Het noordeiland : 25 november tot 20 decmber

dag allemaal,

Eindelijk het eerste deel van de lang beloofde update.
Dit deel gaat over de 4 weken die ik spendeerde op het noordeiland voor ik aan de wandeltocht op het zuideiland begon.

Het waren een paar zeer stresserende dagen voor mijn vertrek en ik die dacht dat ik beter op tijd was dan mijn vorige reizen.  De bagage was grotendeels gepakt toen ik bemerkte dat mijn fototoestel stuk was. Wel, dat kun je ook kopen in Nieuw Zeeland en dan heb ik geen adaptor nodig om de batterij op te laden. 


Visum was in orde sinds een paar dagen en ook de vluchten waren geboekt en bevestigd.
Tot ik opeens bermerkte dat voor mijn fiets 1 van de 3 vluchten niet bevestigd was. Dan maar telefoneren naar het reisbureau maar dat was in het weekend niet bereikbaar. Ook internationaal niet.
Dan maar rechtsstreeks naar Zaventem bellen en via via iemand van Lufthansa te pakken gekregen en die vlucht dan ook bevestigd.
Maandag avond vertrek ik maar 's ochtends krijg ik doodleuk een mailtje van het reisbureau dat de combinatie van vluchten met mijn fiets niet kan maar ze wensen me wel een fijne reis toe. GRRRRRRRRRRRRRRRRRR. 
Omdat ik het zelf geregeld heb met Lufthansa is er uiteindelijk geen problem maar wel een hele hoop stress voor mij.


De vluchten gaan heel vlot, duren in totaal 25 uur en het tijdverschil is 12uur. Ik ben voor op jullie.

Ik blijf enkele dagen in Auckland bij Will en Tami.  Ik wil enkele meerdaagse  wandelingen doen voor mijn lange trektocht op het zuid-eiland. Ze raden me de Hillary track aan in de Waitakere ranges. Het is een gebergte slechts 30km ten westen van Auckland.

Hier beleef ik dus mijn eerste tramp ervaringen in Nieuw Zeeland en krijg zowel het goede als slechte voorgeschoteld.
Er zijn de fantastische panorama's, prachtige natuur en vooral de afwisseling ervan. Je hebt mooie kustgebieden en een uur later ben je in de heuvels met andere vegetatie.
Het meest verbazende voor mij is dat ik er bijna alleen was en zoals gezegd het is slechts 30km van een stad met 1 miljoen inwoners. Zoiets is hard te vinden in Europa en heel zeker niet in de buurt van een stad.
Het minder geode is dat de tracks maar matig onderhouden worden dwz dat omgevallen bomen er blijven liggen waar je dan rond, over of onder moet. Het is kort bij de zee dus er is veel regen wat betekent veel planten die regelmatig het pad overgroeien. Veel modder ook. Hoewel ik het toen nog niet besefte is de belangrijkste les dat het weer hier heel snel kan veranderen,.
Het is 4 dagen durende wandeling en de weersvoorspelling is goed maar op de  4de dag kom ik toch terecht in felle regenbuien. Blijf nog tot smiddags op de camping maar vertrek als het wat opklaart. Dit is maar tijdelijk en al snel wandel ik uren lang in de regen. Ik volgde dan al de track niet meer maar ben op de weg richting het vertrekpunt waar mijn fiets is.Voor  de laatste 3 km accepteer ik een lift die me spontaan wordt aangeboden. Ook dit zal een constante worden. De opgewektheid, de bereidheid om te helpen, er wordt  nooit moeilijk gedaan over eender wat zelfs niet door de rangers.


Ik blijf weer enkele dagen in Auckland en heb een fijne dag met mijn gastheer Will. Een engelsman die veel gefietst heeft. In japan heeft gewoond  en nu hier woont. We fietsen door Auckland langs enkele bezienswaardigheden en spenderen enkele uren in een Belgisch bier café.

Ik fiets door naar het Coromandel schiereiland waar ik 3 dagen wandel bij de pinnacles.
Normaal is het een 1dag wandeling maar ik wil wat conditie opdoen en neem de langere weg.
De gevolgen zijn er : de meest gebruikte weg is heel goed onderhouden maar de andere wegen gewoon niet. Een stuk van de weg dat normal 3 uren duurt wordt door de omgevallen bomen en weggewaaide wegwijzers een harde tocht van 7 uur. Omdat ik er niet op voorzien ben, heb ik ook niet genoeg water en moet het van plassen nemen. Gelukkig heb ik mijn filter bij en word ik dus niet ziek.
De volgende dag is vooral modderig. Ik sta heel wat keren tot mijn enkels in de modder en 1 keer zak ik zelfs zonder verwittiging tot boven mijn knie in de modder. Ik val en door het gewicht van mijn rugzak kan ik eerst niet vrijkomen. Ik wil juist mijn rugzak uitdoen als ik een tak onder de modder voel die me genoeg steun biedt om er uit te kruipen. 

Als ik hierover vertel op het rangerstation vragen ze me om een verslag te maken zodat ze dat kunnen doorgeven. Dan vertellen ze me pas dat ze afgelopen winter enkele zware stormen hebben gehad en dat er door financiele saneringen nog geen onderhouds ploeg is langs geweest. Eigenlijk vertel ik ze dus hoe hun tracks erbij liggen en dat moet eigenlijk andersom zijn. Zij moeten mij de info geven.


Dan volgt er een week fietsen  naar Wellington. NZ wordt het fietsersparadijs genoemd en dat is duidelijk te merken aangezien ik op 1 dag al 4 lange-afstandfietsers tegenkom. De natuur is prachtig, afwisselend en het verkeer is licht. 

Als ik over de bergen fiets, krijg ik weer een lesje hoe wisselvallig het weer is. Zonnig en warm in de ochtend maar onweer. bliksems. donder en zelfs hagel in de namiddag. Hier hebben ze een gezegde en dat is : de 4 seizoenen ervaren op een dag en dat is precies wat gebeurde.

Wel, dat is het voor nu. Volgend verslag zal over de Te Araroa gaah.

groeten

nico