Hello everybody,
In a minute i ll give a report of the next part of my travels but first i want to thank everybody who has given a answer, an advice, ask a question or anything else. It is nice to now that somebody is reading this.
Prince Rupert-Haines-Haines Junction-Tok-Valdez-ferry to Whittier-Rv to Seward-Anchorage.
Total biking distance : 3715km (2300miles)
On tuesday, july 1, i left Prince Rupert on a ferry towards Haines but first i celebrated Canadaday. I met the mayor, had some free cake and enjoyed some performances.
On the ferry i met Isabelle a friend of my host Michael and also a cyclist. We had a good conversation but she left at the next harbor.
The scenery on the inlandpassage is wonderfull and i saw a lot of whales. It was very impressing and also the reason why i took this way of travelling.
I also met an american couple, Joelle and Walter, who are cycling toward Anchorage and will follouw the same road as me. They ride on a "tandem". Sorry i dont know the english word for it but they ride on the same bicycle so with two on ome bike. This makes them faster than me when it is flat or downhill but a lot slower uphill. On Friday we will pass several times which is a lot of fun.
In the evening as i am setting up my tent they arrive. They wanted to camp on a campingsite but that was closed because a bear killed a moose calf and eats a whole week from it. It is to dangerous to camp there. Joelle is very scared of bears and want to cycle on but the next camping is to far. After they put up their tent a guy they met earlier comes to pick them up and bring them to the camping. I stay.
That night around 1am somebody (a passing driver) wakes me up and tells me that there is a bear 400m away from me. I make some noise and look around but never see a bear.
The next day i cycle to Haines Junction near the Kluane NP but first i make a small hike to a lake where i see a porcupine. My first.
I also meet Anna. She is from the Netherlands and for the first time in weeks i speak my motherlanguage. She and her boyfriend Alister (Australia) cycle the whole panamerican HW from Predhoe Bay (norhtalaska) to Ushuia. (the most southern point of SouthAmerica). They will be on the road for 2 years.
In Kluane NP i make a three day hike along the Alsek River which is very beautifull. It is the reminder of an ancient glacier with glacierlakes. I have to do my first creekcrossing and i am a whole day without people and without the noice of civalication. I like it.
The next 6 days i bike very hard to make to a ferry in Valdez. I cycle 880km with a headwind. There is a lot of roadconstruction going on between the border and Tok. I have no bad luck but Joelle and Walter do. They damage all their tyres and take a bus to Anchorage from Tok. They have to wait there for 2 days and that is way i meet them again.
I meet also the Vogel family from southern USA but with roots in the Netherlands. The two boys want to be the youngest ever to cycle the panamerican HW. They plan to be on the road for 2,5 years. Their website is www.familyonbikes.com
I make on time to the ferry and that means i have the possibility to cycle on the kenaipeninsula.
There is one problem : after Whittier there is a tunnel where you are not allowed to cycle. On the ferry i meet a couple from Schwitzerland, Barbara and Marcus, who are willing to take me with them on their rented RV. We get along and we go together to Seward. On tuesday we also do some seekayaking together. After that we say goodbye. They have to go to Anchorage to return the RV and than they fly to San Francisco for another week of holiday. That will be the end of their honeymoon.
On wednesday the wheather turns bad and i cant do a hike along the exitglacier. On thursday it is a bit better and i make the hike. I spend several hours walking on snow before i reach the Harding icefields. This is one of the biggest icefields in the world accept for those on the north and south pole. It is magnificent although there are some clouds who block the sight.
I forgot to say that on the ferry through Prince William Sound (a bay known for its wild life) i see a lot of whales, sea lions, birds and a calving glacier. I am very happy i took this way to Anchorage.
When i start cycling again thursday late afternoon it start raining again and i get very sooked. I continous for 24 hours. This is anohter reason that i dont see to much of the Kenaipeninsula. The Seward HW is a part of the official scenic Byways. It is very sad but what can you do?
Friday and Saturday i cycle to Anchorage alongside the turnagain arm, named so by the famous captain James Cook. It is fantastic.
Tomorrow i leave (if the wheather permits me) to cycle to the Denalli State and NP and do some hiking there.
This was everything for now,
many greetings,
nico
dinsdag 22 juli 2008
maandag 21 juli 2008
alaska : haines - anchorage
Dag allemaal,
Eindelijk nog eens een update van mijn weblog maar eerst wil ik iedereen bedanken voor de reacties, aanmoedigingen, tips en informatie van de laatste weken. Het doet deugd als je merkt dat je berichten gelezen worden.
Alaska : Haines-Haines Junction (Canada)-Tok (Alaska)-Valdez en met ferry naar Whittier, met RV naar Seward-Anchorage
Totale afstand gefietst : 3715km
Wel, het is even geleden maar op dinsdag, 1 juli, was ik in Prince Rupert. Het is Canadaday, de nationale feestdag, en samen met mijn gastheer en zijn vriend gaan we naar de festiviteiten. Er zijn wat speeches, gratis taart en ik ontmoet de burgemeester. Hij heeft tijd voor een kort gesprekje maar het is dan ook verkiezingsjaar hier.
In namiddag vertrek ik met de ferry naar Haines (Alaska). Tijdens de inscheping ontmoet ik Isabelle, een vriendin van mijn gastheer, en ook een fietster. Ze fietst nu maar voor een 5tal dagen en ze gaat van boord in de eerste haven.
Ik ontmoet ook nog een Amerikaans koppel Joelle en Walter (heb hen ook al gezien op de andere ferry) en nu blijkt dat ze in dezelfde haven afstappen als mij. Ze hebben zich bedacht. Dit komt omdat enkele lokale fietsers hen overtuigen dat deze weg zeer mooi is. Het is ook een officiele scenic byway.
Maar eerst nog de ferry. Hij vaart idd door fantastisch landschap deel van het Tongue Nationale Forrest. Er is zelfs een ranger aan boord die regelmatig uitleg geeft. Ik zie ca 15 walvissen op deze tocht.
Als we in Haines zijn, vertrek ik apart van Walter en Joelle. Ze fietsen met een tandem en zijn bergaf en vlak veel sneller dan mij maar bergop enorm veel trager. Gedurende de dag zullen we herhaaldelijk haasje over spelen wat natuurlijk heel leuk is.
savonds als ik wil wild kamperen op een uitkijkpunt komen ze aangefietst. De camping ongeveer een 1,5 km terug is immers gesloten. Hier heeft een beer een elandkalf gedood en het duurt een week of zo voor hij het helemaal heeft opgegeten. In die tijd is het risico te groot dat je toevallig tussen hem en zijn prooi komt wat onmiddellijk een aanval tot gevolg heeft. Joelle heeft een panische angst voor beren. Ze wil naar de volgende camping maar die is 40km ver. Ze beslissen om ook hier te kamperen. Ik heb immers beerspray bij me. We hebben dit niet. Een uurtje later komt echter een toerist waar ze op de camping mee gesproken hebben hun halen in zijn camionetje. Hij had gezien hoeveel schrik Joelle had. Ik blijf dus alleen achter. snachts om 0u30 word ik wakker gemaakt door een vrouw. Ze rijdt voorbij in haar auto maar ziet een beer op 400m van mijn tent en verwittigt me. Ik maak wat lawaai. Herhaal dit een 10 minuten later. Dit is de beste manier om beren op afstand te houden. Ik kijk rond maar zie geen beren. Na een half uur ga ik terug slapen.
Als ik de volgende dag (vrijdag 4 juli) fiets, zie ik een zwarte beer een 10m van de weg af. Hij is rusting gras aan het eten en laat zich door mij niet storen. Ik doe vandaag ook nog een kleine hike naar een meer waar ik mijn eerste stekelvarken zie.
Als ik bijna in Haines Junction ben, ontmoet ik Anna en Alister. Ik word voor het eerst in weken in het Nederlands begroet. Ze hebben Joelle en Walter ontmoet en via hen weten ze wie ik ben. Anna is van Nerderland. Alister van Australie. Ze willen de Panamerikaanse Highway befietsen. Dit is van Noord-Alaska tot in Ushuia, het meest zuidelijk puntje van Zuid-Amerika. Ze hebben hiervoor 2 jaar. Tja, ik ben dus nog maar een beginner geloof ik. Hun website is www.thefuegoproject.com
Haines Junction ligt aan het Kluane NP. Ik doe hier een driedaagse trektocht langs de Alsek rivier. Een overblijfsel van een gletscher. Ik zie ook nog vele resten van de gletscher meren. Het is prachtig. Het regent wel en daardoor zijn de beken gezwollen. Ik moet hier voor de eerste keer door een beek waden omdat ik er niet kan over springen. Mijn eerste creekcrossing. Ik wou eerst ook een andere tocht maken maar daar waren nog meer creeks en hoger en men heeft me dit afgeraden. Het is ook de eerste keer dat ik een volledige dag niemand zie en ik hoor er zelfs geen autos. Heel leuk. Men moet hier ook een bearcannister gebruiken. Een plastieken doos waar je je eten en alles wat ruikt insteekt. Het is zo gemaakt dat een beer het niet open krijgt.
Men doet dit om te vermijden dat een beer je kampplaats binnenkomt terzijl hij de geur van je eten volgt. Een beer heeft een fantastisch reukvermogen. Zo vindt hij zijn eten.
Hoewel er hier een rivier is en vele zijbeekjes is het toch een semidessert gebied. Dit komt door de rotsachtige ondergrond nagelaten door de gletscher. Het is hier dus of semidessert of moerassig. Een tussenweg kennen ze niet.
Ik ben in Haines Junction de gast van Rita en Walter, 2 ingeweken Duitsers. Stephanie huurt er een kamer. Ze is van Zwitserland en heeft hier haar eigen bedrijfje voor het gidsen van toeristen in Alaska en Yukomterritory. Rita kookt voor ons de groenten en ook aardappelen die ze in haar eigen tuintje teelt. Extreem lekker.
Dinsdag, 8 juli, fiets ik weer verder. Ik moet een ferry halen in Valdez en uiteindelijk fiets ik 880km in 6 dagen. Ik heb bijna altijd tegenwind en dit frustreert me geweldig. Ik had het niet verwacht omdat ik rond een gebergte moet fietsen dus eerst NW en dan ZW ga. Ik hoopte op dit tweede deel rugwind te hebben. Dit gebeurd niet omdat ik nu richting zee ; de fantastische Prince Willam Sound fiets. De wind van de Pacific is natuurlijk sterker dan een landbriesje.
Het keerpunt ligt in Tok. Dat is na 2,5 dag. Eerst ontmoet ik nog een Zwitsers koppel die deze reis maken owv hun gouden huwelijk. Na een leuk gesprek in het Duits verwennen ze me met broodjes, bier en smorgens een warme tas koffie. Het weer is maar fris met af en toe regen en dan kun je dat wel gebruiken.
Dit is de Alaska highway en er zijn vele fietsers hier. Ook de familie Vogel. Ze doen ook de panamerikaanse HW. Het is een koppel uit US met routs in Nederland. Hun twee zoontjeswillen de jongste fietsers zijn die ooit dit gedaan hebben.
Hun website is www.familyonbikes.com
150 km lang zijn er heel veel wegenwerken bezig. 1x mag ik niet door en moet met fiets en bagage op de pilotcar. Dit is de auto die het verkeer afwisselend van beide kanten veilig voorbij de werken brengt. In Tok zie ik enkele bekende terug. Het zijn Joelle en Walter. Ze hebben meerdere lekke banden gehad en al hun buitenbanden zijn beschadigd door de werken. Ze nemen hier de bus naar Anchorage. Ze hebben er 2 dagen op moeten wachten en daardoor heb ik hun ingehaald. Ze zullen daarna op het Kenaipeninsula fietsen. Een zeer mooi schiereiland ten ZW van Anchorage. Zelf heb ik geen enkele lekke band of andere stukken gehad. Hout vasthouden dus maar.
Als ik op tijd in Valdez geraak voor de ferry naar Whittier fiets ik ook naar dit schiereiland en inderdaad ik haal het. De ferry vertrekt op maandag, 14 juli om 8u smorgens.
Op zondagavond spreekt Andy me aan. Een zwitser die ook al enkele fietsvakanties heeft gemaakt maar nu hier is voor een conferentie en vakantie. Na mijn pizza spelen we samen een paar spelletjes pool met andere bekende van hem. Hij neemt dezelfde ferry als ik.
Ik neem deze ferry door de Prince William Sound omdat dit bekend is voor zijn wildlife en ja, ik zie veel zeeleeuwen, vogels, een paar walvissen maar geen orkas. Ook een gletscher die elk jaar 1 miljoen kubieke meter ijs in zee stort hoort erbij en ijs drijft er.
Na Whittier is er echter een probleem. Er is een tunnel waar fietsers niet door kunnen. Het is een 1 rijvaktunnel. De autos mogen van elke zijde maar 15 minuten in de tunnel rijden en ze rijden dan ook nog over de spoorweg. Ja, de trein gebruikt ook dit rijvak.
Andy stelt me voor aan een Zwitsers koppel Barbara en Marcus die hier een huwelijksreis hebben en met een gehuurde RV reizen. Zij nemen me mee door de tunnel en uiteindelijk brengen ze me naar Seward. Een zeer toeristisch dorpje aan het einde van het eiland. Je moet er over dezelfde weg heen en terug rijden vandaar dat ik het niet erg vindt om te liften. Ik neem hier ook een rustdag en ga samen met hen kayakken op de zee. We zien er enkele zeeotters.
Woensdag wil ik hiken langs de exitgletscher maar door slecht weer kan ik alleen beneden wat wandelen. Op donderdag is het iets beter en wandel ik naar boven waar de gletscher ontstaat uit de Hardingicefields. In totaal ontspringen er hier zo wat 15 gletschers van dit ijsveld. Het is dan ook een van de grootste in de wereld buiten de poolgebieden. Hier kan ik ook nog eens echt Vlaams praten met een gezin uit Brugge.
Ik heb een afspraak om zaterdag in Anchorage te zijn en fiets dan verder in de late namiddag maar ik word er helemaal weggeregend. Door en doornat kampeer ik. Mijn tent opstellen met verkleumde handen is niet gemakkelijk maar eens in mijn warme slaapzak komt alles goed. Ik moet hier echter blijven tot vrijdagnamiddag omdat het nonstop regent.
Als ik besluit verder te fietsen klaart het op en ik kan wat bekomen.
Ik heb nu wel een mooi dorpje niet kunnen bezoeken. Vrijdagnamiddag en zaterdagvoormiddag fiets ik langs een zeeinham die Turnagain arm heet. (wederom draaien). Hij is zo genoemd door de legendarische ontdekkingsreiziger James Cook die hier de NW passage zocht. Hij moest voor deze zeeinham voor de zoveelste keer omdraaien vandaar de naam. Uiteindelijk is de NWpassage 20j later door iemand anders ontdekt.
Morgen maandag ga ik een museum bezoeken. De geschiedenis van de First Nations in Alaska.
Overmorgen hoop ik te vertrekken naar Denali State en National Park waar ik ook zal hiken.
Daarna de Denali HW. Dit is nieuw. Was oorspronkelijk niet de bedoeling maar het moet een wondermooie weg zijn. Hierdoor zal ik niet naar Fairbanks gaan maar via de Delta Junction en Tok naar de Top of the World HW
Ik heb nog wel enkele vraagjes :
Is de regering nu niet of wel gevallen over BHV? Is Tom Boonen echt geschortst owv doping?
Ander nieuws is ook altijd welkom.
groeten,
nico
Eindelijk nog eens een update van mijn weblog maar eerst wil ik iedereen bedanken voor de reacties, aanmoedigingen, tips en informatie van de laatste weken. Het doet deugd als je merkt dat je berichten gelezen worden.
Alaska : Haines-Haines Junction (Canada)-Tok (Alaska)-Valdez en met ferry naar Whittier, met RV naar Seward-Anchorage
Totale afstand gefietst : 3715km
Wel, het is even geleden maar op dinsdag, 1 juli, was ik in Prince Rupert. Het is Canadaday, de nationale feestdag, en samen met mijn gastheer en zijn vriend gaan we naar de festiviteiten. Er zijn wat speeches, gratis taart en ik ontmoet de burgemeester. Hij heeft tijd voor een kort gesprekje maar het is dan ook verkiezingsjaar hier.
In namiddag vertrek ik met de ferry naar Haines (Alaska). Tijdens de inscheping ontmoet ik Isabelle, een vriendin van mijn gastheer, en ook een fietster. Ze fietst nu maar voor een 5tal dagen en ze gaat van boord in de eerste haven.
Ik ontmoet ook nog een Amerikaans koppel Joelle en Walter (heb hen ook al gezien op de andere ferry) en nu blijkt dat ze in dezelfde haven afstappen als mij. Ze hebben zich bedacht. Dit komt omdat enkele lokale fietsers hen overtuigen dat deze weg zeer mooi is. Het is ook een officiele scenic byway.
Maar eerst nog de ferry. Hij vaart idd door fantastisch landschap deel van het Tongue Nationale Forrest. Er is zelfs een ranger aan boord die regelmatig uitleg geeft. Ik zie ca 15 walvissen op deze tocht.
Als we in Haines zijn, vertrek ik apart van Walter en Joelle. Ze fietsen met een tandem en zijn bergaf en vlak veel sneller dan mij maar bergop enorm veel trager. Gedurende de dag zullen we herhaaldelijk haasje over spelen wat natuurlijk heel leuk is.
savonds als ik wil wild kamperen op een uitkijkpunt komen ze aangefietst. De camping ongeveer een 1,5 km terug is immers gesloten. Hier heeft een beer een elandkalf gedood en het duurt een week of zo voor hij het helemaal heeft opgegeten. In die tijd is het risico te groot dat je toevallig tussen hem en zijn prooi komt wat onmiddellijk een aanval tot gevolg heeft. Joelle heeft een panische angst voor beren. Ze wil naar de volgende camping maar die is 40km ver. Ze beslissen om ook hier te kamperen. Ik heb immers beerspray bij me. We hebben dit niet. Een uurtje later komt echter een toerist waar ze op de camping mee gesproken hebben hun halen in zijn camionetje. Hij had gezien hoeveel schrik Joelle had. Ik blijf dus alleen achter. snachts om 0u30 word ik wakker gemaakt door een vrouw. Ze rijdt voorbij in haar auto maar ziet een beer op 400m van mijn tent en verwittigt me. Ik maak wat lawaai. Herhaal dit een 10 minuten later. Dit is de beste manier om beren op afstand te houden. Ik kijk rond maar zie geen beren. Na een half uur ga ik terug slapen.
Als ik de volgende dag (vrijdag 4 juli) fiets, zie ik een zwarte beer een 10m van de weg af. Hij is rusting gras aan het eten en laat zich door mij niet storen. Ik doe vandaag ook nog een kleine hike naar een meer waar ik mijn eerste stekelvarken zie.
Als ik bijna in Haines Junction ben, ontmoet ik Anna en Alister. Ik word voor het eerst in weken in het Nederlands begroet. Ze hebben Joelle en Walter ontmoet en via hen weten ze wie ik ben. Anna is van Nerderland. Alister van Australie. Ze willen de Panamerikaanse Highway befietsen. Dit is van Noord-Alaska tot in Ushuia, het meest zuidelijk puntje van Zuid-Amerika. Ze hebben hiervoor 2 jaar. Tja, ik ben dus nog maar een beginner geloof ik. Hun website is www.thefuegoproject.com
Haines Junction ligt aan het Kluane NP. Ik doe hier een driedaagse trektocht langs de Alsek rivier. Een overblijfsel van een gletscher. Ik zie ook nog vele resten van de gletscher meren. Het is prachtig. Het regent wel en daardoor zijn de beken gezwollen. Ik moet hier voor de eerste keer door een beek waden omdat ik er niet kan over springen. Mijn eerste creekcrossing. Ik wou eerst ook een andere tocht maken maar daar waren nog meer creeks en hoger en men heeft me dit afgeraden. Het is ook de eerste keer dat ik een volledige dag niemand zie en ik hoor er zelfs geen autos. Heel leuk. Men moet hier ook een bearcannister gebruiken. Een plastieken doos waar je je eten en alles wat ruikt insteekt. Het is zo gemaakt dat een beer het niet open krijgt.
Men doet dit om te vermijden dat een beer je kampplaats binnenkomt terzijl hij de geur van je eten volgt. Een beer heeft een fantastisch reukvermogen. Zo vindt hij zijn eten.
Hoewel er hier een rivier is en vele zijbeekjes is het toch een semidessert gebied. Dit komt door de rotsachtige ondergrond nagelaten door de gletscher. Het is hier dus of semidessert of moerassig. Een tussenweg kennen ze niet.
Ik ben in Haines Junction de gast van Rita en Walter, 2 ingeweken Duitsers. Stephanie huurt er een kamer. Ze is van Zwitserland en heeft hier haar eigen bedrijfje voor het gidsen van toeristen in Alaska en Yukomterritory. Rita kookt voor ons de groenten en ook aardappelen die ze in haar eigen tuintje teelt. Extreem lekker.
Dinsdag, 8 juli, fiets ik weer verder. Ik moet een ferry halen in Valdez en uiteindelijk fiets ik 880km in 6 dagen. Ik heb bijna altijd tegenwind en dit frustreert me geweldig. Ik had het niet verwacht omdat ik rond een gebergte moet fietsen dus eerst NW en dan ZW ga. Ik hoopte op dit tweede deel rugwind te hebben. Dit gebeurd niet omdat ik nu richting zee ; de fantastische Prince Willam Sound fiets. De wind van de Pacific is natuurlijk sterker dan een landbriesje.
Het keerpunt ligt in Tok. Dat is na 2,5 dag. Eerst ontmoet ik nog een Zwitsers koppel die deze reis maken owv hun gouden huwelijk. Na een leuk gesprek in het Duits verwennen ze me met broodjes, bier en smorgens een warme tas koffie. Het weer is maar fris met af en toe regen en dan kun je dat wel gebruiken.
Dit is de Alaska highway en er zijn vele fietsers hier. Ook de familie Vogel. Ze doen ook de panamerikaanse HW. Het is een koppel uit US met routs in Nederland. Hun twee zoontjeswillen de jongste fietsers zijn die ooit dit gedaan hebben.
Hun website is www.familyonbikes.com
150 km lang zijn er heel veel wegenwerken bezig. 1x mag ik niet door en moet met fiets en bagage op de pilotcar. Dit is de auto die het verkeer afwisselend van beide kanten veilig voorbij de werken brengt. In Tok zie ik enkele bekende terug. Het zijn Joelle en Walter. Ze hebben meerdere lekke banden gehad en al hun buitenbanden zijn beschadigd door de werken. Ze nemen hier de bus naar Anchorage. Ze hebben er 2 dagen op moeten wachten en daardoor heb ik hun ingehaald. Ze zullen daarna op het Kenaipeninsula fietsen. Een zeer mooi schiereiland ten ZW van Anchorage. Zelf heb ik geen enkele lekke band of andere stukken gehad. Hout vasthouden dus maar.
Als ik op tijd in Valdez geraak voor de ferry naar Whittier fiets ik ook naar dit schiereiland en inderdaad ik haal het. De ferry vertrekt op maandag, 14 juli om 8u smorgens.
Op zondagavond spreekt Andy me aan. Een zwitser die ook al enkele fietsvakanties heeft gemaakt maar nu hier is voor een conferentie en vakantie. Na mijn pizza spelen we samen een paar spelletjes pool met andere bekende van hem. Hij neemt dezelfde ferry als ik.
Ik neem deze ferry door de Prince William Sound omdat dit bekend is voor zijn wildlife en ja, ik zie veel zeeleeuwen, vogels, een paar walvissen maar geen orkas. Ook een gletscher die elk jaar 1 miljoen kubieke meter ijs in zee stort hoort erbij en ijs drijft er.
Na Whittier is er echter een probleem. Er is een tunnel waar fietsers niet door kunnen. Het is een 1 rijvaktunnel. De autos mogen van elke zijde maar 15 minuten in de tunnel rijden en ze rijden dan ook nog over de spoorweg. Ja, de trein gebruikt ook dit rijvak.
Andy stelt me voor aan een Zwitsers koppel Barbara en Marcus die hier een huwelijksreis hebben en met een gehuurde RV reizen. Zij nemen me mee door de tunnel en uiteindelijk brengen ze me naar Seward. Een zeer toeristisch dorpje aan het einde van het eiland. Je moet er over dezelfde weg heen en terug rijden vandaar dat ik het niet erg vindt om te liften. Ik neem hier ook een rustdag en ga samen met hen kayakken op de zee. We zien er enkele zeeotters.
Woensdag wil ik hiken langs de exitgletscher maar door slecht weer kan ik alleen beneden wat wandelen. Op donderdag is het iets beter en wandel ik naar boven waar de gletscher ontstaat uit de Hardingicefields. In totaal ontspringen er hier zo wat 15 gletschers van dit ijsveld. Het is dan ook een van de grootste in de wereld buiten de poolgebieden. Hier kan ik ook nog eens echt Vlaams praten met een gezin uit Brugge.
Ik heb een afspraak om zaterdag in Anchorage te zijn en fiets dan verder in de late namiddag maar ik word er helemaal weggeregend. Door en doornat kampeer ik. Mijn tent opstellen met verkleumde handen is niet gemakkelijk maar eens in mijn warme slaapzak komt alles goed. Ik moet hier echter blijven tot vrijdagnamiddag omdat het nonstop regent.
Als ik besluit verder te fietsen klaart het op en ik kan wat bekomen.
Ik heb nu wel een mooi dorpje niet kunnen bezoeken. Vrijdagnamiddag en zaterdagvoormiddag fiets ik langs een zeeinham die Turnagain arm heet. (wederom draaien). Hij is zo genoemd door de legendarische ontdekkingsreiziger James Cook die hier de NW passage zocht. Hij moest voor deze zeeinham voor de zoveelste keer omdraaien vandaar de naam. Uiteindelijk is de NWpassage 20j later door iemand anders ontdekt.
Morgen maandag ga ik een museum bezoeken. De geschiedenis van de First Nations in Alaska.
Overmorgen hoop ik te vertrekken naar Denali State en National Park waar ik ook zal hiken.
Daarna de Denali HW. Dit is nieuw. Was oorspronkelijk niet de bedoeling maar het moet een wondermooie weg zijn. Hierdoor zal ik niet naar Fairbanks gaan maar via de Delta Junction en Tok naar de Top of the World HW
Ik heb nog wel enkele vraagjes :
Is de regering nu niet of wel gevallen over BHV? Is Tom Boonen echt geschortst owv doping?
Ander nieuws is ook altijd welkom.
groeten,
nico
dinsdag 1 juli 2008
english : Canada : Victoria-Prince Rupert
Hello everybody,
Time again for some news.
Canada : Victoria-Port Hardy (vancouverisland)-Prince Rupert.
Total cycling distance : 2231km
Last time i wrote that i wanted to leave on monday but when i leave i notice that a spoke is broken. I go to a cycle shop and they repair it in an hour. When i go to pick up my cycle they tell me that they have damaged the rim and need the whole day to fix it. I am not to happy with it but have no choice. I spend my day in the National Britsh Columbia Museum which is excellent and cheap in comparising with the museum in Belgium. I also folluw a tour. The guide is still new and very enthousiastic. Allthough he cant answer every question it is very good. It last also a 30min longer than it is ment to be.
Again there are problems with my bike. My rim has an European standard and they have trouble to replace it. Now they tell me it will be ready on tuesday morning. That it is.
Now i am leaving on tuesday. Because i have a ferry to catch in Port Hardy which is 450km north i cant go to the west coast of Vancouverisland as planned.
On tuesday evening i reach Nanaimo. Here i ll stay with Barbara. I try to meet as many local people as i can and i do that through some travelsites. The principle is hospitality from both sides. Which means i ll host other members at my home when they travel and i can stay with others members when i travel. These sites are www.hospitalityclub.org , www.couchsurfing.com and www.warmshowers.org this last one is only for cyclist and is very small. If i go to hostels, hotels or camoingsites i will only meet other tourist. Now i meet the local people and learn much more about a country, its people and the mentality of it and the way people live.
I have met very special and interesting people on this way and Barbara is no exception. She is well travelled, has an interesting look on the world and not to forget is a great cook.
Barbara, i really enjoyed are talks and eveningstrawl and not to forget your delicious cooking. Thank you for all that.
I have also been very lucky to meet some cyclist on the ferry from Port Angeles to Victoria. They told me i could take some smaller roads to avoid the main islandhighway and there is also the old highway next to the coast. Thanks to this i cycle with less traffic and a lot of miles along side the coast with some beautifull sights.
On wednesday evening when i am looking on the maps where i can camp a guy spots me and ask if i am lost. I am not but he alows me to camp in his garden. He also let me shower and gives me a great breakfast. Thank you very much, Glenn. For this and for the advice where the shops are north of Campbell River in that remote area.
Unfortunally, on thursday the wheather changes and it stays cloudy all day. Sometimes it rains, sometimes i dont know what it does because the humidity is so high i cant tell. This is also the day i have my second flat tyre this trip.
Friday start with rain but it clears up fast and it turns out to be a great sunny day. I have time to visit Telegraph Cove. A little village that excist because they needed a very good and fast way to communicate with the west coast. In WO2 people thaught that the westcoast was under treat of the Japanese army. The special thing about this village is that all the older houses are build on stelts (i hope you understand my english, if not just ask me) because there was no place to build on the ground in that bay. It was very nice.
On my way to Telegraph Cove i can watch how a black bear is eating from the berries along side the road.
In Port Mcneill i am eating and enjoying the vieuw when Chuck and Elaine talk to me. They did also some cycling trip. They invite me to their home. Chuck is from the Netherlands. He moved when he was 2 years old but still speaks some Dutch which is my native language. He is also a retired policeman and worked on the Stewart-Cassidy highway which i want to cycle on when i turn south. He gives me some good advice.
Elaine is a nurse just like me and she explains how the local hospital works. It is quiet different from home. We have separed departments for emergency patients, pregnant women in labor, heartdiseases, cancer and so on. Here they have to do everthing. But in Belgium we have more patients for each nurse. (allmost twice as much).
They make also excellent pancakes. I also love the vieuw from their home.
Chuck (sorry i forget your Dutch name) and Elaine, thank you very much for your hospitality and i hope you send me the way how i can make so wonderfull pancakes.
On sunday i ll take the ferry to Prince Rupert. This is the south part of the inlandpassage. This passage is famous for its vieuws off landscape and wildlife especially for whales.
The first 2 hours we see nothing because off the fog but after that it is great. I see three whales and i meet 3 other cyclist. One is from Seattle and he cycled a lot in the mountains and the NP. He gives me very good advice.
This part is not even the most interesting part. So i am really looking forward to the next part.
Tomorrow, tuesday, i take the ferry to Haines where i arrive on thursday. Than i cycle to Haines Junction where i ll try to visit Kluane NP and do some hiking.
This was all for now,
greetings,
nico
Time again for some news.
Canada : Victoria-Port Hardy (vancouverisland)-Prince Rupert.
Total cycling distance : 2231km
Last time i wrote that i wanted to leave on monday but when i leave i notice that a spoke is broken. I go to a cycle shop and they repair it in an hour. When i go to pick up my cycle they tell me that they have damaged the rim and need the whole day to fix it. I am not to happy with it but have no choice. I spend my day in the National Britsh Columbia Museum which is excellent and cheap in comparising with the museum in Belgium. I also folluw a tour. The guide is still new and very enthousiastic. Allthough he cant answer every question it is very good. It last also a 30min longer than it is ment to be.
Again there are problems with my bike. My rim has an European standard and they have trouble to replace it. Now they tell me it will be ready on tuesday morning. That it is.
Now i am leaving on tuesday. Because i have a ferry to catch in Port Hardy which is 450km north i cant go to the west coast of Vancouverisland as planned.
On tuesday evening i reach Nanaimo. Here i ll stay with Barbara. I try to meet as many local people as i can and i do that through some travelsites. The principle is hospitality from both sides. Which means i ll host other members at my home when they travel and i can stay with others members when i travel. These sites are www.hospitalityclub.org , www.couchsurfing.com and www.warmshowers.org this last one is only for cyclist and is very small. If i go to hostels, hotels or camoingsites i will only meet other tourist. Now i meet the local people and learn much more about a country, its people and the mentality of it and the way people live.
I have met very special and interesting people on this way and Barbara is no exception. She is well travelled, has an interesting look on the world and not to forget is a great cook.
Barbara, i really enjoyed are talks and eveningstrawl and not to forget your delicious cooking. Thank you for all that.
I have also been very lucky to meet some cyclist on the ferry from Port Angeles to Victoria. They told me i could take some smaller roads to avoid the main islandhighway and there is also the old highway next to the coast. Thanks to this i cycle with less traffic and a lot of miles along side the coast with some beautifull sights.
On wednesday evening when i am looking on the maps where i can camp a guy spots me and ask if i am lost. I am not but he alows me to camp in his garden. He also let me shower and gives me a great breakfast. Thank you very much, Glenn. For this and for the advice where the shops are north of Campbell River in that remote area.
Unfortunally, on thursday the wheather changes and it stays cloudy all day. Sometimes it rains, sometimes i dont know what it does because the humidity is so high i cant tell. This is also the day i have my second flat tyre this trip.
Friday start with rain but it clears up fast and it turns out to be a great sunny day. I have time to visit Telegraph Cove. A little village that excist because they needed a very good and fast way to communicate with the west coast. In WO2 people thaught that the westcoast was under treat of the Japanese army. The special thing about this village is that all the older houses are build on stelts (i hope you understand my english, if not just ask me) because there was no place to build on the ground in that bay. It was very nice.
On my way to Telegraph Cove i can watch how a black bear is eating from the berries along side the road.
In Port Mcneill i am eating and enjoying the vieuw when Chuck and Elaine talk to me. They did also some cycling trip. They invite me to their home. Chuck is from the Netherlands. He moved when he was 2 years old but still speaks some Dutch which is my native language. He is also a retired policeman and worked on the Stewart-Cassidy highway which i want to cycle on when i turn south. He gives me some good advice.
Elaine is a nurse just like me and she explains how the local hospital works. It is quiet different from home. We have separed departments for emergency patients, pregnant women in labor, heartdiseases, cancer and so on. Here they have to do everthing. But in Belgium we have more patients for each nurse. (allmost twice as much).
They make also excellent pancakes. I also love the vieuw from their home.
Chuck (sorry i forget your Dutch name) and Elaine, thank you very much for your hospitality and i hope you send me the way how i can make so wonderfull pancakes.
On sunday i ll take the ferry to Prince Rupert. This is the south part of the inlandpassage. This passage is famous for its vieuws off landscape and wildlife especially for whales.
The first 2 hours we see nothing because off the fog but after that it is great. I see three whales and i meet 3 other cyclist. One is from Seattle and he cycled a lot in the mountains and the NP. He gives me very good advice.
This part is not even the most interesting part. So i am really looking forward to the next part.
Tomorrow, tuesday, i take the ferry to Haines where i arrive on thursday. Than i cycle to Haines Junction where i ll try to visit Kluane NP and do some hiking.
This was all for now,
greetings,
nico
2de deel van verslag
Dag allemaal,
Ik heb even mijn verslag moeten onderbreken. Normaal ga ik naar de bibliotheek om dit te doen maar die is gesloten ivm Canadaday. Ik mag nu de computer gebruiken in de touristinformatie. Normaal is dit maar voor 15min maar ik mag langer als ik snel plaats maak voor andere toeristen indien nodig dus...
Vrijdag heb ik dus Telegrahp Cove bezocht.
Zaterdag was het een zeer rustige dag. Ik moest enkel 50km fietsen om de ferry te bereiken. Ik verken dus Port Mcniel en blijf lang met Chuck praten op zijn veranda met ja alweer uitzicht op de zee. Ik moet wel zeggen dat dat op een eiland natuurlijk niet zo moeilijk is maar ik ben dat niet gewend en het is alweer een zonnige dag.
Zondag vertrekt de ferry om 7u30 smorgens maar men verwacht dat je er 2u op voorhand bent. Het blijkt dat de ferry maar 1 ipv 2 openingen heeft waardoor de autos, trucks, mobilhomes enz kunnen binnenrijden. De autos moeten draaien in de ferry en de anderen moeten achteruit binnenrijden. Voor de trucks is dat zo geen probleem want dat zijn profs maar sommigen huren de mobilhomes enkel voor deze vakantie en die hebben wat meer moeilijkheden.
Ik denk echter dat men geen 2u nodig heeft om een fiets te plaatsen en dus slaap een uur langer en arriveer pas een uurtje op voorhand. Ik heb maar 5minuten nodig want ik mag de autos voorbijsteken dus eigenlijk ben ik nog te vroeg.
Deze ferry brengt me naar Prince Rupert vanwaar ik een andere ferry neem naar Haines in Alaska. Deze route is bekend als de Inlandpassage omdat men voortdurend tussen eilanden vaart en daar hele mooie landschappen ziet en deze route wordt ook veel gebruikt door walvissen, orkas enz om te eten van de zalm die terugkomt om te paaien. Het is nog wat vroeg op het jaar maar toch zien we een drietal walvissen op een 150 a 200m van het ship. Helaas kan ik geen fotos nemen. Het gaat te snel. Orkas zien we niet.
Ik ben nu in Prince Rupert en neem morgen de tweede ferry en vooral dit stuk zou prachtig zijn dus ik kijk er echt naar uit. Helaas kan het weer een spelbreker zijn want dit stuk van Canada krijgt het meeste regen van het land. Gemiddeld genomen regent het 220 dagen in Prince Rupert. De eerste 2 uren van de tocht zagen we idd niets door de mist maar daarna was het prachtig. Ook vandaag is het fantastisch weer. Op de boot ontmoet ik nog 3 andere fietsers. Sam is er een van. Hij woont iets ten zuiden van Seattle en heeft al veel in de bergen en de NP gefietst en het is dus een leuk gesprek met veel tips. De anderen zijn een koppel die elke 2j ofzo verhuist en zo heel de wereld willen bereizen. Ze woonden al in meerdere plaatsen in het verre oosten (china, india, nieuwzeeland,...) en momenteel in Rio de Janeiro. Afrika is de volgende bestemming indien mogelijk. Ze zullen ook de ferry naar Alaska nemen maar een haven verder afstappen dan mij.
Donderdag ochtend om 5u30 zal ik Haines (Alaska) zijn waarna ik naar Haines Junction fiets een 250km naar het noorden maar dit is alweer Canada. Alaska heeft een lange smalle strook naar het zuiden toe. In Haines Junction hoop ik het Kluane NP te bezoeken en er een paar dagen te hiken.
Dit was het voor deze keer.
groeten,
nico
Ik heb even mijn verslag moeten onderbreken. Normaal ga ik naar de bibliotheek om dit te doen maar die is gesloten ivm Canadaday. Ik mag nu de computer gebruiken in de touristinformatie. Normaal is dit maar voor 15min maar ik mag langer als ik snel plaats maak voor andere toeristen indien nodig dus...
Vrijdag heb ik dus Telegrahp Cove bezocht.
Zaterdag was het een zeer rustige dag. Ik moest enkel 50km fietsen om de ferry te bereiken. Ik verken dus Port Mcniel en blijf lang met Chuck praten op zijn veranda met ja alweer uitzicht op de zee. Ik moet wel zeggen dat dat op een eiland natuurlijk niet zo moeilijk is maar ik ben dat niet gewend en het is alweer een zonnige dag.
Zondag vertrekt de ferry om 7u30 smorgens maar men verwacht dat je er 2u op voorhand bent. Het blijkt dat de ferry maar 1 ipv 2 openingen heeft waardoor de autos, trucks, mobilhomes enz kunnen binnenrijden. De autos moeten draaien in de ferry en de anderen moeten achteruit binnenrijden. Voor de trucks is dat zo geen probleem want dat zijn profs maar sommigen huren de mobilhomes enkel voor deze vakantie en die hebben wat meer moeilijkheden.
Ik denk echter dat men geen 2u nodig heeft om een fiets te plaatsen en dus slaap een uur langer en arriveer pas een uurtje op voorhand. Ik heb maar 5minuten nodig want ik mag de autos voorbijsteken dus eigenlijk ben ik nog te vroeg.
Deze ferry brengt me naar Prince Rupert vanwaar ik een andere ferry neem naar Haines in Alaska. Deze route is bekend als de Inlandpassage omdat men voortdurend tussen eilanden vaart en daar hele mooie landschappen ziet en deze route wordt ook veel gebruikt door walvissen, orkas enz om te eten van de zalm die terugkomt om te paaien. Het is nog wat vroeg op het jaar maar toch zien we een drietal walvissen op een 150 a 200m van het ship. Helaas kan ik geen fotos nemen. Het gaat te snel. Orkas zien we niet.
Ik ben nu in Prince Rupert en neem morgen de tweede ferry en vooral dit stuk zou prachtig zijn dus ik kijk er echt naar uit. Helaas kan het weer een spelbreker zijn want dit stuk van Canada krijgt het meeste regen van het land. Gemiddeld genomen regent het 220 dagen in Prince Rupert. De eerste 2 uren van de tocht zagen we idd niets door de mist maar daarna was het prachtig. Ook vandaag is het fantastisch weer. Op de boot ontmoet ik nog 3 andere fietsers. Sam is er een van. Hij woont iets ten zuiden van Seattle en heeft al veel in de bergen en de NP gefietst en het is dus een leuk gesprek met veel tips. De anderen zijn een koppel die elke 2j ofzo verhuist en zo heel de wereld willen bereizen. Ze woonden al in meerdere plaatsen in het verre oosten (china, india, nieuwzeeland,...) en momenteel in Rio de Janeiro. Afrika is de volgende bestemming indien mogelijk. Ze zullen ook de ferry naar Alaska nemen maar een haven verder afstappen dan mij.
Donderdag ochtend om 5u30 zal ik Haines (Alaska) zijn waarna ik naar Haines Junction fiets een 250km naar het noorden maar dit is alweer Canada. Alaska heeft een lange smalle strook naar het zuiden toe. In Haines Junction hoop ik het Kluane NP te bezoeken en er een paar dagen te hiken.
Dit was het voor deze keer.
groeten,
nico
Canada : Victoria-Prince Rupert
Dag allemaal,
Canada : van Victoria over Port Hardy (vancouverisland) naar Prince Rupert
Totale afstand gefietst : 2231km
Wel, het is maar een week geleden dat ik mijn weblog heb aangevuld maar er is weer vanalles gebeurd.
Eerst wou ik op maandagmiddag vertrekken maar smorgen merk ik dat mijn wiel paraplu is. Er blijkt een spaak over te zijn. Ik ga naar de fietsenwinkel en men zegt dat het in een uurtje zal gereapeerd zijn. Een uur later blijkt echter dat ze tijdens het afhalen van de band mijn velg hebben beschadigd. Het zal nu tot savonds duren eer het gemaakt is. Vlak voor sluitingstijd wil ik mijn fiets ophalen maar.... Mijn fiets heeft uiteraard Europese (belgische) materiaal en de velg is afwijkend van de Amerikaanse dus heeft men moeten zoeken naar een goede velg. Dit heeft lang geduurd. (men heeft ze uiteindelijk in een andere winkel gekocht). Nu zal mijn fiets dinsdagochtend in orde zijn. Dit betekent een dag uitstel wat gelukkig niet betekent dat ik mijn ferry zal missen. Ik had een dag over en wou die gebruiken om de westkust van Vancouverisland eens te zien waar het echte regenwoud is.
Ik merk wel dat de mechanieker die eerst aan mijn fiets werkte nog weinig ervaring heeft dus ik vermoed dat dat ook wel meespeeld. Het is ook de enige vrouwelijke mechanieker in Victoria maar hier bedoel ik niets negatiefs mee. Ze maakt er op het einde nog een grapje over.
Wat betreft mijn fiets heb ik al wat meegemaakt. Het is al begonnen voor mijn vertrek. Sommigen zullen zich herinneren dat ik op vorige reizen en bij mijn oude fiets regelmatig een breuk had aan mijn tasdragers. Dus deze maal wou ik de beste. Deze zijn van het merk Tubus. Mijn fietsenmaker maakt een afspraak maar deze wordt 3 a 4 keer uitgesteld door de vertegenwoordiger van de maatschappij (nederlands). Dan belooft men die per post op te sturen maar men zend de verkeerde drager voor mijn voorwiel. Bij het plaatsen van de achterste is, breekt een vijs dus geen dragers. Men belooft ze opnieuw op te sturen maar men stuurt er maar een op. Weer uitstel. Nog een week later heb ik eindelijk de juiste.
Hierdoor moet ik echter mijn verlengd testweekendje herhaaldelijk uitstellen en als ik eindelijk kan gaan is het maar een week voor vertrek en iets meer dan 2 dagen. Omdat ik dit slechts 1 dag op voorhand weet, kan ik enkele vrienden niet bezoeken zoals ik beloofd had. Hier blijkt ook dat het sluitingsstuk van mijn voortas versleten is want die lost herhaaldelijk. Ik besluit nieuwe te kopen in Canada.
In Vancouver passen de tassen niet op mijn dragen maar als men die anders installeert zal het wel lukken. Ik ga akkoord.
Ca een week later heb ik mijn eerste lekke band en nu blijkt dat men door mijn drager anders te installeren deze voor het sluitstuk van mijn wiel heeft gezet. Nu moet ik dus eerst mijn drager losmaken en kan dan pas mijn band vervangen. Dit is bij mijn voorwiel.
Donderdag merk ik dat ik opnieuw een lekke band deze maal van achter. Ik vervang hem. Nu hoop ik er vanaf te zijn want op vorige reizen had ik weinig of geen lekke banden. Ik heb nu de binnenbanden vervangen door mijn vorig merk. Helaas heb ik vrijdag al opnieuw een lekke band. Weer vanachter. Ik begin nu te denken dat er misschien een spaak door de velg steekt of dat er een stukje glas ofzo verborgen in mijn band zit. Na grondige controle vind ik niets en ik plak mijn banden. Dit heb ik deze voormiddag (maandag) gedaan. Als ik klaar ben. merk ik opeens dat mijn versnellingen niet meer functioneren. Na enige inspectie zie ik dat de kabel al half over is. Ik ga weer naar de fietsenmaker. Eerst zegt men dat ze geen tijd hebben maar omdat ik morgen een ferry moet nemen die maar 1x per week gaat, repareert men die wel.
Morgen is het ook Canada-day. Het is de nationale feestdag hier.
Zo dat was het verhaal van mijn fiets en ik hoop nu echt dat er geen vervolg op komt.
Wat mijn reis betreft, is er beter nieuws.
Ik probeer in de steden zoveel mogelijk bij leden van enkele reizigersorganisaties te verblijven. Dit zijn meestal interessante mensen. Het principe is gebaseerd op wederzijdse gastvrijheid. Je ontvangt leden die op reis zijn en je kunt bij andere leden verblijven als je zelf aan het reizen bent. Zo ontmoet je ook heel veel lokale mensen terwijl je in hotels, jeugdherbergen en campings alleen andere toeristen ontmoet. Deze organisaties zijn : www.hospitalityclub.org www.couchsurfing.com en www.warmshowers.org (deze laatste is alleen voor fietsers).
Ik heb al enkele heel leuke ervaringen ermee.
Ik ben echter enkele dagen later dan verwacht in Victoria en daardoor kan mijn gastgezin me niet meer helpen. Ik sta dus in Victoria op zoek naar de jeugdherberg als ik aangesproken wordt. Het is Adam die heel geinteresseerd is in fietsen. Hij nodigt me uit om in zijn huis te verblijven. Het blijkt dat hij een professionele roeier is die in het nationale team van Canada zit. Hij roeit de kayak met 8 roeiers. Vorig jaar zijn ze wereldkampioen geworden en nu traint hij voor de Olympische Spelen in Peking. Hij was er ook bij in Athene waar ze vijfde werden door om een kwetsuur van een van de andere roeiers. Dit is nog niet alles. Hij woont op Fishermanswarf. Dit is de wijk van floathomes. 20 huizen die drijven op het water in de haven. Ze zijn een toeristische bezienswaardigheid. Het schommelt soms een beetje vooral als er een wat groter schip voorbij komt maar het is heerlijk om er te slapen. Gelukkig heeft hij ook geen moeite dat ik een dag langer blijf door mijn problemen met de fiets. Ik zie nu hoe een prof zich voorbereidt op een wedstrijd. Hij maakt eten voor mij en milkshakes met vitamine enz. Ook mag ik proeven van krachtvoeding. Het is allemaal heel interessant.
Zaterdagavond gaan we iets eten in lokaal cafetaria waar er live music is. Country and western met een bluesinvloed. Geweldig.
Op zondag gaat hij vroeg slapen en ik ga naar de Irish Pub waar een groep Ierse Gaelic muziek speelt. Ook al weer geweldig.
Op maandag maak ik van de nood een deugd en bezoek het nationale British Columbia museum.
Het is extreem goed, goedkoop en je krijgt er een 2u durende rondleiding erbij. Mijn gids is nieuw en heel enthousiast. Hij kan niet op alle vragen antwoorden maar vertelt veel en de tour duurt een half uur langer zonder vervelend te zijn.
Dit weekend was het weer ook heel goed met dus zeer veel volk in het centrum met veel straatartiesten, optredens en indiaanse carvers. Zij maken de typische indianenversieringen zoals kleine totempalen. Van de grote heb ik enkele originele in de musea gezien en namaam zie je in de straten.
Dinsdag kan ik dan vertrekken. Dankzij goede info van enkele fietsers die ik op de ferry van Port Angeles naar Victoria ontmoette, vind ik zeer rustige wegen die regelmatig langs de oceaan leiden met prachtige uitzichten.
Dinsdagavond verblijf ik bij Barbara. Ook een lid van couchsurfing en een vriendin van mijn gastheer in Vancouver. Het wordt een heel leuk gesprek met een avondwandeling in de haven en met homemade eten en muffins. Barbara heeft een huis met veranda met uitzicht op de Pacific Ocean. Heel leuk.
Woensdag fiets ik heel veel langs de kust over de minder drukke oude highway. Men heeft een nieuwe gebouwd inlands waar het verkeer langs moet. Savonds als ik een kampplaats zoek, komt een buurtbewoner vragen of ik verdwaald ben. Het eindigt dat ik mag kamperen in zijn tuin met jawl, uitzicht op de oceaan.
Donderdag is de mindere dag die begint met regen. Het blijft de hele dag mistig, soms regen, soms fieselregen en soms weet je gewoon niet wat het doet omdat het zo vochtig is. Ik ben hier immers nog altijd in de buurt van het regenwoud. Dit is ook de dag van de lekke band die ik in de regen moet vervangen.
Vrijdag, 27 juni, begint ook regenachtig maar na 1,5u klaart het op en het wordt zonnig en warm. Ik ben hier in een afgelegen streek. Tussen elk dorp is minimaal 50km en deze dorpen bestaan maar uit enkele huizen. Ik ben savonds in Port McNiell. Ik eet er wat op een bank in een park als Chuck en Elaine voorbijkomen. Chuck is afkomstig van Nederland (verhuist toen hij 2 jaar was) en ik mag bij hen blijven. Hij is een gepensioneerd politieman die gewerkt heeft in de streek die waar ik nog moet doorfietsen en hij geeft me ook veel goede info. In Canada heeft men een ander beleid. Hier vindt men dat een politieagent elk soort werk moet kunnen en om promotie te maken worden ze veel overgeplaatst. Zo zijn ze 11 keer verhuisd in 12 jaar.
Elaine is verpleegster en werkt in het lokale ziekenhuis waar men 10 bedden heeft. Ze doet bevallingen, hartziekten, spoed,.... alles door elkaar. In Belgie kan je je een ziekenhuis zonder spoedgevallen niet meer indenken maar hier in deze kleine kustgemeenten is dat eerder regel dan uitzondering.
Elaine is ook een goede kokkin die geweldige pannekoeken kan maken. Men doet er hier lemonsyrup op. Leeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeekker.
Chuck vertelt me ook dat er 200km in het rond geen verkeerslichten heeft. (gewoon even ter informatie).
Omdat ik wat tijd over heb, heb ik vandaag ook Telegraph Cove bezocht. Dit is een dorpje dat ontstaan is rond een telegraafstation. Men had dit voornamelijk nodig om de communicatie fel te verbeteren in WO2 toen de westkust bedreigd leek door de Japanners. Men heeft toen ook in 9maanden de Alaskahighway gemaakt die ik later nog veel zal volgen.
De huizen hier zijn allemaal paalwoningen omdat er in de baai geen plaats is om op de grond te bouwen.
Canada : van Victoria over Port Hardy (vancouverisland) naar Prince Rupert
Totale afstand gefietst : 2231km
Wel, het is maar een week geleden dat ik mijn weblog heb aangevuld maar er is weer vanalles gebeurd.
Eerst wou ik op maandagmiddag vertrekken maar smorgen merk ik dat mijn wiel paraplu is. Er blijkt een spaak over te zijn. Ik ga naar de fietsenwinkel en men zegt dat het in een uurtje zal gereapeerd zijn. Een uur later blijkt echter dat ze tijdens het afhalen van de band mijn velg hebben beschadigd. Het zal nu tot savonds duren eer het gemaakt is. Vlak voor sluitingstijd wil ik mijn fiets ophalen maar.... Mijn fiets heeft uiteraard Europese (belgische) materiaal en de velg is afwijkend van de Amerikaanse dus heeft men moeten zoeken naar een goede velg. Dit heeft lang geduurd. (men heeft ze uiteindelijk in een andere winkel gekocht). Nu zal mijn fiets dinsdagochtend in orde zijn. Dit betekent een dag uitstel wat gelukkig niet betekent dat ik mijn ferry zal missen. Ik had een dag over en wou die gebruiken om de westkust van Vancouverisland eens te zien waar het echte regenwoud is.
Ik merk wel dat de mechanieker die eerst aan mijn fiets werkte nog weinig ervaring heeft dus ik vermoed dat dat ook wel meespeeld. Het is ook de enige vrouwelijke mechanieker in Victoria maar hier bedoel ik niets negatiefs mee. Ze maakt er op het einde nog een grapje over.
Wat betreft mijn fiets heb ik al wat meegemaakt. Het is al begonnen voor mijn vertrek. Sommigen zullen zich herinneren dat ik op vorige reizen en bij mijn oude fiets regelmatig een breuk had aan mijn tasdragers. Dus deze maal wou ik de beste. Deze zijn van het merk Tubus. Mijn fietsenmaker maakt een afspraak maar deze wordt 3 a 4 keer uitgesteld door de vertegenwoordiger van de maatschappij (nederlands). Dan belooft men die per post op te sturen maar men zend de verkeerde drager voor mijn voorwiel. Bij het plaatsen van de achterste is, breekt een vijs dus geen dragers. Men belooft ze opnieuw op te sturen maar men stuurt er maar een op. Weer uitstel. Nog een week later heb ik eindelijk de juiste.
Hierdoor moet ik echter mijn verlengd testweekendje herhaaldelijk uitstellen en als ik eindelijk kan gaan is het maar een week voor vertrek en iets meer dan 2 dagen. Omdat ik dit slechts 1 dag op voorhand weet, kan ik enkele vrienden niet bezoeken zoals ik beloofd had. Hier blijkt ook dat het sluitingsstuk van mijn voortas versleten is want die lost herhaaldelijk. Ik besluit nieuwe te kopen in Canada.
In Vancouver passen de tassen niet op mijn dragen maar als men die anders installeert zal het wel lukken. Ik ga akkoord.
Ca een week later heb ik mijn eerste lekke band en nu blijkt dat men door mijn drager anders te installeren deze voor het sluitstuk van mijn wiel heeft gezet. Nu moet ik dus eerst mijn drager losmaken en kan dan pas mijn band vervangen. Dit is bij mijn voorwiel.
Donderdag merk ik dat ik opnieuw een lekke band deze maal van achter. Ik vervang hem. Nu hoop ik er vanaf te zijn want op vorige reizen had ik weinig of geen lekke banden. Ik heb nu de binnenbanden vervangen door mijn vorig merk. Helaas heb ik vrijdag al opnieuw een lekke band. Weer vanachter. Ik begin nu te denken dat er misschien een spaak door de velg steekt of dat er een stukje glas ofzo verborgen in mijn band zit. Na grondige controle vind ik niets en ik plak mijn banden. Dit heb ik deze voormiddag (maandag) gedaan. Als ik klaar ben. merk ik opeens dat mijn versnellingen niet meer functioneren. Na enige inspectie zie ik dat de kabel al half over is. Ik ga weer naar de fietsenmaker. Eerst zegt men dat ze geen tijd hebben maar omdat ik morgen een ferry moet nemen die maar 1x per week gaat, repareert men die wel.
Morgen is het ook Canada-day. Het is de nationale feestdag hier.
Zo dat was het verhaal van mijn fiets en ik hoop nu echt dat er geen vervolg op komt.
Wat mijn reis betreft, is er beter nieuws.
Ik probeer in de steden zoveel mogelijk bij leden van enkele reizigersorganisaties te verblijven. Dit zijn meestal interessante mensen. Het principe is gebaseerd op wederzijdse gastvrijheid. Je ontvangt leden die op reis zijn en je kunt bij andere leden verblijven als je zelf aan het reizen bent. Zo ontmoet je ook heel veel lokale mensen terwijl je in hotels, jeugdherbergen en campings alleen andere toeristen ontmoet. Deze organisaties zijn : www.hospitalityclub.org www.couchsurfing.com en www.warmshowers.org (deze laatste is alleen voor fietsers).
Ik heb al enkele heel leuke ervaringen ermee.
Ik ben echter enkele dagen later dan verwacht in Victoria en daardoor kan mijn gastgezin me niet meer helpen. Ik sta dus in Victoria op zoek naar de jeugdherberg als ik aangesproken wordt. Het is Adam die heel geinteresseerd is in fietsen. Hij nodigt me uit om in zijn huis te verblijven. Het blijkt dat hij een professionele roeier is die in het nationale team van Canada zit. Hij roeit de kayak met 8 roeiers. Vorig jaar zijn ze wereldkampioen geworden en nu traint hij voor de Olympische Spelen in Peking. Hij was er ook bij in Athene waar ze vijfde werden door om een kwetsuur van een van de andere roeiers. Dit is nog niet alles. Hij woont op Fishermanswarf. Dit is de wijk van floathomes. 20 huizen die drijven op het water in de haven. Ze zijn een toeristische bezienswaardigheid. Het schommelt soms een beetje vooral als er een wat groter schip voorbij komt maar het is heerlijk om er te slapen. Gelukkig heeft hij ook geen moeite dat ik een dag langer blijf door mijn problemen met de fiets. Ik zie nu hoe een prof zich voorbereidt op een wedstrijd. Hij maakt eten voor mij en milkshakes met vitamine enz. Ook mag ik proeven van krachtvoeding. Het is allemaal heel interessant.
Zaterdagavond gaan we iets eten in lokaal cafetaria waar er live music is. Country and western met een bluesinvloed. Geweldig.
Op zondag gaat hij vroeg slapen en ik ga naar de Irish Pub waar een groep Ierse Gaelic muziek speelt. Ook al weer geweldig.
Op maandag maak ik van de nood een deugd en bezoek het nationale British Columbia museum.
Het is extreem goed, goedkoop en je krijgt er een 2u durende rondleiding erbij. Mijn gids is nieuw en heel enthousiast. Hij kan niet op alle vragen antwoorden maar vertelt veel en de tour duurt een half uur langer zonder vervelend te zijn.
Dit weekend was het weer ook heel goed met dus zeer veel volk in het centrum met veel straatartiesten, optredens en indiaanse carvers. Zij maken de typische indianenversieringen zoals kleine totempalen. Van de grote heb ik enkele originele in de musea gezien en namaam zie je in de straten.
Dinsdag kan ik dan vertrekken. Dankzij goede info van enkele fietsers die ik op de ferry van Port Angeles naar Victoria ontmoette, vind ik zeer rustige wegen die regelmatig langs de oceaan leiden met prachtige uitzichten.
Dinsdagavond verblijf ik bij Barbara. Ook een lid van couchsurfing en een vriendin van mijn gastheer in Vancouver. Het wordt een heel leuk gesprek met een avondwandeling in de haven en met homemade eten en muffins. Barbara heeft een huis met veranda met uitzicht op de Pacific Ocean. Heel leuk.
Woensdag fiets ik heel veel langs de kust over de minder drukke oude highway. Men heeft een nieuwe gebouwd inlands waar het verkeer langs moet. Savonds als ik een kampplaats zoek, komt een buurtbewoner vragen of ik verdwaald ben. Het eindigt dat ik mag kamperen in zijn tuin met jawl, uitzicht op de oceaan.
Donderdag is de mindere dag die begint met regen. Het blijft de hele dag mistig, soms regen, soms fieselregen en soms weet je gewoon niet wat het doet omdat het zo vochtig is. Ik ben hier immers nog altijd in de buurt van het regenwoud. Dit is ook de dag van de lekke band die ik in de regen moet vervangen.
Vrijdag, 27 juni, begint ook regenachtig maar na 1,5u klaart het op en het wordt zonnig en warm. Ik ben hier in een afgelegen streek. Tussen elk dorp is minimaal 50km en deze dorpen bestaan maar uit enkele huizen. Ik ben savonds in Port McNiell. Ik eet er wat op een bank in een park als Chuck en Elaine voorbijkomen. Chuck is afkomstig van Nederland (verhuist toen hij 2 jaar was) en ik mag bij hen blijven. Hij is een gepensioneerd politieman die gewerkt heeft in de streek die waar ik nog moet doorfietsen en hij geeft me ook veel goede info. In Canada heeft men een ander beleid. Hier vindt men dat een politieagent elk soort werk moet kunnen en om promotie te maken worden ze veel overgeplaatst. Zo zijn ze 11 keer verhuisd in 12 jaar.
Elaine is verpleegster en werkt in het lokale ziekenhuis waar men 10 bedden heeft. Ze doet bevallingen, hartziekten, spoed,.... alles door elkaar. In Belgie kan je je een ziekenhuis zonder spoedgevallen niet meer indenken maar hier in deze kleine kustgemeenten is dat eerder regel dan uitzondering.
Elaine is ook een goede kokkin die geweldige pannekoeken kan maken. Men doet er hier lemonsyrup op. Leeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeekker.
Chuck vertelt me ook dat er 200km in het rond geen verkeerslichten heeft. (gewoon even ter informatie).
Omdat ik wat tijd over heb, heb ik vandaag ook Telegraph Cove bezocht. Dit is een dorpje dat ontstaan is rond een telegraafstation. Men had dit voornamelijk nodig om de communicatie fel te verbeteren in WO2 toen de westkust bedreigd leek door de Japanners. Men heeft toen ook in 9maanden de Alaskahighway gemaakt die ik later nog veel zal volgen.
De huizen hier zijn allemaal paalwoningen omdat er in de baai geen plaats is om op de grond te bouwen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
