Albuquerque (New Mexico) -New Orleans (Louisiana)

Goedendag allemaal,

Een verslagje over mijn reis van Albuquerque naar de Carlsbad Caverns en Guadalupe Mountains NP en dan via Austin in Texas naar New Orleans.
Totale afstand : 25 600km

Wel ik heb in mijn vorig verslag verteld over het koude weer in de hooggelegen woestijn van noord New Mexico. Albuquerque is de hoofdstad en ligt al in een vallei op veel lagere hoogte en ik zal de komende dagen nog veel dalen tot op zeeniveau.
In dezelfde tijd zal het koude weer ook vervangen worden door een hittegolf. Op een week tijd ga ik van vriestemperaturen snacht naar 40gr C overdag. Ik heb er meerdere dagen last van gehad met vermoeidheid en geen zin om te fietsen als voornaamste klachten.

Ik verlaat Albuquerque op dinsdag, 21 april en ben al snel in Capitain. Dit is het dorpje waar in 1950 na een felle bosbrand een zwaar verbrand beercub werd gevonden.
Het overleefde, werd Smokey genoemd en werd daarna de mascotte voor brandpreventie. Hele generaties Amerikanen groeide ermee op. Na 25 jaar dienst werd Smokey gepensioneerd en toen hij stierf in 1976 werd hij hier in een park begraven relatief dicht bij de plaats waar hij gevonden werd.

Later ontstond er een grote polemiek ivm brandpreventie. Door jarenlang alle bosbranden te bestrijden had er zich een hoop brandbaar materiaal opgehoopd in de bossen. Daardoor ontstonden zeer felle en enorm grote vuurhaarden waardoor er veel meer vernietigd werd dan met de normale branden. Yellowstone was hier ook het slachtoffer van. Nu beschouwd men bosbranden als een natuurlijk fenomeen en laat men ze branden als het kan. Ook doet men nu prescribed burning of kunstmatig aangestoken branden in omstandigheden die men kan beheersen.

Ik bezoek ook Lincoln een klein dorpje dat beroemd werd door de Lincoln oorlog. Billy the kid was daar een deelnemer van. De oorlog duurde 3 jaar van 1878 tot 1881. Je kan museums bezoeken en de gevangenis bezichtigen waar Billy 2 deputys neerschoot toen hij ontsnapte. Zie film the Young Guns met Emilio Estevez.

Ook Roswell is in New Mexico. De stad die bekend is om al zijn UFO's. De oorsprong is heel simpel. In de jaren 60 is hier een nieuw experimenteel militair vliegtuig neergestort. Het leger heeft er een heel circus van gemaakt omdat te bergen en zo zijn de geruchten ontstaan dat er marsmannetjes of UFO's waren geland. Enkele clevere lokale zakenmannen hebben ingezien dat er geld kon verdiend worden en nu is de toeristsector de grootste in deze stad.

Op maandag, 27 april, bereik ik Carlsbad Caverns NP. Dit is een zeer grote grot van meer dan 3km die gemakkelijk te bewandelen is. Er is ook een vleermuizenkolonie (Mexican Tailbath) van 800 000 dieren. Als die savonds uitvliegen om te foerageren, vormen ze een grote wolk en dit zou spectaculair zijn om te zien. Helaas de avond dat ik er ben hebben maar een paar honderd vleermuizen honger en is er dus niet veel te zien.
De grot is gevormd door de regen die een licht zuur werd door de zandsteen rotsen. Door de eeuwen heen heeft de rotsen weggevreten waardoor de grot ontstond. Hier zijn echt raar gevormde rosten die stalagnieten (aan het plafond hangend), stalactites (op de grond gevorm), curtains enz. Het is prachtig en ik geniet ervan.

De vleermuizen zijn hier al zo lang dat men hier guano gemijnd heeft. Dit is niets anders dan vleermuizenstoelgang dat als meststof werd gebruikt. Men heeft dit voor meer dan 20 jaar gedaan tot het een natuurgebied werd.

Als ik terug ben bij mijn fiets zie ik 2 stinkdieren waarvan er eentje in mijn tas mijn eten aan het opeten is. Het zijn kleine dieren die je gemakkelijk kunt wegjagen maar hoe doe je dat als je niet een geurtje wilt krijgen. Omdat er hier veel mensen komen zijn ze niet meer mensenschuw dus ze blijven leuk zitten. Ik besluit mijn sandalen te gooien vanop een veilige afstand. De eerste is mis. De tweede verjaagt er eentje maar de ander blijft eten. Wat nu??????????? Ik kom voorzichtig korter bij en raap mijn eerste sandaal op en smijt die opnieuw. Eindelijk kan ik bij mijn fiets. Als ik wil vertrekken blijkt het stinkdier in de weg te zijn en er is maar 1 pad. Het duurt nog even voor ik door kan.
Ik kampeer een paar km verder en ja, daar zijn ook stinkdieren maar gelukkig heb ik er geen last meer van maar ze staan wel niet meer op de lijst van mijn lievelingsdieren.

De volgende dag bereik ik Texas en het wordt al onmiddellijk duidelijk dat ik in orkaan gebied ben. Er is een tornado waarschuwing door de overheid uitgegeven. Het betreft het gebied waar ik gisteren was. Zover ik weet, is er geen tornado maar het is wel een storm met felle bliksems en regen. Gelukkig ben ik ver genoeg weg, heb onderdak en geniet van het uitzicht. Ik verneem wel dat er hagel zogroot als duive-eieren is gevallen en nu ben ik al bijna bezorgd over die stinkdieren.

Ik doe nog een wandeltocht met kamperen in de Guadelupe mountains maar weet niet zeker of dit wel een goede beslissing was. Het is zeer mooi maar niet mooier dan andere gebergten waar ik ben geweest en als je je tent, kookgerief, slaapzak , eten, water enz op je rug naar boven moet sleuren terwijl het boven 30gr is, begin je toch af te vragen waar je mee bezig bent.

Hierna heb ik 8 dagen nodig om Austin te bereiken en dit is dan nog maar halfweg in Texas. Deze staat is de 2de grootste (na Alaska) en is op zich nog groter dan de Benelux en Groot-Brittanie te samen.

Ik kom langs Langtry, het dorpje waar rechter Roy Bean bekend werd. Hij was de enige rechter ten westen van de Pecos rivier. Dit is een gebied dat bekend was omdat alle outlaws er naar toe gevlucht waren. Hoewel hij officieel benoemd was als rechter, had hij toch een aparte manier van rechtspreken. Hij was ook een cafe-uitbater die de rechtzaken in zijn cafe hield. Rustpauzes om te drinken waren geen uitzondering en vele straffen gingen gepaard met de verplichting om een ronde voor iedereen te geven. De rechter was ook een grote fan van een Engelse actrice Lily Langtry en hij beweerde dat hij het dorp naar haar had genoemd. Dit bleek later niet waar te zijn maar hij werd er wel mee beroemd. Hij heeft ook zijn eerste rechtspraak uitgesproken 1 maand voor hij officieel benoemd was.

Ook ontmoet ik Henry, een mescalero-apache, die geschiedenis heeft gestudeerd maar natuurlijk enkele andere meningen heeft dan de blanke geschiedenis. Hij bevestigt dat de amerikaanse overheid geld betaalde voor Apache skalps tot 1o jaar na de burgeroorlog. Dit wist ik al maar heb het nergens in een museum teruggevonden.

In deze streek zijn er vele mooie houten huizen met verandas. Er is ook een grote Duitse invloed hier alhoewel niemand nog Duits spreekt.

Gedurende deze week fiets ik van de Chihuhuan woestijn (de 4de grootste woestijn in Noord-Amerika) naar een streek met vele rivieren en beken. Ik kan enkele keren zwemmen of baden en dat wordt bijzonder geapprecieerd in deze temperaturen.
Op een camping verlies ik weer wat brood aan het wildlife terwijl ik in de rivier lig te genieten. Ik zie gordeldieren, een stinkdier en een vos in de nabijheid dus deze maal heb ik keuze wie ik de schuld geef.

Ik bereik Austin op 8 mei. Het is een levendige stad die bekend staat om zijn live muziek en ik kan er wat van genieten. Hier in de VS is men ook meer religieus. Er is een streek die men de Bible Belt of Bijbel streek noemt. Hoewel dit eigenlijk nog niet de streek is, word ik toch uitgenodigd voor een mis. Ik wil dit wel eens zien. Een van de verschillen is dat je koffie en koeken mag meenemen. Wat zou een Amerikaan toch niet zijn zonder eten of drinken? Ze hebben hier zelf drive-in koffieshops aan garages ed.

Wat ik niet meer vermeld heb, is mijn aantal lekke banden. Dit komt omdat ik er zoveel heb gehad dat ik de tel kwijt ben. Ik raad ca 25. Meestal te wijten aan een combinatie van slechte kwaliteit van banden en veel naalden van cactussen en andere woestijnplanten en ook glas en metaalsplinters die hier in overvloed op de weg liggen. Op een keer vond ik er 5 in mijn band.
In Austin vind ik goede banden en vervang de mijne. De achterband heb ik al meerdere malen moeten vervangen maar de voorband is nog de originele die nu 24 521km heeft meegedaan. In de laatste weken is die maar 1 of 2 lek geweest. Dus uitstekend materiaal. Voor de kenners, het is de Schalbe marathon.

Van Austin fiets ik naar de Golf van Mexico en langs de kust door Lousiana naar New Orleans. Het is nu compleet plat zoals Nederland maar dan met zeer veel moerassen. Er zijn ontelbare paalwoningen. Zo probeert men zich te beschermen als er hoogwater is tijdens een orkaan of zo. Er is nog veel schade en vooral leegstaande huizen of zelf lege plaatsen te zien. Het leidingwater is niet drinkbaar omdat tijdens de laatste orkaan besmet water in de leidingen gekomen is.

De vochtigheidsgraad gaat omhoog en ik zweet dag en nacht. Ook zijn er hier ontelbare muggen maar omdat er zo veel wind is, zijn ze nog te verdragen.
Verder zie ik een kleine colonie flamingos, veel schildpadden en veel aligators. Dit dwingt me wel om wat voorzichtiger te zijn met kamperen. Ik vraag aan enkele lokale mensen en mag aan een school slapen. Deze is niet heropend na een orkaan 3 jaar geleden.
De alligators zijn wel indrukwekkend maar ook saai om naar te kijken. Ze bewegen amper of duiken onder als ze me opmerken. Gelukkig is er eentje die niet zo schuw is en die blijft op 1,5 meter van mij in het water liggen. Zwemt dan na een paar minuten evenwijdig met de oever zodat ik een heel goed zicht heb. Ik was een beetje aan het wandelen en had mijn fototoestel niet bij de hand dus geen foto van dit beestje maar ik heb wel enkele fotos van grotere afstand.
Eenmaal ben ik fel verschoten. Dat was ik toen ik een alligator op minder dan 1 meter van mij langs de weg in het gras zag liggen. Hij was snachts echter doodgereden door een auto maar dat zag ik niet onmiddellijk.

Ik heb hier ook eenmaal regen. De eerste maal in 2 maanden. (sneeuw niet meegeteld). Kunnen jullie dat ook zeggen?

Ik ben nu in meer bewoond gebied en het wordt moeilijker om een kampeerplek te vinden. Eenmaal word ik gespot door de politie. Nadat hij mijn paspoort en visum kontroleert is alles in orde maar het minder leuke gedeelte was dat dit om 6u10 smorgens gebeurde. Nog maar half wakker wil ik mijn bril nemen maar omdat iedereen hier wapens heeft, zijn de agenten hier daar op voorbereid en hij reikt al naar zijn wapen. Ik word dan wel heel vriendelijk en zeg niets over het feit dat hij me veel te vroeg stoort. Ik sta dan maar op en begin mijn dag. Die dag doe ik wel enorm veel kilometers.

Op 21 mei bereik ik New Orleans maar dat is voor het volgend verslag.

groeten,

nico