Hi everybody,
This part only tells you about my travels in Tasmania. I was very excited to go there. Heard a lot of the very beautiful nature. I made a list of thing to do on the 5 weeks I had. I ended up staying 7 weeks and only doing half of them. I must admit I did do some things which weren`t on the list. Well, you have to be flexible?
I left Melbourne, on january 22nd, on the ferry. I went straight to the Walls of Jerusalem NP. This is so beautiful that the first explorer only used biblical names for the mountains and so on. If you ever come to Tasmania and only have a few days to spend this is the place to do so. Forget overland trail and so on. This is it.
I went on hiking to three summits (1500m) and had some amazing views. Some of the best I have ever seen.
While hiking with a couple I twisted my ankle (old soccer injury). We camped by a nearby lake. I decided not to take any risks and took a restday. If you are ever forced to take a restday just hope it is in these surroundings with the beautiful weather I had. I even took a swim in the lake. Over the whole day I just saw 3 people hiking in the distance.
In the late afternoon all of the sudden there was a snake but when it noticed me it disappeared quickly. There are 3 different kinds of snakes here and all three are poisonous but normally not lethal. The next morning there was another little one which tried to shelter under my tent. I chased it away coming close to it but not too close. After that I was ready to leave quicker than usual.
When I arrived by my bicycle I noticed that the possums had gotten to my food. Erin and Leif saw this, put my clothing back in the panniers and left some cookies so I would not get hungry. From here it is still a days ride to a supermarket. Erin and Leif are the couple I was hiking with and are also interested in cycling. This was of course very nice.
From here I went to a nearby river to get some water and stumbled on 2 canadian girls skinny dipping. I did not mind that much (i did 2 days before too) but I am not sure I am speaking for them too.
I took another restday in Lorinna with a warmshowers member. Lorinna is a small village near a dam. It has a hippie or alternative lifestyle. Completely off grid.
Sustainablity on solar energy, micro-hydro and growing your own food. The main road to it is blocked by a landslide so you ride in on a maintenance road. I spent 2 nights here and had a good time meeting a lot of nice people. The partner of Elyse, where I was staying, was a flemish biological farmer only 50km from my house.
I regret not to be able to spend more time. I had already purchased my food for my next 5day hike and did not want it to go bad. There was a news article on the community hall which said it was the most difficult town in Tasmania to get to. Weeks later on the return ferry I met a girl that lives here and she promised to send me a picture of it.
Next I tried to hike a 5day loop near and on the overland track but the ranger told me this was NOT allowed. I had the choice to return immediately or to hike out through Walls of Jerusalem NP. It adds a day to my hike but it is so beautiful it did not feel like a punishment.
Unfortunally a cold front came over and it rained for 2 days and had freezing temperatures during 2 nights. I could shelter in a hut for 1 day.
On the 3rd day I had some snow and hail on the summit but than it cleared up and 1 hour later it was 20 degr.
After this I cycled up the west coast and did some kayaking in the rainforest with 3 other cylists I met. We had a great time. They even saw the rare platypus. I missed it there but saw it another time.
Visiting small old mining towns like Strahan (very touristy but wonderful) and Zeehan with The Henty Dunes was different but nice too.
I also did the famous Frenchman cap. 5 days hiking where the first and last day are spent getting through mudfields. (the soddon loddens). This year was dry so there was not too much mud. A normal year has knee-deep mud. After that you hike through a rainforest and up a pass. It was my first rainforest hike and that was completely different from hiking in the alps. There you just look out for loose rock and always have a far view. Here my pack got stuck every 5 minutes behind a tree or a branch and so on. The lake was less than 10m away but I never could get to it and sometimes did not even see it. A fantastic experience but physically very demanding much more than the alps or the overland track. I hiked 2 days with a family group of 6 and had a good time with them. Tim had been there before and acted as the guide. On the pass he told me it is just a bit up and down for 2km and than down to the lake and hut with some ladders and stairs. Basically easy and not far.
Less than 5 minutes later I was crawling on my hands and feet going straight down. Never for long that is true. I asked him about it and his answer was : that is tasmanian style for a bit up and down. Do I have to mention that I fired him on the spot? He is resuming his duties as a minister for the church now.
I spent 4 days in Hobart meeting wonderfull people. Rodger was my host with a very extended knowledge of tasmania. He gave me so much information that I could not do it in 7 weeks. He is also a nurse on cardiology although in surgery so we could compare working here and in Belgium. I already noticed that there were a lot of fat people on Tasmania. It is known for its high risk of heart diseases because of the lifestyle. It is also the no. 1 cause of death just like Belgium.
There is a statistic that says Australia as a whole has more obesitas than USA. It did pass them 2 years ago. Remembering the fat people in USA I have a hard time believing that but for this part of Tasmania I certainly believe it.
I also met Vanessa through couchsurfing. The idea is that you meet local people to get local information which is better than the travel guides. She grew up in Tasmania but studied on the mainland, cycled 2 years in North Africa (alone as a girl) and worked for 15 months in Haiti after the earthquake. Amazing. But it came down that she could answer any queston about Africa but not so much about Hobart. I had walked around town before and she ended up asking me what the name was of the square we having a drink. Still it was a good time meeting some of her friends and so on.
I cycled up the east coast which is a lot of farmland. Here they promote history but becasue Tasmania was colonised late history starts mid 19th century. I visited a known farm to discover it was build in 1930 only 20 years earlier than my grandfathers house. Not history by European standards.
The treatment of Aboriginals was even worse here so the last full-blooded aborignal died almost a century ago. Not having dealt with this there is not a good museum about their art or history.
Later I spend some time on Maria Island, wineglass bay and bay of fires. All very beautiful beaches. Some sandy, some rocky with hills up to 600m but although beautiful they do not compare with anything on the west-coast. Here I had the feeling that I stayed too long.
The summer is almost over. I heard people already talking about fall even when it was 30degr. So now I am itching to get to the outback. My favorite is the (semi)desert area but it has to wait a bit longer. I am leaving Melbourne to go to Canberra and Sydney. Visiting Kosciusko and Blue mountains NP and seeing some people I met before.
I will not go to Brisbane. I will cycle the Mallee HW south of the Simpson desert which will lead me back to Port Augusta just north of Adelaide. Here the Stuart HW starts leading me to Uluru (Ayers Rock), Mac Donalds ranges through Alice Springs to Darwin at the northern end of Australia. A distance of about 5600km.
Here in Melbourne I had a long conversation with Maree. A girl I met on the Nullarbor. She cycled completely around Australia (22000km). Convincing me that cycling from Darwin to Perth is hard (long distances without water) but amazing. Adding a 4000km to my travels.
So I have 9600km to cycle in 6 months. This leaves me some time to do some hiking as well. It is going to be an amazing ride.
greetings,
nico
donderdag 15 maart 2012
dinsdag 13 maart 2012
tasmanie
Dag allemaal,
Hier is het eerste berichtje over Tasmanie.
Tasmanie is het grote eiland onder Australie en ligt even ver van de evenaar als Frankrijk dus vele Europeanen verwachten het zelfde klimaat. Er zijn hier geen woestijnen en de temperatuur is op het eerste gezicht vergelijkbaar maar er ligt geen land tussen Tasmanie en Antartica en dit heeft een grote invloed.
Het hoogste punt is Mount Ousso (1600m) en er is een hoogplateau dat op ca 1000m ligt. Dit is vrij laag als je de alpen enz kent maar hier is bijna elk jaar sneeuw en als er een koudfront overtrekt kan er zelfs veel sneeuw vallen in de zomer. Dit kan uiteraard ook in de alpen maar dan op 3000m hoogte. Vele mensen hebben deze fout gemaakt en er zijn al doden gevallen. Daarom zijn er allerlei noodhutten gebouwd waar je kunt schuilen als er plotseling noodweer komt.
Verder is Tasmanie gekend owv zijn vele beschermde natuurparken. 1/3 van het grondgebied is beschermd. Een gedeelte zelfs als Unesco Wereld erfgoed.
Tasmanie is 2x zo groot als Belgie maar heeft slechts 500 000 inwoners dus zeer dun bewoond. Op lagere hoogten is er een gematigd regenwoud. Hier heeft men jaarlijks 3m (ja, drie meter) regen. Dus nu mogen we als Belgen niet meer klagen over het beetje regen dat wij hebben. Wij denken nog altijd in mm en cm niet?
Ik verlaat Melbourne op zondag, 22 januari, met een nachtelijke rit op de ferry.
Mijn eerste doel is het Walls of Jerusalem NP. Dit park is zo mooi dat de eerste ontdekkingsreiziger enkel bijbelse namen gebruikte om alles te benoemen.
Het is zo afgelegen en beschermd dat je er met de auto niet kunt komen. Eerst is er een 20km lange doodlopende gravelweg wat hier niet zo ongewoon is. Er rijden hier trouwens meer jeeps rond dan gewone autos. Dan is de afslag naar het park. Deze gravelweg heeft losse gravel en stijgt gemiddeld 10%. Hier moet ik regelmatig stukje te voet gaan. Het is gewoon te moeilijk om te fietsen. Dan is er de parking van waar je 3km moet wandelen op een single track pad om aan het park te komen. Vandaar is het nog 10km naar de camping. Een puttoilet en regenwater in een tank is alles wat je er vindt. Dit gebied wordt beheerd als remote wilderness dus met minimaal onderhoud en weinig paden. Het is de bedoeling dat je zelf je weg vindt.
Het is hier echter nog zo proper dat je kunt drinken van de beekjes en de talrijke meren. Dorst moet ik niet lijden. De eerste nacht slaagt een possum erin wat van mijn eten te stelen. Hij opent de rits van mijn rugzak die in mijn voortentje ligt. Ze zijn erom bekend dat ze voedselagressief zijn maar dit had ik toch niet verwacht.
Ik jaag ze meermaals weg maar na 5 min komen ze elke keer terug tot ik erin slaag er eentje een stamp te geven. Ik ga terug slapen maar na 5 min hoor ik mijn buur vloeken. Het is zijn beurt om voedsel te verliezen. De volgende ochtend verneem ik dat bijna iedereen er last van had. Enkel de ervaren Australiers zijn er aan ontsnapt. Eten ophangen in bomen of in je tent zetten is de enige remedie.
De volgende dag wandel ik op 3 bergtoppen : Mount Jerusalem 1446m, Salomons throne 1469m enz. De term berg wordt hier nogal vlug gebruikt. In de alpen zijn dit slechts heuvels.
Op het einde van de dag heb ik pech. Ik wandel samen met een koppel en terwijl ik ze volg, verstuik ik mijn enkel. Het is een oude voetbalblessure die weer opspeelt. Gevolg een verplichte rustdag de volgende dag. Ik kampeer aan een meer en geniet van de uitzichten waar ik na een dag nog niet op uitgekeken ben. In de late namiddag is er nog een verrassing. Ik kom terug uit de schaduw van een boom enkele meters verder om een slang te vinden op mijn kampeerplek.Het is een grote van ca 1m. Er zijn 3 soorten slangen hier en alledrie giftig maar niet dodelijk. Ze zijn ook zeer schuw en als ze me merkt, verdwijnt ze snel maar ik kan toch een foto nemen.
De volgende ochtend is mijn enkel beter en ik kan redelijk vlot wandelen met een windel. Ik besluit te vertrekken maar opnieuw is er een slang. Deze keer een kleintje ca 35cm. Ze wil onder mijn tent schuilen wat ik niet zo apprecieer maar gelukkig kan ik haar wegjagen. Ik kom kort bij haar maar juist niet kort genoeg zodat ze me kan bijten. Daarna ben ik wel sneller gereed om te wandelen dan normaal en ik voel mijn enkel ook niet zo voor het eerste uur. Ondertussen heb ik al 21 slangen gezien waarvan de meesten in Tasmanie.
Als ik mijn fiets bereik anderhalve dag later zijn de possums ook hier actief geweest. Hebben enkele kledingstukken uit mijn tas gegooid om dan mijn brood op te eten. Leif en Erin, het koppel waar ik mee wandelde toen ik mijn enkel verstuikte, hebben dit gezien. Hebben als netjes opgeruimd en koekjes achtergelaten zodat ik geen honger moet hebben. Van hier is het immers nog een dag fietsen voor ik een supermarkt vind.
Daarna wil ik een 5daagse tocht doen in Cradle Mountain, een deel van de overland track. Dit is nu zo bekend dat je maanden op voorhand een vergunning moet aanvragen die ook vrij duur is. Ik wil er even over wandelen om dan het meer waar ik kampeerde langs de andere kant te zien. De ranger of boswachter ziet me en vertelt me dat dit niet mag. Er staat een boete van 2600 dollar op. Ik krijg de keuze om onmiddellijk terug te keren of verder te wandelen maar dan moet ik via Walls of Jerusalem NP er uit wandelen. Dit is minstens een extra dag wandelen maar gelukkig heb ik wat reservevoedsel bij me. De streek is zo prachtig dat ik dat zeker niet erg vind.
Helaas komt er een koude front over en het regent voor 2 dagen en snachts vriest het bijna. Ik blijf 1 dag schuilen in een noodhut maar moet dan verder owv te weinig voedsel. De volgende nacht moet ik kamperen nadat ik de hele dag in natte schoenen gelopen heb. Hier zijn meerdere kameerders en iedereen is nat en heeft het koud maar dit maakt de sfeer geweldig. Iedereen deelt met iedereen. De ene geeft koffie, de andere suiker enz en we vertellen leuke verhalen. De volgende ochtend begint slecht met regen en daarna op een top zelf smeltende sneeuw en wat hagel. Tegen de middag is het opeens over en een uur later is het 20gr. Later verneem ik dat het de resten zijn van een cycloon die zelfs overstromingen heeft veroorzaakt op het vasteland. Deze waren zo erg dat ze het nieuws in Belgie haalde met uiteraard de nodige bezorgde emails voor mij. De mensen hebben enkele dagem moeten wachten voor ik ze kon beantwoorden maar de overstromingen waren ca 3000km weg van mij.
Ik bereik de parking maar moet van hier een lift vinden die me terug naar mijn fiets brengt een 75km verder. Wat in deze afgelegen streek natuurlijk niet gemakkelijk is. Ik dacht eral over om eerst naar de stad te liften om eten te kopen. Na 15min is er een andere wandelaar die nu naar Cradle mountain gaat en me een lift geeft. Gemakkelijker dan dat gaat natuurlijk niet.
Miijn geplande 5daagse wandeltocht werd dus 7 dagen met slecht weer maar weeral heb ik prachtige dingen gezien en fijne mensen ontmoet. Ik heb er nog geen seconde spijt over gehad na de tocht. Tijdens heb ik wel eens gevloekt.
Ik neem een welverdiende rustdag waarna ik rustig verder fiett langs de westkust. Het is hier heel heuvelachtig en de australiers hebben de gewoonte om de straten gewoon rechtdoor te maken dus helling tot 15% zijn geeen uitzondering. Gevolg ik verbeter mijn recordsnelheid met een volledig bepakte (ca 30kg) fiets : 69,9km/u. Ik probeer de 70 te bereiken maar faal. Enige dagen later haal ik het wel maar heb niet al mijn bagage bij me.
Ik neem ook gravelwegen die me in het regenwoud leiden. Ik ontmoet andere fietsers en samen doen we een kayaktocht van een halve dag. We starten op een grote rivier maar verkennen ook de kleinere beekjes. We moeten rond of onder omgevallen bomen enz. Het wordt zo ondiep dat we terugkeren. De anderen zien het beroemde vogelbekdier. Dit is een dier dat lijkt op een zoogdier en hier enkele kenmerken van heeft zoals haren en zogen maar toch eieren legt. Het is nu erkend als een apart groep naast zoogdieren, reptielen, vogels enz. Maar toen men het eerste opgezette exemplaar naar Europa stuurde dacht men dat het een grap was. Gemaakt van verschillende dieren. Het heeft vb een snavel van een eend maar kan ook tepels om te zogen. Het is zeer schuw maar ik heb toch al kunnen zien.
Ik doe nog een 5daagse wandeltocht naar Frenchmans cap. Eerst een dag door een moddervlakte maar eigenlijk hebben ze hier een warme droge zomer dus dit valt goed moe. In normale jaren waad je hier tot je knieen door de modder. Nu kan ik grotendeels ontwijken. Op de top heb ik een geweldig uitzicht en je ziet er ook niets menselijks. Alleen natuur. Er is een groepje bij mij waarvan een man al 3x hier is geweest. Het is de eerste keer dat hij iets kan zien. Normaal heb je regen, sneeuw of mist hier. Ben dus goed af. Welja, het moet niet altijd slecht nieuws zijn he.
Daarna blijf ik een 4tal dagen in Hobart. Het is de hoofdstad maar is eigenlijk klein. Hier is er dan weer een hittegolf tot 36gr. Dan fiets ik langs de oostkust terug naar de haven. Dit is vnl farmland dus niet zo interessant. Hier wordt de nadruk gelegd op geschiedenis. Ik bezoek enkele van de oudere boerderijen. Geschiedenis is hier wel wat anders dan in Europa. Tasmanie werd vrij laat gekoloniseerd. Een ”oude" boerderij is gebouwd in 1930 wat maar 20j ouder is dan het huis van mijn grootvader. Niet echt geschiedenis dus. Er zijn uiteraard wel oudere gebouwen maar middan 19de eeuw is wel het maximum.
Het museum in Hobart wordt ook gerenoveerd en is grotendeels gesloten. Dus niet veel nieuws te vinden over Aboriginals. Ik leer wel dat men hier omdat het eiland zo klein is, een lijn van gewapende mannen heeft gevormd die de Aboriginals voor zich uitdreven en neerschoten. Het is niet volledig gelukt maar door andere maatregelen is de laatste Aboriginal vermoedelijk gestorven ca 1930.
Er is een soort van parallell met de Tasmaanse tijger. Dit is een hondachtig dier dat als gevaarlijk voor de schapen enz werd aanzien. Het is ook uitgestorven mede omdat de regering een premie betaalde voor elke geschoten dier.
Toen men besefte de uitsterving dreigde, is men ermee gestopt en men heeft het zelfs op de lijst van beschermde dieren gezet. Dit was echter 6 maanden nadat men de laatste officiele waarneming van een wild dier had gezien. Nu 70j later staat het nog altijd op de lijst omdat er nog officieuze waarnemingen zijn maar algemeen wordt aangemomen dat ze uitgestorven zijn.
Zo dit was het dan.
Ik hoop snel te vertrekken richting Canberra en dan Sydney aan de oostkust. Na het gesprek met Maree heb ik besloten om niet naar Brisbane te fietsen maar van hieruit naar de outback te gaan. Men zegt nu al dat het herfst is (slechts 25gr) dus het zal niet te heet zijn daar. Zo kom ik wel wel terug in de buurt van Adelaide. Dit is omdat er geen wegen zijn door de grote simpson woestijn. Er is 1 ten zuiden en 1 ten noorden ervan. Als ik de noordelijke neem, moet ik ca 500km naar het zuiden fietsen om Ayers Rock te zien en dan weer 500km over de zelfde weg terug richting Darwin. Dit is zelfs voor mij iets teveel van het goede. Ik beloof om jullie op de hoogte te houden. Geniet van de lente in Europa.
nico
Hier is het eerste berichtje over Tasmanie.
Tasmanie is het grote eiland onder Australie en ligt even ver van de evenaar als Frankrijk dus vele Europeanen verwachten het zelfde klimaat. Er zijn hier geen woestijnen en de temperatuur is op het eerste gezicht vergelijkbaar maar er ligt geen land tussen Tasmanie en Antartica en dit heeft een grote invloed.
Het hoogste punt is Mount Ousso (1600m) en er is een hoogplateau dat op ca 1000m ligt. Dit is vrij laag als je de alpen enz kent maar hier is bijna elk jaar sneeuw en als er een koudfront overtrekt kan er zelfs veel sneeuw vallen in de zomer. Dit kan uiteraard ook in de alpen maar dan op 3000m hoogte. Vele mensen hebben deze fout gemaakt en er zijn al doden gevallen. Daarom zijn er allerlei noodhutten gebouwd waar je kunt schuilen als er plotseling noodweer komt.
Verder is Tasmanie gekend owv zijn vele beschermde natuurparken. 1/3 van het grondgebied is beschermd. Een gedeelte zelfs als Unesco Wereld erfgoed.
Tasmanie is 2x zo groot als Belgie maar heeft slechts 500 000 inwoners dus zeer dun bewoond. Op lagere hoogten is er een gematigd regenwoud. Hier heeft men jaarlijks 3m (ja, drie meter) regen. Dus nu mogen we als Belgen niet meer klagen over het beetje regen dat wij hebben. Wij denken nog altijd in mm en cm niet?
Ik verlaat Melbourne op zondag, 22 januari, met een nachtelijke rit op de ferry.
Mijn eerste doel is het Walls of Jerusalem NP. Dit park is zo mooi dat de eerste ontdekkingsreiziger enkel bijbelse namen gebruikte om alles te benoemen.
Het is zo afgelegen en beschermd dat je er met de auto niet kunt komen. Eerst is er een 20km lange doodlopende gravelweg wat hier niet zo ongewoon is. Er rijden hier trouwens meer jeeps rond dan gewone autos. Dan is de afslag naar het park. Deze gravelweg heeft losse gravel en stijgt gemiddeld 10%. Hier moet ik regelmatig stukje te voet gaan. Het is gewoon te moeilijk om te fietsen. Dan is er de parking van waar je 3km moet wandelen op een single track pad om aan het park te komen. Vandaar is het nog 10km naar de camping. Een puttoilet en regenwater in een tank is alles wat je er vindt. Dit gebied wordt beheerd als remote wilderness dus met minimaal onderhoud en weinig paden. Het is de bedoeling dat je zelf je weg vindt.
Het is hier echter nog zo proper dat je kunt drinken van de beekjes en de talrijke meren. Dorst moet ik niet lijden. De eerste nacht slaagt een possum erin wat van mijn eten te stelen. Hij opent de rits van mijn rugzak die in mijn voortentje ligt. Ze zijn erom bekend dat ze voedselagressief zijn maar dit had ik toch niet verwacht.
Ik jaag ze meermaals weg maar na 5 min komen ze elke keer terug tot ik erin slaag er eentje een stamp te geven. Ik ga terug slapen maar na 5 min hoor ik mijn buur vloeken. Het is zijn beurt om voedsel te verliezen. De volgende ochtend verneem ik dat bijna iedereen er last van had. Enkel de ervaren Australiers zijn er aan ontsnapt. Eten ophangen in bomen of in je tent zetten is de enige remedie.
De volgende dag wandel ik op 3 bergtoppen : Mount Jerusalem 1446m, Salomons throne 1469m enz. De term berg wordt hier nogal vlug gebruikt. In de alpen zijn dit slechts heuvels.
Op het einde van de dag heb ik pech. Ik wandel samen met een koppel en terwijl ik ze volg, verstuik ik mijn enkel. Het is een oude voetbalblessure die weer opspeelt. Gevolg een verplichte rustdag de volgende dag. Ik kampeer aan een meer en geniet van de uitzichten waar ik na een dag nog niet op uitgekeken ben. In de late namiddag is er nog een verrassing. Ik kom terug uit de schaduw van een boom enkele meters verder om een slang te vinden op mijn kampeerplek.Het is een grote van ca 1m. Er zijn 3 soorten slangen hier en alledrie giftig maar niet dodelijk. Ze zijn ook zeer schuw en als ze me merkt, verdwijnt ze snel maar ik kan toch een foto nemen.
De volgende ochtend is mijn enkel beter en ik kan redelijk vlot wandelen met een windel. Ik besluit te vertrekken maar opnieuw is er een slang. Deze keer een kleintje ca 35cm. Ze wil onder mijn tent schuilen wat ik niet zo apprecieer maar gelukkig kan ik haar wegjagen. Ik kom kort bij haar maar juist niet kort genoeg zodat ze me kan bijten. Daarna ben ik wel sneller gereed om te wandelen dan normaal en ik voel mijn enkel ook niet zo voor het eerste uur. Ondertussen heb ik al 21 slangen gezien waarvan de meesten in Tasmanie.
Als ik mijn fiets bereik anderhalve dag later zijn de possums ook hier actief geweest. Hebben enkele kledingstukken uit mijn tas gegooid om dan mijn brood op te eten. Leif en Erin, het koppel waar ik mee wandelde toen ik mijn enkel verstuikte, hebben dit gezien. Hebben als netjes opgeruimd en koekjes achtergelaten zodat ik geen honger moet hebben. Van hier is het immers nog een dag fietsen voor ik een supermarkt vind.
Daarna wil ik een 5daagse tocht doen in Cradle Mountain, een deel van de overland track. Dit is nu zo bekend dat je maanden op voorhand een vergunning moet aanvragen die ook vrij duur is. Ik wil er even over wandelen om dan het meer waar ik kampeerde langs de andere kant te zien. De ranger of boswachter ziet me en vertelt me dat dit niet mag. Er staat een boete van 2600 dollar op. Ik krijg de keuze om onmiddellijk terug te keren of verder te wandelen maar dan moet ik via Walls of Jerusalem NP er uit wandelen. Dit is minstens een extra dag wandelen maar gelukkig heb ik wat reservevoedsel bij me. De streek is zo prachtig dat ik dat zeker niet erg vind.
Helaas komt er een koude front over en het regent voor 2 dagen en snachts vriest het bijna. Ik blijf 1 dag schuilen in een noodhut maar moet dan verder owv te weinig voedsel. De volgende nacht moet ik kamperen nadat ik de hele dag in natte schoenen gelopen heb. Hier zijn meerdere kameerders en iedereen is nat en heeft het koud maar dit maakt de sfeer geweldig. Iedereen deelt met iedereen. De ene geeft koffie, de andere suiker enz en we vertellen leuke verhalen. De volgende ochtend begint slecht met regen en daarna op een top zelf smeltende sneeuw en wat hagel. Tegen de middag is het opeens over en een uur later is het 20gr. Later verneem ik dat het de resten zijn van een cycloon die zelfs overstromingen heeft veroorzaakt op het vasteland. Deze waren zo erg dat ze het nieuws in Belgie haalde met uiteraard de nodige bezorgde emails voor mij. De mensen hebben enkele dagem moeten wachten voor ik ze kon beantwoorden maar de overstromingen waren ca 3000km weg van mij.
Ik bereik de parking maar moet van hier een lift vinden die me terug naar mijn fiets brengt een 75km verder. Wat in deze afgelegen streek natuurlijk niet gemakkelijk is. Ik dacht eral over om eerst naar de stad te liften om eten te kopen. Na 15min is er een andere wandelaar die nu naar Cradle mountain gaat en me een lift geeft. Gemakkelijker dan dat gaat natuurlijk niet.
Miijn geplande 5daagse wandeltocht werd dus 7 dagen met slecht weer maar weeral heb ik prachtige dingen gezien en fijne mensen ontmoet. Ik heb er nog geen seconde spijt over gehad na de tocht. Tijdens heb ik wel eens gevloekt.
Ik neem een welverdiende rustdag waarna ik rustig verder fiett langs de westkust. Het is hier heel heuvelachtig en de australiers hebben de gewoonte om de straten gewoon rechtdoor te maken dus helling tot 15% zijn geeen uitzondering. Gevolg ik verbeter mijn recordsnelheid met een volledig bepakte (ca 30kg) fiets : 69,9km/u. Ik probeer de 70 te bereiken maar faal. Enige dagen later haal ik het wel maar heb niet al mijn bagage bij me.
Ik neem ook gravelwegen die me in het regenwoud leiden. Ik ontmoet andere fietsers en samen doen we een kayaktocht van een halve dag. We starten op een grote rivier maar verkennen ook de kleinere beekjes. We moeten rond of onder omgevallen bomen enz. Het wordt zo ondiep dat we terugkeren. De anderen zien het beroemde vogelbekdier. Dit is een dier dat lijkt op een zoogdier en hier enkele kenmerken van heeft zoals haren en zogen maar toch eieren legt. Het is nu erkend als een apart groep naast zoogdieren, reptielen, vogels enz. Maar toen men het eerste opgezette exemplaar naar Europa stuurde dacht men dat het een grap was. Gemaakt van verschillende dieren. Het heeft vb een snavel van een eend maar kan ook tepels om te zogen. Het is zeer schuw maar ik heb toch al kunnen zien.
Ik doe nog een 5daagse wandeltocht naar Frenchmans cap. Eerst een dag door een moddervlakte maar eigenlijk hebben ze hier een warme droge zomer dus dit valt goed moe. In normale jaren waad je hier tot je knieen door de modder. Nu kan ik grotendeels ontwijken. Op de top heb ik een geweldig uitzicht en je ziet er ook niets menselijks. Alleen natuur. Er is een groepje bij mij waarvan een man al 3x hier is geweest. Het is de eerste keer dat hij iets kan zien. Normaal heb je regen, sneeuw of mist hier. Ben dus goed af. Welja, het moet niet altijd slecht nieuws zijn he.
Daarna blijf ik een 4tal dagen in Hobart. Het is de hoofdstad maar is eigenlijk klein. Hier is er dan weer een hittegolf tot 36gr. Dan fiets ik langs de oostkust terug naar de haven. Dit is vnl farmland dus niet zo interessant. Hier wordt de nadruk gelegd op geschiedenis. Ik bezoek enkele van de oudere boerderijen. Geschiedenis is hier wel wat anders dan in Europa. Tasmanie werd vrij laat gekoloniseerd. Een ”oude" boerderij is gebouwd in 1930 wat maar 20j ouder is dan het huis van mijn grootvader. Niet echt geschiedenis dus. Er zijn uiteraard wel oudere gebouwen maar middan 19de eeuw is wel het maximum.
Het museum in Hobart wordt ook gerenoveerd en is grotendeels gesloten. Dus niet veel nieuws te vinden over Aboriginals. Ik leer wel dat men hier omdat het eiland zo klein is, een lijn van gewapende mannen heeft gevormd die de Aboriginals voor zich uitdreven en neerschoten. Het is niet volledig gelukt maar door andere maatregelen is de laatste Aboriginal vermoedelijk gestorven ca 1930.
Er is een soort van parallell met de Tasmaanse tijger. Dit is een hondachtig dier dat als gevaarlijk voor de schapen enz werd aanzien. Het is ook uitgestorven mede omdat de regering een premie betaalde voor elke geschoten dier.
Toen men besefte de uitsterving dreigde, is men ermee gestopt en men heeft het zelfs op de lijst van beschermde dieren gezet. Dit was echter 6 maanden nadat men de laatste officiele waarneming van een wild dier had gezien. Nu 70j later staat het nog altijd op de lijst omdat er nog officieuze waarnemingen zijn maar algemeen wordt aangemomen dat ze uitgestorven zijn.
Zo dit was het dan.
Ik hoop snel te vertrekken richting Canberra en dan Sydney aan de oostkust. Na het gesprek met Maree heb ik besloten om niet naar Brisbane te fietsen maar van hieruit naar de outback te gaan. Men zegt nu al dat het herfst is (slechts 25gr) dus het zal niet te heet zijn daar. Zo kom ik wel wel terug in de buurt van Adelaide. Dit is omdat er geen wegen zijn door de grote simpson woestijn. Er is 1 ten zuiden en 1 ten noorden ervan. Als ik de noordelijke neem, moet ik ca 500km naar het zuiden fietsen om Ayers Rock te zien en dan weer 500km over de zelfde weg terug richting Darwin. Dit is zelfs voor mij iets teveel van het goede. Ik beloof om jullie op de hoogte te houden. Geniet van de lente in Europa.
nico
Melbourne
Dag allemaal,
Dit berichtje gaat over Melbourne waar ik 3 dagen ben geweest voor ik naar Tasmania vertrok en nu ook weer 3 dagen ben. In beide gevallen was het wachten op materiaal dat hersteld moest worden. Ik heb tot nu toe een prachtige tocht maar met iets teveel materiaal pech. Soms door het vele gebruik maar somms is het toch snel stuk maar eerst Melbourne.
Melbourne is een stad van bijna 4 miljoen inwoners en hiermee de 2de grootste stad in Austrlie. Het voelt niet zo groot aan omdat het zeer uitgebreid gebouwd is. De voorsteden strekken zich eindeloos ver uit langs de baai en kust maar in het centrum vind je soms nog 3 verdiepingen hoge gebouwen uit de 18de en 19de eeuw. Het laatste decennium heeft wel de consructie gezien van vele flatgebouwen maar met gezellige restaurantjes en cafe langs de rivier de Jarra. Er is ook een 30km lang fietspad erlangs. Het is leuk maar na 2 dagen ben ik het wel beu.
Ook al ontmoet ik geweldige mensen. Heb gisteren een lang gesprek gehad met Maree, een vrouw die ik ontmoette terwijl we allebei fietsen in de Nullarbor. Haar tocht is nu over. Ze maakte de volledige lus rond Australie. 24 000km en bijna 2 jaar onderweg. Ze heeft geweldige tips en is leuk gezelschap. Nu is ze jaloers omdat ze niet naar Tasmanie kon en ik wel.
Verder zijn er enkele leuke parken en museums maar uiteindelijk is het gewoon een grote stad zoals zovele in de wereld.
Wel, nu even een opsomming over al mijn materiaalpech.
fiets :
-decmber : 5 gebroken spaken in de nullarbor. Nieuw wiel in Ceduna.
-januari : weer 5 gebroken spaken. Spaken vervangen.
- eind januari : freewheelen. Hub versleten. 1 week wachten op reserve-onderdeel of nieuw wiel. Koop nieuw wiel. Is MTB dus extra sterk.
-februari : nieuwe cassette en ketting. Dit is slijtage maar is wat vroeg (na 7500km)
Het goede nieuwsis : o platte banden na 8500km
ander materiaal :
-october : brandstofleiding van kampvuurtje breekt af na 7jaar gebruik. Koop nieuw vuurtje op gas maar gas is soms moeilijk te vinden en het werkt niet goed. Koop nieuwe allesbrander (whisperlight MSR) in januari.
- nieuwe wandelschoenen gekocht in Perth. Scheuren al in december. Toen hersteld maar nu opnieuw gescheurd. Zijn normaal deze namiddag hersteld.
-januari : thermarest slaapmatje delamineerd. Wordt niet vervangen onder garantie. Gisteren een nieuw matje gekocht.
-februari : koop nieuwe zak om tent in te steken. Oude was gescheurd tijdens wandelen. Ook wandelsokken moeten vervangen worden.
-maart : ritssluiting van tent is stuk. Normaal 2 weken wachten maar nu noodreparatie. Zal namiddag hersteld zijn.
Wel, dat was het en ik hoop dat het zo blijft voor een hele periode.
groeten,
nico
Dit berichtje gaat over Melbourne waar ik 3 dagen ben geweest voor ik naar Tasmania vertrok en nu ook weer 3 dagen ben. In beide gevallen was het wachten op materiaal dat hersteld moest worden. Ik heb tot nu toe een prachtige tocht maar met iets teveel materiaal pech. Soms door het vele gebruik maar somms is het toch snel stuk maar eerst Melbourne.
Melbourne is een stad van bijna 4 miljoen inwoners en hiermee de 2de grootste stad in Austrlie. Het voelt niet zo groot aan omdat het zeer uitgebreid gebouwd is. De voorsteden strekken zich eindeloos ver uit langs de baai en kust maar in het centrum vind je soms nog 3 verdiepingen hoge gebouwen uit de 18de en 19de eeuw. Het laatste decennium heeft wel de consructie gezien van vele flatgebouwen maar met gezellige restaurantjes en cafe langs de rivier de Jarra. Er is ook een 30km lang fietspad erlangs. Het is leuk maar na 2 dagen ben ik het wel beu.
Ook al ontmoet ik geweldige mensen. Heb gisteren een lang gesprek gehad met Maree, een vrouw die ik ontmoette terwijl we allebei fietsen in de Nullarbor. Haar tocht is nu over. Ze maakte de volledige lus rond Australie. 24 000km en bijna 2 jaar onderweg. Ze heeft geweldige tips en is leuk gezelschap. Nu is ze jaloers omdat ze niet naar Tasmanie kon en ik wel.
Verder zijn er enkele leuke parken en museums maar uiteindelijk is het gewoon een grote stad zoals zovele in de wereld.
Wel, nu even een opsomming over al mijn materiaalpech.
fiets :
-decmber : 5 gebroken spaken in de nullarbor. Nieuw wiel in Ceduna.
-januari : weer 5 gebroken spaken. Spaken vervangen.
- eind januari : freewheelen. Hub versleten. 1 week wachten op reserve-onderdeel of nieuw wiel. Koop nieuw wiel. Is MTB dus extra sterk.
-februari : nieuwe cassette en ketting. Dit is slijtage maar is wat vroeg (na 7500km)
Het goede nieuwsis : o platte banden na 8500km
ander materiaal :
-october : brandstofleiding van kampvuurtje breekt af na 7jaar gebruik. Koop nieuw vuurtje op gas maar gas is soms moeilijk te vinden en het werkt niet goed. Koop nieuwe allesbrander (whisperlight MSR) in januari.
- nieuwe wandelschoenen gekocht in Perth. Scheuren al in december. Toen hersteld maar nu opnieuw gescheurd. Zijn normaal deze namiddag hersteld.
-januari : thermarest slaapmatje delamineerd. Wordt niet vervangen onder garantie. Gisteren een nieuw matje gekocht.
-februari : koop nieuwe zak om tent in te steken. Oude was gescheurd tijdens wandelen. Ook wandelsokken moeten vervangen worden.
-maart : ritssluiting van tent is stuk. Normaal 2 weken wachten maar nu noodreparatie. Zal namiddag hersteld zijn.
Wel, dat was het en ik hoop dat het zo blijft voor een hele periode.
groeten,
nico
Abonneren op:
Posts (Atom)
