Woensdag is er nog een aangename verrassing voor me. Nadat ik naar mijn volgende gastheer heb getelefoneerd, rijdt hij me 15km tegemoet met zijn motorfiets enkel om me een fris gekoeld biertje te brengen. Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk. In de vallei hier is het 30gr.
Henk is leerlingbegeleider in de lokale middelbare school en hij regelt het voor me dat ik 2 klassen mag toespreken. Een klas die Spaans volgt en eentje die Frans volgt. Er is veel interesse van de leerlingen en veel vragen en het is een leuke ervaring voor me.
Henks echtgenote probeert het nu te maken als actrice in Hollywood.
De eerste avond is er pokeravond bij Henk. Hoewel ik niet meespeel is het leuk om dit te zien en om met hen te spreken. Poker is trouwens een groot tijdverdrijf hier. Er is zelfs een Pokerkanaal op TV.
Ik fiets verder en bereik op zaterdag het Sequoia NP. Sequioas zijn zeer grote bomen die enkel in een warm, vochtig klimaat op grotere hoogte groeien. Ja, ik ben dus weer de bergen nl de Sierra Nevada in gefietst. Ben nu op 2000m hoogte en terug in berengebied. De eerste dag zie ik al dadelijk een zwarte beer op nauwelijks 10m van de weg. Ik ben ondertussen de tel kwijt geraakt van hoeveel ik er gezien heb.
Ik doe hier een tweedaagse wandeling in de bergen nl de high sierra trail.
Ook bezoek ik de grootste bomen van alle sequoias en die zijn genoemd naar de generaals van de amerikaanse burgeroorlog. De General Sherman Tree is 31m in omtrek, 13m in doorsnede en 2200 jaar oud. De seqouias zijn niet de hoogste of de dikste bomen in de wereld maar door de combinatie van hoogte en doorsnede bevatten ze de meeste massa van alle bomen ter wereld.
De oudste sequoia wordt ca 3200j oud geschat. Dat is nog 10 eeuwen voor de geboorte van Jezus.
Deze bomen hebben een schors van 60cm dik en kunnen daardoor zelfs bosbranden overleven. Hun zwak punt is echter hun wortels die niet diep in de grond zitten maar wel wijdvertakt zijn. Hierdoor gebeurt het soms dat ze omvallen. Ze worden ook niet verteerd door schimmels ed en er zijn bomen gekend die al meer dan 150j liggen en nog grotendeels intackt zijn. Men heeft door een van deze bomen zelfs een weg laten lopen. Je rijdt dus door een boom.
Het spreekt van zelfs dat het niet gemakkelijk is om deze giganten op een foto te krijgen en toen ik dit probeerde stond ik op een weg. Toen er een auto aankwam, ben ik uiteraard snel aan de kant gegaan en heb toen een verkeerde knop aangeraakt. Toen ik dit probeerde recht te zetten, zijn al mijn fotos gedeleted dus verdwenen. Alle 900 fotos die ik sinds het begin van mijn trip gemaakt heb.
Af en toe heb ik wel de fotos gesaved op een familiewebsite maar dit was een maand geleden. Al de fotos die ik vanaf midden september genomen heb in Yellowstone, Capitol Reef, Bryce, Zion, Grand Canyon, Las Vegas, de nevada woestijn en Death Valley zijn verloren.
Moet ik vertellen dat ik dit een minder moment van mijn reis vind?
Van hier ben ik naar Kings Canyon NP gefietst. Dit is een canyon die eigenlijk uit 2 delen bestaat. Een deel is gecreeerd door een gletscher en dus heel breed en het ander deel is door een rivier gemaakt dus heel smal. De weg is ook spectaculair omdat je van 2000m hoogte in de kloof fietst en uiteindelijk naast de rivier rijdt. Hier is er ook een bosbrand aan het nasmeulen en men laat dit natuurlijk uitdoven.
Graag had ik ook hier een trektocht gedaan maar er komt een storm aan en dan is het mogelijk dat men tijdelijk de wegen afsluit en de weg in de canyon loopt dood dus je moet over de zelfde weer terug. Normaal heeft men rond deze tijd al sneeuw maar men is wat later dit jaar wat ik zeker apprecieer. Het is overdag tussen 20 en 25 gr C. Ik kan wel enkele mooie watervallen bezichtigen.
Woensdagavond heb ik moeilijkheden om een kampplaats te vinden omdat door de farms alles afgespannen is en je kunt maar beter niet op privegrond kamperen zonder toestemming. Europese reizigers maken hier grapjes over ; als je in Europa wild kampeert dan beboeten ze je, in USA schieten ze je. Gelukkig ontmoet ik Mark die hier even rondfietste met zijn koersfiets en ik mag in zijn huis logeren. De volgende ochtend geeft Theresia, zijn echtgenote, me een lift omdat ze denken dat ik niet op tijd in Oakhurst zal geraken.
In Oakhurst een dorpje vlak voor Yosemite NP logeer ik bij Stan. Ik hoopte hier de storm te ontlopen maar het is een grote storm die heel midden California in zijn greep heeft Ik heb deze dag de eerste regen sinds 3 weken. In de San Joaquin Valley is dit de eerste regen sinds april en het is ook al het tweede jaar op rij dat het te droog is. Iedereen hier is dus blij met de regen. Ik ben ietsjes minder enthousiast. Stan is wel zo vriendelijk om me te laten blijven tot de storm over is.
Door de droogte is er veel stof in de lucht maar er is ook enorm veel luchtvervuiling door San Francisco en andere steden en het uitzicht wordt er fel door gehinderd. Ik zie enkele fotos van hoever je vroeger kon zien. Men heeft al wel enkele maatregelen genomen maar het resultaat is nog niet te best.
Vrijdag is het ook Halloween en als ik naar de supermarkt ga, zijn er enkele kassierstes verkleed. In de namiddag wil ik de trick and treat zien maar door de regen zijn er geen kinderen die rondgaan. Mijn eerste Halloween in de USA is dus een tegenvaller.
Verder heb ik nog wat slecht nieuws. Ik heb al enkele malen last gehad van irritatie aan mijn oog en zaterdag is het zo erg dat ik naar de spoedgevallen ga. Ik word doorverwezen naar een oogspecialist. Stan brengt me naar het ziekenhuis dat op 1u rijden ligt. Hier wordt een lichte beschadiging van mijn cornea vastgesteld. Morgenochtend (maandag) moet ik naar een andere specialist om dit te bevestigen. Waarschijnlijk zal de behandeling bestaan uit oogdruppels en gedurende 1 maand het niet dragen van mijn lenzen zijn. Momenteel heb ik al oogdruppels en heb geen klachten meer. Ik hoop dat ik morgen groen licht krijg om reis verder te zetten en zal misschien een bril moeten kopen.
De storm is nu na 4 dagen eigenlijk voorbij. Er is vandaag nog wel wat regen geweest maar niet te fel. Er ligt sneeuw in de bergen maar niet genoeg om te skien zoals sommigen hier gehoopt hadden en de meeste wegen zullen de komende dagen weer opengaan en nog niet gesloten worden voor de winter.
In Yosemite heb je de vallei die het hele jaar open is maar er is ook hoger gedeelte met een weg over een pas van 3000m (de tioga pas) die in de winter gesloten wordt. Yosemite ligt net als Seqouia en Kings Canyon in de Sierra Nevada en is een van de mooiere bergketens die ik al gezien heb.
groeten,
nico
donderdag 16 oktober 2008
torrey- NP- las vegas
Hello,
My route was : Torrey-Capitol Reef NP-Bryce Canyon NP-North Rim of Grand Canyon-Zion NP-Las Vegas
Total cycling distance : 11 165km or almost 7000 miles
So on sunday, september 28, i left Torrey and cycled into Capitol Reef NP. It is very good weather and because i had a good hiking possibility i stayed there for 2 nights and did some backcountry hiking along a small creek and in a canyon. There was nobody but me and i enjoyed it very much.
The reef is just fabulous and 100 miles long. It was first settled by mormons and they left us some orchards. I eat a lot of apples but was too late for any other fruit. I also visited an old mormon house which gives a very good impression how they used to live.
On tuesday i cycled south on HW 12, an official scenic byway and just heavenly to enjoy the scenery. But here you are stil in the mountains so i had to cycle over a pass of 2866m or 9400 feet high. Because of the desert heat some things are reversed. In Europe if you go higher first you encouter leave trees, than evergreens which become smaller till you get above the treeline. Here i started in semidesert, saw than the evergreens and ended up in the leave trees which now were in the fall colours and thus very spectacular.
I camped on the top of the pass and had a beautifull sunrise and sunset.
The next morning i visited an anasazi museum. These are also called the anchestral pueblans. There were some ruins and an newly build pueblo. It was ok.
On thursday, october 2th, i reached Bryce Canyon NP. Very famous for the hootoos, rocks in different shapes and forms formed by erosion. I did a backcountry hike here but the multiday hikingtrails dont go through the hootoos and that was a bit of a disappointment to me. I did also some small hike through Wall Street, Queens Garden, Amphiteather,... These are very special hootoos or groups of hootoos which have been given a name.
On saturday, there was very bad weather but luckily a mormon family took me in. Conny and Roger were very nice to me. I even could go to a birthday party and learned a lot about their believs. It is quiet different than we think in Europe. Conny is also a moviefan and so i watched a good movie in the evening.
Conny and Roger, thank you very much for letting me stay the night and all the generosity you provided.
I continued my trip and on monday i was on the north rim of the grand canyon and i hoped to go to the colorado river. I allready knew that the most permits were reserved 4 months in advance and only a few are remained for walk inss. The next available was 2 days later and i didnot want to wait that long so i only did a day hike.
The grand canyon is not very beautifull but size of it did impress me very much. You feel very little even if you go in there for a little while like me.
Here i met Aaron. He is hiking for at least 60 days from NP to NP and i had a nice conversation with him. He also travelled ultralight and didnot have a tent with him. Only a tarp to spread out abouve his sleepingbag and mat.
Allthouhg the north rim is very high (8000ft) it didnot feel cold because the heat of the desert comes through the canyon and rises at night so that was ok. But when i left on thursday, i was all downhill and i felt the cold very hard but after 2 hours of cycling i was back in the hot semi-desert.
In this area with all the NP they are lots of cyclists and i had a good time with some of them. Giving each other good advice makes travelling so much easier.
Continuing my cycling i came to Zion NP from the east entrance. There is a tunnel i am not allowed to cycle through but in no time i had a ride. The funny thing is that i did some hiking and the end of the hike was at the east entrance so the next day i was again asking for a ride which i found in less than 15 minutes.
Zion is very beautifull and i could watch it from the highest point called observation point.
I didnot find the time to do the most famous hike there called angels landing. It is lower but the trail is very small and there are chains you can use to get higher. Many people dont reach the top because they fear the hights there.
On saturday, october 11, they predicted rain and snow so i went to aonother host from warmshowers and had a good time. Dave showed me around and we even did a small hike in the state park. He showed me petroglyphs and gave a lot of information.
His wife Denise is bikingguide and told me were it is nice to cycle. She also gave me good maps from Las Vegas and so.
Denise and Dave, thank you very much for having me and giving the information. I enjoyed my stay with you.
Here in Saint-George i saw my first palmtree. That night i camped for the first time in a desert and there were no trees to put my tent behind but all went good and i reached Las Vegas in the afternoon where Aaron from CS was waiting for me.
I stay here for 4 nights and visit the strip, attended a potlock organised through CS. It is very simple : everyone brings a bit of food or drinks with him and you have a party. With 30 people from around the world is garanteed a pleasure.
Now i am going to the atomic bomb museum and i leave tomorrow and will cycle to Death Valley, Kings Canyon, Sequoia NP, Yosemite NP and San Francisco.
greetings,
nico
My route was : Torrey-Capitol Reef NP-Bryce Canyon NP-North Rim of Grand Canyon-Zion NP-Las Vegas
Total cycling distance : 11 165km or almost 7000 miles
So on sunday, september 28, i left Torrey and cycled into Capitol Reef NP. It is very good weather and because i had a good hiking possibility i stayed there for 2 nights and did some backcountry hiking along a small creek and in a canyon. There was nobody but me and i enjoyed it very much.
The reef is just fabulous and 100 miles long. It was first settled by mormons and they left us some orchards. I eat a lot of apples but was too late for any other fruit. I also visited an old mormon house which gives a very good impression how they used to live.
On tuesday i cycled south on HW 12, an official scenic byway and just heavenly to enjoy the scenery. But here you are stil in the mountains so i had to cycle over a pass of 2866m or 9400 feet high. Because of the desert heat some things are reversed. In Europe if you go higher first you encouter leave trees, than evergreens which become smaller till you get above the treeline. Here i started in semidesert, saw than the evergreens and ended up in the leave trees which now were in the fall colours and thus very spectacular.
I camped on the top of the pass and had a beautifull sunrise and sunset.
The next morning i visited an anasazi museum. These are also called the anchestral pueblans. There were some ruins and an newly build pueblo. It was ok.
On thursday, october 2th, i reached Bryce Canyon NP. Very famous for the hootoos, rocks in different shapes and forms formed by erosion. I did a backcountry hike here but the multiday hikingtrails dont go through the hootoos and that was a bit of a disappointment to me. I did also some small hike through Wall Street, Queens Garden, Amphiteather,... These are very special hootoos or groups of hootoos which have been given a name.
On saturday, there was very bad weather but luckily a mormon family took me in. Conny and Roger were very nice to me. I even could go to a birthday party and learned a lot about their believs. It is quiet different than we think in Europe. Conny is also a moviefan and so i watched a good movie in the evening.
Conny and Roger, thank you very much for letting me stay the night and all the generosity you provided.
I continued my trip and on monday i was on the north rim of the grand canyon and i hoped to go to the colorado river. I allready knew that the most permits were reserved 4 months in advance and only a few are remained for walk inss. The next available was 2 days later and i didnot want to wait that long so i only did a day hike.
The grand canyon is not very beautifull but size of it did impress me very much. You feel very little even if you go in there for a little while like me.
Here i met Aaron. He is hiking for at least 60 days from NP to NP and i had a nice conversation with him. He also travelled ultralight and didnot have a tent with him. Only a tarp to spread out abouve his sleepingbag and mat.
Allthouhg the north rim is very high (8000ft) it didnot feel cold because the heat of the desert comes through the canyon and rises at night so that was ok. But when i left on thursday, i was all downhill and i felt the cold very hard but after 2 hours of cycling i was back in the hot semi-desert.
In this area with all the NP they are lots of cyclists and i had a good time with some of them. Giving each other good advice makes travelling so much easier.
Continuing my cycling i came to Zion NP from the east entrance. There is a tunnel i am not allowed to cycle through but in no time i had a ride. The funny thing is that i did some hiking and the end of the hike was at the east entrance so the next day i was again asking for a ride which i found in less than 15 minutes.
Zion is very beautifull and i could watch it from the highest point called observation point.
I didnot find the time to do the most famous hike there called angels landing. It is lower but the trail is very small and there are chains you can use to get higher. Many people dont reach the top because they fear the hights there.
On saturday, october 11, they predicted rain and snow so i went to aonother host from warmshowers and had a good time. Dave showed me around and we even did a small hike in the state park. He showed me petroglyphs and gave a lot of information.
His wife Denise is bikingguide and told me were it is nice to cycle. She also gave me good maps from Las Vegas and so.
Denise and Dave, thank you very much for having me and giving the information. I enjoyed my stay with you.
Here in Saint-George i saw my first palmtree. That night i camped for the first time in a desert and there were no trees to put my tent behind but all went good and i reached Las Vegas in the afternoon where Aaron from CS was waiting for me.
I stay here for 4 nights and visit the strip, attended a potlock organised through CS. It is very simple : everyone brings a bit of food or drinks with him and you have a party. With 30 people from around the world is garanteed a pleasure.
Now i am going to the atomic bomb museum and i leave tomorrow and will cycle to Death Valley, Kings Canyon, Sequoia NP, Yosemite NP and San Francisco.
greetings,
nico
Torrey-Nationale Parken -Las Vegas
Dag allemaal,
Mijn route was : Torrey-Capitol Reef NP-Bryce NP-north rim of Grand Canyon NP-Zion NP-Las Vegas
Totale afstand gefietst : 11 165km
Dus op zondag, 28 september, verlaat ik Torrey en fiets naar Capital Reef NP. Dit is een van de kleinere en minder bekende NP. Het is nog altijd in de staat Utah vooral bekend van de mormonen. Ook dit NP was eerst een mormonennederzetting. Het park is vooral gekend owv een grote bergkam die meer dan 100mijl lang het gebied beheerst. De bovenste lagen zijn allemaal door erosie verdwenen en dit laat de rode limestone laag over wat een prachtig zicht geeft.
Doordat er minder toeristen zijn, zijn de regels wat soepeler en kan ik gemakkelijk een trektocht doen en mijn fiets veilig achter laten. Ik blijf 2 nachten in de wildernis van het park kamperen. Men noemt dit backcountry hiken. Ik volg een van de zeldzame beken die het ganse jaar water hebben. Er is geen onderhouden pad zodat ik mijn eigen weg moet zoeken maar is wel een spoor van vorige kampeerders. Ik moet de beek een heel aantal keren kruisen maar dit geeft geen enkel probleem en het leidt me in een kloof. Hier is er schaduw en wat koeler. Gemiddelde temperaturen zijn overdag zo een 25gr C. Savonds was ik me zelfs in de beek. Ik zie niemand tijdens deze tocht en geniet van de rust.
Op de terugweg fiets ik nog even door Capitol George, dit is ook een kloof en ook heel leuk om er door te fietsen. Het is de eerste maal dat ik in zo een nauwe kloof kan fietsen.
De mormonen hebben hier vroeger aan fruitteelt gedaan en de boomgaarden zijn er nog altijd.
Ik pluk er een hoop appels. Als ik vroeger op het jaar hier was, had ik ook peren, perziken, noten enz kunnen plukken.
Ook is er een leuk museum in een vroeger huis, het is een beetje zoals Bokrijk maar dan niet zo oud.
Dinsdag fiets ik verder naar het zuiden en alweer kan ik een scenic byway volgen die echt fantastich is (HW12). Aangezien het nog steeds gebergte is, moet ik ook hier over een bergpas en de hoogste tot nu toe nl 2866m. Ik bereik de top juist voor het donker wordt en kampeer er op een viewpoint. Ik beleef er een prachtige zonsondergang. Als je in Europa de bergen in fietst, heb je eerst de loofbomen, dan naaldbomen die steeds kleiner worden tot je boven de boomgrens komt. Hier door de hitte van de woestijn heb je eerst semidessert dus zeer kleine naaldbomen die groter worden en dan loofbomen die nu door hun herfstkleuren wel heel prachtig zijn.
Ook de mensen zijn hier heel vriendelijk. Jullie hebben al enkele vb kunnen lezen maar toen ik de pas op fietste, stopte er een pickup truck en die offerde me een rit naar de top aan. Heel vriendelijk maar het bewijst ook dat er hier geen fietsmentaliteit is. Je ziet ook bijna geen fietsen tenzij wat mountainbikes op de RVs.
In Yellowstone kreeg ik een kaart speciaal voor fietsers en wat stond daar : rij met je auto naar de camping, reserveer daar je plaats voor de camping volzet is, rij dan naar de vertrekplaats van het mountainbike parcour en begin te fietsen. Tja, dat was heel nuttig voor mij.
Woensdag ochtend was natuurlijk heel interessant voor mij. Ik vertrek van de pas en de eerste 13km doe ik aan aan gem van 40,3km\u zonder veel te trappen.
In Boulder bezoek ik een Anasazi museum : dit is een indianenstam die beschouwd worden als de voorouders van de huidige pueblo-indians. Ze worden ook de anchestral pueblo indians genoemd. Er is een tentoonstelling, een nagebouwde pueblo en wat ruines. Het is leuk maar niet echt leerrijk.
Op donderdag, 2 oktober, bereik ik Bryce Canyon NP. Beroemd om zijn mooie rotsen. Deze hebben allemaal rare vormen door de erosie. Omdat dit hoog in het gebergte is, heeft men hier 200 nachten per jaar vorst. Door het constant vriezen en dooien en door de wind zijn deze hootoos echt wel bijzonder. Ik doe ook hier een backcountry hike van een nacht maar het is wel teleurstellend dat de meerdaagse wandelingen niet door de hootoos gaan maar enkel in het "gewone" gebergte.
De echte bijzondere hootoos of groepen hootoos krijgen namen zoals Wall Street, Queens Garden, amphiteater enz. Het is uitzonderlijk mooi maar toch vond ik Grand Capital Reef NP prachtiger.
Voor het weekend voorspelt men onweer en ik probeer een host te vinden. Er is een maar omdat ik eerst vraag voor donderdag en dan voor zaterdag kan hij niet. Het regent fel en het is koud. Door omstandigheden kom ik in contact met een koppel. Ze geven me eerst een warm middagmaal en later laten ze me ook overnachten. Het is een mormonenfamilie en als ik namiddag mee ga naar een verjaardagsfeest zie ik hoe zij dat vieren. Door hun geloof is alcohol, tabak maar ook koffie, thee en bijna elke frisdrank verboden. Het is wel een heel leuke ervaring.
Ze bidden ook voor elke maaltijd en hier beleef ik een minpunt. Ze danken voor de regen omdat ze deze zomer bijna geen gehad hebben. Ik heb hier wel een heel andere mening over maar ja,
Ik praat wat met de 3 verschillende generaties en leer wat over hun manier van leven. Het is wel zo dat het verleden tijd is dat een man meerdere vrouwen mocht hebben.
Hun officiele naam is Church of Jesus Christ of the latter day saints. Zoals zoveel gelovigen zijn ze radicaal tegen elke vorm van abortus en ze zullen dus allemaal voor de republikeinen en John McCaine stemmen.
De democraten willen ook de vrijheid om wapens te hebben beperken en hier zijn ook veel jagers dus dat is nog een grote groep die voor de republikeinen zullen stemmen. Het is voor mij soms dan ook niet zeker dat Obama de verkiezingen zal winnen.
Ook een sterk punt in hun geloof is dat ze hun geloof moeten verspreiden en de jongeren gaan dus regelmatig op misie en ook Europa hoort bij de streken die "gered" moeten worden. Ik ben wat geinteresseerd in de religie in het algemeen omdat het zo een grote impact heeft op de politiek enz. Als gevolg krijg ik dadelijk een engelstalig boek en nog geen uur later vinden ze zelfs een nederlandstalig boek.
Ze zijn heel vrijgevig. Ze bieden me schoenen en kousen aan omdat ze denken dat ik te weinig bij heb. Ik fietste nogmaals in mijn sandalen met plastiek zakken. De schoenen heb ik geweigerd maar omdat mijn kousen versleten waren heb ik die aanvaard.
Gelukkig is Conny ook een filmfan en kan ik een goede film bekijken. Zelf kijken ze liever naar het halfjaarlijks congres van de mormonen maar dat was toch iets te veel voor mij om daar uren naar te kijken.
2 dagen later bereik ik de noordkant van de Grand Canyon. Hier had ik graag naar de Colorado rivier gewandeld maar omdat het een hoogteverschil is van 1800m en een afstand van 23 km kun je het niet in 1 dag doen. Door de hoogte (8000ft) vertrek je sochtends in de kou en op de bodem is het 30 a 35 gr C. Je kunt het in 2 dagen doen maar ze raden je aan om het in 3d te doen. Je hebt hier een vergunning of permit voor nodig en de meeste worden 4 maanden op voorhand gereserveerd. Men houdt er wel enkele over voor Walkinns zoals ik maar nog moest ik 2 dagen wachten. Dat wou ik niet.
Ik heb er dan maar 1 dag gewandeld met een hoogteverschil van bijna 1000m en je voelt het verschil in temperatuur heel snel en ook hier ga je van naaldbomen vrij snel tussen de cactussen. Het is niet uitzonderlijk mooi maar ik ben wel onder de indruk van de grootte van het geheel. Je voelt je wel echt klein als je daar bent. Door de afstand kun je de rivier ook niet zien.
Ik kampeer 2 nachten boven op de rim en heb er geen kou omdat de hitte van de woestijn door de canyon komt en snacht stijgt, is het snachts daar relatief warm.
Hier ontmoet ik Aaron die gedurende 60 dagen wandelt tussen en in de verschillende NP. Hij is echt licht bepakt. Heeft zelfs geen tent bij slects een klein zeil dat hij over zich en zijn slaapzak spant voor de regen. Ik lijk wel een luxe reiziger in vergelijking met hem.
De voorbije dagen had ik wat last van de hitte en vermoeidheid dacht ik. Ik had veel moeite om de grand Canyon te bereiken en fietste maar 80km per dag. Op mijn terugweg weet ik opeens waarom. Het merendeel van weg was vals plat en toen wist ik nog niet dat de grand canyon opzo een hoogte lag. Als ik op woensdag, 8 october, terugfiets merk ik het wel. Ik bevries bijna als ik vertrek in de ochtend maar na 2u ben ik weer aan het bakken in de woestijn. Ik fiets vandaag aan een gemiddelde van 20,4 km\u. Het is een leuke dag.
Op donderdag bereik ik Zion NP. Je merkt dat er hier vele NP kort bij elkaar liggen. Men noemt deze streek ook het Colorado Plateau en door de tectonische activiteit van de aardplaten is dit plateau op grotere hoogte komen liggen met de prachtige natuur als gevolg vandaar de vele NP.
Zion NP is ook een canyon maar eentje met fantastische schoonheid. Ik kan een backcountry permit bemachtigen en heb een geweldige trektocht door hidden canyon enz. Ik kampeer een beetje tegen de regels op het hoogste punt van de canyon nl Observation Point en kan de hele canyon overzien van hier. Geniet van deze kampeerplaats.
Ik ben via het oosten het park binnen gefietst en daar is een tunnel waar ik niet door mag. Ik krijg een lift maar door de trektocht sta ik de volgende dag weer aan die ingang zodat ik opnieuw een lift moet zoeken. Dit lukt echt zonder problemen of veel tijdsverlies. Het is een ouder koppel uit Florida en ze zijn hier een dag te vroeg omdat ze in Bryce last hadden van hoogteziekte.
In deze parken zijn er zelfs nu nog vele fietsers en ik ontmoet een Zwitsers en aan Amerikaans koppel, een amerikaanse solofietser enz.
Krijg vele leuke tips en op vrijdag avond vind ik zo een leuke en gratis camping langs een rivier. Eigenlijk is dit overstromingsgebied maar dat is alleen nodig in de lente als de sneeuw smelt en soms in de zomer als het erg stormt maar dit periode is al weer voorbij.
Zaterdag is er opnieuw een regenfront daar maar nu bereik op tijd mijn host. Hij neemt me mee naar een klein maar mooi state park waar we wat wandelen en ik veel uitleg krijg. Ik zie er ook eeuwenoude tekeningen die in de rosten zijn gekerfd. We stoppen wat vroeger door het weer. Denise is een deeltijds gids voor fietsvakanties en kan me geweldige info geven.
Ze hebben ook een pooltafel waar we enkele spelletjes spelen enz. Davy is een muziekliefhebber en heeft goede connecties. Hij heeft een poster van de beatles die door de 4 beatles is gesigneerd.
Het is ook in dit dorp dat ik mijn eerste palmboom zie.
Als ik zondag vertrek, vraag ik of ze zin hebben om een stukje mee te fietsen. Er is een kleine pas met een mooi uitzicht maar ze vinden het te koud. Het is meer dan 10gr C en ik fiets als snel zonder lange mouwen maar voor hun komt dit "slechte" weer iets te snel. Het belooft voor de komende dagen als ik in de echte woestijn moet fietsen en na Las Vegas naar Death Valley fiets.
Een valley die onder zeeniveau ligt en beschouwt wordt als de warmste plek in de USA.
sAvonds kampeer ik voor het eerst in de woestijn. Er is dus geen boom of struik om mijn tent achter te zetten en je kunt me dus kilometers ver zien. Er zijn wel enkele kleine heuvels dus je moet op de top staan.
Maandag bereik ik Las Vegas waar ik nu voor de 4de nacht verblijf. Ik heb de stip snachts al gezien. Dit is de plaats waar al de grote casinos zijn. Binnen zijn ze allemaal hetzelfde maar aan de buitenkant bouwen ze met themas zoals Parijs (Eifeltoren), Treaure Island (er zijn 2 zeeroversschepen die elke 90 min een schouw opvoeren waarbij er eentje zinkt), er is een schouwspel met fonteinen en muziek voor de Bellagio enz.
Mijn host heeft ook een pooltafel en met de andere gasten is het hier heel fijn. Een Duits koppel, een Afro-Amerikaan van Texas, een Fransman.
Gisteren zijn we naar een potlock geweest. Iedereen brengt wat eten en drinken mee en je hebt een feest. Met 30 personen van over de hele wereld is dat altijd goed.
Deze avond is er een kroegentocht maar ik ben nog niet zeker of ik mee ga.
Morgen vertrek ik en fiets ik naar Death Valley, Kings Canyon, Sequioa NP, Yosemite NP en uiteindelijk naar San Francisco.
Daarna neem ik ergens een week ofzo rust om dan te beslissen waar ik verder naar toe wil.
Dit was het dan,
groeten,
nico
Mijn route was : Torrey-Capitol Reef NP-Bryce NP-north rim of Grand Canyon NP-Zion NP-Las Vegas
Totale afstand gefietst : 11 165km
Dus op zondag, 28 september, verlaat ik Torrey en fiets naar Capital Reef NP. Dit is een van de kleinere en minder bekende NP. Het is nog altijd in de staat Utah vooral bekend van de mormonen. Ook dit NP was eerst een mormonennederzetting. Het park is vooral gekend owv een grote bergkam die meer dan 100mijl lang het gebied beheerst. De bovenste lagen zijn allemaal door erosie verdwenen en dit laat de rode limestone laag over wat een prachtig zicht geeft.
Doordat er minder toeristen zijn, zijn de regels wat soepeler en kan ik gemakkelijk een trektocht doen en mijn fiets veilig achter laten. Ik blijf 2 nachten in de wildernis van het park kamperen. Men noemt dit backcountry hiken. Ik volg een van de zeldzame beken die het ganse jaar water hebben. Er is geen onderhouden pad zodat ik mijn eigen weg moet zoeken maar is wel een spoor van vorige kampeerders. Ik moet de beek een heel aantal keren kruisen maar dit geeft geen enkel probleem en het leidt me in een kloof. Hier is er schaduw en wat koeler. Gemiddelde temperaturen zijn overdag zo een 25gr C. Savonds was ik me zelfs in de beek. Ik zie niemand tijdens deze tocht en geniet van de rust.
Op de terugweg fiets ik nog even door Capitol George, dit is ook een kloof en ook heel leuk om er door te fietsen. Het is de eerste maal dat ik in zo een nauwe kloof kan fietsen.
De mormonen hebben hier vroeger aan fruitteelt gedaan en de boomgaarden zijn er nog altijd.
Ik pluk er een hoop appels. Als ik vroeger op het jaar hier was, had ik ook peren, perziken, noten enz kunnen plukken.
Ook is er een leuk museum in een vroeger huis, het is een beetje zoals Bokrijk maar dan niet zo oud.
Dinsdag fiets ik verder naar het zuiden en alweer kan ik een scenic byway volgen die echt fantastich is (HW12). Aangezien het nog steeds gebergte is, moet ik ook hier over een bergpas en de hoogste tot nu toe nl 2866m. Ik bereik de top juist voor het donker wordt en kampeer er op een viewpoint. Ik beleef er een prachtige zonsondergang. Als je in Europa de bergen in fietst, heb je eerst de loofbomen, dan naaldbomen die steeds kleiner worden tot je boven de boomgrens komt. Hier door de hitte van de woestijn heb je eerst semidessert dus zeer kleine naaldbomen die groter worden en dan loofbomen die nu door hun herfstkleuren wel heel prachtig zijn.
Ook de mensen zijn hier heel vriendelijk. Jullie hebben al enkele vb kunnen lezen maar toen ik de pas op fietste, stopte er een pickup truck en die offerde me een rit naar de top aan. Heel vriendelijk maar het bewijst ook dat er hier geen fietsmentaliteit is. Je ziet ook bijna geen fietsen tenzij wat mountainbikes op de RVs.
In Yellowstone kreeg ik een kaart speciaal voor fietsers en wat stond daar : rij met je auto naar de camping, reserveer daar je plaats voor de camping volzet is, rij dan naar de vertrekplaats van het mountainbike parcour en begin te fietsen. Tja, dat was heel nuttig voor mij.
Woensdag ochtend was natuurlijk heel interessant voor mij. Ik vertrek van de pas en de eerste 13km doe ik aan aan gem van 40,3km\u zonder veel te trappen.
In Boulder bezoek ik een Anasazi museum : dit is een indianenstam die beschouwd worden als de voorouders van de huidige pueblo-indians. Ze worden ook de anchestral pueblo indians genoemd. Er is een tentoonstelling, een nagebouwde pueblo en wat ruines. Het is leuk maar niet echt leerrijk.
Op donderdag, 2 oktober, bereik ik Bryce Canyon NP. Beroemd om zijn mooie rotsen. Deze hebben allemaal rare vormen door de erosie. Omdat dit hoog in het gebergte is, heeft men hier 200 nachten per jaar vorst. Door het constant vriezen en dooien en door de wind zijn deze hootoos echt wel bijzonder. Ik doe ook hier een backcountry hike van een nacht maar het is wel teleurstellend dat de meerdaagse wandelingen niet door de hootoos gaan maar enkel in het "gewone" gebergte.
De echte bijzondere hootoos of groepen hootoos krijgen namen zoals Wall Street, Queens Garden, amphiteater enz. Het is uitzonderlijk mooi maar toch vond ik Grand Capital Reef NP prachtiger.
Voor het weekend voorspelt men onweer en ik probeer een host te vinden. Er is een maar omdat ik eerst vraag voor donderdag en dan voor zaterdag kan hij niet. Het regent fel en het is koud. Door omstandigheden kom ik in contact met een koppel. Ze geven me eerst een warm middagmaal en later laten ze me ook overnachten. Het is een mormonenfamilie en als ik namiddag mee ga naar een verjaardagsfeest zie ik hoe zij dat vieren. Door hun geloof is alcohol, tabak maar ook koffie, thee en bijna elke frisdrank verboden. Het is wel een heel leuke ervaring.
Ze bidden ook voor elke maaltijd en hier beleef ik een minpunt. Ze danken voor de regen omdat ze deze zomer bijna geen gehad hebben. Ik heb hier wel een heel andere mening over maar ja,
Ik praat wat met de 3 verschillende generaties en leer wat over hun manier van leven. Het is wel zo dat het verleden tijd is dat een man meerdere vrouwen mocht hebben.
Hun officiele naam is Church of Jesus Christ of the latter day saints. Zoals zoveel gelovigen zijn ze radicaal tegen elke vorm van abortus en ze zullen dus allemaal voor de republikeinen en John McCaine stemmen.
De democraten willen ook de vrijheid om wapens te hebben beperken en hier zijn ook veel jagers dus dat is nog een grote groep die voor de republikeinen zullen stemmen. Het is voor mij soms dan ook niet zeker dat Obama de verkiezingen zal winnen.
Ook een sterk punt in hun geloof is dat ze hun geloof moeten verspreiden en de jongeren gaan dus regelmatig op misie en ook Europa hoort bij de streken die "gered" moeten worden. Ik ben wat geinteresseerd in de religie in het algemeen omdat het zo een grote impact heeft op de politiek enz. Als gevolg krijg ik dadelijk een engelstalig boek en nog geen uur later vinden ze zelfs een nederlandstalig boek.
Ze zijn heel vrijgevig. Ze bieden me schoenen en kousen aan omdat ze denken dat ik te weinig bij heb. Ik fietste nogmaals in mijn sandalen met plastiek zakken. De schoenen heb ik geweigerd maar omdat mijn kousen versleten waren heb ik die aanvaard.
Gelukkig is Conny ook een filmfan en kan ik een goede film bekijken. Zelf kijken ze liever naar het halfjaarlijks congres van de mormonen maar dat was toch iets te veel voor mij om daar uren naar te kijken.
2 dagen later bereik ik de noordkant van de Grand Canyon. Hier had ik graag naar de Colorado rivier gewandeld maar omdat het een hoogteverschil is van 1800m en een afstand van 23 km kun je het niet in 1 dag doen. Door de hoogte (8000ft) vertrek je sochtends in de kou en op de bodem is het 30 a 35 gr C. Je kunt het in 2 dagen doen maar ze raden je aan om het in 3d te doen. Je hebt hier een vergunning of permit voor nodig en de meeste worden 4 maanden op voorhand gereserveerd. Men houdt er wel enkele over voor Walkinns zoals ik maar nog moest ik 2 dagen wachten. Dat wou ik niet.
Ik heb er dan maar 1 dag gewandeld met een hoogteverschil van bijna 1000m en je voelt het verschil in temperatuur heel snel en ook hier ga je van naaldbomen vrij snel tussen de cactussen. Het is niet uitzonderlijk mooi maar ik ben wel onder de indruk van de grootte van het geheel. Je voelt je wel echt klein als je daar bent. Door de afstand kun je de rivier ook niet zien.
Ik kampeer 2 nachten boven op de rim en heb er geen kou omdat de hitte van de woestijn door de canyon komt en snacht stijgt, is het snachts daar relatief warm.
Hier ontmoet ik Aaron die gedurende 60 dagen wandelt tussen en in de verschillende NP. Hij is echt licht bepakt. Heeft zelfs geen tent bij slects een klein zeil dat hij over zich en zijn slaapzak spant voor de regen. Ik lijk wel een luxe reiziger in vergelijking met hem.
De voorbije dagen had ik wat last van de hitte en vermoeidheid dacht ik. Ik had veel moeite om de grand Canyon te bereiken en fietste maar 80km per dag. Op mijn terugweg weet ik opeens waarom. Het merendeel van weg was vals plat en toen wist ik nog niet dat de grand canyon opzo een hoogte lag. Als ik op woensdag, 8 october, terugfiets merk ik het wel. Ik bevries bijna als ik vertrek in de ochtend maar na 2u ben ik weer aan het bakken in de woestijn. Ik fiets vandaag aan een gemiddelde van 20,4 km\u. Het is een leuke dag.
Op donderdag bereik ik Zion NP. Je merkt dat er hier vele NP kort bij elkaar liggen. Men noemt deze streek ook het Colorado Plateau en door de tectonische activiteit van de aardplaten is dit plateau op grotere hoogte komen liggen met de prachtige natuur als gevolg vandaar de vele NP.
Zion NP is ook een canyon maar eentje met fantastische schoonheid. Ik kan een backcountry permit bemachtigen en heb een geweldige trektocht door hidden canyon enz. Ik kampeer een beetje tegen de regels op het hoogste punt van de canyon nl Observation Point en kan de hele canyon overzien van hier. Geniet van deze kampeerplaats.
Ik ben via het oosten het park binnen gefietst en daar is een tunnel waar ik niet door mag. Ik krijg een lift maar door de trektocht sta ik de volgende dag weer aan die ingang zodat ik opnieuw een lift moet zoeken. Dit lukt echt zonder problemen of veel tijdsverlies. Het is een ouder koppel uit Florida en ze zijn hier een dag te vroeg omdat ze in Bryce last hadden van hoogteziekte.
In deze parken zijn er zelfs nu nog vele fietsers en ik ontmoet een Zwitsers en aan Amerikaans koppel, een amerikaanse solofietser enz.
Krijg vele leuke tips en op vrijdag avond vind ik zo een leuke en gratis camping langs een rivier. Eigenlijk is dit overstromingsgebied maar dat is alleen nodig in de lente als de sneeuw smelt en soms in de zomer als het erg stormt maar dit periode is al weer voorbij.
Zaterdag is er opnieuw een regenfront daar maar nu bereik op tijd mijn host. Hij neemt me mee naar een klein maar mooi state park waar we wat wandelen en ik veel uitleg krijg. Ik zie er ook eeuwenoude tekeningen die in de rosten zijn gekerfd. We stoppen wat vroeger door het weer. Denise is een deeltijds gids voor fietsvakanties en kan me geweldige info geven.
Ze hebben ook een pooltafel waar we enkele spelletjes spelen enz. Davy is een muziekliefhebber en heeft goede connecties. Hij heeft een poster van de beatles die door de 4 beatles is gesigneerd.
Het is ook in dit dorp dat ik mijn eerste palmboom zie.
Als ik zondag vertrek, vraag ik of ze zin hebben om een stukje mee te fietsen. Er is een kleine pas met een mooi uitzicht maar ze vinden het te koud. Het is meer dan 10gr C en ik fiets als snel zonder lange mouwen maar voor hun komt dit "slechte" weer iets te snel. Het belooft voor de komende dagen als ik in de echte woestijn moet fietsen en na Las Vegas naar Death Valley fiets.
Een valley die onder zeeniveau ligt en beschouwt wordt als de warmste plek in de USA.
sAvonds kampeer ik voor het eerst in de woestijn. Er is dus geen boom of struik om mijn tent achter te zetten en je kunt me dus kilometers ver zien. Er zijn wel enkele kleine heuvels dus je moet op de top staan.
Maandag bereik ik Las Vegas waar ik nu voor de 4de nacht verblijf. Ik heb de stip snachts al gezien. Dit is de plaats waar al de grote casinos zijn. Binnen zijn ze allemaal hetzelfde maar aan de buitenkant bouwen ze met themas zoals Parijs (Eifeltoren), Treaure Island (er zijn 2 zeeroversschepen die elke 90 min een schouw opvoeren waarbij er eentje zinkt), er is een schouwspel met fonteinen en muziek voor de Bellagio enz.
Mijn host heeft ook een pooltafel en met de andere gasten is het hier heel fijn. Een Duits koppel, een Afro-Amerikaan van Texas, een Fransman.
Gisteren zijn we naar een potlock geweest. Iedereen brengt wat eten en drinken mee en je hebt een feest. Met 30 personen van over de hele wereld is dat altijd goed.
Deze avond is er een kroegentocht maar ik ben nog niet zeker of ik mee ga.
Morgen vertrek ik en fiets ik naar Death Valley, Kings Canyon, Sequioa NP, Yosemite NP en uiteindelijk naar San Francisco.
Daarna neem ik ergens een week ofzo rust om dan te beslissen waar ik verder naar toe wil.
Dit was het dan,
groeten,
nico
woensdag 15 oktober 2008
calgary-yellowstone-torrey
Hello everybody,
I finally found some time to update my log.
My route was : calgary-great falls-yellowstone-jackson-vernal-torrey.
On monday, september 8th, i left Calgary heading south to the USA and looking for warmer weather.
Although the days were still very good the nights are cold with sometimes freezing temperatures.
On tuesday i was near the border when i read a sign that the border closes at 6pm. So i cycled hard to be there on time. On a viewpoint i ask 3 older ladies how far i had to go. They said it is just around the corner at the most a mile. They were very friendly and looked very nice just like the grandmothers you see on TV.
I had still an hour so i took my time and than continued. Than i turned out that it was more than 10 miles. I reached the border just in time. The guards were so friendly to restart their computers and do the paperwork but i must admit by this time the old ladies had turned into 3 old witches or bitches (i dont know which the correct english term is but both are useable i think).
So i was in the USA in the state Montana. The welcome here is also one i will remember. Just after i crossed the border a storm reached me and it started to rain, thunder with lightning and i was cold.
So i put my tent up just next to the road because of the closed border there wouldnot be any traffic. The rain continued till noon next day. A borderguard saw me, asked for my papers but luckily i was in an indianreservation and he had no authority here but did get the advice to leave. So i did that.
I am back in the mountains now and i noticed it quiet fast. That wednesday night was very cold. I frooze so hard that i couldnot open my zipper and had to pool out a pick before i could leave my tent.
I was camping on a rest area and very late in the evening a RV stopped close to me. That morning the guy came to apologize to have bordered me and offered me a cup of coffee. Well, when it is freezing you can allways border me in the night if you give me a hot drink in the morning so i was even happy with this.
Today it is also 9/11 but i didnot notice it much accept for an motorcycle ride in Great Falls where i stayed the night with Lindsay, a member from CS.
He showed me the town and the falls of the Missouri. He was a very nice host and even showed me the way i could continue along a scenci byway (HW 89). It was very beautifull.
I had a mentall dipp here in the morning but i met 2 other cyclists from Nevada. Jonathan and Mike. We cycled together for a day and had a good time.
We crossed a pass at 7393 feet and i was the first on the top, yeaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah.
On sonday, september 14, i reached Gardiner, a small town just before Yellowstone. Here i had a not so good experience with a CS member. She completely forgot i was coming. So i ended up camping in the yard of her neighbour and even took a shower there.
Yellowstone is a gigantic vulcano and there fore very different from the others NP. I liked it a lot. I saw mudpoles, steam coming out the ground, sulphur damps and ofcourse the famous geyser : old faithfull.
Here i noticed that my knowledge of geology and of english wasnot good enouhg to understand everything but it stil was very interesting.
There is also a lot of wildlife : moose, elk and bisons. While watching the bisons i almost got in trouble. There was a small herd crossing the street and i stopped and took a picture. A car passed me and stopped just there were the bisons were crossing. Others cars stopped behind me and the bisons couldnot cross anymore. The few remaining bisons were looking where i was easy to cross and join the herd and than i noticed i was the weak point so i moved forward and stopped next to the car before me so i was protected and they could cross. My look to the driver was not really friendly
I was amazed by the grand canyon of yellowstone especially when they told me i was formed in a few days or weeks when i gigantic glacierlake rushed away after the glaciers melted.
Unfortunally, the zippers of my tent broke here and couldnot close my tent anymore. While it was freezing at night and the forecast was bad weather in the weekend i cycled through yellowstone and grand tetons in 4 days and couldnot do a long hike.
On Thursday, sept 18, i reached Jackson where i stayed with Karen and Chuck, the parents of a Warmshowers member. She moved away to go to college but didnot change her profile but she arranged my stay with her parents.
Chuck and Karen were very nice. They searched and found a lady who can fix zippers. So my tent was fixed fast and on Friday Karen offered me a ride in Grand Tetons so i could do a day hike.
On saturday Chuck who is a hunter took me on a elkhunt. He is hunting with bow and arrow. This was very new to me and i had fun hiking in a way i would not do on my one.
They also coocked me some great meals and so on.
Karen and Chuck, i really loved my stay with you and enjoyed the things we did and our conversations.
The only thing that was not very good was getting up at 4.30am for the hunt. I am really not a morning person.
I left on sunday and had that day my 5th flat tyre. That night some bad weather passed but because i was not so high in the mountains i had no snow. I did see a car coming from the mountains covered with 2 inches of snow. I stayed in my tent till the afternoon when it cleared up.
On wednesday, sept 24, i reached Vernal where i had another good stay with Lori and Chris. Here i had my first burrito ever in a mexican restaurant.
Now the indian summer has started and i enjoyed my cycling. Here is also a region where they gain a lot of oil. I am also cycling more in the valleys but that means that i have to cycle on high mountain passes. One was 8428 feet high.
Feeling more and more physical exhaustion and because several of the NP i wanted to visit are high in the mountains i decided not to go to Arches NP, Monument Valley and Canyonlands. I hope this give me the time and opportunity to visit Yosemite.
I am a bit disappointed because several other cyclists told me it is very beautifull there.
Vernal is in the desertstate Utah. I am still high enough so it is semidesert but i did see my first cactus today.
On saturday, september 27, i reach Torrey a small village just before Capitol Reef NP but that story i will tell in a next message.
I can say that i had again a good stay with a CSmember Vassi and we watched an excellent movie together called Babel.
greetings,
nico
I finally found some time to update my log.
My route was : calgary-great falls-yellowstone-jackson-vernal-torrey.
On monday, september 8th, i left Calgary heading south to the USA and looking for warmer weather.
Although the days were still very good the nights are cold with sometimes freezing temperatures.
On tuesday i was near the border when i read a sign that the border closes at 6pm. So i cycled hard to be there on time. On a viewpoint i ask 3 older ladies how far i had to go. They said it is just around the corner at the most a mile. They were very friendly and looked very nice just like the grandmothers you see on TV.
I had still an hour so i took my time and than continued. Than i turned out that it was more than 10 miles. I reached the border just in time. The guards were so friendly to restart their computers and do the paperwork but i must admit by this time the old ladies had turned into 3 old witches or bitches (i dont know which the correct english term is but both are useable i think).
So i was in the USA in the state Montana. The welcome here is also one i will remember. Just after i crossed the border a storm reached me and it started to rain, thunder with lightning and i was cold.
So i put my tent up just next to the road because of the closed border there wouldnot be any traffic. The rain continued till noon next day. A borderguard saw me, asked for my papers but luckily i was in an indianreservation and he had no authority here but did get the advice to leave. So i did that.
I am back in the mountains now and i noticed it quiet fast. That wednesday night was very cold. I frooze so hard that i couldnot open my zipper and had to pool out a pick before i could leave my tent.
I was camping on a rest area and very late in the evening a RV stopped close to me. That morning the guy came to apologize to have bordered me and offered me a cup of coffee. Well, when it is freezing you can allways border me in the night if you give me a hot drink in the morning so i was even happy with this.
Today it is also 9/11 but i didnot notice it much accept for an motorcycle ride in Great Falls where i stayed the night with Lindsay, a member from CS.
He showed me the town and the falls of the Missouri. He was a very nice host and even showed me the way i could continue along a scenci byway (HW 89). It was very beautifull.
I had a mentall dipp here in the morning but i met 2 other cyclists from Nevada. Jonathan and Mike. We cycled together for a day and had a good time.
We crossed a pass at 7393 feet and i was the first on the top, yeaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah.
On sonday, september 14, i reached Gardiner, a small town just before Yellowstone. Here i had a not so good experience with a CS member. She completely forgot i was coming. So i ended up camping in the yard of her neighbour and even took a shower there.
Yellowstone is a gigantic vulcano and there fore very different from the others NP. I liked it a lot. I saw mudpoles, steam coming out the ground, sulphur damps and ofcourse the famous geyser : old faithfull.
Here i noticed that my knowledge of geology and of english wasnot good enouhg to understand everything but it stil was very interesting.
There is also a lot of wildlife : moose, elk and bisons. While watching the bisons i almost got in trouble. There was a small herd crossing the street and i stopped and took a picture. A car passed me and stopped just there were the bisons were crossing. Others cars stopped behind me and the bisons couldnot cross anymore. The few remaining bisons were looking where i was easy to cross and join the herd and than i noticed i was the weak point so i moved forward and stopped next to the car before me so i was protected and they could cross. My look to the driver was not really friendly
I was amazed by the grand canyon of yellowstone especially when they told me i was formed in a few days or weeks when i gigantic glacierlake rushed away after the glaciers melted.
Unfortunally, the zippers of my tent broke here and couldnot close my tent anymore. While it was freezing at night and the forecast was bad weather in the weekend i cycled through yellowstone and grand tetons in 4 days and couldnot do a long hike.
On Thursday, sept 18, i reached Jackson where i stayed with Karen and Chuck, the parents of a Warmshowers member. She moved away to go to college but didnot change her profile but she arranged my stay with her parents.
Chuck and Karen were very nice. They searched and found a lady who can fix zippers. So my tent was fixed fast and on Friday Karen offered me a ride in Grand Tetons so i could do a day hike.
On saturday Chuck who is a hunter took me on a elkhunt. He is hunting with bow and arrow. This was very new to me and i had fun hiking in a way i would not do on my one.
They also coocked me some great meals and so on.
Karen and Chuck, i really loved my stay with you and enjoyed the things we did and our conversations.
The only thing that was not very good was getting up at 4.30am for the hunt. I am really not a morning person.
I left on sunday and had that day my 5th flat tyre. That night some bad weather passed but because i was not so high in the mountains i had no snow. I did see a car coming from the mountains covered with 2 inches of snow. I stayed in my tent till the afternoon when it cleared up.
On wednesday, sept 24, i reached Vernal where i had another good stay with Lori and Chris. Here i had my first burrito ever in a mexican restaurant.
Now the indian summer has started and i enjoyed my cycling. Here is also a region where they gain a lot of oil. I am also cycling more in the valleys but that means that i have to cycle on high mountain passes. One was 8428 feet high.
Feeling more and more physical exhaustion and because several of the NP i wanted to visit are high in the mountains i decided not to go to Arches NP, Monument Valley and Canyonlands. I hope this give me the time and opportunity to visit Yosemite.
I am a bit disappointed because several other cyclists told me it is very beautifull there.
Vernal is in the desertstate Utah. I am still high enough so it is semidesert but i did see my first cactus today.
On saturday, september 27, i reach Torrey a small village just before Capitol Reef NP but that story i will tell in a next message.
I can say that i had again a good stay with a CSmember Vassi and we watched an excellent movie together called Babel.
greetings,
nico
Calgary-Yellowstone-Torrey
Dag allemaal,
Mijn route was van Calgary-Yellowstone NP-Jackson-Torrey.
Totale afstand gefietst : 10 038km
Op maandag, 8 september, verlaat ik Calgary en het weer de laatste dagen was warm overdag en koud snachts met elke dag een korte regenbui. Calgary ligt niet in de bergen en ik fiets nu door de prairies die nog duizenden km naar het oosten verder gaan maar ik ben nu op weg naar het zuiden, naar de VS.
Dinsdag, in de late namiddag ben ik bijna aan de grens als ik een bord zie dat de grenspost sluit om 18u. Ik fiets dus stevig verder maar moet juist hier weer de bergen in. Het vlot dus niet en ik ben bevreesd dat ik de grens niet meer op tijd zal bereiken. Op een rustplaats vraag ik hoever de grens nog is. Het zijn drie oudere dames die heel vriendelijk zijn en er lief uit zien. De ideale grootmoeders uit een TVserie.
Het antwoord is : "it is just around the corner. Maybe a half mile to a mile." Dus maximaal een 2km. Ik weet ondertussen dat men hier totaal geen afstand kan schatten. Meestal krijg je een antwoord als het is 15 minuten rijden enz. Maar ik heb nog een uur en ik denk zelfs als ze er 5km langs zijn heb ik nog tijd. Ik heb honger maar besluit toch om door te fietsen. Het blijkt nu dat de grens nog 15km verder is en bergop en met veel moeite ben ik juist op tijd. De grenswachters zijn zo vriendelijk om hun computers ed weer op te starten en me door te laten. Ik moet wel zeggen dat die drie dames nu drie oude lelijke heksen zijn geworden die ik met plezier de nek had omgedraaid.
Maar goed, ik ben dus goed en wel in VS in de staat Montana. Het welkom hier is er eentje om te onthouden. Terwijl aan de grenspost mijn papieren worden gecontroleerd steekt er een storm op. Ik ben nog geen kilometer verder of het regent, dondert, bliksemt en het geeft zelfs een beetje sneeuw. Omdat er geen verkeer is (de grenspost is gesloten) kan ik veilig kamperen vlak bij de weg. Smorgens regent het nog en ik blijf dus in mijn tentje tot rond 11u een grenswachter voorbij rijdt. Stopt en mijn papieren controleert. Het blijkt echter dat ik al in het indianenreservaat ben en hij heeft hier geen bevoegdheid maar ik krijg wel de raad om verder te fietsen. Het regent nu wat minder en ik vertrek dus.
De volgende dagen schiet ik goed op en valt er niet veel te melden. Het wordt echter snachts kouder en donderdag ochtend word ik wakker van de koude. Ik krijg zelfs mijn tent niet open. De ritssluiting is vastgevroren en ik moet een piket uittrekken om zo uit de tent te geraken. Mijn fles water die ik in het voortentje had gelegd, is zelfs gedeeltelijk bevroren. Ijswater is heel lekker als het 30 gr is maar nu....
Ik heb hier gekampeerd op een restarea en dat gebeurd hier meer. Soms staan hier wel 10 RVs. Nu aan het eind van het seizoen echter niet meer maar savonds is er wel eentje gestopt toen ik al in mijn tent lag. Smorgens komt hij zich verontschuldigen en biedt me een tas koffie aan. Met veel plezier neem ik die aan. Als ik mijn tent heb opgeruimd en terug koude handen heb, krijg ik nog een tas. We beginnen te praten en al snel blijkt dat hij een echte redneck van het zuiden is. Obama deugt niet, is een communist enz. Toch is het een leerrijk contact.
s Avonds bereik ik Great Falls en kan ik bij een lid van couchsurfing blijven. Heerlijk een hete douche, warme kamer, een lekkere pizza,... Lindsay laat me ook de stad zien en vooral de watervallen van de Missouri.
Het weer wordt hierna beter en vooral warmer. Ik fiets verder langs HW 89 een officiele scenic byway (the little belt genaamd) en het is genieten . Vooral ook omdat ik hier het gezelschap heb van 2 andere fietsers nl Jonathan en zijn stiefvader Mike. We moeten een pas over van 7393feet (ca 2200m) en het eindigt een wedstrijdje dat ik win.
We zien ook enkele verlaten mijnen (zilver en tin).
Op zondag, 14 september, bereik ik Gardiner. Het laatste dorpje voor Yellowstone. Normaal zou ik hier een ander lid ontmoeten maar ze is totaal vergeten dat ik kom. Het eindigt ermee dat ik kampeer in de tuin van haar buurvrouw en ik kan me daar ook douchen. Savonds laat komt ze terug van het werk en verontschuldigt zich. Het is mijn slechtste ervaring van CS zover.
Wel heb ik hier ook een leuke ontmoeting met een koppel uit Edegem die me als Belg herkennen aan mijn Tshirt. Het is leuk om nog eens nederlands te praten.
Yellowstone is eigenlijk een oude maar nog licht actieve supervulkaan en is dus helemaal anders dan de andere NP. De laatste uitbarsting is 240 000 jaar geleden maar men heeft resten van rotsen gevonden in 20 verschillende staten tot in Noord-Texas.
Ik zie hier stomend water uit de grond komen, zwaveldampen, kokende modder enz. De bacterien die in dit heet en zuur milieu kunnen leven, maken het zeer kleurrijk. Er is veel erosie en de rosten hebben dan ook rare vormen. De krater is nu dichtgeslipt en vormt een plateau van 30 op 40km waar zeer veel wildlife leeft. Men heeft hier bisons opnieuw geintroduceerd en ook wolven. Wolven zie je bijna nooit maar de bisons zie ik wel en kom bijna in de problemen. Op een moment is er een grote kudde links en een kleine rechts die de weg willen oversteken. Ik stop en enkele bisons steken over maar dan komt er een auto die me voorbij rijdt en stopt midden op de plaats waar de bisons oversteken om er een foto te nemen. Ondertussen staan er ook autos achter mij en ik zie de weinige resterende bisons rondkijken om een doorgang naar de grote kudde te vinden. Ik besef dan dat ik met mijn fietsje de gemakkelijkste uitweg ben en niet echt een partij voor een volwassen bison. Ik maak dan dat ik langs de auto sta zodat ik veilig ben en de bisons een doorgang hebben.
Ik zie nog veel elk die nu in paarseizoen zijn, elanden, enz.
Door de vulkanische activiteit zijn er ook enkele geysers hier en ik zie een uitbarsting van de meest bekende nl old faithfull.
In de ijstijd waren hier geweldige gletschers en toen die smolten ontstond er reuzemeer dat een tijd geblokkeerd werd door deze gletschers. Toen die nog verder wegsmolten kon het water wegvloeien en dit gebeurde met zo een kracht dat er in enkele dagen tot weken een grote kloof werd gecreeerd die men nu de grand canyon of yellowstone noemt.
Yellowstone ligt dus op een plateau op 2500m hoogte.
Ik kom hier in een andere staat nl Wyoming en moet ook meerdere malen de continental divide over. Dus het is hier veel klimwerk. Er is een pas tot 2700m de hoogste ooit voor mij.
Mijn tent blijft me problemen geven want nu begeven beide ritssluitingen het en ik kan dus mijn tent niet meer fatsoenlijk toedoen. Omdat men dan ook nog eens een storm voorspelt, fiets ik in 4 dagen door het park en kan er geen meerdaagse trektocht houden. Wel doe ik kleinere wandelingen.
In Jackson, een stadje ten zuiden van Yellowstone, ontmoet ik Karen en Chuck, de ouders van een CSlid. Zij onthalen me heel gastvrij. Ze kennen iemand die ritssluitingen repareert en na enig zoeken vinden ze die ook. Mijn tent wordt dan snel gerepareerd. Omdat Karen ook werkt in het park, wil ze me wel even meenemen zodat ik nog een dagtocht kan maken. Dit is in Grand Tetons, een park dat aansluit op Yellowstone maar geen vulkaan is. Door de herfstkleuren is dit nu echter fantastisch mooi en niet teveel toeristen.
De parken hebben goede infocentra en ik koop hier ook een boek over de grote indianenleiders die het verzet tegen de US hebben geleid.
Chuck die een fervente jager is, vraagt of ik geen interesse heb om op zaterdag (20 sept) mee te gaan. Het blijkt dat hij met pijl en boog jaagt op elk en ik denk dat het een goede gelegenheid is om de natuur hier buiten de trails te zien.Ik krijg camouflage kledij en een hoorn om elk geloei na te bootsen enz.
We zien meerdere elk maar ze moeten tot op minder dan 30m komen. Eentje doet het bijna maar dan draait de wind en hij vlucht weg.
Als Chuck heeft 4 weken om een elk te schieten want daarna opent het jachtseizoen met het geweer. Als het nodig is, zal ook hij met een geweer op jacht gaan.
Chuck is ook een nurse practisoner dwz dat hij een verpleger is maar met de bevoegdheid om medicijnen voor te schrijven. Dit is diploma dat men gecreeerd heeft om in afgelegen streken en kleine dorpjes waar geen doktors zijn toch een goede verzorging te hebben.
Savonds eten we elkburger op de BBQ. Helaas geen vers vlees.
Zaterdag regent het een beetje en de mensen zijn hier heel blij omdat ze al maanden geen regen meer gehad hebben en ze voorzichtig moeten zijn met hun voorraad. Persoonlijk deel ik deze vreugde niet. Ik maak wel het grapje dat als je iemand van Belgie uitnodigt je regen mag verwachten.
Zondag fiets ik verder en heb ook mijn 5de lekke band. Ik ben ergens in een stukje metaal gereden en kan het met enige moeite verwijderen.
Maandag komt de voorspelde storm aan. (2 dagen later dan verwacht en daarom dacht ik dat het al gepasseerd was en ook vieren Chuch en Karen hun huwelijksverjaardag en ze wouden niet echt een gast dan). Gelukkig ben ik nu niet meer in het hooggebergte en is het alleen regen. Ik zie wel een auto uit de bergen komen met bijna 10cm sneeuw op zijn koffer.
Door een misverstand heb ik bijna geen plaats om te kamperen maar doe dit uiteindelijk in de tuin van een oude dame midden in een dorp. Door de regen blijf ik een halve dag daar staan maar dat vindt ze niet erg.
Ik ben nu in een streek waar veel olie is en die wordt door de hoge olieprijzen ook opgepompd. Dit gebeurd nog niet zo lang omdat het veel kost om dit te doen en vroeger zou dit niet rendabel geweest zijn.
De indian summer di een herst met warme dagen maar koele of koude nachten is nu echt aangebroken en het is weer aangenaam fietsen. Alleen waarschuwt men me voor de herfststormen die heel fel kunnen zijn.
Meestal ben ik nu in lager gelegen gebied tussen de bergen maar dit houdt ook in dat ik regelmatig over bergpassen moet.
Op woensdag, 24 september, ben ik in Vernal en samen met mijn host eet ik mijn eerste echte Mexicaanse burrito. Vandaag ben ik in de woestijnstaat Utah terechtgekomen na een pas van 2700m hoogte.
Het is hier nog niet echte woestijn maar semidessert owv de hoogte maar de nachten zijn terug warm en ik heb moeite om me aan te passen. Voel de lichamelijke vermoeidheid snel toe nemen en besluit mijn route in de bergen aan te passen en dus niet naar Arches NP, Monument Valley en Canyonlands NP te fietsen.
Deze parken en enkele andere die ik wel bezoek liggen op grotere hoogte en de tijd om ze met redelijk weer te bezoeken is te kort.
Dit is ook de dag dat ik voor de eerste maal cactussen zie en me er ook dadelijk aan prik.
Ik moet hier niet meer oppassen voor beren maar langzaam maar zeker kom ik nu in het gebied waar slangen en vooral ratelslangen zijn. Ook is water vinden nu meer een probleem. Er zijn bijna geen beken meer dus water filteren gaat niet. Ook mijn gevriesdroogde voeding die ik als reserve hou, heeft nu weinig nut omdat je zonder water er niets mee kunt doen. Ik moet me dus aanpassen aan het klimaat waarin ik nog nooit gefietst heb maar tot nu toe lukt het goed.
Op zaterdag. 27 sept, bereik ik torrey, een dorpje voor Grand Capitol reef NP waar ik een rustdag neem bij een CSlid. We zien samen een film nl Babel met Brad Pritt en ik kan die wel aanraden.
De rest van het verhaal krijgen jullie later.
groeten,
nico
Mijn route was van Calgary-Yellowstone NP-Jackson-Torrey.
Totale afstand gefietst : 10 038km
Op maandag, 8 september, verlaat ik Calgary en het weer de laatste dagen was warm overdag en koud snachts met elke dag een korte regenbui. Calgary ligt niet in de bergen en ik fiets nu door de prairies die nog duizenden km naar het oosten verder gaan maar ik ben nu op weg naar het zuiden, naar de VS.
Dinsdag, in de late namiddag ben ik bijna aan de grens als ik een bord zie dat de grenspost sluit om 18u. Ik fiets dus stevig verder maar moet juist hier weer de bergen in. Het vlot dus niet en ik ben bevreesd dat ik de grens niet meer op tijd zal bereiken. Op een rustplaats vraag ik hoever de grens nog is. Het zijn drie oudere dames die heel vriendelijk zijn en er lief uit zien. De ideale grootmoeders uit een TVserie.
Het antwoord is : "it is just around the corner. Maybe a half mile to a mile." Dus maximaal een 2km. Ik weet ondertussen dat men hier totaal geen afstand kan schatten. Meestal krijg je een antwoord als het is 15 minuten rijden enz. Maar ik heb nog een uur en ik denk zelfs als ze er 5km langs zijn heb ik nog tijd. Ik heb honger maar besluit toch om door te fietsen. Het blijkt nu dat de grens nog 15km verder is en bergop en met veel moeite ben ik juist op tijd. De grenswachters zijn zo vriendelijk om hun computers ed weer op te starten en me door te laten. Ik moet wel zeggen dat die drie dames nu drie oude lelijke heksen zijn geworden die ik met plezier de nek had omgedraaid.
Maar goed, ik ben dus goed en wel in VS in de staat Montana. Het welkom hier is er eentje om te onthouden. Terwijl aan de grenspost mijn papieren worden gecontroleerd steekt er een storm op. Ik ben nog geen kilometer verder of het regent, dondert, bliksemt en het geeft zelfs een beetje sneeuw. Omdat er geen verkeer is (de grenspost is gesloten) kan ik veilig kamperen vlak bij de weg. Smorgens regent het nog en ik blijf dus in mijn tentje tot rond 11u een grenswachter voorbij rijdt. Stopt en mijn papieren controleert. Het blijkt echter dat ik al in het indianenreservaat ben en hij heeft hier geen bevoegdheid maar ik krijg wel de raad om verder te fietsen. Het regent nu wat minder en ik vertrek dus.
De volgende dagen schiet ik goed op en valt er niet veel te melden. Het wordt echter snachts kouder en donderdag ochtend word ik wakker van de koude. Ik krijg zelfs mijn tent niet open. De ritssluiting is vastgevroren en ik moet een piket uittrekken om zo uit de tent te geraken. Mijn fles water die ik in het voortentje had gelegd, is zelfs gedeeltelijk bevroren. Ijswater is heel lekker als het 30 gr is maar nu....
Ik heb hier gekampeerd op een restarea en dat gebeurd hier meer. Soms staan hier wel 10 RVs. Nu aan het eind van het seizoen echter niet meer maar savonds is er wel eentje gestopt toen ik al in mijn tent lag. Smorgens komt hij zich verontschuldigen en biedt me een tas koffie aan. Met veel plezier neem ik die aan. Als ik mijn tent heb opgeruimd en terug koude handen heb, krijg ik nog een tas. We beginnen te praten en al snel blijkt dat hij een echte redneck van het zuiden is. Obama deugt niet, is een communist enz. Toch is het een leerrijk contact.
s Avonds bereik ik Great Falls en kan ik bij een lid van couchsurfing blijven. Heerlijk een hete douche, warme kamer, een lekkere pizza,... Lindsay laat me ook de stad zien en vooral de watervallen van de Missouri.
Het weer wordt hierna beter en vooral warmer. Ik fiets verder langs HW 89 een officiele scenic byway (the little belt genaamd) en het is genieten . Vooral ook omdat ik hier het gezelschap heb van 2 andere fietsers nl Jonathan en zijn stiefvader Mike. We moeten een pas over van 7393feet (ca 2200m) en het eindigt een wedstrijdje dat ik win.
We zien ook enkele verlaten mijnen (zilver en tin).
Op zondag, 14 september, bereik ik Gardiner. Het laatste dorpje voor Yellowstone. Normaal zou ik hier een ander lid ontmoeten maar ze is totaal vergeten dat ik kom. Het eindigt ermee dat ik kampeer in de tuin van haar buurvrouw en ik kan me daar ook douchen. Savonds laat komt ze terug van het werk en verontschuldigt zich. Het is mijn slechtste ervaring van CS zover.
Wel heb ik hier ook een leuke ontmoeting met een koppel uit Edegem die me als Belg herkennen aan mijn Tshirt. Het is leuk om nog eens nederlands te praten.
Yellowstone is eigenlijk een oude maar nog licht actieve supervulkaan en is dus helemaal anders dan de andere NP. De laatste uitbarsting is 240 000 jaar geleden maar men heeft resten van rotsen gevonden in 20 verschillende staten tot in Noord-Texas.
Ik zie hier stomend water uit de grond komen, zwaveldampen, kokende modder enz. De bacterien die in dit heet en zuur milieu kunnen leven, maken het zeer kleurrijk. Er is veel erosie en de rosten hebben dan ook rare vormen. De krater is nu dichtgeslipt en vormt een plateau van 30 op 40km waar zeer veel wildlife leeft. Men heeft hier bisons opnieuw geintroduceerd en ook wolven. Wolven zie je bijna nooit maar de bisons zie ik wel en kom bijna in de problemen. Op een moment is er een grote kudde links en een kleine rechts die de weg willen oversteken. Ik stop en enkele bisons steken over maar dan komt er een auto die me voorbij rijdt en stopt midden op de plaats waar de bisons oversteken om er een foto te nemen. Ondertussen staan er ook autos achter mij en ik zie de weinige resterende bisons rondkijken om een doorgang naar de grote kudde te vinden. Ik besef dan dat ik met mijn fietsje de gemakkelijkste uitweg ben en niet echt een partij voor een volwassen bison. Ik maak dan dat ik langs de auto sta zodat ik veilig ben en de bisons een doorgang hebben.
Ik zie nog veel elk die nu in paarseizoen zijn, elanden, enz.
Door de vulkanische activiteit zijn er ook enkele geysers hier en ik zie een uitbarsting van de meest bekende nl old faithfull.
In de ijstijd waren hier geweldige gletschers en toen die smolten ontstond er reuzemeer dat een tijd geblokkeerd werd door deze gletschers. Toen die nog verder wegsmolten kon het water wegvloeien en dit gebeurde met zo een kracht dat er in enkele dagen tot weken een grote kloof werd gecreeerd die men nu de grand canyon of yellowstone noemt.
Yellowstone ligt dus op een plateau op 2500m hoogte.
Ik kom hier in een andere staat nl Wyoming en moet ook meerdere malen de continental divide over. Dus het is hier veel klimwerk. Er is een pas tot 2700m de hoogste ooit voor mij.
Mijn tent blijft me problemen geven want nu begeven beide ritssluitingen het en ik kan dus mijn tent niet meer fatsoenlijk toedoen. Omdat men dan ook nog eens een storm voorspelt, fiets ik in 4 dagen door het park en kan er geen meerdaagse trektocht houden. Wel doe ik kleinere wandelingen.
In Jackson, een stadje ten zuiden van Yellowstone, ontmoet ik Karen en Chuck, de ouders van een CSlid. Zij onthalen me heel gastvrij. Ze kennen iemand die ritssluitingen repareert en na enig zoeken vinden ze die ook. Mijn tent wordt dan snel gerepareerd. Omdat Karen ook werkt in het park, wil ze me wel even meenemen zodat ik nog een dagtocht kan maken. Dit is in Grand Tetons, een park dat aansluit op Yellowstone maar geen vulkaan is. Door de herfstkleuren is dit nu echter fantastisch mooi en niet teveel toeristen.
De parken hebben goede infocentra en ik koop hier ook een boek over de grote indianenleiders die het verzet tegen de US hebben geleid.
Chuck die een fervente jager is, vraagt of ik geen interesse heb om op zaterdag (20 sept) mee te gaan. Het blijkt dat hij met pijl en boog jaagt op elk en ik denk dat het een goede gelegenheid is om de natuur hier buiten de trails te zien.Ik krijg camouflage kledij en een hoorn om elk geloei na te bootsen enz.
We zien meerdere elk maar ze moeten tot op minder dan 30m komen. Eentje doet het bijna maar dan draait de wind en hij vlucht weg.
Als Chuck heeft 4 weken om een elk te schieten want daarna opent het jachtseizoen met het geweer. Als het nodig is, zal ook hij met een geweer op jacht gaan.
Chuck is ook een nurse practisoner dwz dat hij een verpleger is maar met de bevoegdheid om medicijnen voor te schrijven. Dit is diploma dat men gecreeerd heeft om in afgelegen streken en kleine dorpjes waar geen doktors zijn toch een goede verzorging te hebben.
Savonds eten we elkburger op de BBQ. Helaas geen vers vlees.
Zaterdag regent het een beetje en de mensen zijn hier heel blij omdat ze al maanden geen regen meer gehad hebben en ze voorzichtig moeten zijn met hun voorraad. Persoonlijk deel ik deze vreugde niet. Ik maak wel het grapje dat als je iemand van Belgie uitnodigt je regen mag verwachten.
Zondag fiets ik verder en heb ook mijn 5de lekke band. Ik ben ergens in een stukje metaal gereden en kan het met enige moeite verwijderen.
Maandag komt de voorspelde storm aan. (2 dagen later dan verwacht en daarom dacht ik dat het al gepasseerd was en ook vieren Chuch en Karen hun huwelijksverjaardag en ze wouden niet echt een gast dan). Gelukkig ben ik nu niet meer in het hooggebergte en is het alleen regen. Ik zie wel een auto uit de bergen komen met bijna 10cm sneeuw op zijn koffer.
Door een misverstand heb ik bijna geen plaats om te kamperen maar doe dit uiteindelijk in de tuin van een oude dame midden in een dorp. Door de regen blijf ik een halve dag daar staan maar dat vindt ze niet erg.
Ik ben nu in een streek waar veel olie is en die wordt door de hoge olieprijzen ook opgepompd. Dit gebeurd nog niet zo lang omdat het veel kost om dit te doen en vroeger zou dit niet rendabel geweest zijn.
De indian summer di een herst met warme dagen maar koele of koude nachten is nu echt aangebroken en het is weer aangenaam fietsen. Alleen waarschuwt men me voor de herfststormen die heel fel kunnen zijn.
Meestal ben ik nu in lager gelegen gebied tussen de bergen maar dit houdt ook in dat ik regelmatig over bergpassen moet.
Op woensdag, 24 september, ben ik in Vernal en samen met mijn host eet ik mijn eerste echte Mexicaanse burrito. Vandaag ben ik in de woestijnstaat Utah terechtgekomen na een pas van 2700m hoogte.
Het is hier nog niet echte woestijn maar semidessert owv de hoogte maar de nachten zijn terug warm en ik heb moeite om me aan te passen. Voel de lichamelijke vermoeidheid snel toe nemen en besluit mijn route in de bergen aan te passen en dus niet naar Arches NP, Monument Valley en Canyonlands NP te fietsen.
Deze parken en enkele andere die ik wel bezoek liggen op grotere hoogte en de tijd om ze met redelijk weer te bezoeken is te kort.
Dit is ook de dag dat ik voor de eerste maal cactussen zie en me er ook dadelijk aan prik.
Ik moet hier niet meer oppassen voor beren maar langzaam maar zeker kom ik nu in het gebied waar slangen en vooral ratelslangen zijn. Ook is water vinden nu meer een probleem. Er zijn bijna geen beken meer dus water filteren gaat niet. Ook mijn gevriesdroogde voeding die ik als reserve hou, heeft nu weinig nut omdat je zonder water er niets mee kunt doen. Ik moet me dus aanpassen aan het klimaat waarin ik nog nooit gefietst heb maar tot nu toe lukt het goed.
Op zaterdag. 27 sept, bereik ik torrey, een dorpje voor Grand Capitol reef NP waar ik een rustdag neem bij een CSlid. We zien samen een film nl Babel met Brad Pritt en ik kan die wel aanraden.
De rest van het verhaal krijgen jullie later.
groeten,
nico
maandag 8 september 2008
Prince george-icefield parkway - calgary in english
hello everybody,
This part is about the NP in Jasper and Banff.
Total cycling distance is now 7930km.
On thursday, augsut 28, i left Prince George and after an easy day i reached a good rest area with tenting possibilties. A local person had told me about it. Here i met Sarah and Olivier, 2 cyclist from Quebec who were allready camping here. We couldnot talk much because soon after i arrived it rained again. In the morning it was the same story. Olivier has been cycling for 3 months just like me and Sarah joines him now for a some weeks. Olivier has one bath experience with a bear. It came to his tent at night and did bite it but when Olivier woke up and made some noice the bear went away. I saw the holes in his tent and was very impressed.
The next day we had to endure a storm. Sarah and Olivier did find some shelter but i was low on food and had to go on.In Mc Bride we met again and here they told me that they had also a flat tyre.
Sarah and Olivier, it was nice to meet you and i hope you have a good trip from now on.
On saturday, i reached Jasper but was disappointed in the very touristic town. I longed for a pub with some live music but couldnot find it. The hostel was outside the town and had no place for me. So i put my tent up in the woods.
The next morning a local person saw and warned me that it was a 500 dollar fine for camping outside camogrounds. When we were talking we saw a wolf passing by.
Cycling into town i met Colin, another Canadian cyclist from Montreal, whoes aim is to reach the pacific ocean but he makes a detour now to see the beautiful NP here.
Between Jasper and Banff lies the very scenic icefield parkway where there are no trucks allowed. Unfortunally they allow big RV and in this long weekend with labourday there are lots of them.
I took the old HW to have less traffic but that did fail completly. I did see a black beer but have lost the count of how many i allready saw.
On the Athabasca falls i met Uli and Vera again. These are the 2 german cyclists i met before on Kenai peninsula and in Denlli NP. I was very happy to see them.
They are sick and tired of the bad weather and are now renting a car for a week. That is way they are here.
In the late afternoon i decide to cycle to a campground before the next pass but my infromation is wrong and the campground is near the top. Off course i need now much more time to reach it and i arrive in the dark. The altitude here is allmost 2000m and today i is the first day there was some snow.
In the kitchen shelter has a groupe a fire going on and i join them for a while. They are local guides for a group of british sodiers here on a highmountain training.
In the morning we cook together and because it is there last day i can take some leftovers from them.
This monday is a good day. It is the first day in a long time i dont have any rain and i see wonderfull beautifull things like Peyto lake. In my opinion more beautifull than the famous Lake Louise which i see the next day. I must admit with a whole lot of tourists and cars and under a clouded sky it is a bit different.
I meet Colin again and together we cycle to a hostel. Here there is a sauna and we enjoy it very much. The days on this altitude are allready cold so a sauna is an great thing to have.
On tuesday, september 2, Colin and i split for a while to meet again in Banff hostel. I visited lake Morraine because a friend told me it was beautifull. It is but they are also a lot of tourists there.
In the evening i take part of a pooltornament and can win a game but loose my second won.
On wednesday Colin and i cycle together to Calgary. It starts very fine with sunny weather and a good tailwind. Because we are coming out of the rocky mountains there is a lot of downhill and are average for the first 60km is 24km/h.
Than it start to rain and we even have some hail. In the mids of the hail Colin gets a flat tyre but luckely we can shelter at a gasstation.
We reach Calgary where Colin wants to stay with a friend but because we are early and she didnot reply his mail he has no place to stay. My host from warmshowers is very understanding and Colin can stay with him aswell.
On thursday Colin goes to his friend and we say goodbye.
In the evening i go to a meeting wich is very good but ends badly when my bicycle got stolen.
The next day i file a rapport at the police station and go searching on my own and after a few hours find my bike.
That evening i go to a pub to see some live music but there is no country music as they told me but hardrock. It is not good and so we go to the bar and have some beers, It was a fun night and i thank you for it Brad and Greg. Thanks again.
Tomorrow i leave Calgary to cycle to Yellowstone if the weather lets me to. I can be cold there this time of year.
This part is about the NP in Jasper and Banff.
Total cycling distance is now 7930km.
On thursday, augsut 28, i left Prince George and after an easy day i reached a good rest area with tenting possibilties. A local person had told me about it. Here i met Sarah and Olivier, 2 cyclist from Quebec who were allready camping here. We couldnot talk much because soon after i arrived it rained again. In the morning it was the same story. Olivier has been cycling for 3 months just like me and Sarah joines him now for a some weeks. Olivier has one bath experience with a bear. It came to his tent at night and did bite it but when Olivier woke up and made some noice the bear went away. I saw the holes in his tent and was very impressed.
The next day we had to endure a storm. Sarah and Olivier did find some shelter but i was low on food and had to go on.In Mc Bride we met again and here they told me that they had also a flat tyre.
Sarah and Olivier, it was nice to meet you and i hope you have a good trip from now on.
On saturday, i reached Jasper but was disappointed in the very touristic town. I longed for a pub with some live music but couldnot find it. The hostel was outside the town and had no place for me. So i put my tent up in the woods.
The next morning a local person saw and warned me that it was a 500 dollar fine for camping outside camogrounds. When we were talking we saw a wolf passing by.
Cycling into town i met Colin, another Canadian cyclist from Montreal, whoes aim is to reach the pacific ocean but he makes a detour now to see the beautiful NP here.
Between Jasper and Banff lies the very scenic icefield parkway where there are no trucks allowed. Unfortunally they allow big RV and in this long weekend with labourday there are lots of them.
I took the old HW to have less traffic but that did fail completly. I did see a black beer but have lost the count of how many i allready saw.
On the Athabasca falls i met Uli and Vera again. These are the 2 german cyclists i met before on Kenai peninsula and in Denlli NP. I was very happy to see them.
They are sick and tired of the bad weather and are now renting a car for a week. That is way they are here.
In the late afternoon i decide to cycle to a campground before the next pass but my infromation is wrong and the campground is near the top. Off course i need now much more time to reach it and i arrive in the dark. The altitude here is allmost 2000m and today i is the first day there was some snow.
In the kitchen shelter has a groupe a fire going on and i join them for a while. They are local guides for a group of british sodiers here on a highmountain training.
In the morning we cook together and because it is there last day i can take some leftovers from them.
This monday is a good day. It is the first day in a long time i dont have any rain and i see wonderfull beautifull things like Peyto lake. In my opinion more beautifull than the famous Lake Louise which i see the next day. I must admit with a whole lot of tourists and cars and under a clouded sky it is a bit different.
I meet Colin again and together we cycle to a hostel. Here there is a sauna and we enjoy it very much. The days on this altitude are allready cold so a sauna is an great thing to have.
On tuesday, september 2, Colin and i split for a while to meet again in Banff hostel. I visited lake Morraine because a friend told me it was beautifull. It is but they are also a lot of tourists there.
In the evening i take part of a pooltornament and can win a game but loose my second won.
On wednesday Colin and i cycle together to Calgary. It starts very fine with sunny weather and a good tailwind. Because we are coming out of the rocky mountains there is a lot of downhill and are average for the first 60km is 24km/h.
Than it start to rain and we even have some hail. In the mids of the hail Colin gets a flat tyre but luckely we can shelter at a gasstation.
We reach Calgary where Colin wants to stay with a friend but because we are early and she didnot reply his mail he has no place to stay. My host from warmshowers is very understanding and Colin can stay with him aswell.
On thursday Colin goes to his friend and we say goodbye.
In the evening i go to a meeting wich is very good but ends badly when my bicycle got stolen.
The next day i file a rapport at the police station and go searching on my own and after a few hours find my bike.
That evening i go to a pub to see some live music but there is no country music as they told me but hardrock. It is not good and so we go to the bar and have some beers, It was a fun night and i thank you for it Brad and Greg. Thanks again.
Tomorrow i leave Calgary to cycle to Yellowstone if the weather lets me to. I can be cold there this time of year.
Prince george-icefield parkway - calgary
Dag allemaal,
Nog een verslag en ik ben eindelijk bij met mijn weblog. Ik hoop dat het niet teveel leesvoer in 1 keer was.
route : Prince George-Jasper NP -Icefield Parkway-Banff NP-Calgary
totale afstand gefietst : 7930km
Fietsend naar Prince George zie ik ook het landschap veranderen van naaldbomen naar loofbomen en er zijn zelfs terug vele weiden en bewerkte velden. Dat was een tijdje geleden dat ik dat heb gezien.
Op donderdag, 28 augustus, verlaat ik Prince George en maak een foutje. Toen ik naar Prince George fietste waren er vele dorpen met winkels en op mijn kaart staan er ook verschillende aan de oostzijde waar ik naar toe fiets. Deze dorpjes op kaart bestaan niet of liggen ver van de weg en ik heb dus wat weinig eten bij me. Ik ben spaarzaam en bereik Mc Bride in 2 dagen. Onderweg ontmoet ik nog 2 fietsers Olivier en Sarah van oostcanada. Sarah fietst maar enkele weken maar Olivier is net als mij al 3 maanden onderweg. Hij heeft een sterk verhaal over beren bij. Op een nacht is er een beer naar zijn tent gekomen en heeft er in gebeten. Olivier is wakker geworden en en heeft geroepen en de beer is weggelopen. Ik heb de gaten in zijn tent gezien en geloof het dus. Ik had dit verhaal al eerder gehoord maar afgedaan als cafepraat. Je hoort immers zoveel overdreven verhalen.
Vrijdag word ik overvallen door een onweer maar er is geen schuilplaats en ik heb moet naar die winkel dus weeral een mindere dag wat het weer betreft. Ik vind dankzij de touristische dienst een goede en gratis camping.
Ik ben nu dichtbij de beroemde NP van Jasper en Banff. Ik fiets in een vallei tussen de Rocky Mountains en de Caribou Mountains. Het is heel mooi en met een rugwind schiet ik goed op. Ik blijf doorfietsen tot in Jasper omdat ik graag eens naar een cafe wil met live muziek en ik denk dat ik zaterdagavond wel een kans maak. Helaas is de jeugdherberg buiten de stad en ik vind geen cafe met live muziek. Ik ben er eigenlijk ook iets te laat. Ik arriveer als het donker wordt. Het wordt hier nu al om 20u donker en vandaag zelf vroeger owv de bewolking.
Dan blijkt ook nog eens dat de jeugdherberg volzet is en ik kampeer dus gewoon in de bossen.
Jasper is een echte toeristenstad en ik vind het maar niets. Hier echter begint de beroemde Icefield parkway die de NP van Jasper en Banff verbindt. Het is een weg gelegen op 1000m hoogte met enkele passen tot 2000m hoog die dwars door de Rocky Mountains leidt en je hebt fantastische zichten op gletschers, bergen, meren, watervallen, ed meer. Vrachtwagens ziijn verboden op deze weg maar de grote RVs niet en ik heb de pech dat dit een verlengd weekend is owv Labourday. Het is ook het laatste weekend voor de school begint en men wil nog eens massaal genieten van de natuur. Gevolg er zijn duizenden toeristen op de been. Je betaalt 10 dollar per dag om zelfs maar op deze weg te mogen komen.
Als ik smorgens wakker wordt en mijn tent afbreek, word ik opgemerkt door een Canadees die hier komt wandelen. Hij vindt het niet erg dat ik kampeer maar als men me betrapt op wildkamperen in een NP is het 500 dollar boete. Terwijl we praten loopt er op 100m van ons een wolf voorbij. Het is een leuk begin van deze dag.
Als ik Jasper in fiets om wat eten te kopen ontmoet ik Colin een fietser van Montreal. Hij verlaat juist Jasper.
Ook zie ik nog een klein groepje Elk (een groot soort hert). Ik fiets langs de oude HW in een poging om het verkeer te ontwijken maar dit mislukt. Men verwacht hier elke dag 10 000 bezoekers als het weer goed blijft. Verder spot ik mijn zoveelste zwarte beer. Ik ben ondertussen de tel kwijt geraakt.
Onderweg stop ik even bij de Athabasca watervallen en totaal onverwacht ontmoet ik hier Uli en Vera de 2 Duitse fietsters die ik al eens tegen kwam op het Kenai schiereiland en in Denalli NP in
Alaska. Ze zijn het regenweer beu en hebben een auto gehuurd om een week rond te toeren. Vandaar dat ze hier zijn. Ze herkennen me eerst niet door mijn nieuwe kapsel.
Het is een fijn weerzien en we praten en bezichtigen de waterval gedurende een uur.
Later op de dag neem ik de beslissing om nog een camping verder te fietsen. Ik zal er even voor het donker wordt zeker zijn. Het is ook de laatste camping voor de hoogste pas. Helaas blijkt mijn info niet te kloppen en ligt de camping op de pas op 2000m hoogte.
Hierdoor kom ik weer aan in het donker en is het ook ontzettend koud. Men heeft deze dag sneeuw gehad op deze hoogte en er ligt ijs op de tafel.
Gelukkig zijn er andere kampeerders die al een vuur hebben aangestoken in de keukenshelter.Ik heb er een leuk gesprek met een groepje gidsen.
De volgende ochtend blijkt dat ze een groep Britse soldaten overlevingstechnieken leren in het hooggebergte. Het is vandaag hun laatste dag en ik mag kiezen uit de overschotten van het voedsel.
Ik fiets naar het Icefieldcenter waar men veel uitlegt geeft over gletschers en ijsvelden. Hier ontmoet ik Colim opnieuw. Hij is gisteren door de regen niet zo ver geraakt maar ik heb vandaag tijd "verloren" door met de soldaten te koken en ik voel me ook niet zo goed. Mijn maag is wat van slag. Vermoedelijk van de echte Italiaanse koffie die een van de gidsen voor me gemaakt heeft.
Ik doe het rustig aan en geniet van de wel heel wonderlijke natuur hier. Zie een canyon en ook Peyto Lake terwijl de zon ondergaat. Het is de eerste fietsdag in lange tijd dat ik geen druppel regen heb. Het is wel koud maar te verdragen. Aan het meer haalt Colin me in en we besluiten naar de jeugdherberg te gaan. De campings zijn hier heel duur en de JHB is maar 6 dollar (4 euro) duurder. je hebt er wel meer comfort hoewel je ook hier zelf de kachel moet aansteken in het gemeenschappelijke deel. Echte lavabos of douches zijn er niet maar wel een sauna en je raadt het al. Dat was genieten.
Er zijn maar 9 gasten op deze maandagavond. (1 september) Het weekend is nu voorbij en 7 ervan zijn fietsers dus het is daar heel leuk en vrij laat geworden.
De volgende dag fietsen Colin en ik samen naar het overberoemde Lake Louise. De meest bekende en toeristische plaatsen hier zijn altijd met auto bereikbaar en de andere mooie plaatsen worden amper genoemd.
Het is nu wel bewolkt en ik vind het meer met al dat verkeer maar matig. Ik bedoel het is een mooi gletscher meer met een blauwe kleur door de mineralen maar niet mooier dan Peyto Lake waar bijna geen toeristen waren. Gekukkig waren we hier niet een dag eerder want dan waren 10 maal mensen.
Ik neem hier een iets andere weg dan Colin omdat ik ook Lake Morraine wil bekijken op aanraden van een vriendin. Ook hier zijn vele mensen. Het is ondertussen ook vrij bekend geworden. De weg er naartoe is wel bijzonder omdat je hier het dal en de Bow Rivier achter je laat en dus de bergen in moet. Slechts 12km maar ik voelde het wel. Marijke, bedankt voor de tip maar helaas had ik geen tijd meer voor de wandeling naar boven.
De rit terug gebeurt tegen een snelheid van 45km op nieuwe asfalt en is dus puur genieten.
Voor ik naar het meer vertrek, zie ik Colin nog vallen over wat gravel terwijl we eigenlijk heel rustig fietsen. Hij is even versufd maar gelukkig had hij zijn helm op.
Ik fiets naar de jeugdherberg in Banff langs de oude Bow Valley HW die met weinig verkeer en prachtig uitzichten een waardig afscheid is van deze prachtige streek.In Banff zie ik Colin terug. Het blijkt nu dat buiten enkele kleine schrammen niets heeft overgehouden aan de val.
Ik neem hier savonds nog deel aan een pooltornooi en geraak tot in voorlaatste ronde waar ik kansloos wordt verslagen. De eerlijkheid gebiedt me echter te zeggen dat dit ook de tweede ronde was. Het was ook een dag met heerlijk weer. Wel koud maar droog en zonnig.
Op woensdag fietsen we gezamelijk naar Calgary waar Colin een vriendin wil bezoeken.
De eerste 60km zijn geweldig. Fietsend uit de Rockys met niets dan vers besneeuwde bergtoppen als panorama en bijna altijd bergaf en een rugwind. Ja, zo lukt het me wel.
smiddags komt er snel bewolking opzetten en even later zitten we midden in een hagelbui. Colin krijgt hier ook nog eens een lekke band maar gelukkig kunnen we schuilen in een benzinestation.
Het regent dan nog meerdere uren tot we in Calgary aankomen. Hier blijkt dat Colins vriendin zijn mail nog niet gelezen heeft en Colin heeft dus geen plaats om te overnachten. Gelukkig is mijn gastheer ook een fietser en hij begrijpt het en nodigt Colin uit om hier te blijven.
Donderdag is een dag om wat praktische dingen af te handelen. Mijn eerste prioriteit is om nieuwe lenzen te kopen maar zonder voorschrift krijg je niets. Ik heb dus aan mijn ouders (hartelijk dank hiervoor) gevraagd om dit te mailen en gelukkig hebben ze hier de juiste in voorraad. In Fairbanks hebben ze me verteld dat je normaal 1,5 week moet wachten. Ik ben dus heel gelukkig.
Savonds ga ik naar de meeting van couchsurfing die heel interessant is maar die dan slecht eindigt met mijn fiets die gestolen wordt maar iedereen zal dat verhaal nu wel kennen denk ik.
Vrijdag als ik mijn fiets terug heb, ga ik naar hetzelfde cafe om een live optreden te zien. Men heeft me verteld dat het countrymusic is met blues. Het blijkt echter hardrock te zijn. Na een half uur zitten we dus boven in het gewone cafe. We zijn enkele mensen die ik gisteren heb leren kennen. Op zaterdag ga ik ook nog een thee drinken Meghan, ook een couchsurfster. Het is allemaal heel leuk.
Dit was het dan. Morgen vertrek ik naar het zuiden op zoek naar warm en droog weer maar eerst vooral een bezoek aan yellowstone. Hopelijk is de winter in dit gebergte nog niet gearriveerd.
groeten,
nico
Nog een verslag en ik ben eindelijk bij met mijn weblog. Ik hoop dat het niet teveel leesvoer in 1 keer was.
route : Prince George-Jasper NP -Icefield Parkway-Banff NP-Calgary
totale afstand gefietst : 7930km
Fietsend naar Prince George zie ik ook het landschap veranderen van naaldbomen naar loofbomen en er zijn zelfs terug vele weiden en bewerkte velden. Dat was een tijdje geleden dat ik dat heb gezien.
Op donderdag, 28 augustus, verlaat ik Prince George en maak een foutje. Toen ik naar Prince George fietste waren er vele dorpen met winkels en op mijn kaart staan er ook verschillende aan de oostzijde waar ik naar toe fiets. Deze dorpjes op kaart bestaan niet of liggen ver van de weg en ik heb dus wat weinig eten bij me. Ik ben spaarzaam en bereik Mc Bride in 2 dagen. Onderweg ontmoet ik nog 2 fietsers Olivier en Sarah van oostcanada. Sarah fietst maar enkele weken maar Olivier is net als mij al 3 maanden onderweg. Hij heeft een sterk verhaal over beren bij. Op een nacht is er een beer naar zijn tent gekomen en heeft er in gebeten. Olivier is wakker geworden en en heeft geroepen en de beer is weggelopen. Ik heb de gaten in zijn tent gezien en geloof het dus. Ik had dit verhaal al eerder gehoord maar afgedaan als cafepraat. Je hoort immers zoveel overdreven verhalen.
Vrijdag word ik overvallen door een onweer maar er is geen schuilplaats en ik heb moet naar die winkel dus weeral een mindere dag wat het weer betreft. Ik vind dankzij de touristische dienst een goede en gratis camping.
Ik ben nu dichtbij de beroemde NP van Jasper en Banff. Ik fiets in een vallei tussen de Rocky Mountains en de Caribou Mountains. Het is heel mooi en met een rugwind schiet ik goed op. Ik blijf doorfietsen tot in Jasper omdat ik graag eens naar een cafe wil met live muziek en ik denk dat ik zaterdagavond wel een kans maak. Helaas is de jeugdherberg buiten de stad en ik vind geen cafe met live muziek. Ik ben er eigenlijk ook iets te laat. Ik arriveer als het donker wordt. Het wordt hier nu al om 20u donker en vandaag zelf vroeger owv de bewolking.
Dan blijkt ook nog eens dat de jeugdherberg volzet is en ik kampeer dus gewoon in de bossen.
Jasper is een echte toeristenstad en ik vind het maar niets. Hier echter begint de beroemde Icefield parkway die de NP van Jasper en Banff verbindt. Het is een weg gelegen op 1000m hoogte met enkele passen tot 2000m hoog die dwars door de Rocky Mountains leidt en je hebt fantastische zichten op gletschers, bergen, meren, watervallen, ed meer. Vrachtwagens ziijn verboden op deze weg maar de grote RVs niet en ik heb de pech dat dit een verlengd weekend is owv Labourday. Het is ook het laatste weekend voor de school begint en men wil nog eens massaal genieten van de natuur. Gevolg er zijn duizenden toeristen op de been. Je betaalt 10 dollar per dag om zelfs maar op deze weg te mogen komen.
Als ik smorgens wakker wordt en mijn tent afbreek, word ik opgemerkt door een Canadees die hier komt wandelen. Hij vindt het niet erg dat ik kampeer maar als men me betrapt op wildkamperen in een NP is het 500 dollar boete. Terwijl we praten loopt er op 100m van ons een wolf voorbij. Het is een leuk begin van deze dag.
Als ik Jasper in fiets om wat eten te kopen ontmoet ik Colin een fietser van Montreal. Hij verlaat juist Jasper.
Ook zie ik nog een klein groepje Elk (een groot soort hert). Ik fiets langs de oude HW in een poging om het verkeer te ontwijken maar dit mislukt. Men verwacht hier elke dag 10 000 bezoekers als het weer goed blijft. Verder spot ik mijn zoveelste zwarte beer. Ik ben ondertussen de tel kwijt geraakt.
Onderweg stop ik even bij de Athabasca watervallen en totaal onverwacht ontmoet ik hier Uli en Vera de 2 Duitse fietsters die ik al eens tegen kwam op het Kenai schiereiland en in Denalli NP in
Alaska. Ze zijn het regenweer beu en hebben een auto gehuurd om een week rond te toeren. Vandaar dat ze hier zijn. Ze herkennen me eerst niet door mijn nieuwe kapsel.
Het is een fijn weerzien en we praten en bezichtigen de waterval gedurende een uur.
Later op de dag neem ik de beslissing om nog een camping verder te fietsen. Ik zal er even voor het donker wordt zeker zijn. Het is ook de laatste camping voor de hoogste pas. Helaas blijkt mijn info niet te kloppen en ligt de camping op de pas op 2000m hoogte.
Hierdoor kom ik weer aan in het donker en is het ook ontzettend koud. Men heeft deze dag sneeuw gehad op deze hoogte en er ligt ijs op de tafel.
Gelukkig zijn er andere kampeerders die al een vuur hebben aangestoken in de keukenshelter.Ik heb er een leuk gesprek met een groepje gidsen.
De volgende ochtend blijkt dat ze een groep Britse soldaten overlevingstechnieken leren in het hooggebergte. Het is vandaag hun laatste dag en ik mag kiezen uit de overschotten van het voedsel.
Ik fiets naar het Icefieldcenter waar men veel uitlegt geeft over gletschers en ijsvelden. Hier ontmoet ik Colim opnieuw. Hij is gisteren door de regen niet zo ver geraakt maar ik heb vandaag tijd "verloren" door met de soldaten te koken en ik voel me ook niet zo goed. Mijn maag is wat van slag. Vermoedelijk van de echte Italiaanse koffie die een van de gidsen voor me gemaakt heeft.
Ik doe het rustig aan en geniet van de wel heel wonderlijke natuur hier. Zie een canyon en ook Peyto Lake terwijl de zon ondergaat. Het is de eerste fietsdag in lange tijd dat ik geen druppel regen heb. Het is wel koud maar te verdragen. Aan het meer haalt Colin me in en we besluiten naar de jeugdherberg te gaan. De campings zijn hier heel duur en de JHB is maar 6 dollar (4 euro) duurder. je hebt er wel meer comfort hoewel je ook hier zelf de kachel moet aansteken in het gemeenschappelijke deel. Echte lavabos of douches zijn er niet maar wel een sauna en je raadt het al. Dat was genieten.
Er zijn maar 9 gasten op deze maandagavond. (1 september) Het weekend is nu voorbij en 7 ervan zijn fietsers dus het is daar heel leuk en vrij laat geworden.
De volgende dag fietsen Colin en ik samen naar het overberoemde Lake Louise. De meest bekende en toeristische plaatsen hier zijn altijd met auto bereikbaar en de andere mooie plaatsen worden amper genoemd.
Het is nu wel bewolkt en ik vind het meer met al dat verkeer maar matig. Ik bedoel het is een mooi gletscher meer met een blauwe kleur door de mineralen maar niet mooier dan Peyto Lake waar bijna geen toeristen waren. Gekukkig waren we hier niet een dag eerder want dan waren 10 maal mensen.
Ik neem hier een iets andere weg dan Colin omdat ik ook Lake Morraine wil bekijken op aanraden van een vriendin. Ook hier zijn vele mensen. Het is ondertussen ook vrij bekend geworden. De weg er naartoe is wel bijzonder omdat je hier het dal en de Bow Rivier achter je laat en dus de bergen in moet. Slechts 12km maar ik voelde het wel. Marijke, bedankt voor de tip maar helaas had ik geen tijd meer voor de wandeling naar boven.
De rit terug gebeurt tegen een snelheid van 45km op nieuwe asfalt en is dus puur genieten.
Voor ik naar het meer vertrek, zie ik Colin nog vallen over wat gravel terwijl we eigenlijk heel rustig fietsen. Hij is even versufd maar gelukkig had hij zijn helm op.
Ik fiets naar de jeugdherberg in Banff langs de oude Bow Valley HW die met weinig verkeer en prachtig uitzichten een waardig afscheid is van deze prachtige streek.In Banff zie ik Colin terug. Het blijkt nu dat buiten enkele kleine schrammen niets heeft overgehouden aan de val.
Ik neem hier savonds nog deel aan een pooltornooi en geraak tot in voorlaatste ronde waar ik kansloos wordt verslagen. De eerlijkheid gebiedt me echter te zeggen dat dit ook de tweede ronde was. Het was ook een dag met heerlijk weer. Wel koud maar droog en zonnig.
Op woensdag fietsen we gezamelijk naar Calgary waar Colin een vriendin wil bezoeken.
De eerste 60km zijn geweldig. Fietsend uit de Rockys met niets dan vers besneeuwde bergtoppen als panorama en bijna altijd bergaf en een rugwind. Ja, zo lukt het me wel.
smiddags komt er snel bewolking opzetten en even later zitten we midden in een hagelbui. Colin krijgt hier ook nog eens een lekke band maar gelukkig kunnen we schuilen in een benzinestation.
Het regent dan nog meerdere uren tot we in Calgary aankomen. Hier blijkt dat Colins vriendin zijn mail nog niet gelezen heeft en Colin heeft dus geen plaats om te overnachten. Gelukkig is mijn gastheer ook een fietser en hij begrijpt het en nodigt Colin uit om hier te blijven.
Donderdag is een dag om wat praktische dingen af te handelen. Mijn eerste prioriteit is om nieuwe lenzen te kopen maar zonder voorschrift krijg je niets. Ik heb dus aan mijn ouders (hartelijk dank hiervoor) gevraagd om dit te mailen en gelukkig hebben ze hier de juiste in voorraad. In Fairbanks hebben ze me verteld dat je normaal 1,5 week moet wachten. Ik ben dus heel gelukkig.
Savonds ga ik naar de meeting van couchsurfing die heel interessant is maar die dan slecht eindigt met mijn fiets die gestolen wordt maar iedereen zal dat verhaal nu wel kennen denk ik.
Vrijdag als ik mijn fiets terug heb, ga ik naar hetzelfde cafe om een live optreden te zien. Men heeft me verteld dat het countrymusic is met blues. Het blijkt echter hardrock te zijn. Na een half uur zitten we dus boven in het gewone cafe. We zijn enkele mensen die ik gisteren heb leren kennen. Op zaterdag ga ik ook nog een thee drinken Meghan, ook een couchsurfster. Het is allemaal heel leuk.
Dit was het dan. Morgen vertrek ik naar het zuiden op zoek naar warm en droog weer maar eerst vooral een bezoek aan yellowstone. Hopelijk is de winter in dit gebergte nog niet gearriveerd.
groeten,
nico
Abonneren op:
Posts (Atom)
