alaska : haines - anchorage

Dag allemaal,

Eindelijk nog eens een update van mijn weblog maar eerst wil ik iedereen bedanken voor de reacties, aanmoedigingen, tips en informatie van de laatste weken. Het doet deugd als je merkt dat je berichten gelezen worden.


Alaska : Haines-Haines Junction (Canada)-Tok (Alaska)-Valdez en met ferry naar Whittier, met RV naar Seward-Anchorage

Totale afstand gefietst : 3715km

Wel, het is even geleden maar op dinsdag, 1 juli, was ik in Prince Rupert. Het is Canadaday, de nationale feestdag, en samen met mijn gastheer en zijn vriend gaan we naar de festiviteiten. Er zijn wat speeches, gratis taart en ik ontmoet de burgemeester. Hij heeft tijd voor een kort gesprekje maar het is dan ook verkiezingsjaar hier.
In namiddag vertrek ik met de ferry naar Haines (Alaska). Tijdens de inscheping ontmoet ik Isabelle, een vriendin van mijn gastheer, en ook een fietster. Ze fietst nu maar voor een 5tal dagen en ze gaat van boord in de eerste haven.
Ik ontmoet ook nog een Amerikaans koppel Joelle en Walter (heb hen ook al gezien op de andere ferry) en nu blijkt dat ze in dezelfde haven afstappen als mij. Ze hebben zich bedacht. Dit komt omdat enkele lokale fietsers hen overtuigen dat deze weg zeer mooi is. Het is ook een officiele scenic byway.
Maar eerst nog de ferry. Hij vaart idd door fantastisch landschap deel van het Tongue Nationale Forrest. Er is zelfs een ranger aan boord die regelmatig uitleg geeft. Ik zie ca 15 walvissen op deze tocht.

Als we in Haines zijn, vertrek ik apart van Walter en Joelle. Ze fietsen met een tandem en zijn bergaf en vlak veel sneller dan mij maar bergop enorm veel trager. Gedurende de dag zullen we herhaaldelijk haasje over spelen wat natuurlijk heel leuk is.
savonds als ik wil wild kamperen op een uitkijkpunt komen ze aangefietst. De camping ongeveer een 1,5 km terug is immers gesloten. Hier heeft een beer een elandkalf gedood en het duurt een week of zo voor hij het helemaal heeft opgegeten. In die tijd is het risico te groot dat je toevallig tussen hem en zijn prooi komt wat onmiddellijk een aanval tot gevolg heeft. Joelle heeft een panische angst voor beren. Ze wil naar de volgende camping maar die is 40km ver. Ze beslissen om ook hier te kamperen. Ik heb immers beerspray bij me. We hebben dit niet. Een uurtje later komt echter een toerist waar ze op de camping mee gesproken hebben hun halen in zijn camionetje. Hij had gezien hoeveel schrik Joelle had. Ik blijf dus alleen achter. snachts om 0u30 word ik wakker gemaakt door een vrouw. Ze rijdt voorbij in haar auto maar ziet een beer op 400m van mijn tent en verwittigt me. Ik maak wat lawaai. Herhaal dit een 10 minuten later. Dit is de beste manier om beren op afstand te houden. Ik kijk rond maar zie geen beren. Na een half uur ga ik terug slapen.

Als ik de volgende dag (vrijdag 4 juli) fiets, zie ik een zwarte beer een 10m van de weg af. Hij is rusting gras aan het eten en laat zich door mij niet storen. Ik doe vandaag ook nog een kleine hike naar een meer waar ik mijn eerste stekelvarken zie.
Als ik bijna in Haines Junction ben, ontmoet ik Anna en Alister. Ik word voor het eerst in weken in het Nederlands begroet. Ze hebben Joelle en Walter ontmoet en via hen weten ze wie ik ben. Anna is van Nerderland. Alister van Australie. Ze willen de Panamerikaanse Highway befietsen. Dit is van Noord-Alaska tot in Ushuia, het meest zuidelijk puntje van Zuid-Amerika. Ze hebben hiervoor 2 jaar. Tja, ik ben dus nog maar een beginner geloof ik. Hun website is www.thefuegoproject.com

Haines Junction ligt aan het Kluane NP. Ik doe hier een driedaagse trektocht langs de Alsek rivier. Een overblijfsel van een gletscher. Ik zie ook nog vele resten van de gletscher meren. Het is prachtig. Het regent wel en daardoor zijn de beken gezwollen. Ik moet hier voor de eerste keer door een beek waden omdat ik er niet kan over springen. Mijn eerste creekcrossing. Ik wou eerst ook een andere tocht maken maar daar waren nog meer creeks en hoger en men heeft me dit afgeraden. Het is ook de eerste keer dat ik een volledige dag niemand zie en ik hoor er zelfs geen autos. Heel leuk. Men moet hier ook een bearcannister gebruiken. Een plastieken doos waar je je eten en alles wat ruikt insteekt. Het is zo gemaakt dat een beer het niet open krijgt.
Men doet dit om te vermijden dat een beer je kampplaats binnenkomt terzijl hij de geur van je eten volgt. Een beer heeft een fantastisch reukvermogen. Zo vindt hij zijn eten.
Hoewel er hier een rivier is en vele zijbeekjes is het toch een semidessert gebied. Dit komt door de rotsachtige ondergrond nagelaten door de gletscher. Het is hier dus of semidessert of moerassig. Een tussenweg kennen ze niet.

Ik ben in Haines Junction de gast van Rita en Walter, 2 ingeweken Duitsers. Stephanie huurt er een kamer. Ze is van Zwitserland en heeft hier haar eigen bedrijfje voor het gidsen van toeristen in Alaska en Yukomterritory. Rita kookt voor ons de groenten en ook aardappelen die ze in haar eigen tuintje teelt. Extreem lekker.


Dinsdag, 8 juli, fiets ik weer verder. Ik moet een ferry halen in Valdez en uiteindelijk fiets ik 880km in 6 dagen. Ik heb bijna altijd tegenwind en dit frustreert me geweldig. Ik had het niet verwacht omdat ik rond een gebergte moet fietsen dus eerst NW en dan ZW ga. Ik hoopte op dit tweede deel rugwind te hebben. Dit gebeurd niet omdat ik nu richting zee ; de fantastische Prince Willam Sound fiets. De wind van de Pacific is natuurlijk sterker dan een landbriesje.
Het keerpunt ligt in Tok. Dat is na 2,5 dag. Eerst ontmoet ik nog een Zwitsers koppel die deze reis maken owv hun gouden huwelijk. Na een leuk gesprek in het Duits verwennen ze me met broodjes, bier en smorgens een warme tas koffie. Het weer is maar fris met af en toe regen en dan kun je dat wel gebruiken.
Dit is de Alaska highway en er zijn vele fietsers hier. Ook de familie Vogel. Ze doen ook de panamerikaanse HW. Het is een koppel uit US met routs in Nederland. Hun twee zoontjeswillen de jongste fietsers zijn die ooit dit gedaan hebben.
Hun website is www.familyonbikes.com

150 km lang zijn er heel veel wegenwerken bezig. 1x mag ik niet door en moet met fiets en bagage op de pilotcar. Dit is de auto die het verkeer afwisselend van beide kanten veilig voorbij de werken brengt. In Tok zie ik enkele bekende terug. Het zijn Joelle en Walter. Ze hebben meerdere lekke banden gehad en al hun buitenbanden zijn beschadigd door de werken. Ze nemen hier de bus naar Anchorage. Ze hebben er 2 dagen op moeten wachten en daardoor heb ik hun ingehaald. Ze zullen daarna op het Kenaipeninsula fietsen. Een zeer mooi schiereiland ten ZW van Anchorage. Zelf heb ik geen enkele lekke band of andere stukken gehad. Hout vasthouden dus maar.

Als ik op tijd in Valdez geraak voor de ferry naar Whittier fiets ik ook naar dit schiereiland en inderdaad ik haal het. De ferry vertrekt op maandag, 14 juli om 8u smorgens.
Op zondagavond spreekt Andy me aan. Een zwitser die ook al enkele fietsvakanties heeft gemaakt maar nu hier is voor een conferentie en vakantie. Na mijn pizza spelen we samen een paar spelletjes pool met andere bekende van hem. Hij neemt dezelfde ferry als ik.

Ik neem deze ferry door de Prince William Sound omdat dit bekend is voor zijn wildlife en ja, ik zie veel zeeleeuwen, vogels, een paar walvissen maar geen orkas. Ook een gletscher die elk jaar 1 miljoen kubieke meter ijs in zee stort hoort erbij en ijs drijft er.
Na Whittier is er echter een probleem. Er is een tunnel waar fietsers niet door kunnen. Het is een 1 rijvaktunnel. De autos mogen van elke zijde maar 15 minuten in de tunnel rijden en ze rijden dan ook nog over de spoorweg. Ja, de trein gebruikt ook dit rijvak.
Andy stelt me voor aan een Zwitsers koppel Barbara en Marcus die hier een huwelijksreis hebben en met een gehuurde RV reizen. Zij nemen me mee door de tunnel en uiteindelijk brengen ze me naar Seward. Een zeer toeristisch dorpje aan het einde van het eiland. Je moet er over dezelfde weg heen en terug rijden vandaar dat ik het niet erg vindt om te liften. Ik neem hier ook een rustdag en ga samen met hen kayakken op de zee. We zien er enkele zeeotters.

Woensdag wil ik hiken langs de exitgletscher maar door slecht weer kan ik alleen beneden wat wandelen. Op donderdag is het iets beter en wandel ik naar boven waar de gletscher ontstaat uit de Hardingicefields. In totaal ontspringen er hier zo wat 15 gletschers van dit ijsveld. Het is dan ook een van de grootste in de wereld buiten de poolgebieden. Hier kan ik ook nog eens echt Vlaams praten met een gezin uit Brugge.

Ik heb een afspraak om zaterdag in Anchorage te zijn en fiets dan verder in de late namiddag maar ik word er helemaal weggeregend. Door en doornat kampeer ik. Mijn tent opstellen met verkleumde handen is niet gemakkelijk maar eens in mijn warme slaapzak komt alles goed. Ik moet hier echter blijven tot vrijdagnamiddag omdat het nonstop regent.
Als ik besluit verder te fietsen klaart het op en ik kan wat bekomen.
Ik heb nu wel een mooi dorpje niet kunnen bezoeken. Vrijdagnamiddag en zaterdagvoormiddag fiets ik langs een zeeinham die Turnagain arm heet. (wederom draaien). Hij is zo genoemd door de legendarische ontdekkingsreiziger James Cook die hier de NW passage zocht. Hij moest voor deze zeeinham voor de zoveelste keer omdraaien vandaar de naam. Uiteindelijk is de NWpassage 20j later door iemand anders ontdekt.

Morgen maandag ga ik een museum bezoeken. De geschiedenis van de First Nations in Alaska.
Overmorgen hoop ik te vertrekken naar Denali State en National Park waar ik ook zal hiken.
Daarna de Denali HW. Dit is nieuw. Was oorspronkelijk niet de bedoeling maar het moet een wondermooie weg zijn. Hierdoor zal ik niet naar Fairbanks gaan maar via de Delta Junction en Tok naar de Top of the World HW


Ik heb nog wel enkele vraagjes :
Is de regering nu niet of wel gevallen over BHV? Is Tom Boonen echt geschortst owv doping?
Ander nieuws is ook altijd welkom.

groeten,

nico