Dag allemaal,
Hier is een verslag over wat ik gezien, geleerd, vernomen,.... heb over de kultuur van de aboriginals.
Wel, Australie is een groot land met meerdere klimaten en er is dus een groot verschil in kultuur in het nooden en zuiden. Het is zeer moeilijk om goede informatie te krijgen. Immers als land heeft Australie zich nog niet verzoend met wat er in het verleden gebeurd is. Het is maar de vraag of dat ooit zal gebeuren. De discussies lopen soms hoog op. Der is een zekere gelijkenis met onze discussie over de collaboratie gedurende de tweede oorlog. Bepaalde dingen worden politiek gebruikt en dat staat een open discussie natuurlijk ook in de weg.
Wel, hier is wat ik geleerd heb.
Aboriginal is een blanke term voor alle oorspronkelijke inwoners van Australie. Ze noemen zich zelf zo nooit maar bij gebrek aan een betere term gebruikt men deze nog.
Aboriginals worden ingedeeld in taalgroepen en niet in stammen. Elke taalgroep heeft natuurlijk zijn verschillende dialecten en er is dus veel overlap tussen deze groepen. De indeling is dan soms ook meer arbitrair.
Elke taalgroep wordt dan nog eens ingedeeld in clans en dan in moiety (engelse term die ik vertaal in familie). Het is vooral afhankelijk van het klimaat hoe men leeft. In de woestijn zijn het vooral heel kleine groepen die rondtrekken terwijl aan de kust het grotere groepen zijn die soms bijna semi-sedimentair zijn.
Ik ga nu eerst wat over de blanke politiek schrijven en dan verder over hun kultuur.
De eerste verslagen over Australie stammen af van de 16e eeuw. Een Nederlands schip heeft toen de kust verkend en eigenlijk gerapporteerd dat het onbewoonbaar was. Het is pas kapitein Cook die in de 18e eeuw meer mogelijkheden zag tot ontwikkeling. Hij verkende wel een andere kuststreek nl het oosten waar nu al de grote steden zijn.
Men verklaarde het ook terra nillis. Ongebruikte aarde en daardoor kon men het opeisen en werden voor de volgende eeuwen alle aboriginal rechten genegeerd.
Nadat de eerse kolonies gesticht waren (meestal met behulp van gevangenen) heeft men snel problemen gekregen met het klimaat en de verkenning van het land heeft lang op zich moeten wachten. Men had ook veel problemen om over de great dividing range of het kustgebergte te geraken. Het heeft ook tot 1862 geduurd eer men door het centrum dus de grote woestijnen een weg had gevonden.
De blanke politiek naar aboriginals toe heeft eigenlijk 3 periodes gekend.
De eerste was assimilatie. De aboriginals moesten blanken worden. Ze werden naar missies gestuurd om daar westerse kultuur, religie enz te leren. Uiteraard moesten ze dan ook westerse kleren dragen.
In deze periode mocht men hen ook zonder veel reden doden. Er waren masssmoorden maar omdat het land zo dun bevolkt was is dat in absolute cijfers niet zo indrukwekkend als in andere landen. Procentueel gezien is het zeker even erg. Ook hebben de westerse ziekten hier meerder zeer zware epidimieen veroorzaakt.
Omdat de kust het eerst en lang gekoloniseerd is, is het deze streek dat er hele taalgroepen verdwenen zijn.
In deze periode had men ook de LOST generation. Het was een nationaal beleid dat alle aboriginal die wat blank bloed in hun hadden (en vele blanke mannen hadden aboriginal partners) werden weggenomen van hun families om dan door blanke opgevoed te worden. Ze weten niets van hun kultuur en dit gebeurde tot in 1960's. Ik heb nog gesproken met een man wiens zusters en broers zijn meegenomen. (zie een van mijn vorige verslagen van januari)
De tweede periode is zelfbeschikkingsrecht. Men erkende de aboriginals als de oorspronkelijke bewoners en gaf hun het recht om te leven volgens hun eigen kultuur maar dan in voor hen voorziene gebieden. Men gaf ook grote sommen geld om dat mogelijk te maken en als compensatie voor het verleden. Ook als lease of huur van sommige gebieden zoals Ayers Rock en kakadu NP die voor iedereen toegankelijk bleven.
Het blijkt nu dat dit geen goede oplossing was. Als de aborigials het geld kregen, werd dan onmiddellijk gespendeerd en dan wachtte ze gewoon tot de volgende keer. Na 40j blijkt nu dat er veel meer aboriginal niet kunnen lezen of schrijven maar ook hun oorspronkelijke kultuur niet meer kennen. Alcoholisme en drugsgebruik zijn enorm toegenomen. Aboriginals doen het nu in alle statistieken het slechtst. vb het sterftecijfer van pas geborenen is vergelijkbaar met derde wereld landen als Ethiopie enz. De gemiddelde levensduur is 15j minder dan blanken en ook minder dan vroeger. Er zijn oudere aboriginals die wensen dat de missies terug kwamen omdat ze toch voor enige orde en kennis zorgden.
Nu is men in de derde periode. Dit heeft niet echt een naam omdat men nog aan het zoeken is hoe men deze situatie moet behandelen. Men geeft nog veel geld maar niet aan inidividuele personen maar aan aboriginal organisaties die dit dan gebruiken om projecten voor de gemeeschap te financieren. Het heeft niet altijd succes. Men heeft ook zogenaamde droge dorpen waar er geen alcohol mag verkocht worden. In sommige streken mag er bepaalde benzine niet verkocht worden omdat een bestanddeel ervan kan gesnoven worden en zo een roes ontstaat.
De situatie is zeker niet overal hetzelfde.
Aan de oost- en zuidkust leven niet veel aboriginals meer. Velen zijn gedood in de eerste periode maar die er nog zijn hebben zich redelijk goed aangepast maar ook wel met verlies van hun kultuur.
In het centrum in de woestijn waar de blanken nog maar goed een eeuw komen en dan nog in kleine aantallen zijn er de meeste problemen met drugs, alcoholisme, geweld enz. In Alice Springs kun je geen 15min over straat wandelen of ze vragen voor geld ed meer.
Tennant Creek lijkt minder erg maar de reisgids waarschuwt om snachts liever niet over straat te lopen. Echt alles was ook achter grote omheiningen. Het is raar dat deze streek die relatief kort blanke invloed heeft het zo slecht doet. Men weet het meeste over deze groepen omdat ze pas later "ontdekt" zijn en er toen al een mentaliteitsverandering bezig was om ook hun kultuur te bestuderen.
Er is een verhaal dat een groep in de 1960's uit de Simpsonwoestijn kwam en toen pas voor de eerste keer een blanke zag.
Het is natuurlijk niet gemakkelijk om van het steentijdperk naar de 20ste eeuw te worden
gekatapulteerd.
Nu ben ik in het noorden en ook deze streek is nog niet zolang gekoloniseerd. Hier lijkt het beter te zijn. Arnhem land is al of terug in Aboriginal handen sinds 1930. Er zijn natuurlijk problemen maar je ziet ook veel van de oorspronkelijke kultuur. Zeer veel rock art enz.
De westkust moet ik nog verkennen. Dat is voor de laatste 3 maanden.
De kultuur.
Er zijn zeer strikte regels die men moet volgen.
vb huwelijken.
Men krijgt altijd de clannaam van de moeder mee maar ook de familienaam van de vader en dit bepaald met wie je wel of niet mag trouwen. Je hebt toestemming nodig van de elders. Deze regels zijn er natuurlijk om genetisch verwante huwelijken te voorkomen. Net zoals wij niet met nichten of neven mogen trouwen.
Ze zijn hier wel strikter. Een volwassen man mag niet met zijn zuster praten tenzij er een derde persoon bij staat. (regel van arnhem land)
Veel van hun kultuur wordt ook geheim gehouden omdat het sterk verdeeld is.
Er is een verdeling tussen mannen en vrouwentaken en voor ouderen en jongeren.
Als jongen moet je verschillende inwijdingsrituelen doormaken en elke keer mag je wat meer.
Dit gebeurd op bepaalde heilige plaatsen en je mag er pas komen als je ingewijd bent. Hier zijn meestal ook de rotsschilderingen. Dit is eigenlijk een manier van communiceren en ook om te onthouden wat je geleerd hebt.
Er zijn ook heilige plaatsen voor vrouwen waar mannen niet mogen komen. Zo is er een 2km lange wandeling in Kakadu NP door het regenwoud maar aan het laatste stuk wordt gevraagd dat alle mannen ook blanke een kortere weg nemen omdat het eigenlijk alleen voor vrouwen is.
Velen van deze heilige plaatsen zijn vroeger vernietigd door ontwetendheid of moedwillig en zelfs in de laatste decennia zijn er nog gevallen geweest van grafitti spuiters op de rotstekeningen.
De clans werkten samen en elke clan had zijn eigen taken om deze plaatsen te beschermen en onderhouden.
Soms is het niet meer dan bepaalde stenen die in een bepaalde volgorde lagen. Als blanken dan deze stenen gebruikten voor huizen enz gebeurde het dat aboriginals zo gestresseerd geraakten dat ze ziek werden en stierven. Natuurlijk ontstond zo ook agressie en werden er mensen aan beiden zijden gedood.
Echte oorlogen zijn er niet geweest. Dit omdat de aboriginals gewoonweg niet de wapens hadden om zich te verzetten. Ze doden wel veel vee en af en toe een blanke maar werden zelf op veel grotere schaal getroffen.
Al deze dingen samen geeft dat men nu nog vele locaties geheim houdt voor het publiek.
De computer doet raar dus ik ga alles opslaan en de rest in het tweede deel schrijven.
woensdag 4 juli 2012
dinsdag 3 juli 2012
Alice Springs - Darwin
Dag allemaal,
Vanuit Alice Springs is het ca 500km tot Tennant Creek en dan nog eens 650km tot Catherine.
Dan is het enkel 300km tot Darwin maar ik besluit om een omwegje van ca 250km te maken naar Kakadu NP.
De streekt tussen Alice Springs en Catherine wordt in mijn reisgids omschreven als een toeristisch niemandsland. Er is niet veel te zien. Dit is geen echt spectaculaire dingen maar het landschap veranderd van woestijn naar tropisch. Het gebeurt geleidelijk maar is wel interessant om te zien. Het is nog steeds een streek waar weinig of geen regen valt maar in het regen seizoen in het noorden valt er zoveel regen dat de "overschot" met grote rivieren naar hier wordt getransporteerd. Je ziet dus de woestijn onderbroken worden door gebieden met zeer veel plantengroei rond de rivieren. De planten combineren unieke eigenschappen. Ze kunnen zeer grote hoeveelheden water verdragen in het regenseizoen maar overleven ook 6 maanden zonder regen in het droge seizoen. De gumbomen groeien in de rivierbedding. Soms staat het water 5m hoog en ze hebben er geen probleem mee. Ideaal om wat schaduw te vinden in de zon. Het is nu het droge seizoen en daardoor zijn er ook geen insekten hoewel het warm genoeg is. 2 weken lang slaap ik gewoon op de grond. Ik zet mijn tentje niet op. Het is zalig. Verder naar het noorden zijn er de overstromingsgebieden die moerassen worden met miljoenen muggen en mijn tentje is meer dan nodig.
Rond Catherine is ook een streek waar er meerdere hotsprings zijn. Ze zijn niet echt heet. Het zijn meer de bronnen van de kleine beekjes hier. Klein maar groot genoeg om in te zwemmen. De eerste was zelf zo diep dat ik er niet in kon staan. Wekenlang heb ik zeer goed moeten opletten op mijn water. Ervoor zorgend dat ik genoeg had om te drinken en koken en nu opeens zwem ik tussen de palmbomen en zou kunnen verdrinken in het water. Het duurt toch wel enkele dagen eer je daar aan gewend bent. Ik blijf meer dan 2 uur in de bron zitten. Ben daar uiteraard niet alleen maar echt veel volk is er niet. Het water was een aangename 34 gr.
Dit is ook de streek waar de krokodillen voorkomen. Je hebt 2 soorten hier.
De eerste is freshwater of zoetwater krodkodillen. Max 3m groot en totaal ongevaarlijk voor de mensen. Je kunt met ze zwemmen en ze zullen nooit aanvallen. Ze zijn erg schuw dus dat is mij nog niet overkomen.
De andere zijn de zoutwaterkrokodillen. Deze naam is zeer misleidend want ze komen ook voor in rivieren, meren, billabongs enz. Kunnen tot 6m groot worden en zien mensen als een prooi.
In het regenseizoen en de daarmee gepaard gaande overstromingen zwermen ze uit en kunnen tot rond Katherine voorkomen. De rangers vangen ze dan in het begin van het droge seizoen en dan mag je zwemmen op eigen risico. Ze hebben continu vallen uitstaan maar het is mogelijk dat er eentje dit kan ontwijken en in je "zwembad" kan komen. Eigenlijjk dekken de rangers zich gewoon in tegen hoge schadeclaims maar ik moet zeggen dat vele mensen een krokodillenfobie hebben. Sommige mensen durven zelfs niet in de buurt van rivieren komen. De krokodillen kunnen natuurlijk op land komen maar zijn dan traag. Behalve de eerse 3m of zo dus als je uit hun buurt blijft is er geen probleem. De mensen zeggen dan als je ze toevallig niet ziet. Er doen honderden idiote verhalen de ronde. Ik kan geloven dat je een slang niet ziet als je wandelt maar een 4 tot 6m grote krokodil???
Vroeger werden beide soorten fel gejaagd voor hun huid (leer) en omdat ze als ongedierte werden beschouwd. Ze waren bijna uitgestorven toen ze beschermd werden. De laatste decennia zijn ze hun gebied aan het terug eisen. Regelmatig vind men krokodillen waar ze er nog nooit gevonden hadden en moeten de mensen hun gedrag aanpassen. Momenteel denkt men dat ze het maximum van hun gebied bereikt hebben en dat de situatie zich aan het stabiliseren is.
Er zijn 2 gevaarlijke perioden. De eerste is als het regenseizoen op het hoogtepunt is en ze zich gemakkelijk kunnen verspreiden met al het water. Hun prooi (vissen en vogels) doen dat ook.
De tweede is als op het einde van de droogte al het water is verdampt en er maar enkele permanente vijvers of billabongs over blijven. In deze periode jagen de grote krokodillen de kleine weg om zelf al het voedsel en water te hebben. Iedereen weet dat een dier in stress gevaarlijk is dus dan is het oppassen.
Nu zit ik tussen de 2 perioden in dus vrij veilig. Nadeel is wel dat bijna alle wandelingen rond de billabongs nog gesloten zijn. Het water staat nog te hoog en je komt dus te kort bij de diertjes.
Ik zie wel heel veel watervogels. Dit gebied is ook heel belangrijk voor de trekvogels en vnl voor de gansen. Er kunnen er hier wel honderdduizenden zijn. Dit is vooral het in het kakadu NP. Een door Unesco beschermd natuurgebied dat 20 000 km2 groot is. Ter vergelijking Belgie is 40 000 km2 dus dit natuurgebied is groter dan Vlaanderen.
Kakadu NP is niet alleen belangrijk als natuurgebied maar ook kultureel bijzonder voor de Aboriginal. Natuurlijk als er veel voedsel is, wonen er ook mensen. Er is hier veel rock art. Tot 1500 jaar oud.
Om het dierenleven in water te zien moet je natuurlijk op het water zijn en ik doe dus een "cruise"
Ik heb een aboriginal gids en ik krijg dus ook wat uitleg over hun kultuur. Hoewel ik 2 weken in dit gebied ben zie ik maar een tiental krokodillen. De meeste daarvan tijdens de cruise. Men schat dat er ongeveer 10 000 kroks in Kakadu NP zijn.
Dat was een week geleden. In 3 dagen ben ik naar Darwin gefietst waar ik nu al enkele dagen verblijf. De nodige rust, reinigen en herstel van materiaal en wat bezoeken aan Darwin. Het is eigenlijk maar een groot dorp en er is niet zoveel te zien. Geniet wel van het lezen van een boek onder de palmbomen en nog meer van al de luxe van binnen te zitten met een douche wanneer ik het wil. Een hele keuken om te koken enz.
Wel, dit was het voor nu.
groeten,
nico
Vanuit Alice Springs is het ca 500km tot Tennant Creek en dan nog eens 650km tot Catherine.
Dan is het enkel 300km tot Darwin maar ik besluit om een omwegje van ca 250km te maken naar Kakadu NP.
De streekt tussen Alice Springs en Catherine wordt in mijn reisgids omschreven als een toeristisch niemandsland. Er is niet veel te zien. Dit is geen echt spectaculaire dingen maar het landschap veranderd van woestijn naar tropisch. Het gebeurt geleidelijk maar is wel interessant om te zien. Het is nog steeds een streek waar weinig of geen regen valt maar in het regen seizoen in het noorden valt er zoveel regen dat de "overschot" met grote rivieren naar hier wordt getransporteerd. Je ziet dus de woestijn onderbroken worden door gebieden met zeer veel plantengroei rond de rivieren. De planten combineren unieke eigenschappen. Ze kunnen zeer grote hoeveelheden water verdragen in het regenseizoen maar overleven ook 6 maanden zonder regen in het droge seizoen. De gumbomen groeien in de rivierbedding. Soms staat het water 5m hoog en ze hebben er geen probleem mee. Ideaal om wat schaduw te vinden in de zon. Het is nu het droge seizoen en daardoor zijn er ook geen insekten hoewel het warm genoeg is. 2 weken lang slaap ik gewoon op de grond. Ik zet mijn tentje niet op. Het is zalig. Verder naar het noorden zijn er de overstromingsgebieden die moerassen worden met miljoenen muggen en mijn tentje is meer dan nodig.
Rond Catherine is ook een streek waar er meerdere hotsprings zijn. Ze zijn niet echt heet. Het zijn meer de bronnen van de kleine beekjes hier. Klein maar groot genoeg om in te zwemmen. De eerste was zelf zo diep dat ik er niet in kon staan. Wekenlang heb ik zeer goed moeten opletten op mijn water. Ervoor zorgend dat ik genoeg had om te drinken en koken en nu opeens zwem ik tussen de palmbomen en zou kunnen verdrinken in het water. Het duurt toch wel enkele dagen eer je daar aan gewend bent. Ik blijf meer dan 2 uur in de bron zitten. Ben daar uiteraard niet alleen maar echt veel volk is er niet. Het water was een aangename 34 gr.
Dit is ook de streek waar de krokodillen voorkomen. Je hebt 2 soorten hier.
De eerste is freshwater of zoetwater krodkodillen. Max 3m groot en totaal ongevaarlijk voor de mensen. Je kunt met ze zwemmen en ze zullen nooit aanvallen. Ze zijn erg schuw dus dat is mij nog niet overkomen.
De andere zijn de zoutwaterkrokodillen. Deze naam is zeer misleidend want ze komen ook voor in rivieren, meren, billabongs enz. Kunnen tot 6m groot worden en zien mensen als een prooi.
In het regenseizoen en de daarmee gepaard gaande overstromingen zwermen ze uit en kunnen tot rond Katherine voorkomen. De rangers vangen ze dan in het begin van het droge seizoen en dan mag je zwemmen op eigen risico. Ze hebben continu vallen uitstaan maar het is mogelijk dat er eentje dit kan ontwijken en in je "zwembad" kan komen. Eigenlijjk dekken de rangers zich gewoon in tegen hoge schadeclaims maar ik moet zeggen dat vele mensen een krokodillenfobie hebben. Sommige mensen durven zelfs niet in de buurt van rivieren komen. De krokodillen kunnen natuurlijk op land komen maar zijn dan traag. Behalve de eerse 3m of zo dus als je uit hun buurt blijft is er geen probleem. De mensen zeggen dan als je ze toevallig niet ziet. Er doen honderden idiote verhalen de ronde. Ik kan geloven dat je een slang niet ziet als je wandelt maar een 4 tot 6m grote krokodil???
Vroeger werden beide soorten fel gejaagd voor hun huid (leer) en omdat ze als ongedierte werden beschouwd. Ze waren bijna uitgestorven toen ze beschermd werden. De laatste decennia zijn ze hun gebied aan het terug eisen. Regelmatig vind men krokodillen waar ze er nog nooit gevonden hadden en moeten de mensen hun gedrag aanpassen. Momenteel denkt men dat ze het maximum van hun gebied bereikt hebben en dat de situatie zich aan het stabiliseren is.
Er zijn 2 gevaarlijke perioden. De eerste is als het regenseizoen op het hoogtepunt is en ze zich gemakkelijk kunnen verspreiden met al het water. Hun prooi (vissen en vogels) doen dat ook.
De tweede is als op het einde van de droogte al het water is verdampt en er maar enkele permanente vijvers of billabongs over blijven. In deze periode jagen de grote krokodillen de kleine weg om zelf al het voedsel en water te hebben. Iedereen weet dat een dier in stress gevaarlijk is dus dan is het oppassen.
Nu zit ik tussen de 2 perioden in dus vrij veilig. Nadeel is wel dat bijna alle wandelingen rond de billabongs nog gesloten zijn. Het water staat nog te hoog en je komt dus te kort bij de diertjes.
Ik zie wel heel veel watervogels. Dit gebied is ook heel belangrijk voor de trekvogels en vnl voor de gansen. Er kunnen er hier wel honderdduizenden zijn. Dit is vooral het in het kakadu NP. Een door Unesco beschermd natuurgebied dat 20 000 km2 groot is. Ter vergelijking Belgie is 40 000 km2 dus dit natuurgebied is groter dan Vlaanderen.
Kakadu NP is niet alleen belangrijk als natuurgebied maar ook kultureel bijzonder voor de Aboriginal. Natuurlijk als er veel voedsel is, wonen er ook mensen. Er is hier veel rock art. Tot 1500 jaar oud.
Om het dierenleven in water te zien moet je natuurlijk op het water zijn en ik doe dus een "cruise"
Ik heb een aboriginal gids en ik krijg dus ook wat uitleg over hun kultuur. Hoewel ik 2 weken in dit gebied ben zie ik maar een tiental krokodillen. De meeste daarvan tijdens de cruise. Men schat dat er ongeveer 10 000 kroks in Kakadu NP zijn.
Dat was een week geleden. In 3 dagen ben ik naar Darwin gefietst waar ik nu al enkele dagen verblijf. De nodige rust, reinigen en herstel van materiaal en wat bezoeken aan Darwin. Het is eigenlijk maar een groot dorp en er is niet zoveel te zien. Geniet wel van het lezen van een boek onder de palmbomen en nog meer van al de luxe van binnen te zitten met een douche wanneer ik het wil. Een hele keuken om te koken enz.
Wel, dit was het voor nu.
groeten,
nico
uluru (ayers rock)
Dag allemaal,
Hier is het verslagje van mijn ervaringen rond Uluru. Dit is de beroemde monoliet Ayers Rock. Sinds men sinds de jaren 80 meer en meer de Aborignal rechten erkende en het land terug gaf, is men de locaties op hun land ook de aboriginal namen aan het geven. Dit is er een en natuurlijk het meest bekende.
Op mijn eerste dag dat ik de Oodnadatta track verlaat en fiets op de Stuart HW kom ik al bekend volk tegen. Het is een groep van Europese jongeren die zich "de familie" noemen. 2 italiaanse vrienden die de anderen hebben leren kennen toen ze allemaal aan het werken waren in de fruitoogst.
Zeer vele jonge backpackers doen dat. Ze hebben een reis-werkvergunning voor een jaar. Werken hier en daar voor een tijdje en als ze geld hebben, reizen ze weer verder. Als je meer dan 3 maanden op een boerderij (meestal heel afgelegen) werkt dan mag je dat nog een tweede jaar doen.
De Italiaan Louka en zijn vriend zijn zeer geinteresseerd in mijn fietsen. Davide wil zelf gaan fietsen in Laos, Vietnam en Laos. Net als de eerste keer word ik uitgenodigd voor een koffie. Het is echter zeer sterke expresso. Echt op zijn Italiaans. Mijn maag is er niet zo tevreden mee.
Ik praat bij een roadhouse ook even met een roadtrain bestuurder. Een roadtrain is een vrachtwagen die tot 4 ladingen mag trekken. Het is een totaal van 200 ton en een lengte van 54m. Ze kunnen tot 2000l diesel innemen. Als ze wat tegenwind hebben, kan het tot een half uur duren eer ze 100km rijden. Ze stoppen dus niet snel en ook voor een fietser vertragen ze niet. Ze wijken wel heel goed uit zodat ik ook weinig last heb van de wind enz. Als er tegenliggend verkeer is, claxoneren ze goed op tijd zodat ik de tijd heb om aan de kant te gaan. Dat moet dan wel want de wegen zijn te smal. Dit gebeurt echter niet veel want zoveel verkeer is er niet. Ze hebben ook een radio waardoor ze met elkaar praten en waarschuwingen geven. Fietsers horen daar ook bij. Zij zijn geen probleem.
De Grey Nomads zijn dat wel. Met de grey nomads bedoelt men de oudere mensen die maandenlang reizen met hun caravans. Ze volgen de seizoenen. In hun winter gaan ze naar het noorden. Hier is alles omgekeerd dus het noorden is kort bij de evenaar. Tropisch en warm maar te heet in de winter en dan gaan ze naar het zuiden.
Deze mensen zijn zeker geen professionele bestuurders en vergeten soms ook dat hun caravan tot 25cm breder is dan hun auto en dat ze dan soms wel kort bij mij komen. Hoewel ze alle tijd hebben, hebben ze ook niet de gewoonte om te wachten achter een fietser.
Het zijn meestal wel hele vriendelijke mensen die me enorm vele vragen stellen op de rustplaatsen. Mijn favoriete opmerking is : je hebt wel heel veel bagage op je fiets. Het is ca 25kg zonder het eten of drinken. Ze reizen echter met meer dan 5 ton aan uitrusting.
Heel regelmatig bieden ze me eten of drank aan.
Hier in het midden van Australie en in de woestijn is het overdag leuk. Ca 20gr en geen regen natuurlijk maar snachts vriest het regelmatig. Ik ben meer dan 1 keer wakker geworden met ijs op mijn tassen. Mijn slaapzak is nu 10 jaar oud en niet meer zo heel warm maar dit kunnen we nog aan.
Ik blijf soms ook wat langer liggen tot de zon opkomt. Eenmaal dit gebeurt stijgt te temp snel. Met een warm ontbijt is alles ook dadelijk vergeten.
Op vrijdag, 18 mei, bereik ik Uluru. Het meest toeristische plaats in Australie en dat is meteen te merken. 7 dollar of 5,6 euro voor een bevroren wit slecht brood in een van de roadhouses.
Uluru is 1 van de 3 monolieten in deze streek. Monolieten zijn zeer grote rotsblokken die ergens op hun eentje liggen. Dit is allemaal het gevolg van tectonische bewegingen. Het heeft de mensen eeuwenlang gefascineerd hoe die rots hier is gekomen. Hij bestaat uit een hoog gehalte van mineralen zoals als ijzer en straalt een warme rode kleur uit als de zon goed staat. Dit is bij zonsop- en ondergang. Velen vertellen dat ze meerdere kleuren zien in dat half uurtje. Ik vind het allemaal wat overdreven maar ik ben niet zo goed met kleuren.
Als gevolg van het massatoerisme was er natuurlijk veel erosie en vervuiling en men heeft in de jaren 80 besloten op het resort te verplaatsen tot 20 km van de rots. Het is ook in deze tijd dat de lokale Aboriginals als eigenaren van deze streek werden herkend. Ze hebben hier enkele heilige plaatsen enz. Het akkoord hierover was wel zo dat ze het onmiddellijk moesten terugleasen aan de overheid voor 99 jaar. Het lijkt hetzelfde maar ze krijgen er nu geld voor en ze hebben de helft van de leden van het bestuur zodat het managen van deze plaats gebeurd met respect voor hun kultuur. Ik zal later nog een apart verslagje maken over Aboriginals. Aboriginals geloven ook dat het slecht is om op Uluru te wandelen en willen dat je dat niet doet. Het is nog steeds toegelaten maar men denkt dat te verbieden over 3 of 5 jaar. Het is ook niet altijd zonder gevaar. Het eerste deel is heel steil en moeilijk hoewel er een ketting is waar je je kunt aan vasthouden. Het is hier in de zomer soms tot 50gr en dan hebben ze mensen die uit hun bussen met airco stappen en naar boven klimmen zonder water. Ze hebben meestal ook geen conditie en ca 1x per jaar sterft er iemand aan een hartaanval.
Tegenwoordig sluit men de klim als het warmer is dan 36gr, te windig is of als het regent. De situatie wordt elke 2 uur geevalueerd. Op deze klim passeer ik vele mensen. Blijkbaar is mijn conditie nu toch wat in orde. Heb nu bijna 15000 km gefietst.
De tweede monoliet is Katja Tuta of de Olgas. Deze rots was veel en veel groter dan Uluru maar is door erosie nu gesplistst in 36 blokken. De grootste is nog altijd groter dan Uluru en ca 250m hoger.
Veel is hier verboden gebied maar je kunt veel een mooie wandeling maken tussen de kloven.
Uluru en Katja Tuta vormen samen een nationaal park waar je niet mag kamperen. Dit is wel heel vervelend voor fietsers. Het is immers 20km van het resort naar Uluru en dan nog eens 45km naar Katja Tuta. Je moet natuurlijk ook nog terug dus als je het al kunt doen dan heb je zeker geen tijd om er te wandelen. Ik heb dus enkele regeltjes gebroken om dit toch te kunnen doen.
Er leeft hier ook een Aboriginal clan die een kultuurcentrum hebben. Helaas kon ik door bovenstaande problemen dit niet bezoeken. Ik heb hier nog altijd spijt van.
Hierna moet ik 200km terug fietsen over de zelfde weg om de afslag naar Kings Canyon te bereiken. Dit is een grote geerodeerde kloof waar ik enkele wandelingen maak. Van hier is het nog eens 250km tot Alice Springs en 150km over gravelroads. Dit leidt me ook door de West McDonalds range. Een laag berggebied. Na een paar rustdagen doe ik hier een 4 daagse wandeling. Op zoek naar rust en stilte na het massatoerisme. De tweede ontmoet ik 3 jonge vrouwen en ze wandelen in de zelfde richting als mij. Er is natuurlijk maar 1 pad en ook de kampeerplekken zijn heel beperkt. Ik kampeer dus met hen en daar gaat mijn rust en stilte. Ze zijn wel leuk gezelschap. Hoewel een beetje gek. Ze hebben zelfs badmington rackets bij om in hun vrije tijd te badmintongen.
Een van hun lijkt heel fel op een collega van mij. Niet alleen uiterlijk maar ook haar manier van doen.
Nogal aan de bazige kant. Ik had geen heimwee naar het werk maar dat is nu natuurlijk niet beter geworden. Ik heb gisteren en vandaag wat meer online kunnen zijn en dus ook gechat met enkele collegas. Er zijn nu 5 zwangeren en 2 collegas hebben de afdeling verlaten tijdens mijn verlof. Ze kijken nu er echt naar uit dat ik terug kom en de nachten doe. Door het gebrek aan ingewerkt personeel moeten ze nu veel meer nachten doen. Het is natuurlijk leuk om zo gemist te worden en ik zal het zeker niet na laten om ze daar aan te herinneren als ik terug ben en ze beginnen te klagen en zagen.
Voorlopig is het zo dat ik eind september terug zal werken. Het hangt nog af van hoeveel betaald verlof ik krijg. Yep, het eerste dat ik doe nadat mijn onbetaald tijdskrediet is afgelopen is betaald verlof op nemen. Tja, onder de belgisch wet moet ik al mijn verlof nog opnemen voor het eind van het jaar. Dus zal ik mij opofferen en dat maar doen zeker?
groeten,
nico
Hier is het verslagje van mijn ervaringen rond Uluru. Dit is de beroemde monoliet Ayers Rock. Sinds men sinds de jaren 80 meer en meer de Aborignal rechten erkende en het land terug gaf, is men de locaties op hun land ook de aboriginal namen aan het geven. Dit is er een en natuurlijk het meest bekende.
Op mijn eerste dag dat ik de Oodnadatta track verlaat en fiets op de Stuart HW kom ik al bekend volk tegen. Het is een groep van Europese jongeren die zich "de familie" noemen. 2 italiaanse vrienden die de anderen hebben leren kennen toen ze allemaal aan het werken waren in de fruitoogst.
Zeer vele jonge backpackers doen dat. Ze hebben een reis-werkvergunning voor een jaar. Werken hier en daar voor een tijdje en als ze geld hebben, reizen ze weer verder. Als je meer dan 3 maanden op een boerderij (meestal heel afgelegen) werkt dan mag je dat nog een tweede jaar doen.
De Italiaan Louka en zijn vriend zijn zeer geinteresseerd in mijn fietsen. Davide wil zelf gaan fietsen in Laos, Vietnam en Laos. Net als de eerste keer word ik uitgenodigd voor een koffie. Het is echter zeer sterke expresso. Echt op zijn Italiaans. Mijn maag is er niet zo tevreden mee.
Ik praat bij een roadhouse ook even met een roadtrain bestuurder. Een roadtrain is een vrachtwagen die tot 4 ladingen mag trekken. Het is een totaal van 200 ton en een lengte van 54m. Ze kunnen tot 2000l diesel innemen. Als ze wat tegenwind hebben, kan het tot een half uur duren eer ze 100km rijden. Ze stoppen dus niet snel en ook voor een fietser vertragen ze niet. Ze wijken wel heel goed uit zodat ik ook weinig last heb van de wind enz. Als er tegenliggend verkeer is, claxoneren ze goed op tijd zodat ik de tijd heb om aan de kant te gaan. Dat moet dan wel want de wegen zijn te smal. Dit gebeurt echter niet veel want zoveel verkeer is er niet. Ze hebben ook een radio waardoor ze met elkaar praten en waarschuwingen geven. Fietsers horen daar ook bij. Zij zijn geen probleem.
De Grey Nomads zijn dat wel. Met de grey nomads bedoelt men de oudere mensen die maandenlang reizen met hun caravans. Ze volgen de seizoenen. In hun winter gaan ze naar het noorden. Hier is alles omgekeerd dus het noorden is kort bij de evenaar. Tropisch en warm maar te heet in de winter en dan gaan ze naar het zuiden.
Deze mensen zijn zeker geen professionele bestuurders en vergeten soms ook dat hun caravan tot 25cm breder is dan hun auto en dat ze dan soms wel kort bij mij komen. Hoewel ze alle tijd hebben, hebben ze ook niet de gewoonte om te wachten achter een fietser.
Het zijn meestal wel hele vriendelijke mensen die me enorm vele vragen stellen op de rustplaatsen. Mijn favoriete opmerking is : je hebt wel heel veel bagage op je fiets. Het is ca 25kg zonder het eten of drinken. Ze reizen echter met meer dan 5 ton aan uitrusting.
Heel regelmatig bieden ze me eten of drank aan.
Hier in het midden van Australie en in de woestijn is het overdag leuk. Ca 20gr en geen regen natuurlijk maar snachts vriest het regelmatig. Ik ben meer dan 1 keer wakker geworden met ijs op mijn tassen. Mijn slaapzak is nu 10 jaar oud en niet meer zo heel warm maar dit kunnen we nog aan.
Ik blijf soms ook wat langer liggen tot de zon opkomt. Eenmaal dit gebeurt stijgt te temp snel. Met een warm ontbijt is alles ook dadelijk vergeten.
Op vrijdag, 18 mei, bereik ik Uluru. Het meest toeristische plaats in Australie en dat is meteen te merken. 7 dollar of 5,6 euro voor een bevroren wit slecht brood in een van de roadhouses.
Uluru is 1 van de 3 monolieten in deze streek. Monolieten zijn zeer grote rotsblokken die ergens op hun eentje liggen. Dit is allemaal het gevolg van tectonische bewegingen. Het heeft de mensen eeuwenlang gefascineerd hoe die rots hier is gekomen. Hij bestaat uit een hoog gehalte van mineralen zoals als ijzer en straalt een warme rode kleur uit als de zon goed staat. Dit is bij zonsop- en ondergang. Velen vertellen dat ze meerdere kleuren zien in dat half uurtje. Ik vind het allemaal wat overdreven maar ik ben niet zo goed met kleuren.
Als gevolg van het massatoerisme was er natuurlijk veel erosie en vervuiling en men heeft in de jaren 80 besloten op het resort te verplaatsen tot 20 km van de rots. Het is ook in deze tijd dat de lokale Aboriginals als eigenaren van deze streek werden herkend. Ze hebben hier enkele heilige plaatsen enz. Het akkoord hierover was wel zo dat ze het onmiddellijk moesten terugleasen aan de overheid voor 99 jaar. Het lijkt hetzelfde maar ze krijgen er nu geld voor en ze hebben de helft van de leden van het bestuur zodat het managen van deze plaats gebeurd met respect voor hun kultuur. Ik zal later nog een apart verslagje maken over Aboriginals. Aboriginals geloven ook dat het slecht is om op Uluru te wandelen en willen dat je dat niet doet. Het is nog steeds toegelaten maar men denkt dat te verbieden over 3 of 5 jaar. Het is ook niet altijd zonder gevaar. Het eerste deel is heel steil en moeilijk hoewel er een ketting is waar je je kunt aan vasthouden. Het is hier in de zomer soms tot 50gr en dan hebben ze mensen die uit hun bussen met airco stappen en naar boven klimmen zonder water. Ze hebben meestal ook geen conditie en ca 1x per jaar sterft er iemand aan een hartaanval.
Tegenwoordig sluit men de klim als het warmer is dan 36gr, te windig is of als het regent. De situatie wordt elke 2 uur geevalueerd. Op deze klim passeer ik vele mensen. Blijkbaar is mijn conditie nu toch wat in orde. Heb nu bijna 15000 km gefietst.
De tweede monoliet is Katja Tuta of de Olgas. Deze rots was veel en veel groter dan Uluru maar is door erosie nu gesplistst in 36 blokken. De grootste is nog altijd groter dan Uluru en ca 250m hoger.
Veel is hier verboden gebied maar je kunt veel een mooie wandeling maken tussen de kloven.
Uluru en Katja Tuta vormen samen een nationaal park waar je niet mag kamperen. Dit is wel heel vervelend voor fietsers. Het is immers 20km van het resort naar Uluru en dan nog eens 45km naar Katja Tuta. Je moet natuurlijk ook nog terug dus als je het al kunt doen dan heb je zeker geen tijd om er te wandelen. Ik heb dus enkele regeltjes gebroken om dit toch te kunnen doen.
Er leeft hier ook een Aboriginal clan die een kultuurcentrum hebben. Helaas kon ik door bovenstaande problemen dit niet bezoeken. Ik heb hier nog altijd spijt van.
Hierna moet ik 200km terug fietsen over de zelfde weg om de afslag naar Kings Canyon te bereiken. Dit is een grote geerodeerde kloof waar ik enkele wandelingen maak. Van hier is het nog eens 250km tot Alice Springs en 150km over gravelroads. Dit leidt me ook door de West McDonalds range. Een laag berggebied. Na een paar rustdagen doe ik hier een 4 daagse wandeling. Op zoek naar rust en stilte na het massatoerisme. De tweede ontmoet ik 3 jonge vrouwen en ze wandelen in de zelfde richting als mij. Er is natuurlijk maar 1 pad en ook de kampeerplekken zijn heel beperkt. Ik kampeer dus met hen en daar gaat mijn rust en stilte. Ze zijn wel leuk gezelschap. Hoewel een beetje gek. Ze hebben zelfs badmington rackets bij om in hun vrije tijd te badmintongen.
Een van hun lijkt heel fel op een collega van mij. Niet alleen uiterlijk maar ook haar manier van doen.
Nogal aan de bazige kant. Ik had geen heimwee naar het werk maar dat is nu natuurlijk niet beter geworden. Ik heb gisteren en vandaag wat meer online kunnen zijn en dus ook gechat met enkele collegas. Er zijn nu 5 zwangeren en 2 collegas hebben de afdeling verlaten tijdens mijn verlof. Ze kijken nu er echt naar uit dat ik terug kom en de nachten doe. Door het gebrek aan ingewerkt personeel moeten ze nu veel meer nachten doen. Het is natuurlijk leuk om zo gemist te worden en ik zal het zeker niet na laten om ze daar aan te herinneren als ik terug ben en ze beginnen te klagen en zagen.
Voorlopig is het zo dat ik eind september terug zal werken. Het hangt nog af van hoeveel betaald verlof ik krijg. Yep, het eerste dat ik doe nadat mijn onbetaald tijdskrediet is afgelopen is betaald verlof op nemen. Tja, onder de belgisch wet moet ik al mijn verlof nog opnemen voor het eind van het jaar. Dus zal ik mij opofferen en dat maar doen zeker?
groeten,
nico
maandag 2 juli 2012
uluru (ayers rock) - kakadu NP
Hi everybody,
Finally the time and possobility to write another report. It is about my travels around Uluru or Ayers Rock.
On my first of many days on the famous Stuart HW (after finishing the oodnadatta track) I met the family again. A groupe of young backpackers which formed while working in the harvest in Victoria(?). They call themselves the family. I had met them in the flinders range NP and some were impressed or interested in this way of travelling. I got some coffee and now we ride to a rest area and again there is coffee for me. It is very much appreciated in these colder days and with the headwind but Luka : not everyone is Italian and drinks it like a very strong expresso. My stomach was disagreeing with my decision.
The family is on their way to Perth where they will work again and than travel north to Darwin. I will be cycling south than coming from Darwin on the same road so I hope to meet them again.
On friday, may 18th, I finally reach Uluru. The most photografed spot in Australia. There is an mythe created around Uluru but for me it does not live up to it. Uluru is a monolith formed by ancient see about 550 miljon years ago. There are 3 monolits in this area but all 3 are formed in another period. So they consist of other minerals and so the erosion is different to. Mount Connor is smaller and has a different shape but sometimes is mistaken for Uluru.
The olgas was once a supermonolith but did consist of weaker material and is now eroded to 36 different rocks. The biggest is still bigger than Uluru and 200m higher. I walk between them and I am very impressed with the size it once must have had.
I do a ranger guided walk near Uluru and learn a bit more about Aboriginal rock art and habits but I will make a separate report about Aboriginals. I do climb up Uluru which is very steep in the beginning. In the desert summer heat this can be very hard and about once a year somebody dies of a heartattack. Wel, if you come from an airconditoned bus and do such big activity in 50 degr you are asking for problems. These days the rangers close the climb when it is more than 36degrees.
This is also the area with wild camels and I see some of them and also some dingos. I hear them howling in the night and enjoy the sound.
I also see trucks transporting the captured camels. It is a funny sigth those big animals on a truck.
From here I cycle to Kings Canyon where I do some hiking and swimming in a pool. I just stay in there for a minute. The pool does not get any sunlight and is pritty cold.
This is also the area where spinifex grows. A very hard kind of grass. It consist for 80% of wood and has very pointy tips. I learn very fast not to camp on them. The points go through my tent and damage my airmatras.
The grass is so bad that even goats do not eat them. The only animals who eat them are termites and I see a lot of the termit hills. Here they are still small but more to the north they become up to 4m high.
The hills are very strong to keep all the predators out. Termits are basicly defenceless and so need this. Even I can not open the walls.
I reach Alice Springs after cycling through the west mcdonald ranges. They are beautifull and I decide to a 4 day hike through them. I am hoping to find some peace and quiet but on day 2 I meet 3 young grils who have the same route as me. There are not many campsites so we camp together. No more peace and quiet but they are good company.
I also visit the desert park. A combination of a zoo, learning centre and museum. I am very impressed bye their birdshow. Parots, kites, an eagle, falcon,....
There are also some reptiles and snakes in cages. It is a bit frightening. You see the cage and you know their is snake in it but because of their camouflage you can NOT see them immediately. I wonder how many snakes I passed by without noticing when I am hiking. So far I have seen 27 snakes. The last one was the famous agressive tigersnake. I must admit. He was in no hurry to get out of the way when I approached. He is the top of the foodchain so why should he?
There is also a emu with a nest of eggs. Although the nest is not much. The eggs are so big and so strong that the native animals can NOT eat them and so they do NOT need to be hidden or protected.
I leave Alice Springs and visit the renovated telegraph station just north of it. Beautifull and here you start to understand how remote some people lived. They only got resupplied once a year. They had to grow their own food. So it was a farm to with vegetables and catlle. It was also the postoffice for everyone in a very wide region. While constructing the line the workers found gold and so a goldrush started bringing some people to the region. Even now the northern Territory is the most uninhabeted state. Well, it is not a state. Just a territory and some laws are voted in Canberra and not in Darwin. Not everyone is happy with that. They are getting the nuclear dump site because they can not refuse it. The other states can.
From here I cycle to Tennant Creek and than to Catherine. This region is in my guidebook described as a turistic no mans land. There is nothing to see. Nothing spectacular but slowly the vegetation changes from desert to tropic. First only the river and creek areas. They only get water in the rainseason. The rain does not fall here but in the north. It is so much that the rivers and creeks transport it to here before it vaporises. It is more than 500km. So I see an interesting mix of desert plants next to plants who can resist high amounts of water. These are growing in the creeks like the gum trees. At the same time they have the quality to survive 6 months of drought in the dry season. Very amazing.
I also visit Kakadu NP. A protected nature area that is half the size om my country. It contains an intire river and its floodplains. In the rainy season it is one giant swamp. This is the area where the corcodiles live. I see some of these amasing animals on a cruise and also when travelling.
Kakadu also gets al the rain that falls on the Arnhem enscarpment. This is a plateau on a higher altitude. It gives spectacular falls. Some are remote and only reachable on a 4WD but others I can reach. I spent some wonderful days with 2 cyclists from Perth.
I am impressed with the fauna here. Thousands of birds, snakes, the crocs and so on.
Kakadu was also the home of the aboriginal and there is a lot of rock art. Some I am allowed to visit.
This was it for now. I hope you enjoy it.
nico
Abonneren op:
Posts (Atom)
