Prince george-icefield parkway - calgary

Dag allemaal,

Nog een verslag en ik ben eindelijk bij met mijn weblog. Ik hoop dat het niet teveel leesvoer in 1 keer was.

route : Prince George-Jasper NP -Icefield Parkway-Banff NP-Calgary

totale afstand gefietst : 7930km


Fietsend naar Prince George zie ik ook het landschap veranderen van naaldbomen naar loofbomen en er zijn zelfs terug vele weiden en bewerkte velden. Dat was een tijdje geleden dat ik dat heb gezien.

Op donderdag, 28 augustus, verlaat ik Prince George en maak een foutje. Toen ik naar Prince George fietste waren er vele dorpen met winkels en op mijn kaart staan er ook verschillende aan de oostzijde waar ik naar toe fiets. Deze dorpjes op kaart bestaan niet of liggen ver van de weg en ik heb dus wat weinig eten bij me. Ik ben spaarzaam en bereik Mc Bride in 2 dagen. Onderweg ontmoet ik nog 2 fietsers Olivier en Sarah van oostcanada. Sarah fietst maar enkele weken maar Olivier is net als mij al 3 maanden onderweg. Hij heeft een sterk verhaal over beren bij. Op een nacht is er een beer naar zijn tent gekomen en heeft er in gebeten. Olivier is wakker geworden en en heeft geroepen en de beer is weggelopen. Ik heb de gaten in zijn tent gezien en geloof het dus. Ik had dit verhaal al eerder gehoord maar afgedaan als cafepraat. Je hoort immers zoveel overdreven verhalen.

Vrijdag word ik overvallen door een onweer maar er is geen schuilplaats en ik heb moet naar die winkel dus weeral een mindere dag wat het weer betreft. Ik vind dankzij de touristische dienst een goede en gratis camping.

Ik ben nu dichtbij de beroemde NP van Jasper en Banff. Ik fiets in een vallei tussen de Rocky Mountains en de Caribou Mountains. Het is heel mooi en met een rugwind schiet ik goed op. Ik blijf doorfietsen tot in Jasper omdat ik graag eens naar een cafe wil met live muziek en ik denk dat ik zaterdagavond wel een kans maak. Helaas is de jeugdherberg buiten de stad en ik vind geen cafe met live muziek. Ik ben er eigenlijk ook iets te laat. Ik arriveer als het donker wordt. Het wordt hier nu al om 20u donker en vandaag zelf vroeger owv de bewolking.
Dan blijkt ook nog eens dat de jeugdherberg volzet is en ik kampeer dus gewoon in de bossen.

Jasper is een echte toeristenstad en ik vind het maar niets. Hier echter begint de beroemde Icefield parkway die de NP van Jasper en Banff verbindt. Het is een weg gelegen op 1000m hoogte met enkele passen tot 2000m hoog die dwars door de Rocky Mountains leidt en je hebt fantastische zichten op gletschers, bergen, meren, watervallen, ed meer. Vrachtwagens ziijn verboden op deze weg maar de grote RVs niet en ik heb de pech dat dit een verlengd weekend is owv Labourday. Het is ook het laatste weekend voor de school begint en men wil nog eens massaal genieten van de natuur. Gevolg er zijn duizenden toeristen op de been. Je betaalt 10 dollar per dag om zelfs maar op deze weg te mogen komen.

Als ik smorgens wakker wordt en mijn tent afbreek, word ik opgemerkt door een Canadees die hier komt wandelen. Hij vindt het niet erg dat ik kampeer maar als men me betrapt op wildkamperen in een NP is het 500 dollar boete. Terwijl we praten loopt er op 100m van ons een wolf voorbij. Het is een leuk begin van deze dag.
Als ik Jasper in fiets om wat eten te kopen ontmoet ik Colin een fietser van Montreal. Hij verlaat juist Jasper.
Ook zie ik nog een klein groepje Elk (een groot soort hert). Ik fiets langs de oude HW in een poging om het verkeer te ontwijken maar dit mislukt. Men verwacht hier elke dag 10 000 bezoekers als het weer goed blijft. Verder spot ik mijn zoveelste zwarte beer. Ik ben ondertussen de tel kwijt geraakt.

Onderweg stop ik even bij de Athabasca watervallen en totaal onverwacht ontmoet ik hier Uli en Vera de 2 Duitse fietsters die ik al eens tegen kwam op het Kenai schiereiland en in Denalli NP in
Alaska. Ze zijn het regenweer beu en hebben een auto gehuurd om een week rond te toeren. Vandaar dat ze hier zijn. Ze herkennen me eerst niet door mijn nieuwe kapsel.
Het is een fijn weerzien en we praten en bezichtigen de waterval gedurende een uur.
Later op de dag neem ik de beslissing om nog een camping verder te fietsen. Ik zal er even voor het donker wordt zeker zijn. Het is ook de laatste camping voor de hoogste pas. Helaas blijkt mijn info niet te kloppen en ligt de camping op de pas op 2000m hoogte.
Hierdoor kom ik weer aan in het donker en is het ook ontzettend koud. Men heeft deze dag sneeuw gehad op deze hoogte en er ligt ijs op de tafel.

Gelukkig zijn er andere kampeerders die al een vuur hebben aangestoken in de keukenshelter.Ik heb er een leuk gesprek met een groepje gidsen.

De volgende ochtend blijkt dat ze een groep Britse soldaten overlevingstechnieken leren in het hooggebergte. Het is vandaag hun laatste dag en ik mag kiezen uit de overschotten van het voedsel.
Ik fiets naar het Icefieldcenter waar men veel uitlegt geeft over gletschers en ijsvelden. Hier ontmoet ik Colim opnieuw. Hij is gisteren door de regen niet zo ver geraakt maar ik heb vandaag tijd "verloren" door met de soldaten te koken en ik voel me ook niet zo goed. Mijn maag is wat van slag. Vermoedelijk van de echte Italiaanse koffie die een van de gidsen voor me gemaakt heeft.

Ik doe het rustig aan en geniet van de wel heel wonderlijke natuur hier. Zie een canyon en ook Peyto Lake terwijl de zon ondergaat. Het is de eerste fietsdag in lange tijd dat ik geen druppel regen heb. Het is wel koud maar te verdragen. Aan het meer haalt Colin me in en we besluiten naar de jeugdherberg te gaan. De campings zijn hier heel duur en de JHB is maar 6 dollar (4 euro) duurder. je hebt er wel meer comfort hoewel je ook hier zelf de kachel moet aansteken in het gemeenschappelijke deel. Echte lavabos of douches zijn er niet maar wel een sauna en je raadt het al. Dat was genieten.
Er zijn maar 9 gasten op deze maandagavond. (1 september) Het weekend is nu voorbij en 7 ervan zijn fietsers dus het is daar heel leuk en vrij laat geworden.

De volgende dag fietsen Colin en ik samen naar het overberoemde Lake Louise. De meest bekende en toeristische plaatsen hier zijn altijd met auto bereikbaar en de andere mooie plaatsen worden amper genoemd.
Het is nu wel bewolkt en ik vind het meer met al dat verkeer maar matig. Ik bedoel het is een mooi gletscher meer met een blauwe kleur door de mineralen maar niet mooier dan Peyto Lake waar bijna geen toeristen waren. Gekukkig waren we hier niet een dag eerder want dan waren 10 maal mensen.

Ik neem hier een iets andere weg dan Colin omdat ik ook Lake Morraine wil bekijken op aanraden van een vriendin. Ook hier zijn vele mensen. Het is ondertussen ook vrij bekend geworden. De weg er naartoe is wel bijzonder omdat je hier het dal en de Bow Rivier achter je laat en dus de bergen in moet. Slechts 12km maar ik voelde het wel. Marijke, bedankt voor de tip maar helaas had ik geen tijd meer voor de wandeling naar boven.
De rit terug gebeurt tegen een snelheid van 45km op nieuwe asfalt en is dus puur genieten.

Voor ik naar het meer vertrek, zie ik Colin nog vallen over wat gravel terwijl we eigenlijk heel rustig fietsen. Hij is even versufd maar gelukkig had hij zijn helm op.

Ik fiets naar de jeugdherberg in Banff langs de oude Bow Valley HW die met weinig verkeer en prachtig uitzichten een waardig afscheid is van deze prachtige streek.In Banff zie ik Colin terug. Het blijkt nu dat buiten enkele kleine schrammen niets heeft overgehouden aan de val.

Ik neem hier savonds nog deel aan een pooltornooi en geraak tot in voorlaatste ronde waar ik kansloos wordt verslagen. De eerlijkheid gebiedt me echter te zeggen dat dit ook de tweede ronde was. Het was ook een dag met heerlijk weer. Wel koud maar droog en zonnig.

Op woensdag fietsen we gezamelijk naar Calgary waar Colin een vriendin wil bezoeken.
De eerste 60km zijn geweldig. Fietsend uit de Rockys met niets dan vers besneeuwde bergtoppen als panorama en bijna altijd bergaf en een rugwind. Ja, zo lukt het me wel.

smiddags komt er snel bewolking opzetten en even later zitten we midden in een hagelbui. Colin krijgt hier ook nog eens een lekke band maar gelukkig kunnen we schuilen in een benzinestation.

Het regent dan nog meerdere uren tot we in Calgary aankomen. Hier blijkt dat Colins vriendin zijn mail nog niet gelezen heeft en Colin heeft dus geen plaats om te overnachten. Gelukkig is mijn gastheer ook een fietser en hij begrijpt het en nodigt Colin uit om hier te blijven.
Donderdag is een dag om wat praktische dingen af te handelen. Mijn eerste prioriteit is om nieuwe lenzen te kopen maar zonder voorschrift krijg je niets. Ik heb dus aan mijn ouders (hartelijk dank hiervoor) gevraagd om dit te mailen en gelukkig hebben ze hier de juiste in voorraad. In Fairbanks hebben ze me verteld dat je normaal 1,5 week moet wachten. Ik ben dus heel gelukkig.

Savonds ga ik naar de meeting van couchsurfing die heel interessant is maar die dan slecht eindigt met mijn fiets die gestolen wordt maar iedereen zal dat verhaal nu wel kennen denk ik.
Vrijdag als ik mijn fiets terug heb, ga ik naar hetzelfde cafe om een live optreden te zien. Men heeft me verteld dat het countrymusic is met blues. Het blijkt echter hardrock te zijn. Na een half uur zitten we dus boven in het gewone cafe. We zijn enkele mensen die ik gisteren heb leren kennen. Op zaterdag ga ik ook nog een thee drinken Meghan, ook een couchsurfster. Het is allemaal heel leuk.

Dit was het dan. Morgen vertrek ik naar het zuiden op zoek naar warm en droog weer maar eerst vooral een bezoek aan yellowstone. Hopelijk is de winter in dit gebergte nog niet gearriveerd.

groeten,

nico