tasmanie

Dag allemaal,

Hier is het eerste berichtje over Tasmanie.

Tasmanie is het grote eiland onder Australie en ligt even ver van de evenaar als Frankrijk dus vele Europeanen verwachten het zelfde klimaat. Er zijn hier geen woestijnen en de temperatuur is op het eerste gezicht vergelijkbaar maar er ligt geen land tussen Tasmanie en Antartica en dit heeft een grote invloed.
Het hoogste punt is Mount Ousso (1600m) en er is een hoogplateau dat op ca 1000m ligt. Dit is vrij laag als je de alpen enz kent maar hier is bijna elk jaar sneeuw en als er een koudfront overtrekt kan er zelfs veel sneeuw vallen in de zomer. Dit kan uiteraard ook in de alpen maar dan op 3000m hoogte. Vele mensen hebben deze fout gemaakt en er zijn al doden gevallen. Daarom zijn er allerlei noodhutten gebouwd waar je kunt schuilen als er plotseling noodweer komt.
Verder is Tasmanie gekend owv zijn vele beschermde natuurparken. 1/3 van het grondgebied is beschermd. Een gedeelte zelfs als Unesco Wereld erfgoed.
Tasmanie is 2x zo groot als Belgie maar heeft slechts 500 000 inwoners dus zeer dun bewoond. Op lagere hoogten is er een gematigd regenwoud. Hier heeft men jaarlijks 3m (ja, drie meter) regen. Dus nu mogen we als Belgen niet meer klagen over het beetje regen dat wij hebben. Wij denken nog altijd in mm en cm niet?

Ik verlaat Melbourne op zondag, 22 januari, met een nachtelijke rit op de ferry.
Mijn eerste doel is het Walls of Jerusalem NP. Dit park is zo mooi dat de eerste ontdekkingsreiziger enkel bijbelse namen gebruikte om alles te benoemen.
Het is zo afgelegen en beschermd dat je er met de auto niet kunt komen. Eerst is er een 20km lange doodlopende gravelweg wat hier niet zo ongewoon is. Er rijden hier trouwens meer jeeps rond dan gewone autos. Dan is de afslag naar het park. Deze gravelweg heeft losse gravel en stijgt gemiddeld 10%. Hier moet ik regelmatig stukje te voet gaan. Het is gewoon te moeilijk om te fietsen. Dan is er de parking van waar je 3km moet wandelen op een single track pad om aan het park te komen. Vandaar is het nog 10km naar de camping. Een puttoilet en regenwater in een tank is alles wat je er vindt. Dit gebied wordt beheerd als remote wilderness dus met minimaal onderhoud en weinig paden. Het is de bedoeling dat je zelf je weg vindt.

Het is hier echter nog zo proper dat je kunt drinken van de beekjes en de talrijke meren. Dorst moet ik niet lijden. De eerste nacht slaagt een possum erin wat van mijn eten te stelen. Hij opent de rits van mijn rugzak die in mijn voortentje ligt. Ze zijn erom bekend dat ze voedselagressief zijn maar dit had ik toch niet verwacht.
Ik jaag ze meermaals weg maar na 5 min komen ze elke keer terug tot ik erin slaag er eentje een stamp te geven. Ik ga terug slapen maar na 5 min hoor ik mijn buur vloeken. Het is zijn beurt om voedsel te verliezen. De volgende ochtend verneem ik dat bijna iedereen er last van had. Enkel de ervaren Australiers zijn er aan ontsnapt. Eten ophangen in bomen of in je tent zetten is de enige remedie.

De volgende dag wandel ik op 3 bergtoppen : Mount Jerusalem 1446m, Salomons throne 1469m enz. De term berg wordt hier nogal vlug gebruikt. In de alpen zijn dit slechts heuvels.

Op het einde van de dag heb ik pech. Ik wandel samen met een koppel en terwijl ik ze volg, verstuik ik mijn enkel. Het is een oude voetbalblessure die weer opspeelt. Gevolg een verplichte rustdag de volgende dag. Ik kampeer aan een meer en geniet van de uitzichten waar ik na een dag nog niet op uitgekeken ben. In de late namiddag is er nog een verrassing. Ik kom terug uit de schaduw van een boom enkele meters verder om een slang te vinden op mijn kampeerplek.Het is een grote van ca 1m. Er zijn 3 soorten slangen hier en alledrie giftig maar niet dodelijk. Ze zijn ook zeer schuw en als ze me merkt, verdwijnt ze snel maar ik kan toch een foto nemen.

De volgende ochtend is mijn enkel beter en ik kan redelijk vlot wandelen met een windel. Ik besluit te vertrekken maar opnieuw is er een slang. Deze keer een kleintje ca 35cm. Ze wil onder mijn tent schuilen wat ik niet zo apprecieer maar gelukkig kan ik haar wegjagen. Ik kom kort bij haar maar juist niet kort genoeg zodat ze me kan bijten. Daarna ben ik wel sneller gereed om te wandelen dan normaal en ik voel mijn enkel ook niet zo voor het eerste uur. Ondertussen heb ik al 21 slangen gezien waarvan de meesten in Tasmanie.

Als ik mijn fiets bereik anderhalve dag later zijn de possums ook hier actief geweest. Hebben enkele kledingstukken uit mijn tas gegooid om dan mijn brood op te eten. Leif en Erin, het koppel waar ik mee wandelde toen ik mijn enkel verstuikte, hebben dit gezien. Hebben als netjes opgeruimd en koekjes achtergelaten zodat ik geen honger moet hebben. Van hier is het immers nog een dag fietsen voor ik een supermarkt vind.

Daarna wil ik een 5daagse tocht doen in Cradle Mountain, een deel van de overland track. Dit is nu zo bekend dat je maanden op voorhand een vergunning moet aanvragen die ook vrij duur is. Ik wil er even over wandelen om dan het meer waar ik kampeerde langs de andere kant te zien. De ranger of boswachter ziet me en vertelt me dat dit niet mag. Er staat een boete van 2600 dollar op. Ik krijg de keuze om onmiddellijk terug te keren of verder te wandelen maar dan moet ik via Walls of Jerusalem NP er uit wandelen. Dit is minstens een extra dag wandelen maar gelukkig heb ik wat reservevoedsel bij me. De streek is zo prachtig dat ik dat zeker niet erg vind.
Helaas komt er een koude front over en het regent voor 2 dagen en snachts vriest het bijna. Ik blijf 1 dag schuilen in een noodhut maar moet dan verder owv te weinig voedsel. De volgende nacht moet ik kamperen nadat ik de hele dag in natte schoenen gelopen heb. Hier zijn meerdere kameerders en iedereen is nat en heeft het koud maar dit maakt de sfeer geweldig. Iedereen deelt met iedereen. De ene geeft koffie, de andere suiker enz en we vertellen leuke verhalen. De volgende ochtend begint slecht met regen en daarna op een top zelf smeltende sneeuw en wat hagel. Tegen de middag is het opeens over en een uur later is het 20gr. Later verneem ik dat het de resten zijn van een cycloon die zelfs overstromingen heeft veroorzaakt op het vasteland. Deze waren zo erg dat ze het nieuws in Belgie haalde met uiteraard de nodige bezorgde emails voor mij. De mensen hebben enkele dagem moeten wachten voor ik ze kon beantwoorden maar de overstromingen waren ca 3000km weg van mij.

Ik bereik de parking maar moet van hier een lift vinden die me terug naar mijn fiets brengt een 75km verder. Wat in deze afgelegen streek natuurlijk niet gemakkelijk is. Ik dacht eral over om eerst naar de stad te liften om eten te kopen. Na 15min is er een andere wandelaar die nu naar Cradle mountain gaat en me een lift geeft. Gemakkelijker dan dat gaat natuurlijk niet.
Miijn geplande 5daagse wandeltocht werd dus 7 dagen met slecht weer maar weeral heb ik prachtige dingen gezien en fijne mensen ontmoet. Ik heb er nog geen seconde spijt over gehad na de tocht. Tijdens heb ik wel eens gevloekt.
Ik neem een welverdiende rustdag waarna ik rustig verder fiett langs de westkust. Het is hier heel heuvelachtig en de australiers hebben de gewoonte om de straten gewoon rechtdoor te maken dus helling tot 15% zijn geeen uitzondering. Gevolg ik verbeter mijn recordsnelheid met een volledig bepakte (ca 30kg) fiets : 69,9km/u. Ik probeer de 70 te bereiken maar faal. Enige dagen later haal ik het wel maar heb niet al mijn bagage bij me.

Ik neem ook gravelwegen die me in het regenwoud leiden. Ik ontmoet andere fietsers en samen doen we een kayaktocht van een halve dag. We starten op een grote rivier maar verkennen ook de kleinere beekjes. We moeten rond of onder omgevallen bomen enz. Het wordt zo ondiep dat we terugkeren. De anderen zien het beroemde vogelbekdier. Dit is een dier dat lijkt op een zoogdier en hier enkele kenmerken van heeft zoals haren en zogen maar toch eieren legt. Het is nu erkend als een apart groep naast zoogdieren, reptielen, vogels enz. Maar toen men het eerste opgezette exemplaar naar Europa stuurde dacht men dat het een grap was. Gemaakt van verschillende dieren. Het heeft vb een snavel van een eend maar kan ook tepels om te zogen. Het is zeer schuw maar ik heb toch al kunnen zien.

Ik doe nog een 5daagse wandeltocht naar Frenchmans cap. Eerst een dag door een moddervlakte maar eigenlijk hebben ze hier een warme droge zomer dus dit valt goed moe. In normale jaren waad je hier tot je knieen door de modder. Nu kan ik grotendeels ontwijken. Op de top heb ik een geweldig uitzicht en je ziet er ook niets menselijks. Alleen natuur. Er is een groepje bij mij waarvan een man al 3x hier is geweest. Het is de eerste keer dat hij iets kan zien. Normaal heb je regen, sneeuw of mist hier. Ben dus goed af. Welja, het moet niet altijd slecht nieuws zijn he.

Daarna blijf ik een 4tal dagen in Hobart. Het is de hoofdstad maar is eigenlijk klein. Hier is er dan weer een hittegolf tot 36gr. Dan fiets ik langs de oostkust terug naar de haven. Dit is vnl farmland dus niet zo interessant. Hier wordt de nadruk gelegd op geschiedenis. Ik bezoek enkele van de oudere boerderijen. Geschiedenis is hier wel wat anders dan in Europa. Tasmanie werd vrij laat gekoloniseerd. Een ”oude" boerderij is gebouwd in 1930 wat maar 20j ouder is dan het huis van mijn grootvader. Niet echt geschiedenis dus. Er zijn uiteraard wel oudere gebouwen maar middan 19de eeuw is wel het maximum.

Het museum in Hobart wordt ook gerenoveerd en is grotendeels gesloten. Dus niet veel nieuws te vinden over Aboriginals. Ik leer wel dat men hier omdat het eiland zo klein is, een lijn van gewapende mannen heeft gevormd die de Aboriginals voor zich uitdreven en neerschoten. Het is niet volledig gelukt maar door andere maatregelen is de laatste Aboriginal vermoedelijk gestorven ca 1930.
Er is een soort van parallell met de Tasmaanse tijger. Dit is een hondachtig dier dat als gevaarlijk voor de schapen enz werd aanzien. Het is ook uitgestorven mede omdat de regering een premie betaalde voor elke geschoten dier.
Toen men besefte de uitsterving dreigde, is men ermee gestopt en men heeft het zelfs op de lijst van beschermde dieren gezet. Dit was echter 6 maanden nadat men de laatste officiele waarneming van een wild dier had gezien. Nu 70j later staat het nog altijd op de lijst omdat er nog officieuze waarnemingen zijn maar algemeen wordt aangemomen dat ze uitgestorven zijn.

Zo dit was het dan.
Ik hoop snel te vertrekken richting Canberra en dan Sydney aan de oostkust. Na het gesprek met Maree heb ik besloten om niet naar Brisbane te fietsen maar van hieruit naar de outback te gaan. Men zegt nu al dat het herfst is (slechts 25gr) dus het zal niet te heet zijn daar. Zo kom ik wel wel terug in de buurt van Adelaide. Dit is omdat er geen wegen zijn door de grote simpson woestijn. Er is 1 ten zuiden en 1 ten noorden ervan. Als ik de noordelijke neem, moet ik ca 500km naar het zuiden fietsen om Ayers Rock te zien en dan weer 500km over de zelfde weg terug richting Darwin. Dit is zelfs voor mij iets teveel van het goede. Ik beloof om jullie op de hoogte te houden. Geniet van de lente in Europa.

nico