Las Vegas-Death Valley-Oakhurst

Goedendag allemaal,

Mijn route : Las Vegas- Death Valley - Sequioa NP -Kings Canyon NP -Oakhurst.
Totale afstand gefietst : 12 287km

Vrijdag, 17 oktober, verlaat ik Las Vegas en bereik de volgende dag Death Valley. Als ik in een klein dorp inkopen doe, merk ik dadelijk dat ik nog in Nevada ben. De dorpswinkel (country store genoemd) heeft meer gokautomaten dan voeding en ook de supermarkt heeft eerst een klein casino voor je in de eigenlijke winkel komt.


Om in Death Valley te komen, moet ik eerst een bergpas over van 1010m. In 35gr C is dit geen lachertje maar het lukt wel. Dit is ook een streek waar er 110km lang geen dorp is en dus ook geen vers water. Ik heb bijna 7 liter bij me en zal dit nog vergroten in de volgende dagen.

Death Valley is een vallei die tussen 2 hoge bergketens in de woestijn ligt en het laagste punt in de USA is nl 86m onder zeeniveau. Door deze omstandigheden kan de hitte niet ontsnappen en het is ook het heetste gebied in USA met bijna geen regen. Temperaturen in de zomer lopen snel op tot 45gr en meer. Het is dus een steenwoestijn waar tot mijn grote verbazing toch nog enkele kleine planten groeien.
sNachts is er hier nog een speciaal fenomeen en ik zal het aan de lijve ondervinden. Als de zon ondergaat en het dus snel afkoelt, kan de hete wind in de vallei ontsnappen en dat creeert een hevige wind. Ik wist dit niet en toen ik mijn tentje opzette was er geen wind. Ik span mijn stormkoorden niet aan en door de steenachtige grond kan ik mijn piketten ook niet diep vastzetten. Ik lig buiten op mijn matje wat te suffen als de wind opsteekt en al snel wordt mijn tentje omver geblazen. Ik hou het met 1 hand vast terwijl ik stenen zoek om dit te voorkomen. Even later lukt het en ik wil gaan slapen maar de wind kan nog altijd onder mijn buitententje door en zo in mijn binnententje komen. Ik wist dit maar omdat het zo warm is, voelt dat meer aan als afkoeling dan als hinder. Ik ben echter 1 ding vergeten. De wind is zo sterk dat het zand oppikt en meeblaast dus al snel heb ik heel wat zand in mijn tentje en in al mijn spullen. Ik leg mog meer stenen op mijn tentzeil en uiteindelijk komt er geen zand meer binnen. Ik vraag me soms wel af of mijn tentstokken sterk genoeg zijn om dit te houden en de volgende ochtend kan ik zeggen dat dat zo is.

Het is maar 1 nacht zo problematisch. De volgende nacht ben ik aan de andere kant van de vallei die breder is en daardoor is er veel minder wind. Er is niet veel water maar als er is, zijn er palmbomen en andere mooie planten. In zo een oase kan ik rustig middageten.
Ik zie ook de bekende zoutvlakten hier. Door de hitte en waterproblemen doe ik hier geen lange wandelingen zoals ik had gehoopt maar uiteindelijk zijn er weinig paden omdat zo goed als niemand dat doet.

Op maandag, 20 oktober, fiets ik uit de vallei en moet weer een pas over. Deze maal is het zelfs 1511m hoog en ik begin beneden zeeniveau maar gelukkig kan ik het doen in de voormiddag zodat ik de grootste hitte vermijd.
Ik ontmoet ook Adam. Hij fietst de pas met een koersfiets en woont een 100km verder. Hij geeft me koud water (wat zeer geapprecieerd wordt) en nodigt me uit om bij zijn thuis te overnachten maar de afstand is te ver om er savonds al te zijn en ik moet de volgende dag verder om op tijd bij een andere gastheer te zijn. Zo zie je maar dat je zelfs in 1 jaar vakantie nog tijd te kort hebt.
Adam is trouwens niet de enige die me water geeft. Dit wordt me geregeld aangeboden.

Savonds kampeer ik in een uitgedroogde rivier en hoop dan maar dat het niet regent en dus wateroverlast voor me veroorzaakt. In de woestijn is dat wel een aanvaardbaar riscico denk ik. (gemiddelde neerslag is hier 6 cm per jaar).

Nadat ik nog enkele bergpassen over ben gefietst, ben ik in de San Joaquin Vallei waar ook San Francisco ligt en ben hier uit de woestijn. Ik fiets nu tussen enorme fruitgaarden van sinaasappelen, druiven, meloenen, noten enz.
Dinsdagnacht ben ik nog wel in de bergen en hier vriest het dan weer. Gelukkig niet te hard.
Woensdag is er nog een aangename verrassing voor me. Nadat ik naar mijn volgende gastheer heb getelefoneerd, rijdt hij me 15km tegemoet met zijn motorfiets enkel om me een fris gekoeld biertje te brengen. Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk. In de vallei hier is het 30gr.
Henk is leerlingbegeleider in de lokale middelbare school en hij regelt het voor me dat ik 2 klassen mag toespreken. Een klas die Spaans volgt en eentje die Frans volgt. Er is veel interesse van de leerlingen en veel vragen en het is een leuke ervaring voor me.
Henks echtgenote probeert het nu te maken als actrice in Hollywood.

De eerste avond is er pokeravond bij Henk. Hoewel ik niet meespeel is het leuk om dit te zien en om met hen te spreken. Poker is trouwens een groot tijdverdrijf hier. Er is zelfs een Pokerkanaal op TV.

Ik fiets verder en bereik op zaterdag het Sequoia NP. Sequioas zijn zeer grote bomen die enkel in een warm, vochtig klimaat op grotere hoogte groeien. Ja, ik ben dus weer de bergen nl de Sierra Nevada in gefietst. Ben nu op 2000m hoogte en terug in berengebied. De eerste dag zie ik al dadelijk een zwarte beer op nauwelijks 10m van de weg. Ik ben ondertussen de tel kwijt geraakt van hoeveel ik er gezien heb.
Ik doe hier een tweedaagse wandeling in de bergen nl de high sierra trail.
Ook bezoek ik de grootste bomen van alle sequoias en die zijn genoemd naar de generaals van de amerikaanse burgeroorlog. De General Sherman Tree is 31m in omtrek, 13m in doorsnede en 2200 jaar oud. De seqouias zijn niet de hoogste of de dikste bomen in de wereld maar door de combinatie van hoogte en doorsnede bevatten ze de meeste massa van alle bomen ter wereld.
De oudste sequoia wordt ca 3200j oud geschat. Dat is nog 10 eeuwen voor de geboorte van Jezus.

Deze bomen hebben een schors van 60cm dik en kunnen daardoor zelfs bosbranden overleven. Hun zwak punt is echter hun wortels die niet diep in de grond zitten maar wel wijdvertakt zijn. Hierdoor gebeurt het soms dat ze omvallen. Ze worden ook niet verteerd door schimmels ed en er zijn bomen gekend die al meer dan 150j liggen en nog grotendeels intackt zijn. Men heeft door een van deze bomen zelfs een weg laten lopen. Je rijdt dus door een boom.

Het spreekt van zelfs dat het niet gemakkelijk is om deze giganten op een foto te krijgen en toen ik dit probeerde stond ik op een weg. Toen er een auto aankwam, ben ik uiteraard snel aan de kant gegaan en heb toen een verkeerde knop aangeraakt. Toen ik dit probeerde recht te zetten, zijn al mijn fotos gedeleted dus verdwenen. Alle 900 fotos die ik sinds het begin van mijn trip gemaakt heb.
Af en toe heb ik wel de fotos gesaved op een familiewebsite maar dit was een maand geleden. Al de fotos die ik vanaf midden september genomen heb in Yellowstone, Capitol Reef, Bryce, Zion, Grand Canyon, Las Vegas, de nevada woestijn en Death Valley zijn verloren.
Moet ik vertellen dat ik dit een minder moment van mijn reis vind?

Van hier ben ik naar Kings Canyon NP gefietst. Dit is een canyon die eigenlijk uit 2 delen bestaat. Een deel is gecreeerd door een gletscher en dus heel breed en het ander deel is door een rivier gemaakt dus heel smal. De weg is ook spectaculair omdat je van 2000m hoogte in de kloof fietst en uiteindelijk naast de rivier rijdt. Hier is er ook een bosbrand aan het nasmeulen en men laat dit natuurlijk uitdoven.

Graag had ik ook hier een trektocht gedaan maar er komt een storm aan en dan is het mogelijk dat men tijdelijk de wegen afsluit en de weg in de canyon loopt dood dus je moet over de zelfde weer terug. Normaal heeft men rond deze tijd al sneeuw maar men is wat later dit jaar wat ik zeker apprecieer. Het is overdag tussen 20 en 25 gr C. Ik kan wel enkele mooie watervallen bezichtigen.

Woensdagavond heb ik moeilijkheden om een kampplaats te vinden omdat door de farms alles afgespannen is en je kunt maar beter niet op privegrond kamperen zonder toestemming. Europese reizigers maken hier grapjes over ; als je in Europa wild kampeert dan beboeten ze je, in USA schieten ze je. Gelukkig ontmoet ik Mark die hier even rondfietste met zijn koersfiets en ik mag in zijn huis logeren. De volgende ochtend geeft Theresia, zijn echtgenote, me een lift omdat ze denken dat ik niet op tijd in Oakhurst zal geraken.
In Oakhurst een dorpje vlak voor Yosemite NP logeer ik bij Stan. Ik hoopte hier de storm te ontlopen maar het is een grote storm die heel midden California in zijn greep heeft Ik heb deze dag de eerste regen sinds 3 weken. In de San Joaquin Valley is dit de eerste regen sinds april en het is ook al het tweede jaar op rij dat het te droog is. Iedereen hier is dus blij met de regen. Ik ben ietsjes minder enthousiast. Stan is wel zo vriendelijk om me te laten blijven tot de storm over is.
Door de droogte is er veel stof in de lucht maar er is ook enorm veel luchtvervuiling door San Francisco en andere steden en het uitzicht wordt er fel door gehinderd. Ik zie enkele fotos van hoever je vroeger kon zien. Men heeft al wel enkele maatregelen genomen maar het resultaat is nog niet te best.
Vrijdag is het ook Halloween en als ik naar de supermarkt ga, zijn er enkele kassierstes verkleed. In de namiddag wil ik de trick and treat zien maar door de regen zijn er geen kinderen die rondgaan. Mijn eerste Halloween in de USA is dus een tegenvaller.

Verder heb ik nog wat slecht nieuws. Ik heb al enkele malen last gehad van irritatie aan mijn oog en zaterdag is het zo erg dat ik naar de spoedgevallen ga. Ik word doorverwezen naar een oogspecialist. Stan brengt me naar het ziekenhuis dat op 1u rijden ligt. Hier wordt een lichte beschadiging van mijn cornea vastgesteld. Morgenochtend (maandag) moet ik naar een andere specialist om dit te bevestigen. Waarschijnlijk zal de behandeling bestaan uit oogdruppels en gedurende 1 maand het niet dragen van mijn lenzen zijn. Momenteel heb ik al oogdruppels en heb geen klachten meer. Ik hoop dat ik morgen groen licht krijg om reis verder te zetten en zal misschien een bril moeten kopen.
De storm is nu na 4 dagen eigenlijk voorbij. Er is vandaag nog wel wat regen geweest maar niet te fel. Er ligt sneeuw in de bergen maar niet genoeg om te skien zoals sommigen hier gehoopt hadden en de meeste wegen zullen de komende dagen weer opengaan en nog niet gesloten worden voor de winter.

In Yosemite heb je de vallei die het hele jaar open is maar er is ook hoger gedeelte met een weg over een pas van 3000m (de tioga pas) die in de winter gesloten wordt. Yosemite ligt net als Seqouia en Kings Canyon in de Sierra Nevada en is een van de mooiere bergketens die ik al gezien heb.

groeten,

nico