maandag 23 juni 2008

the first two weeks of cycling


Hello everybody,

My cycling trip has really started and it was good.

Vancouver-Kettle Valley Trail-North Cascade NP-Seattle-Olympic NP-Victoria (vancouverisland)
Distance : 1659km

I finally left Vancouver on friday, june 6, when the weather wasnit to good. I already waited a day longer and visited the national museum of etnography.  
I left together with Naomi, a local cyclist and hiker who i met. She leaves on Sunday to cycle through Canada. This is a testride for her. It is nice to ride with someone who knows the way and i really enjoied her company. 
Naomi, thank you for cycling with me and i hope you have a great trip.

The first aim is the Kettle Valley Trail (KVT) which originally was a railway made for the goldrush in the late 19th century. When it became out of use it was turned into a trail for hikers, horses, cyclists,.... and some of it is a part of the official Trans Canada Trail. 

On Sunday i cycle over the Cloquihalla pass (1200m) high. Till now i have had allways bad weather and now is no different.  There is still snow and it is very cold. When i finally get to the top i enjoy a hot chocolademilk. (yes, Naomi, i am crazy enough to do this, you were smarter to avoid it). 
Normally, after the pass there is a trail that leads you to the KVT but people tell me it will be snowed in for sure.  20km further i can go directly on the KVT.  When i finally find it, it turns out there was a landslide and i have to turn back. I have to cycle 80 km around the mountains to get back on the trail. 
The funny thing is that if you get over the pass the weather improves a lot. The mountains keep the rain and snow away and very soon i am in a semi-dessert region but still cold. I find this out on monday morning when i see ice on my tent and bicycle. When the sun starts shining it gets warmer and i enjoy the ride. Back in the mountains i see a lot of animals : deer, very small squirels, beautiful birds,....   They arent shy at all.
One thing is very disappointing : the local people use this trail for riding with there quads and that destroys the gravel. It becomes to hard to cycle and i return to the mainroad which still is beautifull. 

On tuesday, june 10, i decide for cycling direct to the North Cascade NP and the USA. I met Dave. An american guy from Flagstaff, Arizona who cycled from there and wants reach the east coast of Canada. I will meet many more cyclist who are hoping to ride from coast to coast in Canada. We cycle together for the bigger part of the day. In the evening i have to go south to the USA. I cross the border in Osoyoos with very little problems.
In this region we see a lot of fruits and even some winegards. It is very beautifull.

To reach the North Cascade NP i have to pass Washington Pass (5477 feet). With a splendid headwind it is a hard thing to do. I finally reach the top. I need more than 4 hours and i just covered 40 km. Here i meet three other cyclist on there transcanadian trail but they are cycling for a charity. For Livestrong. Against cancer and named after Lance Armstrong, a famous cyclist which had cancer. Their website is www.crossamericabikeride.com 

I reach the NP decide to do some hiking on Friday. At the start of the trail i meet Jordan and we hike together for most of the day. He stays up there while i go back. 
The campsites here are totally different from those in Europe and i have to adapt. In Europe there is allways clean water and showers and mostly a shop where you can buy food. Here that is more of an exception. Even here there is a lot of snow and some trails are not open yet.

Because of the time limit and because there is also a lot of snow in Mount Rainier NP is decide to skip that and cycle through Seattle to the Olympic NP. 
I try to meet Kam, a longdistance cyclist, but he isnit home. I still have  a good time meeting Gill who gives me the place of a good friend on Vancouverisland where i can stay if i want. 

The people are very openminded here and several times a day they will talk to me. So also on Monday when Hubert talks to me. He is from east-Germany and left the country in the 1960s. 
He offers me to stay at his place and it is great. A hot shower, decent bed and a warm meal can do miracles.

On tuesday, on my way to Olympic NP, they advice me to take a cycle route on Lake Crescent. It is very beautifull but also very hard with steep descent very close to the lake. A lot of stones, hight roots,....    It is very good for mountainbiking but not for a heavy loaded bicycle as mine.
i will learn that people dont really know this way of travelling. Allthouhg there are more bikingfacilities than expected there is not a really cycling mentality like home.

On wednesday and thursday i go hiking in the NP. It is beautifull but also here i have a bit too little food with me.  But i works out and i see my first black beer, two elk and a lot of other animals. It is also my first time in a rainforest and i like it. I am also very lucky. I am 4 days in or near the forest and have only 1 day a bit of rain. I have been wurse of back at home.

On friday i manage to visit Neah Beach and Cape Flattery.  It is a Indianreservation and also the most NW point of the lower 48.   The pacific ocean hits here the rocks and it gives wonderfull scenery, caves, birdcolonies and so on.  I can cycle for almost 80 km directly along the coastline and i camp on the beach. It is great. 
On saturday i take the ferry to Victoria on Vancouver-island. Today, monday, i will leave to Port Hardy where i take the ferry to Alaska. 

Victoria is very beautifull and i see two times some live music. I stay with Adam, a guy i meet when i leave the ferry and he invites me to his home. He lives on a floathome. A home that stays on the sea. It sometimes shakes a bit but i like it. Adam is also a member of the canadian rowing team that goes to the Olympic games in Peking. 
Adam, thank you very much for hosting me and i hope you win in Peking. (at least end before the Netherlands).



zondag 22 juni 2008

Victoria : vancouverisland


Dag allemaal, 

Het eerste echte bericht van mijn fietsreis.

Vancouver-Kettle Valley Trail-North Cascades NP-Seattle-Olympic NP-Victoria (Vancouver Island) : afstand  1659km


Ik ben dus op vrijdag, 6 juni, vertrokken uit Vancouver na veel aarzelen want het weer was niet geweldig en de voorspellingen ook niet.  Wel wist ik dat het 20km inlands niet regende. 
Ik ben samen met Naomi vertrokken. Zij beschouwt dit als een oefenig want op zondag vertrekt ze om Canada dwars door te fietsen : de zogenaande Transcanada Trail. Er is een officiele trail maar die volgt ze niet. Voor mij is het handig om met iemand te fietsen die de weg kent en zo vermijden we de grote wegen. Het is haar eerste fietstocht en ze is een beetje zenuwachtig en kijkt hoe ik mijn pakken heb geladen. We kunnen het goed vinden met elkaar en het afscheid na 20km is dan ook niet zo gemakkelijk.  Vandaar moet ik dan langs de grote weg en helaas blijft die veel langer druk dan verwacht. 

Mijn eerste doel is de Kettle Valley Trail. Dit was vroeger een spoorweg die aangelegd is naar aanleiding van de Goldrush eind 19de eeuw maar nu is het een trail waar je op mag fietsen, paardrijden, wandelen enz. Op zaterdag ben ik al voor de eerste keer verkeerd waardoor ik 10km moet terug fietsen. 

Op zondag moet ik de Coquihalla Pass over (1200m) en hier komen de eerste moeilijkheden. Buiten het feit dat het lang bergop op is, is het weer ook hier zeer slecht. Het sneeuwt er soms zelfs wat uitzonderlijk is voor deze tijd van het jaar. Ik moet hier mijn winterhandschoenen aandoen en na meerdere uren afzien bereik ik de top waar ik gelukkig een warme chocomelk kan drinken en wat van mijn kleren kan drogen. 
De KVT (kettle valley trail) start een km verder (eigenlijk is dit een verbindingstrail) maar men vertelt me dat die is ingesneewd. Ik kan 25km verder rechtsstreeks op de trail. Het eigenaardige is dat deze pass en het gebergte een groot deel van het slechte weer dat van de Grote Oceaan komt tegenhoudt en ik kom nu dus in beter weer. Helaas heeft men hier een zeer strenge winter gehad en dit betekent voor mij dat een deel van de trail niet bereikbaar is door een landverschuiving. Gevolg ik moet 80km omrijden (rond het gebergte) om er terug op te komen. Het is een hele mooie streek maar ik kan de trail niet volgen. Zoals ik al zei mag het gebruikt worden door iedereen en dus ook door quads die het wegoppervlak kapot rijden waardoor je er bijna niet kunt op fietsen. (wel met een mountainbike maar niet met een beladen toerfiets). Ik volg nu de kleinere weg langs de trail. 

Op maandagochtend blijkt nog maar eens hoe koud het kan zijn, zeker als je in de buurt van water bent. Ik heb mijn tentje opgesteld op een houten platform boven een meertje en door het afkoelend effect van het water vind ik ijs op mijn tentje en op mijn zadel. Ook heb ik die nacht niet goed geslapen door de koude. Eens als de zon schijnt wordt het snel warmer en kan ik gen ieten.  De dieren zijn hier veel minder schuw en ik zie er dan ook veel. Mini-eekhoorns, herten, dassen, marmotten,vele mooie vogels,...

Dinsdag besluit ik de trail niet meer te volgen maar rechtsstreeks naar de North Cascades te fietsen. Even later ontmoet ik Dave : hij is van Flagstaff, Arizona. Hij is naar Canada gefietst en wil nu Canada dwarsen. We fietsen de hele dag samen totdat ik savonds naar het zuiden moet waar de grensovergang is. Het is ook in deze streek (tussen Princeton en Osoyoos) waar we meerdere Baldeagles (visarenden die bekent zijn van TV) en het is ook een fruitstreek waar zelfs wijngaarden zijn. Door de beschermende  functie van het gebergte is het hier semi-dessert.


Woensdag(11 juni) is mijn eerste  volle dag in de US en ik zie al dadelijk westernachtige stadjes en ook een jeugdbaseball ploeg in een trainings sessie.

Donderdag  is een zware dag. Ik moet de Rainy en de WashingtonPass (5477feet) over. Het weer is nu beter maar ik heb een tegenwind. Uiteindelijk doe ik meer dan 4u over 40km. Ook hier fiets ik tussen sneeuw maar het is warm genoeg om er geen last van te hebben. Op deze pass ontmoet ik 3 amerikaanse fietsers die fietsen voor een goed doel nl tegen kanker. Hun website is www.crossamericabikeride.blogspot.com en het is voor Livestrong : genoend naar Lance Armstrong de beroende coureur die kanker heeft gehad en daarna de Tour de France won.
Ik bereik de North Cascades en besluit om op vrijdag te hiken. Ik ontmoet Jordan aan het begin van de trail en we wandelen een groot deel van de dag samen. Hij kampeert in de bergen terwijl ik terug ga naar de kampplaats aan het begin. De meeste kampplaatsen zijn heel primitief : een stuk grond om je tent op te zetten en een tafel. Geen water, geen douches. Op de trails is er zelfs geen tafel enkel een WCkotje (ook zonder stromend water). Afhankelijk van wie dit uitbaat, vraagt men zelfs hier geld voor tot 15 dollar per persoon. Natuurlijk zijn er privecampings met douches enz maar die zijn bestemd voor de RV (recreation vehicels : motorhomes) en deze zijn ver buiten de NP.  Ook hier zijn nog heel wat trails gesloten owv de sneeuw.

In het weekend besluit ik rechtsstreeks naar Olympic NP te gaan en niet via Mount RainierNP  omdat dit ook in een gebergte ligt (je kunt er gletschers bekijken)  maar ook hier is er nog veel sneeuw. Olympic NP is bekend om zijn gematigd regenwoud. 
Ik moet nu echter door Seattle fietsen omdat daar de ferry is. Gelukkig ontmoet ik Zeb, een lokale fietser die me via een fietspad langs het meer tot bijna in het centrum brengt.

Ik hoopte hier een langeafstandfietser Kam te ontmoeten maar hij is niet thuis. Ook is hier veel volk omdat het het eerste weekend is met goed weer. De jeugdherberg is volzet. Ik blijf er enkele uren en ontmoet Jill en haar 3 vrienden.  Het is een aangenaam gesprek en ze geeft me een adres op Vancouver island waar ik kan logeren indien gewenst. 
Hier verlies ik ook mijn portefeuille maar ik kan hem gelukkig een half uur later weer vinden. Dit is me wel schrikken. 

Het gebeurt regelmatig dat men me aanspreek. Zeker 2 a 3 maal per dag en vraagt wat ik doe. Zo ook op maandag en uiteindelijk blijf ik logeren bij Hubert, een ingeweken oostduitser. Een lange hete douche na 10 dagen kamperen doet wonderen. 

Op de touristinfo raadt men mij aan een fietsroute te volgen langs het lake Crescent. Nu blijkt weeral dat men alleen mountainbiken kent en niet lange afstandfietsen. Het is een zeer mooie maar ook zeer moeilijk fietspad met steile afdalingen vlak langs het meer, rotsen enz. Gelukkig is het maar 5km. 
Ik nader hier het Olympic NP en het regenwoud en ja, voor de eerste keer gedurende een week heb ik regen.  Echter niet veel ook niet naar Belgische normen.  

Op woensdag en donderdag hike ik in het park waar ik vrij onverwacht mijn eerste zwarte beer zie. Hij staat midden op het pad ca 80m voor mij. Ik neem een foto, helaas bukt hij zich juist en lukt het niet zo goed. Hij verwijdert zich als ik roep en in mijn handen klap zoals aanbevolen door de rangers. 
Ook zie ik nog twee "elk". Dit is een soort hert dat zo groot wordt als een paard maar nog altijd kleiner is dan de Moose verder in het noorden. Moose is wat wij een eland noemen, voor elk ken ik het nederlandse woord niet. 
Ik heb ontzettend veel geluk met het weer. 4 dagen in of nabij een regenwoud en maar 1dag een beetje regen. Ik heb het in Belgie al slechter geweten. 

Vrijdag bezoek ik het Neah Bay indianenreservaat en ook Cape Flattery. Het meest noordwestelijk punt van de Lower 48. Hier botst de Grote of Pacific Oceaan op de rotsklippen wat mooie grotten ed meer teweeg brengt. Het is indrukwekkend. Ik hoop straks fotos te kunnen toevoegen maar nu moet ik weg. Victoria bezichtigen.

groeten,

nico

woensdag 4 juni 2008

lugage

hello everybody,

My lugage problems are solved allthough it took longer than expected. They didnit arrive on monday but on tuesday but there was no damage.
I met Liesbeth and Naomi. They both gave me great advice. Naomi may company me for a few hours when i leave this city. My intentions is to start tomorrow (thursday) if wheather permits me.

I ll go to the Cascades, Mount Rainier and Olympic NP making a wide turn so i can go to Vancouver Island where i will hopefully arrive in two weeks. I ll post again then.

greetings,

nico

bagage

dag allemaal,

Mijn bagage is maandag dan toch niet gekomen. Heb er eerst voormiddag op zitten wachten. Later bleek dat ze anderhalf uur te laat waren maar toen was ik al in de stad. We spraken af dat ze dan s avonds tussen 6 en 9u konden leveren. Ik heb hiervoor een ontmoeting met Sandra afgezegd en no-show. Om 23u belden ze dat ze smorgens kwamen vanaf 8u.
Om 7u45 waren ze er al. Ze hebben mijn host wakker gebeld. Eerder om 5u30 was die al eens wakker gebeld door een gast die dit weekend komt maar die te weinig rekening houd met tijdzones. Het was hier dus leuke boel maar ik was heel enthousiast want buiten een licht verbogen spatbord was er niets aan. Heb ondertussen een 10km gefietst.

Later die dag heb ik Liesbeth ontmoet die hier in de toeristische sector werkt. Ze heeft ook in Alaska en Canada rondgetrokken. Ik heb hier dus veel goede informatie gekregen.

Verder sprak ik met Naomi die zondag vertrekt voor een transcanadese fietstocht. Zij heeft me naar enkele goede winkels gestuurd en misschien fietst ze een stukje mee als ik vertrek. De materiaal aankopen zijn bijna rond.

De bedoeling is nu om morgen (donderdag) te vertrekken als het weer dat toelaat.
Ik fiets dan naar het Cascade NP, vervolgens naar Mount Rainier en Olympic NP.
Deze liggen alle in de staat Washington in de USA. Ik maak hier eigenlijk een halve cirkel om dan naar VancouverIsland te gaan. (Dit is eigenlijk een proefritje om mijn nieuw materiaal uit te testen.) Ik hoop daar over 14d te zijn en dan mail ik opnieuw.

groeten,

nico

maandag 2 juni 2008

canada : vancouver

Hello everybody,

My first english message of this trip.
Saturday i arrived well here in Vancouver. I had a pleasant fligth where i met Francesca and Marco. An italian couple that also travels to Vancouverisland and Alaska. We had a nice conversation and i made some new friends. I hope that i one day can honour their offer to let me stay in Milan. Francesca and Marco, if you ever come to Belgium, you are very wellcome in my house.

After we said goodbye, i went all wrong for me. My one piece off lugage and my bicycle were nowhere to be seen. Pretty fast i learned that one of them was still in Frankfurt but they didnit know which and the other was one big question.
On sunday i called and they told me that the piece in Frankfurt would arrive on Monday. In the afternoon i heard that my bagage was found and that they will bring it here. I am waiting for it now and they have only 50 minutes left so thums up please. So it was my bicycle that was left in Frankfurt and hopefully it arrives today and after that they will call to ask when they can deliver it.

Right now i am also bying some equipment for my trip. I thought i would be cheaper here but i havent found any bargains yet.

The better news is that i met Linda, an canadian born cyclist, and she has given me a few tips. Unfortunately she didnit cycled the areas that i will but it was still interesting.
Tonight i see Sandra. She is from the Netherlands but lives here and cycles also. Maybe i will meet Liesbeth also a cyclist and from the Netherlands. Both are friends from Ivo who i met in Russia a couple years ago. I think i will be very interesting.


So this is it for now. I like it when you react on these messages. Any advice, tips or sympathy is very appriciated.


many greetings,

nico

Canada : Vancouver

Dag allemaal,


De reis was goed begonnen. Heel goed op tijd in Zaventem. Geen problemen met de checkinn met de fiets. Vlotte vlucht naar Frankfurt. Rustig de tijd om over te stappen. Ik zie nog dat ze mijn fiets voorzichtig uitladen in Frankfurt en ik denk ja, dat is in orde.

Op de vlucht naar Vancouver die zo maar even 11u duurt, moet ik langs de Italiaanse Francesca zitten. Zij gaat samen met haar vriend rondtrekken in Alaska en BC (britisch Columbia). Dit wordt een aangenaam gesprek. Ook met haar vriend Marco klikt het. Dus hoewel ik maar heel beperkte beenruimte heb en er weining mogelijkheid is om te wandelen wordt het dus wel een leuke vlucht.

In Vancouver ben ik zo door de checkout en neem afscheid van Francesca en Marco. En dan begint het. Mijn enig stuk bagage komt niet op de band. Ook mijn fiets is nergens te bekennen.
Als ik meer uitleg vraag en dat rapporteer krijg ik snel te horen dat 1 stuk nog in Frankfurt is maar van het 2de stuk bagage weet men niets.
Zondagochtend bel ik en weet men mij te zeggen dat 1 stuk op maandag zal toekomen maar men weet niet welk. Namiddag belt men mij (eigenlijk mijn gastheer) en wordt er de afspraak gemaakt dat vandaag (maandag) in de voormiddag mijn bagage (niet mijn fiets) hier zal geleverd worden. Ik ben daar nu dus op aan het wachten. Ze hebben nog 1,5u. Duim voor mij aub.
Namiddag zal men normaal ook bellen ivm mijn fiets. Hopelijk kan dat ook snel opgelost worden.
En dan gaat ne mens op reis om te ontstressen. Heb daar bij momenten nog niet veel van gemerkt.

Ondertussen zoek ik hier naar nog wat materiaal dat ik hier wou kopen omdat het hier goedkoper zou zijn. Probleem is wel dat ik de amerikaanse merken niet ken en dus niet weet wat goed is. De europese merken die ik wel ken zijn verschrikkelijk duur. Echte koopjes heb ik nog niet gevonden.

Ik heb ook al met Linda gesproken. Dat is een canadese die regelmatig fietst. Helaas heeft ze niet echt de regio gedaan die ik wel doen. Maar het was wel leuk.
Deze avond zie ik Sandra. Zij is een Nederlandse die met een Canadees getrouwd is en ook graag fietst. Hopelijk wordt dat ook interessant. Met wat geluk zal ik ook Liesbeth spreken. Ook een Nederlandse die hier woont en werkt. Beiden zijn kennissen van Ivo die ik enkele jaren geleden in Rusland op mijn reis heb leren kennen. Hij is dan weer getrouwd met een Canadese en heeft hier een tijdje gewoond.

Ik heb gisteren hier een tijdje rondgelopen.Het is een drukke stad. Niet echt naar mijn smaak (tja, welke stad is dat wel) maar ze hebben wel enkele leuke parken.
Ik hoop het nog wat verder te kunnen verkennen zodra mijn bagage en materiaal aankopen in orde zijn.

Ik begin stilaan over mijn jetlag te komen. Zaterdagavond viel ik tijdens een gesprek met mijn gastvrouw in slaap.

Zo dat was voorlopig alles. Laat de reacties maar komen.

groeten,

nico