Hello everybody,
My next story tells about my trip from New Orleans to Waynesboro through the state of Louisiana, Mississippi, Alabama (very limited), Tenessee, North Carolina and Virginia.
Total cycling distance : 28 000km or 17 500 miles
So on Wednesday, may 27th, I leave New Orleans. I decided to cycle around the lake in the hope to avoid the traffic between NO and Baton Rouge. For a part I succeed.
I camp along a bikepath where I meet Dan and his daughter Caroline. They are so nice to bring me a warm breakfast the next morning. Some good brussels wafels, milk and so on. It is very much appreciated and one of the many signs of kindness I have received during this trip.
A few days later I am invited to a church where I rest a bit and get some food. I also attend the bible study for a while. Quiet different from back home.
I reach Natchez on saturday, may 30th, and it is here that the 440 mile long Natchez Trace trail that will lead me to Nashville.
This road is made by the CCC in the 30s.
On sunday, I meet Chris, a cyclist who is now at the end of the trail. He is happy to have it done and give me his guidebook and several dried food packages.
There is also a turtle passing over the road. When I come closer he hides in his home and does not move again. Not even when several cars pass and almost hit him. I take him up and put on the other side of the road.
I make a side trip to Vicksburg to see the civil war battlefield there. This was once called the gibraltar of the south and when general Grant conquered it it spilt the confederacy in two. Now the north had a good way of importing goods and it also meant that the plan Anaconda was put in effect.
The USS Cairo was one of the pantserd ships from the north which contributed a lot to conquer the Mississippi. It is a nice town to be in.
In Kosciusko I stay wit a member of WS. He is a doctor and I get a free tour in the hospital. Being a nurse it is very nice to see how they work here. I notice there are a lot more nurses than back home. In belgium there is 1 nurse for every 10 pat in daytime and 1 nurse for 20 pat at night. Here there are almost twice as much.
Gary and Donna, thank you very much for hosting me.
On thursday, june 4th, I am surprised with a storm. I shelter at a antebellum home that is a museum aswel. I talk to the manager and he lets me stay in one of the cabins. I do not know if it is as old as the house but it sure looks like it.
Tupelo is a small town along the trace and I just go in to buy food. Than I remember it is the birthplace of Elvis Presley. This weekend they celebrated his homecoming concert in 1958. I think it is when he finishes his military draft from Germany but I am not sure. There is a parade with nice cars and off course many Elvis imitators. It is not very spectaculair but nice if you totally not expect it.
I meet two cyclists a bit further down the road. Pieter is from Holland and it is nice to talk in flemish again, He met Kevin in 1982 and they are friends ever since. He wanted to cycle in the USA before he gets to old. Kevin is doing this bike ride for the 15th time. Pieter is also a bit suffering from the heat and humidity while I am not bordered by it. It seems like I am adapting well but later in the trip when the temp rises I will be suffering a lot to.
I visit the Lewis museum at the Lewis Meriwether campsite. Lewis was 1 of the captains of the Lewis and Clark expedition in 1805. The first big expedition that crossed the USA after the Louisiana purchase and mapped the whole route. As a reward he became the gouvernor of the Louisiana territory. On his way to Washington he most likely committed suicide here on this spot.
I reach Nashville, the country music capital, on tuesday, june 5th. Just now there is a big country festival going on but after 2 days I am full of country. I must admit it is different from what I expected it to be.
Caitlin and Darren, my hosts, take me to a party where there is some performances and a fire bottle dance. Especially that last one is amasing.
We go also to a "all you can eat"restaurant with typical southern dishes. It is great. I loved the banana dessert. After that we laid for an hour in the grass. Not able to do anything.
In contrast of the festival I see a free shakespeare musical with some short play in between at one of the city parks. It is in the evening and fun to see. I must admit my shakespeare english is not good.
I leave on saturday and late in the afternoon I met Earl. I was just sitting in a townsquare of a little village Watertown. He invited me stay at his place. We talked for hours and I ended up staying one more day. We discussed European and American politics, habits, morals,.....
Earl, thank you for hosting me and I enjoyed the weekend a lot.
The next days I use to cycle to the Smoky Mountains NP and the blue ridge parkway. It is during these days I have very little motivation to go on. Partly to blame is the heat, humidity and poor scenery but it is also mental fatigue for being on the road now for 12 months. One day I only cycle 16 miles.
I reach the Cherohalo skyway which is beautiful and I start enjoying my trip again. It is a official scenic byway. The highest point is 5400 ft and when I reach it I am sooking wet from sweating.
It is here and not in one of the several deserts I have crossed that I am out of water. Luckily many motards pass by and they give me enough water to get by.
I visit the Cherokee museum in the village of Cherokee. This is also the reservation of the few Cherokeae Indians who escaped the forced removal of all Indians east of the Mississippi in the 1830's. This happened under president Andrew Jackson although several of the tribes had fought with him almost 20 years earlier. Many indians died and this is now called the Trace of Tears. I had hoped to find a lot of info but it was a bit disappointing.
From here I went in to the Smoky Mountains to do a 2 day hike. I go light wight and leave even my outertent behind. They do not predict rain so. But that night of course there is a major storm that last for 6 hours. At the end I have 4 gallons of water in my tent. I dry my stuff and hike back down. I had enough of hiking for a while.
I start cycling on the Blue Ridge parkway. Also a CCC road for 467 miles which connect to the skyline drive in the Shenadoah Valley NP. These are the smoky and appalachan mountains and they are very beautiful. This road is worth of being a destination on it self. Much better than the Natchez Trace Trail.
In the first 35 miles I will have to cycle to the highest point of the parkway. It is at 6047 feet and I start at 2020 ft but it does not go straight up. When I was at 5000 ft it came down again to 4000 ft and I could start all over again. The rides down are great but you know that every feet you go down you have to cycle up again. It is fun and frustrating at the same time.
There are many tunnels on the road and also many old buildings. I see how the mountain people use to live. There are just living cabins but also a mill powered by water, farms, a metalworker,.... Many falls are just of the parkway. Just great to see.
On june 24th, my birthday, I take a rest day. It is really a lazy day where I do not nothing. In the evening I have some good beers with nice company. Thank you for that Christine.
I also meet Andre, a Swiss guy, who lives in the USA for 20 years now. He treats me on a delicious lunch : some real american burgers and grilled corn. We swim in his little pool which is very refreshing.
He gives me good info about the parkway. He has also many maps which helps me out for planning the next part of the trip.
I can call home here and finally congratulate my sister with her pregnancy. I have known this for some months now but I just learned a day ago that my brothers girlfriend is pregnant to. They also want to get married. Normally it would be this summer but because I extended my trip they had to prospone the wedding. In my defense I did not know they were planning their wedding when I extended my trip.
I make a side trip to Bedford where the National Memorial for D day is. It is here because this is the town that had the highest casual list per capita from D day. Most of the man just joined the national guard in the 30's to get the 1 dollar a month fee. This helped them out during the big depression. They were chosen to be part of the first wave that landed on Omaha beach and 19 man of Bedford died that day. Several more in the next days.
I read the book several years ago and was very interesting. I did make the mistake of thinking it would be a museum and hoped to find a lot of info. Of course a memorial is not a museum. I was a bit disappointed but it was my own mistake.
I also had a scary encounter with a black beer. At dusk I was walking around near my campsite just to relax. I heard a sound in a tree and looked in the hope to see a nice bird or so. I was a black beer at least 5 ft high but he came down very quickly. Luckily he was as frightened as I was and he just run in to the forest. It is my 16th black beer I see and the one I will most remember.
So now I am in Waynesboro at the end of the Bleu Ridge parkway. My plan was to leave today and cycle the skyline drive but it is raining and I will stay here one more day.
greetings,
nico
zondag 5 juli 2009
zaterdag 4 juli 2009
New Orleans - Natchez Trace Trail - Blue Ridge Parkway
Goedendag allemaal,
Het volgende verslag van mijn tripje behandelt de route van New Orleans (Louisiana) naar Mississippi waar ik de Natchez Trace Trail volg. Deze eindigt in Nashville (Tenessee) de country music stad. Van hier fiets ik naar de Smoky Mountains waar ik de Blue Ridge Trail volg die me tot in Virginia leidt.
Totale fietsafstand : 28 000km
Op woensdag, 27 mei, verlaat ik New Orleans. Het is hier vlak en wat saai maar de mensen die ik ontmoet, maken het zeer interessant. Op dit moment is het hier nog heet en heel drukkend. Op een gegeven moment stopt er een auto een 100m voor me.
Wuift even naar me en zet iets op de grond. Het blijkt een ijskoud blikje fruitsap te zijn. Dat wordt uiteraard goed gesmaakt.
S avonds ontmoet ik Dan en zijn dochter Caroline. We praten even en de volgende ochtend brengen ze me een warm ontbjt. Brusselse wafels met boter of slagroom. Ik krijg ook zonnecreme, koekjes enz. Het is een heel leuke ontmoeting.
De Natchez trace trail is 440 mijl of bijna 700 km lang. Het heeft een historische betekenis. Dit pad werd aangelegd om Natchez te verbinden met de rest van de USA en ook om het te kunnen verdedigen tegen de Spaanse druk van het zuiden.
Het was ook zeer belangrijk voor de boeren in Kentucky en omstreken. Ze brachten hun oogst via vlotten op de Mississippi naar de markten van Natchez of New Orleans. Ze konden echter niet terug varen omdat men geen boten had die tegen de stroom op konden. Ze wandelen dan de 800km of meer terug. Ze werden Kentuckians genoemd ook al waren velen niet van de staat Kentucky maar van omringende staten.
Later kwam de route in verval vooral door de opkomst van de radarboten met stoommotoren die wel tegen de stroom konden varen. In de 1930's heeft de CCC of de civilian conservation corps deze route hersteld owv zijn historische waarde. De CCC was een groot project van president Roosevelt om de grote depressie te bestrijden. Vele jonge mannen die geen huis of beroep hadden konden hier werken voor 1 dollar per maand en zo een beroep leren. Heel veel van de Nationale Parken hebben hulp gehad van de CCC.
Er zijn ook historische plaatsen rond de trail. Een ervan is Vicksburg een stad aan de Mississippi. Tijdens de burgeroorlog was dit de laatste stad aan de Mississippi die in handen was van het zuiden. Het werd het Gibraltar van het zuiden genoemd. Het noorden wou de Mississippi beheersen om zo het zuiden in twee te splitsen en ook langzaam maar zeker het zuiden van alle invoer af te snijden. Dit plan heette Anaconda.
Generaal Grant haalde de overwinning na een lange campagne en beleg. Door dit succes werd hij opperbevelhebber van het Noorden en toen "hij" de oorlog had gewonnen opende dit de weg voor zijn presidentschap van 1869 tot 1877.
Dit was ook de tijd van de grote indianen oorlogen in de plains waar hij niet zo mensvriendelijk was maar dat is een ander verhaal.
Ik bezoek het slagveld wat een beetje saai is. Het gaat van : het 3de regiment van Z Carolina stond hier tegenoven het 4de regiment van New York enz.
Wel zag ik USS Cairo. Een van de eerste gepantserde oorlogsschepen die speciaal gebouwd waren voor de Mississippi campagne. Het zuiden had hier geen verhaal tegen en verloor dus de campagne en uiteindelijk de oorlog. De Cairo echter werd wel tot zinken gebracht en pas in de 1960's opgedoken. Het is bijzonder goed bewaard.
Later als ik kampeer op een reguliere camping (iets wat ik bijna nooit doe) heb ik weer een mindere ervaring met dieren. Hier zijn de dieren minder mensenschuw. Ik verjaag savonds 2x een armadillo of een gordeldier. sMorgens word ik wakker en zie mijn fiets op de grond liggen met allerlei zakken erlangs. Een dier heeft die omgestoten en een gat in mijn tas gebeten. Daarna wou het mijn koerstruitje eruit trekken maar het gat was te klein. Het heeft dan via de opening naar binnen gekropen en mijn rijst vernietigd maar niet opgegeten. Mijn brood, choco, koeken die ik van Caroline had gekregen, enz zijn opgegeten.
Ik was ook mijn mes kwijt omdat dat in de broodzak zat maar gelukkig kon ik het een 100m verder terug vinden. Ik had ook fruit bij maar dat werd niet aangeraakt. Bljkbaar weten ook dieren wat lekker is. Ik weet niet of het dat gordeldier was of een raccoon die meer voedsel agressief zijn.
Men vertelt mij altijd dat wild kamperen gevaarlijk is maar ik heb nog nooit een probleem gehad daar mee. Niet met mensen of met dieren maar op campings wel.
Ik logeer nog een nacht bij mensen in Kosciusko, de geboorteplaats van Oprah Winfrey. De mensen zijn hier vriendelijk en ik maak ook dankbaar gebruik van hun openlucht zwembad. Het is immers nog altijd heet.
Mijn gastheer is een doktor in het lokale ziekenhuis en ik krijg een rondleiding. Ik merk dat er veel meer verpleegkundigen zijn tov Belgie. Normaal is er in Belgie 1 verpl voor 10 pat overdag en 1 verpl voor 20 pat snachts. Hier hebben ze nooit meer dan 5 pat. Nadeel is wel dat er heel veel rechtszaken zijn.
Op zondag, 7 juni, kampeer ik op een picnic area en hier zie ik ook weer de "rijkdom" van de USA. Er is een ouder koppel dat alle vuilnisbakken doorzoekt voor lege blikjes om zo hun pensioen wat aan te vullen.
2 dagen later bereik ik Nashville. Een stad die zeer bekend is voor live country muziek en dit weekend is er ook een groot festival. Vele optredens overdag zijn gratis en ik kijk er wat rond maar na 2 dagen heb ik toch meer dan genoeg van deze muziek. Ik heb hier ook zwitsers ontmoet die speciaal voor dit festival naar USA kwamen.
Er is ook een state museum over de geschiedenis. Het leven van Andrew Jackson word hier uitgebreid tentoongesteld maar dan vooral de mooie kanten. Hij was een officier in het legen en kon de plaatselijke indianen tot vrede dwingen met behulp van enkele bevriende indianenstammen. HIerdoor werd hij gepromoveerd en was een hoge officier toen de oorlog met Engeland in 1813 uitbrak. Hij behaalde een grote overwinning tegen een leger dat groter was dan het zijne. Dit opende de weg voor zijn presidentschap van 1829 tot 1937. Dit word vooral gekenmerkt door het verplicht wegvoeren van alle indianenstammen ten oosten van de Mississippi. Ook de bevriende stammen die 20 jaar eerder aan zijn zijde hadden gevochten. Al die stammen werden de 5 beschaafde stammen genoemd. Vele leden hadden zich al aangepast aan het blanke boerenleven enz. De uittocht werd bewust slecht uitgevoerd en van sommige stammen stierven de helft van de leden onderweg. Ze werden weggevoerd naar het toenmalige Indian Territory wat nu de staat Oklahoma is. Later werden ook daar hun rechten ontnomen en tot vandaag is er veel racisme. Ik heb enkele verhalen gehoord van de Osage-Cherokee familie waar ik Pasen mee heb gevierd in New Mexico. Deze uittocht wordt nu de Trail of Tears genoemd. (tocht der tranen) en word amper vernoemd in het museum.
Ook is er 1 pameel over de KuKluxKlan. Deze ontstond in Tenessee en werd opgericht door 6 veteranen van het zuiden. Na de bezetting en militaire regering (wat de reconstructie word genoemd) en waarin de Afro-Amerikanen politieke rechten enz hadden, werd de democratie hersteld. Iedereen mocht stemmen (ook de veteranen van het zuiden) en aangezien de blanken in de meerderheid waren maakten ze de wetten. In de volgende 20jaar werden alle rechten van de Afro-Amerikean afgenomen en kwamen de segregatie wetten in voege. Hier beweerd men dat de KKK werd ontbonden. Er is geen sprake dat er ooit geweld gebruikt werd of zo. Ik denk dat iedereen wel weet dat het wat anders is gegaan. Dit is voor mij niet de geschiedenis wat mooier voorstellen wat bijna elk land doet maar bijna volledig verdraaien.
Ik verlaat Nashville op zaterdag, 13 juni en zoek mijn weg naar het oosten waar ik dan de Blue Ridge Parkway zal volgen.
Ik ontmoet Earl op een pleintje in een klein dorp en hij nodigt me uit om bij hem te logeren. Het klikt zo goed dat ik er 2 nachten blijf. Het is ook in deze periode dat ik zeer veel moeite heb om me te motiveren. De hitte en vochtigheidsgraad en vooral mentale vermoeidheid eisen hun tol. Het landschap is ook vrij saai en eentonig voor bijna een week.
Op een van deze dagen fiets ik maar 26km.
Ik kan wel nog een in een rivier zwemmen en vooral afkoelen.
Ik fiets over de Cherohalo Skyway (een officiele scenic byway). Dit is een prachtige weg over de bergen maar ook zeer zwaar. Ik zweet zo fel dat ik herhaaldelijk mijn shirt kan uitwringen zonder al te veel moeite te doen. Zelfs mijn rugzak die achter me op de bagagedrager is gebonden word fel nat van mijn zweet.
Na al de woestijnen en droge gebieden die ik heb doorkruist gebeurt het hier dat ik zonder water kom te zitten. Gelukkig is deze weg zeer bekend bij motards die hier in massa komen rijden en genieten. Met de vele bochten is technisch interessant om het te doen. De verstandhouding is alitjd goed en velen hebben respect voor fietsers die het op eigen kracht doen. Van enkelen van hen krijg ik water en kan zo zonder probleem mijn tocht verder zetten. Het hoogste punt is 5400 ft of 1700m.
In het volgend dal is er een camping voor motards. Ik arriveer er smorgens en vraag of ik mijn water mag aanvullen.Dit is uiteraard geen probleem. De eigenaar biedt me aan om een douche te nemen (ik vraag me af hoe ik geroken heb????) en dit wordt met plezier aangenomen. Daarna word er me een ontbijt aangeboden. Spek en eieren en pannekoeken en dit allemaal voor nies. Dit is dan weer een voorbeeld van de goede verstandhouding. Het helpt natuurlijk dat ik op mijn fiets meer km heb gedaan dan de meesten van hen op hun motors.
Ik bereik de Great Smoky Mountains NP en wil hier een wandeltocht doen. Ik stippel een route uit die me naar het hoogste punt zal brengen. Ik wil zo licht mogelijk gaan en omdat er geen regen wordt voorspeld en er de laatste dagen geen of enkel zeer kleine buien waren, beslis ik mijn buitentent niet mee te nemen. Als het toch wat zou regenen kan ik mijn grondzeil over mijn binnentent leggen.
Ik ontmoet een groepje ingenieur studenten van India die voor de eerste keer kamperen. Ik moet hen het juiste pad wijzen. We zullen in dezelfde camping kamperen maar ik ga snel om voor het donker daar te zijn wat me lukt. Ze komen een uur later aan en dan blijkt dat ze hun tenten niet kunnen opzetten. Ik moet hun tonen hoe het werkt. Ik moet er wel wat mee lachen.
Als dank magik mee-eten met hen. Het is lekker maar wel wat spijzig.
Die nacht komt er onverwacht een grote strom over. Het regent gedurende 6 uur. Mijn grondzeil is niet groot genoeg voor mijn tent en het regent dus wat binnen. Ik steek mijn materiaal in mijn rugzak en zet die met de regenhoes erover tegen een boom buiten de tent. Na het onweer blijkt die droger te zijn dan mijn spullen in mijn tent.
Mijn tent staat licht bergaf en in het laagste punt verzamelt al het water. Het is ca 12 liter. In de namiddag kan ik mijn spullen drogen in de zon en ik besluit terug te gaan. Dan wordt me verteld dat dit een gematigd regenwoud is en dat ze de laatste tijd veel regen hebben gehad.
Hier begint ook de Blue Rigde Parkway, een ander project van de CCC. Het is een kunstmatig aangelegde weg die 468 mijl of voer 700km lang is en vnl over de bergkammen van de Smoky en Apalachen gebergten gaat. Het project had ook een landscaping deel waardoor oude en/of interessante huizen hoog in de bergen werden afgebroken en terug opgebouwd langs de weg.
In de eerste 60km moet ik al dadelijk over het hoogste punt 1900m hoog en ik start op 640m. Heel de weg zal het bergop of bergaf gaan. Ht is vermoeiend maar ook heel mooi. Het word ook duidelijk waarom dit de Smoky of rokende bergen worden genoemd. Er zijn veel wolken en mist en dit is prachtig als je hoger bent en neerkijkt op de wolken in de valleien.
Het eerste bezoekerscentrum is smorgens nog gesloten en ik kan er dus geen water krijgen. Ik drink water van enkele beken en dit smaakt me goed.
In Asheville neem ik een rustdag om mijn verjaardag te vieren. Het wordt een echte luie dag maar savonds kan ik in goed gezelschap enkele pintjes drinken. Ik vind zelfs echte Belgische Leffe.
Ik zie oude molens die nu nog aangedreven worden door water van de beken. Hierdoor kon men graan malen, hout zagen enz. Ook zijn er oude smederijen, weefgetouwen, enz. Het is bijna Bokrijk. Er zijn ook enkele prachtige watervallen.
Ik ontmoet Andre een ingeweken Zwitser die me een heerljke lunch aanbiedt en hij heeft een vijver waar ik in kan zwemmen. Hij geeft me veel info en kaarten voor de rest van mijn tocht.
Hij laat me telefoneren naar mijn ouders. Omdat het zondagavond is, zijn mijn zus enz er ook. Ik wist al een tijdje dat mijn zus zwanger was en kan haar nu ook feliciteren. Mijn toekomstige schoonzus Inge is ook zwanger en dat wist ik pas enkele dagen. Miijn broertje en zij willen trouwen maar zijn zo vriendelijk om te wachten tot ik terug ben. (aangezien ik mijn tochtje met enkele maanden verlengd hebben, hebben ze hun huwelijk wat later gepland.In mijn verdediging kan ik wel zeggen dat ik van niets wist toen ik mijn verlenging aan het regelen was).
Op dinsdag, 30 juni, verschiet ik nog heel fel. Ik ben savonds wat aan het rondwandelen als ik een geluid hoor in een boom. Ik wil wel eens zien welk dier daar zit. Het blijkt een zwarte beer te zijn die enorm snel uit de boom glijdt. Ik wijk enkele meters achteruit en ben bijna aan het weglopen als ik herinner dat je dat niet mag doen. Je activeert het jachtinstinct van de beer dan en hij zal je dan zeker achtervolgen en die lopen heel wat sneller dan een mens kan. Ik draai me om en maak lawaai maar dan is de beer al hard aan het weglopen naar het bos. Hij is waarschijnlijk even hard geschrokken als ik.
2 dagen later bereik ik Waynesboro het einde van de parkway waar ik enkele dagen zal verblijven om ook de Amerikaanse Onafhankelijkheids dag te vieren. Het is een kleiner stadje dan verwacht en ook voor het feestje waar ik uitgenodigd ben hebben meerdere mensen zich verontschuldigt. Het zal dus niets groots zijn. Ook de crisis heeft natuurlijk zijn invloed. In het nieuws staat dat er meerdere dorpen en steden geen vuurwerk zullen hebben.
Ik zal jullie later laten weten hoe het afgelopen is.
groeten,
nico
Het volgende verslag van mijn tripje behandelt de route van New Orleans (Louisiana) naar Mississippi waar ik de Natchez Trace Trail volg. Deze eindigt in Nashville (Tenessee) de country music stad. Van hier fiets ik naar de Smoky Mountains waar ik de Blue Ridge Trail volg die me tot in Virginia leidt.
Totale fietsafstand : 28 000km
Op woensdag, 27 mei, verlaat ik New Orleans. Het is hier vlak en wat saai maar de mensen die ik ontmoet, maken het zeer interessant. Op dit moment is het hier nog heet en heel drukkend. Op een gegeven moment stopt er een auto een 100m voor me.
Wuift even naar me en zet iets op de grond. Het blijkt een ijskoud blikje fruitsap te zijn. Dat wordt uiteraard goed gesmaakt.
S avonds ontmoet ik Dan en zijn dochter Caroline. We praten even en de volgende ochtend brengen ze me een warm ontbjt. Brusselse wafels met boter of slagroom. Ik krijg ook zonnecreme, koekjes enz. Het is een heel leuke ontmoeting.
De Natchez trace trail is 440 mijl of bijna 700 km lang. Het heeft een historische betekenis. Dit pad werd aangelegd om Natchez te verbinden met de rest van de USA en ook om het te kunnen verdedigen tegen de Spaanse druk van het zuiden.
Het was ook zeer belangrijk voor de boeren in Kentucky en omstreken. Ze brachten hun oogst via vlotten op de Mississippi naar de markten van Natchez of New Orleans. Ze konden echter niet terug varen omdat men geen boten had die tegen de stroom op konden. Ze wandelen dan de 800km of meer terug. Ze werden Kentuckians genoemd ook al waren velen niet van de staat Kentucky maar van omringende staten.
Later kwam de route in verval vooral door de opkomst van de radarboten met stoommotoren die wel tegen de stroom konden varen. In de 1930's heeft de CCC of de civilian conservation corps deze route hersteld owv zijn historische waarde. De CCC was een groot project van president Roosevelt om de grote depressie te bestrijden. Vele jonge mannen die geen huis of beroep hadden konden hier werken voor 1 dollar per maand en zo een beroep leren. Heel veel van de Nationale Parken hebben hulp gehad van de CCC.
Er zijn ook historische plaatsen rond de trail. Een ervan is Vicksburg een stad aan de Mississippi. Tijdens de burgeroorlog was dit de laatste stad aan de Mississippi die in handen was van het zuiden. Het werd het Gibraltar van het zuiden genoemd. Het noorden wou de Mississippi beheersen om zo het zuiden in twee te splitsen en ook langzaam maar zeker het zuiden van alle invoer af te snijden. Dit plan heette Anaconda.
Generaal Grant haalde de overwinning na een lange campagne en beleg. Door dit succes werd hij opperbevelhebber van het Noorden en toen "hij" de oorlog had gewonnen opende dit de weg voor zijn presidentschap van 1869 tot 1877.
Dit was ook de tijd van de grote indianen oorlogen in de plains waar hij niet zo mensvriendelijk was maar dat is een ander verhaal.
Ik bezoek het slagveld wat een beetje saai is. Het gaat van : het 3de regiment van Z Carolina stond hier tegenoven het 4de regiment van New York enz.
Wel zag ik USS Cairo. Een van de eerste gepantserde oorlogsschepen die speciaal gebouwd waren voor de Mississippi campagne. Het zuiden had hier geen verhaal tegen en verloor dus de campagne en uiteindelijk de oorlog. De Cairo echter werd wel tot zinken gebracht en pas in de 1960's opgedoken. Het is bijzonder goed bewaard.
Later als ik kampeer op een reguliere camping (iets wat ik bijna nooit doe) heb ik weer een mindere ervaring met dieren. Hier zijn de dieren minder mensenschuw. Ik verjaag savonds 2x een armadillo of een gordeldier. sMorgens word ik wakker en zie mijn fiets op de grond liggen met allerlei zakken erlangs. Een dier heeft die omgestoten en een gat in mijn tas gebeten. Daarna wou het mijn koerstruitje eruit trekken maar het gat was te klein. Het heeft dan via de opening naar binnen gekropen en mijn rijst vernietigd maar niet opgegeten. Mijn brood, choco, koeken die ik van Caroline had gekregen, enz zijn opgegeten.
Ik was ook mijn mes kwijt omdat dat in de broodzak zat maar gelukkig kon ik het een 100m verder terug vinden. Ik had ook fruit bij maar dat werd niet aangeraakt. Bljkbaar weten ook dieren wat lekker is. Ik weet niet of het dat gordeldier was of een raccoon die meer voedsel agressief zijn.
Men vertelt mij altijd dat wild kamperen gevaarlijk is maar ik heb nog nooit een probleem gehad daar mee. Niet met mensen of met dieren maar op campings wel.
Ik logeer nog een nacht bij mensen in Kosciusko, de geboorteplaats van Oprah Winfrey. De mensen zijn hier vriendelijk en ik maak ook dankbaar gebruik van hun openlucht zwembad. Het is immers nog altijd heet.
Mijn gastheer is een doktor in het lokale ziekenhuis en ik krijg een rondleiding. Ik merk dat er veel meer verpleegkundigen zijn tov Belgie. Normaal is er in Belgie 1 verpl voor 10 pat overdag en 1 verpl voor 20 pat snachts. Hier hebben ze nooit meer dan 5 pat. Nadeel is wel dat er heel veel rechtszaken zijn.
Op zondag, 7 juni, kampeer ik op een picnic area en hier zie ik ook weer de "rijkdom" van de USA. Er is een ouder koppel dat alle vuilnisbakken doorzoekt voor lege blikjes om zo hun pensioen wat aan te vullen.
2 dagen later bereik ik Nashville. Een stad die zeer bekend is voor live country muziek en dit weekend is er ook een groot festival. Vele optredens overdag zijn gratis en ik kijk er wat rond maar na 2 dagen heb ik toch meer dan genoeg van deze muziek. Ik heb hier ook zwitsers ontmoet die speciaal voor dit festival naar USA kwamen.
Er is ook een state museum over de geschiedenis. Het leven van Andrew Jackson word hier uitgebreid tentoongesteld maar dan vooral de mooie kanten. Hij was een officier in het legen en kon de plaatselijke indianen tot vrede dwingen met behulp van enkele bevriende indianenstammen. HIerdoor werd hij gepromoveerd en was een hoge officier toen de oorlog met Engeland in 1813 uitbrak. Hij behaalde een grote overwinning tegen een leger dat groter was dan het zijne. Dit opende de weg voor zijn presidentschap van 1829 tot 1937. Dit word vooral gekenmerkt door het verplicht wegvoeren van alle indianenstammen ten oosten van de Mississippi. Ook de bevriende stammen die 20 jaar eerder aan zijn zijde hadden gevochten. Al die stammen werden de 5 beschaafde stammen genoemd. Vele leden hadden zich al aangepast aan het blanke boerenleven enz. De uittocht werd bewust slecht uitgevoerd en van sommige stammen stierven de helft van de leden onderweg. Ze werden weggevoerd naar het toenmalige Indian Territory wat nu de staat Oklahoma is. Later werden ook daar hun rechten ontnomen en tot vandaag is er veel racisme. Ik heb enkele verhalen gehoord van de Osage-Cherokee familie waar ik Pasen mee heb gevierd in New Mexico. Deze uittocht wordt nu de Trail of Tears genoemd. (tocht der tranen) en word amper vernoemd in het museum.
Ook is er 1 pameel over de KuKluxKlan. Deze ontstond in Tenessee en werd opgericht door 6 veteranen van het zuiden. Na de bezetting en militaire regering (wat de reconstructie word genoemd) en waarin de Afro-Amerikanen politieke rechten enz hadden, werd de democratie hersteld. Iedereen mocht stemmen (ook de veteranen van het zuiden) en aangezien de blanken in de meerderheid waren maakten ze de wetten. In de volgende 20jaar werden alle rechten van de Afro-Amerikean afgenomen en kwamen de segregatie wetten in voege. Hier beweerd men dat de KKK werd ontbonden. Er is geen sprake dat er ooit geweld gebruikt werd of zo. Ik denk dat iedereen wel weet dat het wat anders is gegaan. Dit is voor mij niet de geschiedenis wat mooier voorstellen wat bijna elk land doet maar bijna volledig verdraaien.
Ik verlaat Nashville op zaterdag, 13 juni en zoek mijn weg naar het oosten waar ik dan de Blue Ridge Parkway zal volgen.
Ik ontmoet Earl op een pleintje in een klein dorp en hij nodigt me uit om bij hem te logeren. Het klikt zo goed dat ik er 2 nachten blijf. Het is ook in deze periode dat ik zeer veel moeite heb om me te motiveren. De hitte en vochtigheidsgraad en vooral mentale vermoeidheid eisen hun tol. Het landschap is ook vrij saai en eentonig voor bijna een week.
Op een van deze dagen fiets ik maar 26km.
Ik kan wel nog een in een rivier zwemmen en vooral afkoelen.
Ik fiets over de Cherohalo Skyway (een officiele scenic byway). Dit is een prachtige weg over de bergen maar ook zeer zwaar. Ik zweet zo fel dat ik herhaaldelijk mijn shirt kan uitwringen zonder al te veel moeite te doen. Zelfs mijn rugzak die achter me op de bagagedrager is gebonden word fel nat van mijn zweet.
Na al de woestijnen en droge gebieden die ik heb doorkruist gebeurt het hier dat ik zonder water kom te zitten. Gelukkig is deze weg zeer bekend bij motards die hier in massa komen rijden en genieten. Met de vele bochten is technisch interessant om het te doen. De verstandhouding is alitjd goed en velen hebben respect voor fietsers die het op eigen kracht doen. Van enkelen van hen krijg ik water en kan zo zonder probleem mijn tocht verder zetten. Het hoogste punt is 5400 ft of 1700m.
In het volgend dal is er een camping voor motards. Ik arriveer er smorgens en vraag of ik mijn water mag aanvullen.Dit is uiteraard geen probleem. De eigenaar biedt me aan om een douche te nemen (ik vraag me af hoe ik geroken heb????) en dit wordt met plezier aangenomen. Daarna word er me een ontbijt aangeboden. Spek en eieren en pannekoeken en dit allemaal voor nies. Dit is dan weer een voorbeeld van de goede verstandhouding. Het helpt natuurlijk dat ik op mijn fiets meer km heb gedaan dan de meesten van hen op hun motors.
Ik bereik de Great Smoky Mountains NP en wil hier een wandeltocht doen. Ik stippel een route uit die me naar het hoogste punt zal brengen. Ik wil zo licht mogelijk gaan en omdat er geen regen wordt voorspeld en er de laatste dagen geen of enkel zeer kleine buien waren, beslis ik mijn buitentent niet mee te nemen. Als het toch wat zou regenen kan ik mijn grondzeil over mijn binnentent leggen.
Ik ontmoet een groepje ingenieur studenten van India die voor de eerste keer kamperen. Ik moet hen het juiste pad wijzen. We zullen in dezelfde camping kamperen maar ik ga snel om voor het donker daar te zijn wat me lukt. Ze komen een uur later aan en dan blijkt dat ze hun tenten niet kunnen opzetten. Ik moet hun tonen hoe het werkt. Ik moet er wel wat mee lachen.
Als dank magik mee-eten met hen. Het is lekker maar wel wat spijzig.
Die nacht komt er onverwacht een grote strom over. Het regent gedurende 6 uur. Mijn grondzeil is niet groot genoeg voor mijn tent en het regent dus wat binnen. Ik steek mijn materiaal in mijn rugzak en zet die met de regenhoes erover tegen een boom buiten de tent. Na het onweer blijkt die droger te zijn dan mijn spullen in mijn tent.
Mijn tent staat licht bergaf en in het laagste punt verzamelt al het water. Het is ca 12 liter. In de namiddag kan ik mijn spullen drogen in de zon en ik besluit terug te gaan. Dan wordt me verteld dat dit een gematigd regenwoud is en dat ze de laatste tijd veel regen hebben gehad.
Hier begint ook de Blue Rigde Parkway, een ander project van de CCC. Het is een kunstmatig aangelegde weg die 468 mijl of voer 700km lang is en vnl over de bergkammen van de Smoky en Apalachen gebergten gaat. Het project had ook een landscaping deel waardoor oude en/of interessante huizen hoog in de bergen werden afgebroken en terug opgebouwd langs de weg.
In de eerste 60km moet ik al dadelijk over het hoogste punt 1900m hoog en ik start op 640m. Heel de weg zal het bergop of bergaf gaan. Ht is vermoeiend maar ook heel mooi. Het word ook duidelijk waarom dit de Smoky of rokende bergen worden genoemd. Er zijn veel wolken en mist en dit is prachtig als je hoger bent en neerkijkt op de wolken in de valleien.
Het eerste bezoekerscentrum is smorgens nog gesloten en ik kan er dus geen water krijgen. Ik drink water van enkele beken en dit smaakt me goed.
In Asheville neem ik een rustdag om mijn verjaardag te vieren. Het wordt een echte luie dag maar savonds kan ik in goed gezelschap enkele pintjes drinken. Ik vind zelfs echte Belgische Leffe.
Ik zie oude molens die nu nog aangedreven worden door water van de beken. Hierdoor kon men graan malen, hout zagen enz. Ook zijn er oude smederijen, weefgetouwen, enz. Het is bijna Bokrijk. Er zijn ook enkele prachtige watervallen.
Ik ontmoet Andre een ingeweken Zwitser die me een heerljke lunch aanbiedt en hij heeft een vijver waar ik in kan zwemmen. Hij geeft me veel info en kaarten voor de rest van mijn tocht.
Hij laat me telefoneren naar mijn ouders. Omdat het zondagavond is, zijn mijn zus enz er ook. Ik wist al een tijdje dat mijn zus zwanger was en kan haar nu ook feliciteren. Mijn toekomstige schoonzus Inge is ook zwanger en dat wist ik pas enkele dagen. Miijn broertje en zij willen trouwen maar zijn zo vriendelijk om te wachten tot ik terug ben. (aangezien ik mijn tochtje met enkele maanden verlengd hebben, hebben ze hun huwelijk wat later gepland.In mijn verdediging kan ik wel zeggen dat ik van niets wist toen ik mijn verlenging aan het regelen was).
Op dinsdag, 30 juni, verschiet ik nog heel fel. Ik ben savonds wat aan het rondwandelen als ik een geluid hoor in een boom. Ik wil wel eens zien welk dier daar zit. Het blijkt een zwarte beer te zijn die enorm snel uit de boom glijdt. Ik wijk enkele meters achteruit en ben bijna aan het weglopen als ik herinner dat je dat niet mag doen. Je activeert het jachtinstinct van de beer dan en hij zal je dan zeker achtervolgen en die lopen heel wat sneller dan een mens kan. Ik draai me om en maak lawaai maar dan is de beer al hard aan het weglopen naar het bos. Hij is waarschijnlijk even hard geschrokken als ik.
2 dagen later bereik ik Waynesboro het einde van de parkway waar ik enkele dagen zal verblijven om ook de Amerikaanse Onafhankelijkheids dag te vieren. Het is een kleiner stadje dan verwacht en ook voor het feestje waar ik uitgenodigd ben hebben meerdere mensen zich verontschuldigt. Het zal dus niets groots zijn. Ook de crisis heeft natuurlijk zijn invloed. In het nieuws staat dat er meerdere dorpen en steden geen vuurwerk zullen hebben.
Ik zal jullie later laten weten hoe het afgelopen is.
groeten,
nico
Abonneren op:
Posts (Atom)
