maandag 24 maart 2014

Te Araroa deel 2 : St Arnaud - Boyle Village - Arthurs pass village : 7 jan tot 21 jan


Dag allemaal,

Na mijn ervaringen in het Richmond gebergte neem ik enkele rustdagen. Deels ook gedwongen door het slechte weer. Op de eerste dag kan ik niet veel eten omdat ik nog misselijk ben van de All you can eat BBQ de dag ervoor.
De weersvoorspelling is dat het fel zal regenen en dat er op 1700m hoogte  sneeuw zal zijn.
Dit betekent dat de Travis Sadle en Waiau Pass die ik de volgende dagen over moet niet echt passeerbaar zijn.
Het is zo erg dat een Zwitserse fietster haar route verandert van de westkust naar de oostkust dat de reputatie heeft om veel droger te zijn. Aan de westkust ligt immers de oceaan die zich uitstrekt tot Antartica en dus genoeg mogelijkheden heeft om wat vocht op te nemen. ( het meer zuidelijk deel van de westkust waar de beroemde fjorden zijn krijgt elk jaar 6 tot 8 meter regen).

Eindelijk kan ik vertrekken maar doe dit eigenlijk te laat. Ik kan de hut die me een perfecte uitgangsposite zou geven niet meer bereiken. Dit is zeer belangrijk om dat ik maar 2 droge dagen heb om de passen over te steken. Om dit goed te maken vertrek ik de volgende dag (do 9 jan) om 6u15 als het nog maar amper licht is. Mijn dag eindigt om 20u15 na 14 uur wandelen (ok rustpauzes zijn hier inbegrepen).
Ik kan zonder problemen Travis Sadle passeren. Er is nog wat rest sneeuw maar dit betekent alleen dat de uitzichten nog mooier zijn.
Ik ontmoet weer vele bekenden in blue lake hut. De laatste hut voor het moeilijkste deel nl de Waiau pass. Blue lake is fantastisch gelegen en heel toeristisch. De foto wordt ook veel gebruikt in tijdschriften. De meesten toeristen stoppen hier en keren terug. De TA wandelaars moeten echter verder. Hoewel het heel mooi is hier is het ook gevaarlijk. Het is nog maar 2 weken geleden dat een Engelsman hier verdwaalde en een dodelijk val maakte van een 60m hoge klif.
Stephen en ik besluiten samen te wandelen over de Waiau Pass. Stephen is ook een bergbeklimmer en ik ben heel blij met zijn ervaring. Regelmatig moeten we op handen en voeten naar beneden klimmen. De beklimming was wel heel vermoeiend door los gesteente en heel steil maar niet echt technisch. Tijdens de afdaling zijn er momenten dat ik eigenlijk schrik heb. Het is een van de moeilijkste dingen die ik ooit gedaan heb en het moet echt niet moeilijker worden voor mij.Volgens de gids heb je ergens tussen 6 a 8 uur nodig om dit stuk van 8km te doen. Voor ons duurt het 9 uur.
Toegegeven we hebben lange pauzes genomen om van de uitzichten te genieten.
Het weer was goed. Er waren wolken maar dat is enkel goed om nog mooiere foto's te maken.

De 2 dagen mooi weer die voorspeld waren worden er 3 (ik heb zelfs wat zonnebrand) en ik geniet ervan voor de regen weer begint
Ik ben nu in de Ann River valley waar er wilde paarden zijn.Helaas krijg ik ze niet te zien. Ze voelen de bui aankomen en schuilen in een kleine zijvallei.
Hier is er ook veel tussock. Een soort van riet dat vanuit een centraal wortelstelsel groeit. De regen stroomt hier langs (water zoekt immers de gemakkelijkste weg) en vormt zo kleine grachtjes. Als dit lang genoeg duurt kunnen die grachtjes tot een meter diep worden maar blijven heel smal.
Het riet groeit hier over en dus zijn de grachtjes heel moeilijk te zien. 2x val ik er in en ik kwets mijn knie hierdoor. De eerste minuten doen fel pijn maar gelukkig valt het achteraf wel mee. Ik heb nog enkele dagen een stijve knie maar dat is het dan. Hier is het een goed idee om met de wandelstokken te wandelen wat de meesten ook doen.

Soms heb ik ook veel geluk. Na 5 uur wandelen in de regen kom ik in een hut waar al 3 wandelaars zijn. De hut is dus verwamd en de thee staat op de kachel. Ik mag er rustig van drinken wat enorm geaprecieerd word. Later die avond vieren ze een verjaardag en trakteren op vodka-orange. Ze wordt een regendag toch nog heel fijn afgesloten. Eigenlijk vieren ze de verjaardag 1 dag te vroeg maar ze wilden de 10l vodka niet meer draen. Ik heb dan maar geholpen om die te consumeren zoals de bergcode vraagt dat je anderen helpt.


Ik maak even een zijtrip naar Hamner Springs om eten te kopen. Vitek geeft me een lift en nodigt me zelfs uit om bij hem te logeren als ik in Queenstown ben. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurd. Het is een deel van de bekende Kiwi gastvrijheid.

Het volgend dorp op de track is Arthurs Pass village. Het is zo klein dat er geen deftige winkel is en ik word aangeraden om een voedselpakket op te sturen. Zo gezegd zo gedaan maar ik kan geen postcode of straatnummer vinden van de jeugdherberg. Blijkt dat dit niet nodig is. Het dorp is zo klein dat die dingen daar niet gebruikt worden.

Nieuw Zeeland is ook bekend owv vulkanische activiteit. Een gevolg van het feit dat ze op de grens van 2 aardplaten (??) gesitueerd zijn. Zie de recente aardbevingen in Christchurch.
Een ander gevolg is dat er heel wat hot pools of warmwaterbronnen zijn. Een daarvan ligt langs de track en ik laat die kans niet voorbij gaan. Ik wil er na een half uur genieten uitkomen als Nele arriveert. Een jonge Duitse die ik ken van in de hut.Ze heeft de bijna unieke eigenschap om bij de sandflies (insekten) nog populairder te zijn dan mij.  Ze wil liever niet alleen zijn dus offer ik me op en blijf nog een half uurtje in het water te liggen.

Later steken we nog een rivier over over een 3-wire bridge. Dus een brug die enkel bestaat uit 3 dikke kabels. Een waar je over loopt en voor elk van je handen nog een voor verdere steun. Het valt beter mee dan verwacht maar ik wil het absoluut niet doen als het regent of winderig is.
Normaal heb je een swing brigde dwz een hangbrug van touwen en kabels die mee kan bewegen in de wind maar er is wel een railing die je belet te vallen. Uiteraard beweegt die ook als je ervoer loopt maar dat is eerder leuk. Het is veel minder leuk als er stormwinden zijn zoals vorige week. Het was toen een langere brug.  In eerste instantie  wou ik toen door de rivier maar die was te diep en had teveel stroming. Met rugzak erbij weeg ik 100kg en ik dacht dat zal het wel stabiliseren. Niet dus. Niet echt leuk als de brug door de wind opeens bijna een meter naar links beweegt.

Wel, dat is het voor nu. Ik hoop namiddag nog een verslag te plaatsen.

groeten,

nico




Geen opmerkingen: